Kəngər...
Qıvraq... Ordu günü
Ordu günündə
şəhid olan qəhrəman Əhməd Mehbalıyevin xatirəsinə
Bəşəriyyət
tarixində ordunun nə vaxt yaradıldığını
heç kim bilmir. Bu barədə kim nə söyləsə də, bütün
deyilənlər mifologiyanın mövzusudur. Bizim
bildiyimiz odur ki, nə qədər insan cəmiyyəti var, həmişə
ordu da lazım olacaq. Biz türklərdə
ordu günüylə bağlı artıq
daşlaşmış bir tarix var - bu, Çin mənbələrində
Hiung-nu adlandırılan və Mode hakan tərəfindən
miladdan öncə 209-cu ildə elan edilən dövlətin
qurulma tarixidir. Modenin (biz ona Mete də
deyirik) qurduğu dövlət məhz ordu dövlətiydi.
Yəni bütün xalq bir orduydu. Ordu termini
də elə zamandan qalıb, mərkəzdə xan
çadırı Orda qurulurdu, onun ətrafında isə
bütün El. Cəmi millət bir ordu - bax budur türk
adlanan bir qövmün mahiyyəti, əgər elə deyilsə,
demək onlar, həqiqi türk deyil...
İndi bu gün mən, Ordu günündə doğulan
şair, iyun ayının 26-da, Azərbaycan
Respublikasının Ordu günündə həmin tarixi
xatırlayıram. İnternetdə bir qəhrəman barədə
oxuduğum informasiya içimdə bir təlatüm yaratdı
- Kəngərlilər nəslindən olan qıvraqlı
tankçı zabit Əhməd Mehbalıyev 1993-cü ildə,
iyunun 26-da Ağdamın Qızıl Kəngərli kəndində
şəhid olub.
Bu informasiya düşüncəmi çox əskilərə
apardı, Kanqlıların formalaşdığı zamanlara. O zamanlar, Mete xanın
(böyük tarixçı Rəşidəddin onu Oğuz
xan kimi təqdim edir) ətrafinda toplaşan tayfalardan biri kanqlılar
adlanırdı. Bu ad onlara mahir araba ustaları
olduqlarına verilmişdi və bu araba ustaları həm də
mahir döyüşçülər idi. Kanq
qədim türkcədə dörd təkərli araba deməkdir.
Bu arabalar, uzun əsrlər uzunu hərb tarixinin
gedişini dəyişdi. Müxtəlif
türk xaqanlıqlarının tərkibində fəaliyyət
göstərən bu mobil dəstələr orduların
Avrasiyanın nəhayətsiz ərazilərində
böyük məsafələri sürətli bir
atılışla qət etməsində böyük rol
oynayırdılar. Kanqlı dəstələri
o zamanın bir növ motorlaşdırılmış hərbi
hissələri idi. Onlar özlərində
müxtəlif türk tayfalarını birləşdirirdilər.
Hunlar, Göy türklər, Xəzərlər,
Səlcuqlar, Kayılar, Peçeneqlər, türklərin
qurduğu saysız-hesabsız dövlətlərin tarixində
Kanqlıların adı keçir. Hər tayfa birliyi
öz ləhcəsinə uyğun adlandırırdı - Kanlı,
Kanqlı, Kəngərli, Kangüy, Kanqeres... Böyük
çölün böyük ərazilərinə
yayılmış, özündə müxtəlif
tayfaları birləşdirən Kanqlı dəstələri,
fərqlənmək üçün
başçıların arabasının çadırına
uyğun adlandırılmağa başladı - ağ
kanlı, qara kanlı, qızıl kanlı, sarı kanlı və
s. Çingiz xanədanı da, xanların
çadırının rənginə uyğun olaraq Ağ
orda, Mavi orda, Qızıl orda kimi ərazilərə
bölünürdü. Bu gün bütün
Avrasiya coğrafiyasında Kanqlıların izlərinə rast
gəlmək olar. Çin, Orta Asiya, Qazaxıstan,
İran, Azərbaycan, Türkiyə, Rusiya, Ukrayna,
Macarıstan, Bolqarıstan - saymaqla bitməz. Kanqlılar
bugünkü qazax millətinin əsasını təşkil
edən tayfalardan biridir. Onların geniş
məskunlaşdığı ərazilərdən biri də
Azərbaycandır. Azərbaycanın demək
olar ki, bütün bölgələrində kanqlıların
izlərinə rast gəlmək olar. Bizdə
onları daha çox Kəngərli adlandırırlar. Və mən kanqlılardan olan Əhməd
Mehbalıyev haqqında informasiyanı oxuyanda bu tarix
düşdü yadıma. Taleyin qəziyyəsinə
bax, kanqlı Əhməd Mehbalıyevin qızıl qanı,
ordu günündə Qızıl Kanqlı
torpağını suvardı. Bu gün Azərbaycan
xalqının Ordu gününü, Elxan Zal sevərlərin mənim
doğum günümü rahat kutlaması üçün
canını verdi və Tanrıdağa,
Ulular uçmağında əbədi mənzilinə
yollandı. Bir türk kimi, bir kanqlı kimi, bir
qəhrəman kimi. Qəhrəmanlıq isə göydən
gəlmir, gendən gəlir, qandan gəlir...
