Seçimin çətinliyi
"Onun romanı"
rubrikasının qonağı yazıçı, jurnalist
Şahanə Müşfiqdir. Rubrikamızın növbəti
buraxılışında məşhur ingilis
yazıçısı və bəstəkarı Etel Lilian
Voyniçin dünyaca məşhur "Ovod" romanı ətrafında
söhbət etdik.
- Əsəri oxumayan
oxucular üçün qısa bir xülasə verək.
- Əsərin baş qəhrəmanı
Artur Berton adlı gənc bir tələbədir. Hər şey
Arturun anasının ölümündən sonra ona və ailəyə
yaxın keşiş Montanellinin İtaliyaya gəlməsini məsləhət
görməsi ilə başlayır. Onsuz da
inqilabçı ruha malik olan Artur burda sevgilisi Cemma ilə
birlikdə "Gənc İtaliya" adlı inqilabi hərəkata
qoşulur. Arturun həyatı İtaliyaya
gələndən sonra tamamilə dəyişir. Ard-arda yaxınları tərəfindən zərbələr
alır. Əvvəlcə sevgilisi ilə
dalaşır, ayrılır. Sonra isə
ailəsində qalmaqallar baş verir. Keşiş
Montanellinin və anasının ona danışdığı
böyük yalanın üstü açılır. Baş verənlər Artur üçün o qədər
ağır idi ki, o, sanki boşluğa düşür. Çıxış yolu kimi də intihar ssenarisi
qurur və hamıya özünü ölmüş kimi
göstərərək Buenos-Ayresə gedir. Yalnız 13 il sonra İtaliyaya Rivares adı ilə
qayıdır və "Ovod" təxəllüsü ilə
broşürlər yazır. Olduqca saf, xeyirxah,
inanclı, təmiz hisslərə malik 19 yaşlı Artur həyatın
ona yaşatdıqları nəticəsində amansız
inqilabçı Ovoda çevrilir.
- Bir əsrdən
artıqdır ki, məşhurluğunu itirməyən "Ovod" romanının
insanlar üzərindəki ən çox təsiri nədən
ibarətdir?
- Etel Lilian Voyniçin "Ovod"
romanı 1897-ci ildə Nyu-Yorkda, sonra isə Londonda nəşr
edilib. Hələ ilk üzə çıxdığı
vaxtdan etibarən roman çox böyük rezonans doğurub. Ən
çox SSRİ-də böyük maraqla, rəğbətlə
qarşılanıb. Hətta
Xuruşşov kitabın çox sayda nəşr olunmasına
dair xüsusi göstəriş vermişdi. Bunun əsas səbəblərindən biri, bəlkə
də, birincisi, sözsüz ki, həmin dövr və bu
dövrün romandakı aydın, səlis əksi idi. Başqa sözlə, mövzu aktuallığı.
Əsər öz mövzusunu İtaliyanın
inqilabi keçmişindən - XIX əsrin 30-40-cı illərində
baş verən hadisələrdən alıb. Əsərdə "Gənc İtaliya"
inqilabçı təşkilatının fəaliyyəti
öz əksini tapıb. Romanı yazarkən
müəllif məhşur İtaliya inqilabçıları
Cüzeppe Madzini, Cüzeppe Haribaldinin həyatından da bəhrələnib.
Bu anlamda əsəri bioqrafik əsər də
hesab etmək olar.
Erkən yaşda itirdiyi anasına,
bütün meylini saldığı və Allahı qədər
inandığı keşiş Montanelliyə, ta
uşaqlıqdan könlünü verdiyi Cemmaya olan sevgisi bircə
anda yerlə-yeksan olan Arturun bundan sonra onun qəlbində,
varlığında sevgi adına heç
nə qalmır. Daha doğrusu, biz elə
düşünürük.
Artur isə əlindən
çıxan bütün sevgilərinin yerinə daha
böyük bir sevgi qoyur - Vətən sevgisi. Bundan sonra
yalnız bu sevgi uğrunda çarpışır, vətəninin
azadlığı yolunda cəsur inqilabçıya çevrilir.
