Təki
bircə sözün, bircə kəlmənin də enməsin
bayrağı hürriyyət göylərindən
Necəsən,
Orxan Vəli?..
Upuzun qamətin,
Şeirlərin bəstəboy,
Dərdin də nəmxuda...
Vətən üçün ölmək
Sevdası başında.
Nənənlə dostluğun
uşaqlıq yaşında.
Havayı yaşamaq
olmur, Orxan Vəli,
Bu can bahası,
qan bahası dünyada.
Qırçın-qırçın
Dəlisov həsrətin əsirliyində
ölmək istəyir adam.
Təki bircə sözün,
bircə kəlmənin də
enməsin bayrağı
hürriyyət göylərindən.
Onsuz da
quşun da, böcəyin də -
hamının doğuluşunun
sonu bəlli...
Sən də dəlilər içində
dəli,
Mən də dəlilər
içində dəli.
Çox şükür, tükənən
deyil
bu işıq -
bu Məcnunluq, Orxan Vəli!
Belə
yananda...
Öldü...
Ayıldı dostları,
Ayıldı, nekroloq yazacaq qələm,
Daldan atılan daş kimi.
Sözlər döndü nitqə...
Bir azdan
atəşi sönəcək
təəssüflər bir aləm,
sözlər bir aləm,
Kimi qardaş dedi,
Kimi adaş dedi,
Kimi də pıçıltıyla
yavaş dedi:
- Eşidər torpaq
İzi bağlanmış,
Üzü bağlanmış
Adamın
Tanıyar dərdini.
Belə yananda,
Belə yalanda
Adam ölər də...
Mümkünsə...
Deyirsən,
bu gün
ad günündü.
Mənsə bilmirəm necə
susdurum
Vaxtın həyəcan təbilini?
Görmürsənmi,
yenə də
Xatirə üçün nəfəs
dərirəm.
Amma unutma ki,
bütün təbriklərin
ən gözəli,
Vaxtı yada salmamaqdı.
İnanırsanmı -
bir qafiyə də
bağlanmır dağılmış fikirlərimə.
Sən yanımdasan, Taleyim!
Sən yanımdasan, əbədi
hədiyyəm.
Nə olar, ad günümü
Təqvimə çevirmə.
Ömür mənim hakimiyyətimdi,
Onu yaddaşla devirmə!
Macal
Nə olar ad-sanın uca olanda,
Adam darıxanda özündən
bezər?
Ürəyin Tanrının əkdiyi
tumdu,
Sən də əkinçi
ol, bu tumu becər.
Gecənin, gündüzün
qaçıb dalınca,
Yiyəsiz yolları
qovmağa dəyməz.
Nəfəs də qamətdi, boydu,
boydu ey...
Adam oturduğu budağı əyməz.
Cığır da qaranal - o yorğa
at da,
Neyləsin yol açan, daban
salmasın,
Gərək doğulanda elə
susasan,
Sətrində, sözündə
yalan qalmasın.
Çək-çevir içində
qaranlıq, işıq,
Kimdi zülmət yaran mənzil
başına?
Küsəndə xətirçün
barışmayasan,
Gedib əyləşəsən
səbr daşında.
Özünə gəlməyə
macal olmaya,
Fikrin söz becərə,
işıq daraya.
Düşməyə sükutun nəfəsi
kökdən,
Düşməyə kimsənin
sözü ayağa.
Tale
tufanı
Beləcə
yalvarış... Beləcə yanlış
Başladı
ağılın yalan yerində.
Dili düyünləndi, söz
tutammadı,
Ömrün uralanmış,
qalan yerində.
Ayıldı zülmətin tən
ortasında,
Hıçqırıq
döyürdü yad pəncərəni.
Əli havadaydı... bir əl
tutmamış,
De, kimə
tapşırsın göz yaşın səni?
Ayrılıq bu yerdə salonla dolu,
Hələ inanmırsan hakim
hökmünə.
Qova bilmədiyin xatirələri,
Oxşaya-oxşaya
öpürsən yenə.
İttiham qəzəbi
anlamadığın,
Sözlərdə, kəlmədə
tutduqca qərar.
Bayırda başlanan leysan, yağışın,
Səbrində bir damla yoxdu
ixtiyar.
Gəlib ayrılıqlar, gəlib
haraya...
Ürək də yollarda
pozub ünvanı.
Dənizə atılmış
sınıq qayıqtək
Didir dalğaları tale tufanı...
Sındırım
o güzgünü
Bu güzgü ki, adam
deyil,
Bu güzgü ki, adam
döyür.
Ağladığım günü
görüb,
Görməmiş gör
kimi görüb?
Qara saçın ağınacan,
Ağrı çəkib
ağrımacan.
