Allah adamı
Sağ ol dedin, sağalmadım,
Çoxal dedin, çoxalmadım,
Sağal dedin, sağalmadım,
Ölürəm, Allah adamı.
Axtarıram dəli
kimi,
İtirdiyim bir incimi...
Qəm özümün,
sevincimi
Bölürəm, Allah adamı.
Adam çoxdur, insan azdır,
Dünya özü natarazdır.
Avazın yaxşı
avazdır,
Bilirəm, Allah adamı.
Sən taleyin hökmünə bax,
Budanıram budaq-budaq.
Saralıram yarpaq-yarpaq,
Soluram, Allah adamı.
Ləkə düşsə
vicdanıma,
Boya məni al qanıma,
Quru bəyəm, ad-sanıma,
Gülürəm, Allah adamı.
Vərəqləyib yaddaşımı,
Tapanmıram başdaşımı.
Məlul-məlul göz yaşımı,
Silirəm, Allah adamı.
Əl tuturam yana-yana,
Bostanıma daş atana...
Gündoğandan Günbatana
Gəlirəm, Allah adamı.
Şəhriyarın məzarı
önündə düşüncələr
Sevinc yaşı
yanağımdan süzülür,
Salam, ustad,
mən Təbrizə gəlmişəm.
Çox şükürlər
arzularım çin olur,
Salam, ustad,
mən Təbrizə gəlmişəm.
Ayrılığa bu gün kəfən biçmişəm,
Xan Arazın saf suyundan içmişəm.
Düşünürəm Çin
səddini keçmişəm,
Salam, ustad,
mən Təbrizə gəlmişəm.
Coşdu damarımda
axan qanım da,
Səttarxan qeyrəti
duydum canımda...
İndi bir qonağam xanimanında,
Salam, ustad,
mən Təbrizə gəlmişəm.
Qoç gölünə
durna gəlib, qaz gəlib,
Ozanlarım əllərində saz gəlib.
Qış adlayıb,
Vətənimə yaz
gəlib,
Salam, ustad,
mən Təbrizə gəlmişəm.
Mən hazıram
sualına, sorğuna,
Qurban olum əzabına, ağrına.
Qalx məzardan, səni basım bağrıma,
Salam, ustad,
mən Təbrizə gəlmişəm.
Mənim son nəğməmə
hələ çox qalıb
Zaman kölgəsidir
dar ağacının,
Bilmirəm baharda, ya qışdayam
mən.
Özündə gəzdirən
ağrı-acını,
Gözünü yummayan qarışqayam mən,
Mənim son nəğməmə hələ
çox qalıb.
Yoxsa, dəryaların
dibinə enib,
Hardadır taleyim yazılan qutu?!
Məndən uzaqlarda
bəxtim gizlənib,
Sinəmin altında sevgi tabutu.
Mənim son nəğməmə hələ
çox qalıb.
Yetiş tez haraya, kəs qeylü-qalı,
Ay Adəm, hardasan?!
Ox yayı
dartıb...
Bəşərin taleyi tükdən asılı,
İp üstdə
oynayan kəndirbaz artıb,
Mənim son nəğməmə hələ
çox qalıb.
Hisslərim ağlıma
kəsilib qənim,
Bəndəyəm, insanam, yaradanam mən.
Sünnülük, şiəlik
qatı düşmənim,
Desinlər sadəcə
müsəlmanam mən,
Mənim son nəğməmə hələ
çox qalıb.
Qana çalxansa da bu gün
dünyamız,
İnsanam, insana güllə atmaram.
O göy atamızdır, bu yer anamız,
Bir ana ağlasa gecə yatmaram,
Mənim son nəğməmə hələ
çox qalıb.
Baş əy, Nizaminin ruhuna, baş əy
Nizami Gəncəvinin 880 illiyinə
Özüntək diri san məni cahanda,
Mən də canlanaram sən canlananda.
Nizami Gəncəvi
Toxunma, kül
edər odu, atəşi,
Baş əy, Nizaminin ruhuna baş əy.
Sənət dünyasının
sönməz günəşi,
Baş əy, Nizaminin ruhuna baş əy.
Bütün fəsillərdə
solmayan bağdır,
Dağların içində ən uca dağdır.
Ziyarət yeridir -
pirdir, ocaqdır,
Baş əy, Nizaminin ruhuna baş əy.
Sözü danışmamış
bir düşün öncə,
Sağlam yurd yetirir sağlam
düşüncə.
Gəncə Nizamidir,
Nizami Gəncə,
Baş əy, Nizaminin ruhuna baş əy.
Şairlik nemətsə,
cövhəridir o,
Ziynəti, altunu, gövhəridir, o,
Min illər
keçsə də bəşəridir o.