Müəllif real həyat hadisələrinə
əsaslanan əsərini bütün bəzək-düzəkdən,
romantik ab-havadan uzaq, məhz realist şəkildə qələmə
alır. Məncə,
bu, əsərin təsir gücünü artıran ən
böyük səbəblərdən biridir.
- Arturun xarakterinin
zəif və güclü tərəfləri nə idi sənə
görə?
- Artur Berton cəmi 19
yaşlı yeniyetmədir. O, elə məhz 19 yaşlı
uşaq həssaslığına, kövrəkliyinə
malikdir. Əslində, Artur orta yolu tapmayan qəhrəmandır.
Onun həyatının ilkin dövrüylə
ikinci dövrü arasında kəskin fərq var. Onun həssaslığı
da normadan artıqdır, qəddarlığı da. Bəlkə də ikincini tənzimləyən də
məhz birinci idi. Yəni o qədər həssas
olmasa, bu qədər qəddar olmazdı. Xarakterindəki
ilkin zəiflik budur, mənə görə.
O, hər şeydən çox sevdiyi
anasını yenicə itirib. Bu itkinin ağrısını az da olsa xəfiflətmək üçün
qəlbən bağlı olduğu ruhani atası Montanelliyə
sığınır, bütün boş vaxtlarını
onunla ruhani seminariyasında keçirir. Onun
xarakterindəki kiçik boşluq təşkilatda
mühüm bir vəzifənin ona deyil, Bollaya
tapşırılması ilə üzə çıxır.
O, Bollanı qısqanır. Amma bu, uzun çəkmir.
Elə özü öz səhvini anlayır və
günahını etiraf etmək üçün
keşişin yanına gedir. Bu, Arturun
xarakterindəki güclü tərəfidir.
Artur özü də bilmədən
çox böyük təşkilati sirrin üstünü
açır.
Onun həbsi, həyatı ilə bağlı
öyrəndiyi yeni sirlər bütün inamını
sarsıdır və ən dəhşətlisi də budur ki,
ona yalan söyləyənlər bu dünyada ən çox
inandığı insanlar - anası və Montanelli idi. Arturun Montanelliyə dediyi "Mən sizə Allaha
inanan kimi inanırdım, amma siz ömrüm boyu mənə yalan
demisiniz" sözləri onun nə qədər böyük
xəyal qırıqlığı
yaşadığını sübut edir. Keçirdiyi
bu dəhşətli sarsıntı və xəyal
qırıqlığı onun yanlış qərarlar verməsinə
səbəb olur. Artur olduğu yerdə və
ona bu əzabları yaşadan insanlarla mübarizə aparmaq
yerinə qaçmağı seçir. Bu
qaçış isə ölümə bərabər
qaçış idi. Həyatın bərkini-boşunu
görməyən, o vaxta qədər ciddi çətinliklərlə
üzləşməyən gənc birdən-birə ən dibə
doğru çəkilir. Bunu onun xarakterinin
zəif tərəfi kimi qəbul etsəm də, 19
yaşında bu qədər ağır həqiqətlərlə
üz-üzə qalmış gəncdən daha məntiqli və
doğru qərar gözləməyin özü sadəlövhlük
olardı. Bu situasiyada paradoksluq yaranır
nisbətən. Yəni həqiqətənmi
onun bu qaçışı zəiflik idi? Bəlkə də elə ən böyük cəsarət
idi. Bunu Arturun Ovoda çevriləndən
sonrakı yaşantıları və uzun illərdən sonra
geri dönüşü aydınlaşdırır. Görürük ki, Artur burda qoyub getdiklərindən
qaçıb, amma öz içindəki əzablardan,
ağrılardan qaça bilməyib. Ovod
olaraq nə qədər qəddarlaşsa, nə qədər
güclənsə də, əslində, daxilində Artur həssaslığı
qalmaqdadır. Deməli, bu
qaçış heç də cəsarət nümunəsi
deyilmiş.
