Sancılmış gecənin qəlbinə ölüm-ox kimi

Sancılmış gecənin qəlbinə ölüm - ox kimi

Unutmuş adamlar qaranlığın dilini lap çoxdan

Ovuclarımda gündüzdən qalan günəş işığı - qırmızı moruq kimi

Sən sənsizlikdən doğulmusan, İlahi,

mən qəlbimdəki soyuqdan - anamız yoxdur.

Yoxdur laylasının içindəki o qarasaçlı qadın, o ağsaçlı qadın - ağı deyə.

Düşmüşük yaxasından bətnimizin - qaranlıqdan ağa çıxmışıq

Ömür dediyimiz yoldur, yolçuluqdur, qəribçilikdir - kimsə özünü yandırır - durna çırağı deyə.

Biz özümüz özümüzdəyik, İlahi, biz özümüz özümüzdən qırağa çıxmışıq.

Səpələ bu könül məmləkətinin üstünə yanım-yanım yanmağımı dua əvəzi

Qoyma gözümdən bir damla yaş torpağa dəyməmiş qurusun

Kim ki "Ah!" - deyəndə Allahı çağırır, çağırsın, sarısın yaralı əllərinə cuna əvəzi

Əllər Allah qarşısında, bəndə qarşısında başımızı yerə əyməmiş qurusun.

Al bu axşamın evinin üstündən Ay işığını, İlahi, üsyanın eşidilməyənini ver,

duanın deyilməyənini ver, yolun görünməyənini ver,

Yığışdır bizi yerdən - evdən-eşikdən yığışdır, dağdan-daşdan yığışdır, çölün düzündən yığışdır, suya qat axıt, dodaqlarını uzat bir bulağın gözünə, götür.

Həqq yoxdur - nə axtardığımız yerdə, nə axtarmadığımız yerdə, yenə də verirsənsə özgə libasına bürünməyənini ver.

Qonağı qapının o üzünə, gecəni-gündüzü əbədi məbədinə, azanları yoluna apar çıxart, İlahi, məni də, mənim günahımı da özünə götür.

***

Nə gözəldir zamanı saxlamaq və yumulu gözlərdən içəridə gecənin təmizliyini qoxulamaq.

Susmuş dünyanın necə yuxuya getdiyini izləyib, sözləri böyük bir boşluğun içində gizləyib.

Ürəyini ən dərin quyuların dibindəki bir ovuc suya açmaq, sonra havalanmaq, sonra dəlilənmək, sonra uçmaq.

Anqappaq köynək yaxası kimi açmaq dünyanın dar dalanını, bir udum nəfəs tutub saxlamaq və o nəfəsin içində yaşamaq həyatın yerdə qalanını.

***

Kimsə bizi çəkəndə qaranlıq küçələrin sinəsinə,

Alanda bizi qolları arasına, sıxanda kişi nəfəsinə

Köməksiz uşaq kimi doğma bir qoxu arayanda,

Dağınıq sözlər qəlbimizi yaralayanda

bütün anaların, bütün layla deyən səslərin yerinə sevgili oluruq.

Tuturuq titrək əllərin günahsız vəhşi çağırışından

Görürük yalan sözlərin altındakı qorxunu

Baxırıq bizi aldatmaq istəyən dodaqların titrək hiyləgərliyinə

Öpürük o dodaqlardan, ana və Tanrı sevgisiylə, bütün müqəddəslərin yerinə - sevgili oluruq...

Sonuncu ümid deyil bizim çağırışlara cavabımız

İlk kədər də deyil, ilk həsrət də deyil

Gəldi-gedəri arzuların zəncirinə dolaşmaq da deyil

Kişi gözlərinin dərinliyindəki hökmranlıq yanğısı

Qadın dilində sevgi deyil onsuz da, üstəlik, bu dərin yoxluğun əlacı heç nə deyil,

susmaq da deyil, danışmaq da deyil.

Deyil, amma bilə-bilə yenə də bütün soyuq nəfəslərin yerinə sevgili oluruq...

Bir ayrılıq qorxusu içində qəzəb odu yandırır üzümüzü

Hardasa bir aldanış yaddaşı oyanıb burda bizi yumruqlayır

Gizlətmək istəyirik gəlib çatan bütün zərbələrdən özümüzü

Ürəyi gizlətmək mümkün deyil... göz yaşlarını gizlətmək mümkün deyil...

Ağlayan bütün qadınlar bütün ağlaya bilməyən kişilərin yerinə ağlayır

və biz bütün çıxıb gedən kəslərin yerinə sevgili oluruq...

***

Sükut da itirib sehrini, səs-küy də

Yol da, çöl də, dağ-daş da

Adamsız dayanacaq axtarıb tapan adamam dünyanın ortasında

Dilim-dodağım da quruyub,

Sönüb gözümdəki təlaş da... gələn olmayacaq.

Bilən olmayacaq sonuncu izin hara yönəldiyini

Harda yetişdiyini səma kahasına

Qapının sonuncu dəfə kimin üzünə aralandığını,

Sonuncu əlin nə zaman açıldığını yağış duasına.

Darağa dolaşan saçların sığalsız halıdır sənsizlik, Allah!

Çay yataqlarının susuzluğu

Qaranlıq künclərin çıraqsız halıdır sənsizlik.

Kimsəsizlik...

Kimsəsizlik deyil, amma dalıb, dalıb baxışlarından yayınmış bir eşq sızıldayır qəlbimin dibində

Barmaqlarımın ucunda bir kişi ətri qalır...

Sozalıb itdikcə dünyanın sehrli halı o üzdə

Mən hələ də burdayam, iki aləmin arasında

Çat-çat olmuş torpaq kimi səbrlə, quruyan ağaclar kimi kölgəsiz dayanıb,

Heç kimi gözləmirəm adamsız dayanacaqda, Allah!

Hamını aparmısan, hamı sənin olub.

Hədiyyə Şəfaqət

Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 14 avqust. S. 7.