Baş əy, Nizaminin ruhuna baş əy.
İşıqlı gündüzdür,
nurlu torandır,
Özü peyğəmbərdir, sözü
"Quran"dır.
Oddan yaranmışdır,
türkdür, Turandır,
Baş əy, Nizaminin ruhuna baş əy.
Axı
Şəhidlərimizin əziz
xatirəsinə
Döyüş meydanında
mən mən olmuşam,
Dağlarda qayatək bitən olmuşam.
Dünən bir ocağın övladı
idim
Bu gün
şəhidləşib Vətən
olmuşam.
Əlimdən dad çəkib
qaniçən yağı,
Torpaq qorunanda Vətəndir axı.
Çəkilib səmadan
o qara bulud,
Ay ata, ağlama, başını
dik tut!
Bayrağa, bir də ki, sənə
baş əyir
Qəhrəman xalqımız,
dərd-qəmi unut
Ay ana! Gizlində söyləmə
ağı
Torpaq qorunanda Vətəndir axı.
Tulanın haqqı
yox vuruşa qurdla,
Haylar bilə-bilə oynadı odla.
Xocalı hayfını
almışam on qat
Əbədi dünyaya
köçdüm ağ atla.
Daha yurdumuzun sönməz çırağı
Torpaq qorunanda Vətəndir axı.
Qayıtdı Qarabağ,
ulus qayıtdı,
Adəmim, Yusifim,
Yunus qayıtdı.
Dünən pərən
düşmüş milli
birliyim,
Yüz illər toz basmış namus qayıtdı.
Ruhum göylərdədir
şahin sayağı,
Torpaq qorunanda Vətəndir axı.
Qarabağ qayıtdı,
torpaq qayıtdı,
Titrəyən qələmə varaq qayıtdı.
İgid oğulların
qan bahasına
Babalar itirən papaq qayıtdı.
Ey gələcək
nəsil, qoru papağı
Torpaq qorunanda Vətəndir axı.
Tozuna qurbandır
Təmkinin canı,
Gözün aydın olsun Azərbaycanım.
Alqış qeyrətinə
şanlı ordumuz,
Alqış hünərinə
Baş Komandanım,
Çətində xalqımın
oldun dayağı
Torpaq qorunanda Vətəndir axı.
Doğulduğum kənd
İstəkli yarımdır,
şah vüqarımdır,
Yazda gülüstanım, qışda
qarımdır.
İsti beşiyimdir,
son məzarımdır
Qabaqtəpə kəndi, doğulduğum kənd.
Gəlsən duz-çörəklə
qarşılar səni,
Yayda əskik olmaz yağışı, çəni.
Laçın oylağıdır,
qartal məskəni
Qabaqtəpə kəndi, doğulduğum kənd.
Nəsilim, soy-köküm
Ayrım elatı,
Ruhuma hopubdur layla, bayatı.
Hunun, göytürkümün
ən dərin qatı
Qabaqtəpə kəndi, doğulduğum kənd.
Haqqa kömək olub, səsini verib,
Düşmən arzusunun tərsini verib.
Hayların neçə
yol dərsini verib
Qabaqtəpə kəndi, doğulduğum kənd.
Kişilik bu yerin sonsuz varıdır,
Özü sudan duru, aydan arıdır.
Dağların boynunda bir mirvaridir
Qabaqtəpə kəndi, doğulduğum kənd.
Dillərdə əzbərdir
Boz arı balı,
Hörmətli tutulur hər ağsaqqalı.
Qoruyur papağı,
əzizlər şalı
Qabaqtəpə kəndi, doğulduğum kənd.
Loğman çiçəkləri
dəvamdır mənim,
Çəməni döşəyim, gəvəmdir
mənim.
Məkkəm, Mədinəmdir,
Kəbəmdir mənim
Qabaqtəpə kəndi, doğulduğum kənd.
Tanımadım
Günəş özünü
tanıdı,
Mən özümü tanımadım.
Atəş özünü
tanıdı,
Mən özümü tanımadım.
Söz bu günün ən ucuzu,
Çöl daşıdır, küçə
tozu.
Canavaram, yoxsa quzu?!
Mən özümü tanımadım.
Evi, eşiyi tanıdım,
Goru, beşiyi tanıdım.
İti, pişiyi
tanıdım
Mən özümü tanımadım.
Nə şiəyəm,
nə də sünnü,
Nə dinsizəm, nə də dinli.
Yaranandan qara günlü
Mən özümü tanımadım.
Göydən enib mən kim
oldum...
Niyə yerdə sakin oldum?!
Adəm idim, Təmkin oldum?!
Mən özümü tanımadım.
Gəncə
Ramiz TƏMKIN
Ədəbiyyat qəzeti. - 2021.- 31 iyul.-
S.22.