- Mən Arturun
iç dünyasının zənginliyinə rəğmən
bir çox əskiklik yaşamasını qəbul edə
bilmirəm. Necə düşünürsən, Artur ideal
obrazdır?
- Arturda məxsusi şəkildə
sevmədiyim heç bir xüsusiyyət yoxdur. Hətta
bu sualı mənə o əsəri oxuduğum ilk zamanlarda, təxminən
Arturdan 1-2 yaş kiçik olduğum dövrlərdə versəydiniz,
deyərdim ki, Artur ideal obrazdır. Amma
üstündən illər keçəndən və mən
"Ovod"u daha bir neçə dəfə oxuyandan sonra
Arturun xarakterindəki boşluqları daha aydın görə
bilirəm. Bayaqkı suala verdiyim cavablar
Arturda görmək istəməyəcəyim xüsusiyyətlərdir.
Həmçinin, mən Arturun o dəhşətli
qəddarlığı, insanların mənəvi
qüsurlarını üzlərinə
çırpmasını sevmirəm. Amma
heç bir halda onu qınamaq da ağlıma gəlmir. Çünki yoxa çıxdığı uzun illər
başına daha dəhşətli hadisələr gəlir, hər
addımda insanların vəhşilikləri, iyrəncliklərilə
qarşılaşır, üst-üstə ağır fiziki və
mənəvi əzablar yaşayır. Buna
baxmayaraq məğlub olmur. Bu xüsusiyyəti
Arturu həyatda saxlayan "Ovod qalxanı" idi.
- Romanda diqqət
çəkən məqamlardan biri də
yazıçının "Ovod"un həyata
olan sevgisini xüsusi vurğulamasıdır. O, təbiəti,
ağacları, heyvanları, çiçəkləri,
uşaqları sevir. Niyə bunlara rəğmən
Artur ölümə gedir?
- Tale və çətin həyat
sınaqları Arturu sərtləşdirsə də, hissizləşdirmir.
Onu ölümə aparan səbəb həyatdan
daha dəyərli bir şey idi. O da fikirləri,
düşüncələri. Ovod
üçün fikirləri onun üçün həyatdan
daha dəyərlidir. Məhz ona görə də
"Ovod"un bütün həyatı və
ölümü vətənin qurtuluş savaşına həsr
olundu. Bu mübarizə onun həyatdakı yeganə
ehtirası idi.
- Bəlkə də
elə bu xüsusiyyətinə görə "Ovod"
bütün dünya ədəbiyyatında ən parlaq
inqilabçı simvolu hesab olunur.
- Çünki müəllif əsərdə
"Ovod"un imicini dərindən və əhatəli
şəkildə ortaya qoya bilib. O, zarafatcıldı,
ironiyalı dili var. Bu xarakterlər həm də onun silahı
idi. Amma bu möhtəşəm silahları fərqli
şərtlərdə çox ustalıqla istifadə edir.
Onun ironiyası
düşmənləri vurur, liberalları hirsləndirir,
dostlarına isə güc və rahatlıq verir.
- Əsərdə təsvir olunan dövrün
İtaliyasındakı siyasi rejim, ölkənin problemləri,
insanların düşdüyü xaos ölkəmizin hansı
dövrü ilə oxşarlıq təşkil edir?
- XIX əsrin birinci yarısında
İtaliya hələ də parçalanmış halda idi. Torpaqlarının bir hissəsi Avstriya
imperiyasının, bir hissəsi isə Burbonların hakimiyyəti
altında idi. Papa XVI Qriqorinin
ölümündən sonra italiyalı nümayəndə
qalib gəldi və IX Piy Papa Pius adı ilə Roma Papası
oldu. Bu, italyanlarda böyük sevincə səbəb
oldu. IX Piy hakimiyyətə gələn kimi çox
müsbət, bir az da italyanların xeyrinə
islahatlara başladı. Bütün bunlar
İtaliyaya böyük sürətlə yayıldı.