Xəlvət-xəlvət
gülüb güzgü,
Diri-diri ölüb
güzgü.
Göyüm onda, yerim onda,
Kölgəm onda, sirrim onda.
Sındırımmı o
güzgünü?
Axır açım bu
tilsimi.
Tanıyım o uçrumu mən,
Can qurtarım o güzgüdən?
Günahlarım,
günahların
Zaman
zalım, yaman zalım,
Toy-düyünü
künc-bucaqda.
Yoxsa, sənə dərsmi keçir
Dərs bilməyən bir
uşaq da?
Xəyalları qarğış
tutub,
Kölgən gəlməz ələ
yaxın.
Göz yaşında yol uzadır
Günahlarım,
günahların.
Susmuş yaddaş yorğunluğu,
Bilməz necə
açsın qanad.
Öz odunda çərləyibdi
Cıdırında
qovduğum at.
Biz ki, tale məhbusuyuq,
Cəza çəkir fikrimiz
də.
İndi elə yoldayıq ki,
Yad adamıq ikimiz də.
Dünyanın
baharı
Puçurla,
çiçəklə döyülür qapım,
Havada küləkli yaz
ismarışı.
Torpaq da uşaqtək elə
öyünür,
Canında qalmayıb bir
çimdik acı.
Qupquru ümiddə canı
yanğılı,
Çarəmi axtarır
çiçək açmağa?
Soyuq söz demək də gəlmir əlimdən,
Harda qanadlanım,
könül, uçmağa?
Tikan gül üstündə xəcalət
çəkir,
Bilmir bədniyyəti gizləsin,
necə?
Bir arx qırağında çərləyən
söyüd,
Yolları həsrətdə
gözləsin, necə?
Xəyalın ağlına gör nələr
gəlir,
Telinə bənövşə
düzən qıza bax.
Utancaq istəklər sözdə
közərir,
Xəbəri taybatay
qapımıza bax.
Belə çal-çağırda
de, kim darıxar?
Göylərə baxıram,
gözüm doyunca.
Sinəmdən arxalı
qışı qovuram,
Dünyanın baharı bahar olunca...
Bilirəm,
deyəcəksən
Şaxtadı... soba hənri
Məni çətin
qızdırar.
Sən yoxsan, üşüyürəm,
Bayırda da tökür qar.
İnciklik bu havada
Canımı lap bezdirir.
Pəncərənə
sığınıb
Yenə yazdığım
şeir.
Ümid də gec-tez dönər
Peşman olmuş
baxışda.
Susmuş bu soyuqluğa
Necə deyim,
bağışla?!
Durub qaçaram sizə,
Yol kəsmiş hay-küyünlə,
Dayananda üz-üzə...
Bilirəm, deyəcəksən:
- Əynin yaman yuxadı,
Paltonu at çiyninə...
Ev
işığı
Bir yaz
xəbərinə buludu boylu,
Xəyalı binəli, xəyalı
toylu,
Ata ocağıdır, o, ata soylu,
Boyu-buxunu da şaxdı o
evin.
Könül ucaltdığı sirli
saraydı,
Başının üstündə
duası aydı,
Zaman dərə boyu kiriməz
çaydı,
Tanrı saatıdı
vaxtı o evin.
Adımın üstündə, bu da
yurd adı,
Ovcumda tutduğum babamın odu,
Ocağı çatılıb -
ünvanı odu,
İstisi, hünəri,
taxtı o evin.
Fikrindən keçəni
hardan bilim ki?
Hələ bir körpədi,
ahıl deyil ki?!
Bir ev
işığına dönübsə kim ki,
Demək, gətiribdi bəxti
o evin.
Sənin
qaranlığın...
Sənin
qaranlığın işığa gəlməz,
Nağıl qapısında
tapmaz yolunu.
Taleyin bəxtinə bir qara
qoçdu,
Dartınmaz, işığa
atmaz yolunu.
Günahın tər tökür əzablarında,
Ölüb-dirilirsən
gündə yüz kərə.
Özünmü
özündə dönmüsən yada?
Qürbət
böyüdürsən düşdüyün şərə.
Burda bir analı, körpəsiz
beşik...
Hörümçək
torunda külək yellənir.
Orda saçlarından
asılıbdı qəm,
Arxayın-arxayın fələk
yellənir.
Nədi bu dünyada
qazancın, nədi?
Gözəllik tək deyil
qadın sərvəti.
Gərək biləydin ki, bulanan
könül,
Peşiman olmaqla durulmaz qəti.
Susur suçlu-suçlu, tozlu
güzgülər,
Susur, dişlərini
tökdüyün daraq.
Əllərin yenə də yad
ovucunda,
Qorxunc tilsimlərdə...
işıqdan uzaq.
İnqilab
İSAQ
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2021.- 5 iyun. S. 22.