Mənə başqa rol ver, əziz
rejissor,
çox korluq çəkirəm
sevgi sarıdan…
Hadinin qəbrisən, yerin bilinməz,
Qeybə çəkilərsən, sirri-xudasan.
Yollar silinibdi, sənə gəlinməz,
Daha kimsə
bilməz harda, hardasan.
Uçar,
göy qübbəsi,
uçar başına,
Günahkar yaddaşın daşqalaq eylər.
Bəlkə də, dönmüsən
Simurq quşuna,
Qaranquş yuvalı yiyəsiz
evlər...
Soyuyan əlinə təsbeh yaraşar,
Qalarsan beləcə
girinc-giriftar.
Quruyan dodağa "ah", "eh" yaraşar,
sənə sarı
gələn bir qaraltı var...
Göz yaşının rəngi
birdi
Həm də acıların acısı
yandıra-yandıra axar.
Mən göz yaşı manyakıyam,
süz, badəyə süz,
öz göz yaşımı içim.
Göy üzünə yazacam
şeirlərimi
Onsuz da bu basabasda
məni görməzsən,
bu tünlükdə
uçacam və durnalarla birgə.
Göy üzünə
yazacam şeirlərimi.
yerdən bezəndə,
ömründə bir dəfə
başını qaldırıb
göyə baxanda
görərsən məni.
Göy üzündə olan birini -
yağışmı, buludmu,
günəşmi
adını sən qoyarsan,
amma ad gününə
çağıranda
unutma,
ya da unut
sadəcə, göy
üzünə bax, gülümsə.
Ürəyim
"Quran"dan öncə çörək
çörəkdən öncə
ürək gəlib, ürəyim.
Bax, bu günahkar əllərimi
ürəyinin üstünə
qoyub
and işirəm ki, ürəyim,
dünya günahkar
deyil.
Günahkar deyil dünya
belə naqis doğulmasına
əllər günahkardı,
dillər günahkar
ürəklər pakdı,
ürəyim.
***
Bilirsənmi, Sevgili
qara qapı açmadın,
güləndə ağlamadın
ağlayanda gülmədin.
Üzü üzlər görən
sürtük, sevgili
bakirə yeri yox ki, sürtük
fələyin
ona görə qorxarsan tənhalıqdan, ölümdən
qorxmagil.
Təklənib döyülən mən
bilir bunu
həmişə aldanan
atılan, unudulan,
satılan
və bütün bunlara
ssenarist kimi gülən mən bilir.
Xoşum
gəlir uşaqların
həyatın qızılgülünün
üstünə çiş
eləməyindən
mənim hayıfımı
alırlar, sanıram.
Ayrılıqların şahı - həyata
"əlvida"
Dayanmışdı qapıda
neçə pud daş asılan ayaqları
hər addımı yapışırdı yerə
sürünə-sürünə deyirdi:
- Getmə, yavaşı,
hamı atıb gedib, sən məni atma.
Tərk
edilən, unudulan
yalan dəyirmanıdı
Yer kürəsi
noolur... sənsə unutma.
Osa... zalımcasına
qovurdu
baltasından qan daman
zaman
çathaçatdaydı.
Qüruba
boyanan ömür günəşi
Bathabatdaydı.
***
Adamın
min danəsi olmur ki, bir danəm,
unudulmazım mənim.
Hind filminə baxanda
başını çiynimə
qoyub ağlayanım,
dəli hallarıma gülənim.
Məndən ötrü ölənim,
ikimizə bir qəbir qazılsın deyənim -
Adamın min danəsi olmur ki, bir danəm.
***
Namaz qılanda belə
diz çökməyi
bacarmıram.
Amma sənə yalvarıram, getmə,
məni tərk etmə.
Onsuz da sonuncu sərnişinsən
alıb aparacaq, bahar, payız küləkləri
zibilqabına belə
atmayacaqlar
zibilləri də tanıyıram, zibilqabı
mənim, ərazi də.
Gülə-gülə yola salaram
sərxoşca, axmaqca qarşılayaram
telefonuma çıxmasan
belə,
tellefonundakı şərqiyə
qulaq asıram hələ... hələ.
"Sevgi" deyilən
nə? Bilirsənmi,
Aldanan adamları
sevir hamı.
heç kəsə,
heç nə demə
onda seviləcəksən.
Sevgi böyüklərin oyuncağıdı,
-
o gecə sənə demədimmi.
***
Ürəyim yerindən çıxar
bu gecə
düşər ayağın
altına,
tapdalayıb gedərsən.
Yoluna tökülən xəzəl
bilərsən
arxanca yüyürər
ürəyim onda
qəfil külək
qopdu
belə bilərsən.
Yenidən ürəyim düşər
qarşına,
sənin tapdağına
öyrəncəliyəm,
- tapdala, tapdala...
Ruhum iqlimi dəyişirsə
Yerini dəyişdinmi
yatağını dəyişən
çaylar kimi olarsan
qovrula-qovrula.
Qıvrıla-qıvrıla çeynəyərsən
gecəni
üstündən götürüb
atmağın gələr
qara yorğanı
belədi, adamı
dəyişmək də
belə.
Yurdunu, dinini dəyişmək kimi bir şey
öyrəşərsən çirkli
havalara
ən murdar adama
- qızılgül kimi qoxlarsan
taparsan gözüyumulu
adamın xəritəsində
Şimal Buzlu okeanı.
Bağdadı belə
titrək barmaqların
gəzər O-nun bədənində
Məkkə divarında gəzir kimi.
Amma... məni necə tanırsan
necə öyrəşərsən
mənə
ömrün labirint küçələrinin
harasında taparsan məni -
özü-özünü itirən
adamı.
Adam olmayan adam
Əgər vaxtım olsa..,
səhərə çıxsam,
evimdən qurtulub şəhərə çıxsam,
Mən səni arasam, görsəm ki, yoxsan
Sonranın sonrası sonra da olmur.
Olmur, canım-gözüm, olmur
ki olmur,
əriyir bu ömür sabaha qalmır,
günahda yuyulur, savaba qalmır,
ithürən tərəfə
yüyürür axşam.
Zormu istəyirsən... zor mənlik deyil,
Beşik
mənlik deyil, gor mənlik deyil,
kimdən istəyirsən,
sor, mənlik deyil,
Adam, adam deyil,
adam... bu adam.
Kölgənin kölgəsi
Mənə başqa rol ver, əziz rejissor,
çox korluq çəkirəm sevgi sarıdan.
Nə məni usandır, nə özünü yor
dəyiş Kəraməti,
suflyoru da.
Yaramaz artisti qov bu
səhnədən,
bax, mənə yaraşan bir faciə var.
Kölgənin kölgəsi yalan
adamam
Mənə başqa rol ver, əziz rejissor.
Mən səni sənə
sevdim
Mənə sevmədim ki...
bir ömür yox
min sənə sevdim.
Ayrılıqlar acığına
dönə-dönə sevdim.
Gülsən, bağçaya
çiçəksən, çölə
sevdim.
Heç
nə ummadım
elə-belə sevdim.
Bax, səni
əla sevdim.
Kəramət KƏRAMƏT
Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 10
aprel.- S.12.