İtalyanların əksəri Papanın
islahatlarının öz dövlətlərində də
keçirilməsini tələb edirdilər. Papanın islahatları və vətənpərvərliyi
onlarda vahid İtaliya üçün onun ətrafında birləşmək
düşüncələrini gücləndirdi. Əhalinin ilk çıxışları Sardiniya
krallığında başladı. Əhalinin
təzyiqləri nəticəsində, kral islahatlar keçirdi
- Milli qvardiya yaradıldı, senzura yumşaldıldı,
Dövlət Şurası yenidən təşkil olundu. Sonra isə üsyanlar daha geniş vüsət
almağa başladı və ayrı-ayrı krallıqlarda
üsyançılar qalib gəldikcə coğrafiya da
genişləndi, nəticədə üsyançılar
Müvəqqəti Hökumət yaratdılar. Tarixi gedişatı uzun danışmamaq
üçün qeyd edim ki, inqilab gedişində İtaliyada
3 respublika yaradılır və bu respublikalar birləşmək
qərarını alırlar. Lakin papanın kömək
üçün Fransa, İspaniya və Avstriyaya müraciəti,
eləcə də inqilabın başında duran Madzini və
Haribaldi arasındakı fikir ayrılıqları konstitusiya
elan olunmasına rəğmən, respublikanın
ömrünü qısaldır və Roma Fransaya təslim
olur.
Bütün bunlar mənə Azərbaycanın
2 dövrünü xatırladır: 1918-ci ildə Azərbaycan
Xalq Cümhuriyyətinin yaradılması və süqutu, eləcə
də, 1990-cı illərdə Azərbaycan
Respublikasının yaradılması. Xüsusən,
ikinci dövr daha aktualdır. XX əsrin 80-ci illərinin
sonundan etibarən SSRİ-nin tərkibində olan Azərbaycanın
siyasi həyatında baş verənlər, SSRİ-nin
özünün hakimiyyətinin laxlaması, müstəqillik
üçün ayağa qalxan və Azadlıq meydanına
axışaraq uzun müddət sözün əsl mənasında,
inqilab edən Azərbaycan xalqı XIX əsrin 40-cı illərində
müstəqilliyə can atan və bunun üçün uzun
illər mübarizə aparan italyanları yada salır. İtaliya inqilabının əsas
çatışmazlığı pərakəndəlik, təcrübəsizlik,
sadəlövhlük idi. O gənclər öncə necə
mübarizə aparmağın yollarını bilmirdilər. Və kənar müdaxilə onların müqəddəs
işini yarıda qoydu. Təxminən XX əsrin
əvvəllərindəki Azərbaycan kimi. Amma XX əsrin sonlarında Azərbaycan daha təcrübəli
və daha inadkar idi. 1990-cı il 20
Yanvar hadisələri onun bu üsyanın
yatırılmasına yönəlmiş vəhşi əməl
idi. Ancaq onunla belə, Azərbaycan müstəqillik
qazanmağa nail oldu.
- Əsərdə yazıçı bir
inqilabçının qəhrəman imicini yaratmağa
çalışmaqla yanaşı, həmçinin
böyük bir güclə müqəddəsliyin
aurasını dindən və din xadimlərindən
qoparır. Onları
ifşa edir. Müsəlman dünyasında da din adı
altında xeyli çirkli işlər həyata keçirilir,
ancaq Şərqdən bu mövzunu qələmə alıb, əsərin
ana xətlərindən birinə çevirən
yazıçılar azdır. Voyniç bu cəsarəti
hardan alırdı?
- Xristian dünyasında din xadimlərinin
tənqidi təkcə Voyniçə məxsus deyil. Zaman-zaman bir çox xristian yazıçılar
dindarların saxtakar əməllərini tənqid ediblər.
Doğrudur ki, müsəlman dünyasında
buna çox rast gəlmirik. Fikrimcə,
bunun əsas səbəbi cəmiyyətlərdə dinə
yanaşmadır.