Mən onun doğulduğu Qıvraq kəndinə ilk gəlişimi
xatırlayıram. Bu gün Naxçıvan Muxtar
Respublikasının Kəngərli rayonunun mərkəzi olan
Qıvraq o zamanlır İliç rayonunda (indiki Şərur)
kənd idi və orada Sovet ordusunun moto-atıcı hərbi
hissəsi yerləşirdi. Kiçik
qardaşım Rövşən öz əmək fəaliyyətinə
həmin hərbi hissənin klub müdiri kimi
başlamışdı. Bu klub dəbdəbəsinə
görə respublikanın əksər rayonlarındakı mədəniyyət
evlərindən heç də geri qalmırdı və hərbi
hissənin də, Qıvrağın da mədəni həyatında
önəmli rol oynayırdı. Qıvraq
camaatı, genlərində kanqlıların əzəmətini
daşıyan bu insanlar hərb işinə qandan bağlı
idilər. Kəndin dəliqanlılarının
böyük hissəsi orduda xidmət edirdi. Xidmət etməyənlər də daxilən orduya
bağlı idilər. Kanqlıydılar
axı. Bütün türk
imperiyalarının kanq qoşunlarının varisləri.
Yəqin ki, böyük Tanrı motorlu hərbi
hissəni Qıvrağa elə belə salmamışdı.
Mən həmişə demişəm, dünən,
bu gün, gələcək yoxdur, bunlar həmişə
iç-içədir. Bu iç-içə
tarixin bir günündə mən Qıvrağa gəldim.
Oradakı hərbi hissə ilk
gördüyüm hərbi hissə olmasa da, buna qədər mən
Naxçıvanın Əliabad kəndində yerləşən
hərbi hissədə iki aylıq təlimlərdə
olmuşdum, ilk gördüyüm andan çox xoşuma gəldi.
Qıvraq polku bir sovet hərbi hissəsi olsa da,
orada bir türk ruhu hiss elədim. Qardaşım
Rövşən klub müdiri gələndən hərbi hissədə
Qıvraq camaatı üçün davalı kino seansları
təşkil etmişdi. Ona qədər belə şeylər
olmamışdı, 1985-86-cı illər idi, amma
Qıvrağın genetik ruhu bunu qəbul elədi, yəqin ki,
Rövşənin ana babasının kanqlı olması burada
öz sözünü dedi. Onlar kənd sakini İsfəndiyar
kişi ilə hərbi hissənin klubunda
davalı kino seanslarına başladılar. Filmlərə
baxmağa əsgərlərlə bərabər kənd
cavanları da gəlirdilər. Kanqlıların
varisləri, ruh döyüşçüləri. Qəribəsi
nədir, İsfəndiyar kişi tariximizin
ən mistik qəhrəmanlarından olan Əhməd
Mehbalıyevin yaxın qohumu idi. Buna görə
hələ o zamandan qəhrəman Əhmədi də,
qardaşı Faiqi də, onun yaxın qohumlarını da
yaxından tanımaq imkanı olmuşdu. Yəni
mən bu kəndi tanıyıram. Bu
insanların içini bilirəm. Bunlar kəngərlidir,
savaşı genlərində daşıyan adamlardır,
canları savaşa bağlıdır, türk törəsinə
bağlıdır. Vətən, millət,
savaş eşqi onların canına ana südüylə hopub.
Mən bunu elə-belə demirəm, gördüklərimi,
duyduqlarımı deyirəm. İllər
sonra, Qarabağ savaşı başlayanda, bizim Tovuz çox
pis vəziyyətə düşmüşdü. Ermənilər hücum edirdi, Tovuzda isə heç
polislərin də tapançadan başqa silahları yox idi.
