Dünya sınaq dünyasıdır.Gəl
biz də belə ayrılaq.
Ayrılıq yetim qalmasın.Verək əl-ələ
ayrılaq
Yazıçı
ömrü
Xalq yazıçısı Anara ithaf
edirəm
Bütün
obrazlarda sən varsan...
Sən
izdihamsan,
Adam
izdihamı...
Sənin
ömrün
Söz ömrüdür
yığın-yığın.
Sənin
ömrün sətir-sətir,
Vərəq-vərəq,
Darmadağın...
Ehey,
yazıçı,
Sən
kitabsan
Cild-cild dəyişirsən.
Sözə and içirəm, sən əbədisən.
Sən
yorğun dəvə sarvanı,
Ağır-ağır qumluqda yol gedirsən.
Sən bütün səhraların dilini bilirsən.
İlğım
kimisən,
Tez-tez gözdən itirsən.
Sən səhra
adamlarının tapındığı
əlamət kimisən.
Bütün inanclara düz gəlirsən.
Bütün inanclarda dirisən.
Ehey,
yazıçı,
Unutdunmu dünyanı?
Bəs sənin ömrün hanı?
Çıx,
bütün obrazlardan
Adam kimi yaşayaq.
Kömək
et,
Bu ömrü daşıyaq.
Ehey,
yazıçı,
Hamı
çıxıb getdi
Sənin səhra ömründən.
Bir ovuc su
ver, içim əllərindən...
Gedirəm
Tanrım,
hamı Sənə gəlir,
Təkcə mən Səndən gedirəm.
Yazdıqların
ovcumdadır,
Nə olsun gendən gedirəm.
Hörgüsü
yox, boş divara,
Söykəmişəm
kürəyimi,
Götürüb
quş ürəyimi,
Səpdiyin dəndən gedirəm.
Tapammıram
qaçıb gedib,
Qəfəsini
açıb gedib,
Ruhum
çoxdan uçub gedib,
Cansız bədəndən gedirəm.
Yer nədir? Göyün süfrəsi,
Bizik
işığı, zərrəsi,
Ovcumdadır
Yer kürəsi,
Salıb əlimdən gedirəm.
Ayrılaq
Dünya
sınaq dünyasıdır,
Gəl, biz də belə ayrılaq.
Ayrılıq
yetim qalmasın,
Verək əl-ələ ayrılaq.
Yollarımız
ki tən deyil,
Qədər
bizdən ötən deyil,
Ayrılıq
ki vətən deyil,
Gəl gülə-gülə ayrılaq.
Qəlbim
tənha Yer kürəsi,
Tanrının
da yox kimsəsi,
Daha nə
qalıb böləsi
Gəl bilə-bilə ayrılaq.
Dönüb
bir az uşaq olaq,
Bu
dünyanı oyun sayaq,
Bəlkə,
gizlənpaç oynayaq,
Gəl, elə-belə ayrılaq.
Gedən
ürəkdir, köç deyil,
Qanadları
var, quş deyil,
Onsuz da
bizlik iş deyil,
Düşməyək dilə, ayrılaq.
***
Qadın da vətən kimidir.
Sevəni
var,
Satanı
var,
Atanı
var,
Aldadıb
baş qatanı var...
Qadın da vətən kimidir.
Əkəni
var,
Biçəni
var,
Köçəni
var,
Tapdalayıb keçəni var.
Qadın
da vətən kimidir
Bir tərəfi
ölümdü-itimdi,
Sahibi
olmasa yetimdi...
Gəl, oynayaq bu
ömrü
Tanrım,
əynimə olmur
Gəl qaytaraq bu ömrü.
Ya da
başqa bir ömrə
Edək calaq bu ömrü.
Gülsün, yoxsa ağlasın?
Gətirmir
bəxti, şansı
Oyanırsan,
de hansı,
Vaxta quraq bu ömrü?
Neçə
yerə yozursan,
Yazıb
sonra pozursan
Neçə günə yazırsan?
Vərəq-vərəq bu ömrü.
Toyudur, ya yasıdır?
Tərsi-düzü hansıdır?
Dünya
nərd taxtasıdır,
Gəl, oynayaq bu ömrü.
Bir
üzü toy-mağardır,
Gəl
oynayaq, qol qaldır,
Bir
gözəl hava çaldır,
Yola salaq bu ömrü.
Gedirəm, ağlama
Tanrım,
gün yazırsan
Sabaha saxlama.
Daha
yorulmuşam,
Gedirəm, ağlama.
Qoy əriyim
gedim
Qar kimi.
Saxla məni
yadda
Var kimi.
Dünya
Mənə çoxdan tanışdı.
Yoruldum,
Bu ömrü yığışdır.
Nə sən
məni gördün,
Nə də
ki, mən səni...
Gəl yığaq aradan pərdəni.
Göstər,
Hanı gediş, çıxışım?
Yol
göstər,
Özümə yığışım.
Bir ucu
Ölümdür-itimdir.
Dünyaya
toxunma
Yetimdir.
Qanad ver,
Uçum pəmbə buludla.
Çıxıb
getsəm,
Məni unutma.
Adamlar
Bir topa
buluddular,
Göyləri
ovutdular,
Arxamca
daş atdılar,
Üz
tutduğum adamlar
Kiçilib
xal oldular,
Susdular
lal oldular,
Hey
qeylü-qal oldular,
Ovutduğum adamlar.
Görən
hara getdilər,
Hansı
düzdə bitdilər,
Gözlərimdən
itdilər,
Unutduğum adamlar.
Əvvələ
gəlmədilər,
Dərdimi
bölmədilər,
Tam ola bilmədilər,
Qayıtdığım adamlar.
Qar da soyutmadı...
Əllərin
də öldü bir may səhəri...
Sənin nə vecinə dünya kiçildi.
Sonuncu məktubdur
mənim ürəyim...
Əllərin
açmayan yaz çiçəyidir,
Çıxart əllərini qarın altından.
Qar da soyutmadı ürəyimizi.
Yenə
günəş doğar bir may səhəri,
Gəzib axtararıq kəpənəkləri.
Yaddaşı olmaz ki kəpənəklərin.
Eh! Biz də
düşərik bizdən uzağa
Oxu,
uzaqlarda oxuya bilsən,
Sonuncu məktubdur
mənim ürəyim...
Sözdə dincələn
adam
Salam, Yer
kürəsinə
Min ildir gələn
adam.
Çiynində
yük daşıyıb,
Sözdə
dincələn adam.
Dünyanın
hər üzünü
Əyrisini,
düzünü,
Vərəq-vərəq
sözünü,
Sirrini bilən
adam.
Salam, son
tikəsini
Dostlarla
bölən adam,
Ruhunu uca
tutub
Göyə
yüksələn adam.
Söylə,
hansı özünsən,
Ruh adam, bədən adam?
Necəsən,
soruşmuram,
Dərdi
gizlədən adam.
Narıngül Nadir
Ədəbiyyat qəzeti.-
2021.- 28 avqust. S. 11.