Baxın, İslam dinində
Məhəmməd Peyğəmbərin şəkli yoxdur,
İmam Əlinin şəklini çəkəndə bu
gün belə üzünü işıqlı çəkirlər. Yəni
onları görmək, onları təsvir etmək
günahdır. Filmlərdə də
İslam müqəddəslərinin simasını bu gün də
görmürük. Amma xristianlıqda bu
belə deyil. Məryəm, İsanın
şəkilləri hər yerdədir, üzləri də
açıq. Müsəlmanlar ilk vaxtlardan
dini xalqdan gizlədiblər sanki. Biblia,
"İncil" hər yerdə açıq
satıldığı, insanlara rahatlıqla
paylandığı və hər kəs onu oxuduğu halda,
bizdə "Qurani-Kərim"ə qüslsuz toxunmaq olmaz
deyib, dəsmala büküb illərlə mebelin başında
saxlayırlar, oxumurlar. Müsəlman
dünyasında din və müqəddəslər o qədər
toxunulmaz, əlçatmaz olaraq təsvir edilib və
insanların beyninə yeridilib ki, adicə mollanı belə ədəbiyyata
gətirmək, tənqid etmək insanların ağlına gəlməyib.
Voyniç və onun kimi xristian din xadimlərini
tənqid etməkdən çəkinməyən
yazıçılar cəsarəti elə
xristianlığın özündən alırlar.
- Əsərin əvvəlində Artur dinə,
Allahın insanları xilas etdiyinə inanırdı, amma din
xadimlərinin əsl üzünü gördükdən sonra
inamını itirdi. Arturun dinə, din xadimlərinə
olan aqressiv münasibətinin təməlində yatan şey əslində
nə idi?
- Artur din xadimlərinin deyil, əslində,
Allah qədər inandığı bir din xadiminin yalanıyla
sarsılır. Onun davası atasının onu
yox, Allahı seçməsidir. Bir az
da psixoloji travmanın nəticəsidir deyə bilərik. Arturun Tanrıdan üz çevirməsinin əsl səbəbi
birmənalı olaraq yaxınlarının ona vurduğu zərbə
idi. Anasının keşişlə xəyanət
etməsi nəinki dini inanclarına, hətta bütün həyatına
təsirsiz ötüşmür. Allaha sədaqət
andı içən keşişin bu xəyanəti onu
diksindirmişdi.
- Sadə, nəcib
xarakterli Arturu, inqilabçı, sərt "Ovod"a
çevirən səbəb, əslində, aldığı
travmadır.
- Onun hələ baş verənlərdən
öncə "Gənc İtaliya" təşkilatına
qoşulması daxilindəki inqilabçı ruhdan və
sonsuz vətən sevgisindən xəbər verir. Baxmayaraq ki, ingilis idi, amma İtaliyanın müstəqilliyi
uğrunda təhlükəli işlərə əl
atırdı. Artur lap əvvəldən də
inqilabçı ruhda idi. Baş verənlər
sadəcə onun xarakterindəki müəyyən
nüansları və həyata, insanlara baxışını
dəyişdirmişdi.
- Əsər tərcümə olunub
yayıldığı bir çox ölkələrdə,
xüsusilə Rusiyada əsl inqilabçı romanı kimi
qiymətləndirilirdi. Hətta roman
Leninin həmişə iş masasının üzərində
olan kitablardan olub. Səncə, müəllifin əsl
niyyəti bu idimi?
- Voyniç əsərdə təkcə inqilab mövzusuna fokuslanmayıb. Mənim fikrimcə, bu əsərdə insan münasibətlərindəki çətinliklər daha qabarıq verilib. Əsər bir insanın seçim etməsinin nə qədər çətin olduğundan, eyni zamanda insan dəyərlərinin üstünlüyünün ömür boyu necə dəyişə biləcəyindən bəhs edən əsərdir. Ona görə də "Ovod" haqqında daha geniş düşünülməlidir.
Söhbətləşdi:
Günel MUSA
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2021.- 31 iyul.- S.28-29.