Rayonda silah almaq adına yığılan
pullar müəmmalı şəkildə yoxa
çıxmışdı. Təşviş və
şübhələr təlatümündə
çırpınan insanlar çox yerlərdə olduğu
kimi, çarəni qaçmaqda axtarırdılar. Bax onda, Qıvraq düşdü yadıma. Qardaşım hələ də
Naxçıvandaydı. Rayonda
böyük çaxnaşma varıydı,
düşündük ki, biz Naxçıvana getsək vəziyyətdən
çıxa bilərik. Düşüncələrimizi
gedib rayonun rəhbərinə bildirdik, razılaşdı əlbəttə,
heç ayrı yol da yox idi. Camaat
arasında artıq isterika başlamışdı. Silahsız türk, araqsız erməni kimidir. Nə
isə... Yollandıq Naxçıvana. Əlbəttə,
Naxçıvanda ən çox söykənəyəcimiz
yer Qıvraq idi. Sədərək
döyüşlərində göstərdiyi fəaliyyətlər
qardaşıma da qıvraqlılar arasında böyük
nüfuz qazandırmışdı. Biz gedəndə,
Rövşən artıq Naxçıvanda işləməyinə
baxmayaraq, Qıvraqda böyük coşqu ilə
qarşılandıq. Onda gördüm ki,
qıvraqlılar qəhrəmanları sevir. Amma əsl qəhrəman elə özləridir.
Bilmirəm, haradan tapdılar, yerdən gəldi,
göydən gəldi, bizə lazım olan silah gəldi.
Və mən Elxan Zal Qaraxanlı Türk Törə
Ocağının başqanı olaraq, bütün türk
dünyası adına onlara təşəkkür
edirəm. Bəlkə də onlar olmasa, mənim
doğulduğum Tovuz rayonunu çox çətin aqibət
gözləyərdi. Hə bilim
halımız necə olacaqdı. Axı
onda belə ordumuz yox idi. Şükürlər olsun ki, hər şey
yaxşı qurtardı. Kəngərli
övladları araba göndərə bilməsə də,
Kalaşnikov avtomatları göndərə bildi. Mən, 2019-cu ildə, Bakıda, qanımı
axıtdığım ölkədə, kirayədə
qaldığım evdə, iyunun 26-da, Ordu günündə əbəs
yerə Kəngərli balasını düşünmürəm.
O, qəhrəmandır, şübhəsiz. Bu qəhrəmanlıq
gendən gəlir və bu kitabı böyük Tanrı
özü yazıb. Əhməd
Mehbalıyev, Elxan Zal Qaraxanlının doğulduğu gün
Tanrı dərgahına yollanan böyük qəhrəman.
Sən Göy Türk, Çingizilər, Səlcuqlar, Xəzərlər,
Səfəvilər, Osmanlı kimi xanədanları qurmuş
bir xalqın övladısan. Tanrımızın
sevimli bəndəsi. Əlbəttə, sənsiz
də Qarabağdakı savaş müəyyən bir şəkil
alacaqdı, gün gəldi, qəhrəman ordumuz 44
günlük Vətən savaşında Zəfər
dastanı yazdı. Amma sən, sonda qələbəmizlə
başa çatan bu müharibəyə hələ ölkəmizdə
kimsənin fəhm eləmədi bir şəkil verdin. Sən,
1993-cü ilin 26 iyununda Qarabağımızın Qızıl
Kəngərli elində qızıl qanınla
suvardığın torpağın yaddaş kitabına öz
adınla yazdın bir daha - Göy çökməsə, Yer
batmasa Türk törəsi pozulmaz. Ulu Tanrı kanqları
tanklara çevirdi, səni bu tanklara rəhbər qoydu və sən
şəhidlik zirvəsini irs qoydun bu
gün Zəfər kitabını yazan Vətən gəncliyinə.
Tankçı, qardaşım, biz kanqlarla Hun
qurduq, Göy Türk qurduq, Çingizli qurduq, Səlcuqlu
qurduq, Səfəvili qurduq, Osmanlı qurduq. İndi də Azərbaycan qururuq. Məncə, sən Azərbaycanın çox
böyük oğlusan, çünki ən böyük qəhrəmanlıq
kitabını Tanrı özü yazıb. Sən, kəngərlilərdən
olan Əhməd Mehbalıyev Ordu günündə, Tanrı
yolunda Tanrı dərgahına yollandın ki, həmin gündə
doğulan Elxan Zallar türk torpağını vəsf edə
bilsinlər. Axı sən ölməzlər məkanındasan
artıq. Yanında elə ərlər dayanıb ki!!! Heç bilmirəm kimin adını çəkim.
Yəqin ki, orada, Ulular uçmağında bir
gün görüşəcəyik. Sən deyəcəksən
ki, ölümün xeyir, qardaşım Elxan, mən də deyəcəyəm,
ölümə qənşər, qardaşım Əhməd...
Tanrıdağ Tanrı dərgahının maddi
dünyada proyeksiyasıdır. Orada nə
varsa burada da var. Ucalıq hissini duyuram Xan Tenqrinin
göylüyünü duyuram, əbədi
rahatlığını duyuram. Dünyaları
birləşdirən dünya ağacını, Baytereki
duyuram, tör başında oturub insanlığa törə
verən Uluları duyuram. O diyarda doğal girir dondan-dona.
Şükür olsun Yeri, Göyü Yaradana!
Elxan Zal QARAXANLI
Ədəbiyyat qəzeti.-
2021.- 26 iyun. S. 7.