PAPATYALIM

Sənə güllər dərmişəm,

Təbəssümlü, ətirli.

Nəğmələr bəsləmişəm,

Qırmızı, ağ sətirli.

Sənə şeir yazmışam,

Xəyalımda, düşümdə.

Sənə bir mən tapmışam,

Gəl bir özün düşün də.

Sənə gəlmişəm, qadın,

De, gedim, yoxsa qalım?

Kirpiyinə şeh düşüb

Saçları papatyalım.

Gəl

Üç papatya ömrü bitdi

Bu dördüncü ömürdü, gəl.

Qürurum da günahını

Öz boynuna götürdü gəl.

Bağban gülə, gül bülbülə

Ağacdakı tırtıl belə,

Öz ömrünü ölə-ölə

Kəpənəyə ötürdü gəl.

Təbib baxmaz bu dərd-sərə,

Keçər deyir, keçən hərə

Gedirəm sən ölən yerə,

Sən də məni götür də gəl.

Yerdə

Fikirlər mənasız, məsləhətlər boş,

Xəyallar. Ümidlər yaşayan yerdə,

İnsas xəsisləşir dərdini vermir,

Fələk sevincini daşıyan yerdə.

Başından dağların dumanı keçir

Ağlından illərin dumanı keçir

Qocalıq insanın zamanı keçir

Ömrünün gözünü yaş oyan yerdə.

Özün-öz başını aldadıb, qatıb

Elə hey qovursan günü, saatı,

Bir də görürsən ki əcəlin çatıb,

Dincəlib başını qaşıyan yerdə.

Əli Rüzgar

Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 6 fevral.- S.32.