Tokio
məscidinin ilk imamı - Əbdürrəşid İbrahim
1944-cü ildə Tokioda 87 yaşlı Əbdürrəşid
İbrahim vəfat etdi.
XX
yüzilin əvvəllərində ona bəzən "əyni
xirqəli, əli təsbehli klerikalist", bəzən
"kadet", bəzən "monarxist", bəzən
"anarxist", bəzən də millətçi deyiblər.
Amma o, Rusiya tarixində daha çox müsəlmanların
ilk siyasi partiyasının - "İttifaqi-müslimin"in
yaradıcılarından biri, Rusiya türkləri arasında
konstitusiyalı muxtariyyət ideyasını irəli sürən
ilk siyasi xadim, Rusiya Müsəlmanları birinci
qurultayının təşəbbüskarı kimi
xatırlanır.
Türkiyədə həm də səyyah olaraq
tanınır.
Yaponiyada islam dininin ilk bayraqdarı kimi yad edilir.
Ermənilər
yüz il öncə ona pantürkist
olduğuna görə hücum ediblər.
Sovet dövründə isə Əbdürrəşid
İbrahimi Yaponiya xüsusi xidmət orqanlarıyla əməkdaşlıq
edən casus olaraq tanıtdırmağa
çalışıblar.
"Təşkilati-Məxsusə" ilə əlaqəsinin
olması da istisna deyil.
Trablüsqərb müharibəsində Ənvər
Paşanın yanındadır.
Balkan savaşı sırasında müsəlmanları
cihada səsləyir.
1915-16-cı
illərdə Avropada Əli bəy Hüseynzadə, Yusif Akçura,
Şeyx Şamilin nəvəsi Şamil Spahi ilə bir yerdə
"Turan heyəti"nin tərkibində
Rusiya müsəlmanlarının qurtuluşu naminə
mücadilə verib. Vyana, Berlin, Sofiya və Budapeştdə
Avstriya, Almaniya, Bolqarıstan, Macarıstan dövlətlərinin
prezidentləri, məclis sədrləri, baş nazirləri ilə
görüşən, Rusiyadan ayrı bir Türkistan dövlətinin
yaradılmasını, Qafqaz türklərinin müstəqilliyinin
təmin olunmasını, Kazan və Krım
xanlıqlarının bərpasını tələb edən,
Rusiya türklərinin hüquqlarını müdafiə etmək
tələbi ilə Amerika Prezidenti Vilsona məktub yazan
böyüklərimizdən biri də odur.
Rusiya
Dövlət Dumasında təmsil olunan bizimkilərdən biri
"Turan heyəti"nin Avropa ölkələrinə
gözlənilməz səfəri, heyətin Avropa dövlətlərinin
başçıları ilə görüşləri barədə
1916-cı il iyunun 8-də Rusiya Xarici İşlər Nazirliyinə
donos yazaraq Əli bəy Hüseynzadəni, Yusif
Akçuranı və Əbdürrəşid İbrahimi macəraçı
adlandırırdı.
Əbdürrəşid
İbrahimi Lenin də, Sultan Əbdülhəmid də, Dalay
Lama da tanıyırdı. 1917-ci
ildə Stokholmda keçirilən sosialistlərin konqresində
Əli bəy Hüseynzadə ilə yanaşı, o da məruzə
etmişdi. Əbdürrəşidə
görə, Nuh tufanından daha betər tufan Qərbin mədəni
tufanı idi ki, Nuhun özünü də öz girdabında
qərq etmək gücündəydi. Elə
həmin 1917-ci ildə Hindistan müsəlmanlarının
lideri Mövlana Bərəkətullahın Leninlə
görüşünü də o təşkil etmişdi.
Hələ üstəlik, Yaponiya imperatorunun Sultan
Əbdülhəmidə məktub yazmasına vəsilə
olmuşdu...
Cəlil
Məmmədquluzadənin "Hacı İbrahimov" adlı
məqaləsində belə bir replika var: "Aya, görəsən,
İbrahimov yaponlarla hansı dildə danışır:
çünki İbrahimov öz dilindən savayı bir qeyri
dil bilmir, yaponlar da müsəlmanca bilmirlər", yaxud yenə
də "Molla Nəsrəddin" Lağlalağı
imzası ilə yazırdı ki, "molla Əbdürrəşid
nə ingiliscə bilir, nə yaponca, və nə frəngcə.
Və bu da aşkardır ki, üç dilin
heç olmasa birini də bilməyən Yaponiya məclislərində
hər nə danışsa qulaq verənlərin qulaqları
taqqıldayacaq. Lakin molla Əbdürrəşidin əhvalatı
özgədir: bu cənab nitqlərini türk dilində
söyləyir və yaponiyalılara da mollanın nitqinin məzmununu
bilmək lazım deyil, onlara molla Əbdürrəşidin məhz
uzun saqqalı və əmmaməsi xoş gəlir". Doğrudanmı, Əbdürrəşid öz dilindən
başqa dil bilmirdi, doğrudanmı, yaponlara Əbdürrəşidin
məhz uzun saqqalı və əmmaməsi xoş gəlirdi?
Buna cavab olaraq başqa bir sitatı xatırlatmağa ehtiyac
var. Osmanlı sultanı Əbdülhəmid deyir: "Yapon
İmperatorluq ailəsinə mənsub bir prins məni ziyarətə
gəldi. İmperatorundan xüsusi bir məktub gətirmişdi.
Məndən İslam dininin iman əsaslarını,
qayəsini, fəlsəfəsini, ibadət qaydalarını
izah edəcək bir dini-elmi heyət istəyirdi. Bunun səbəbi vardı. Orada İslamiyyəti
yaymağı müqəddəs vəzifə sayan
Əbdürrəşid İbrahim isimli, əslı kazanlı
olan bir müsəlman var idi... Əbdürrəşid
İbrahim bizim din adamlarımızdan fərqliydi. Türkcə, ərəbcə, farscadan başqa, rus
dilini və yaponcanı bilirdi. Fransızca
və latıncanı da öyrənmişdi".
1906-cı ilin mayında Tokiodan İsmayıl bəy
Qaspıralıya da bu məzmunda bir məktub gəlmişdi. Tokioda fəaliyyət
göstərən "Dini Tədqiqat Cəmiyyəti"nin
3-cü katibi Samuraku İsmayıl bəy Qaspıralıya
yazırdı ki, Tokioya gələcək islam aliminin ilahiyyata,
ərəb ədəbiyyatına aşina olması, Nəsrani,
yəhudi və Budda dinlərini, ərəb, ingilis və
fransız dillərini bilməsi vacib idi, yol xərci, aylıq
maaş və s. tədqiqat cəmiyyətinin özü tərəfindən
qarşılanacaqdı.
Əbdürrəşid
İbrahimin Tokioda bu Tədqiqat Cəmiyyətində çəkilmiş
bir şəkli var... Fotoşəkil hər
şeyi təfərrüatı ilə ifadə edir. Guya
yapon dilini bilmədiyinə görə kinayə hədəfinə
çevirdikləri adam yapon topluluğunun
arasında müəllim ədası ilə oturub. Onun timsalında panislamizm Tokioda elmi-tədqiqat
sferalarına, imperator sarayına müdaxilə edirdi,
Əbdürrəşid yapon şahzadələrlə təmas
qurur, yaponların İslam dinini nəinki öyrənməsinə,
hətta onu qəbul etməsinə cəhd edirdi. Eyni zamanda, Yaponiyada xristian missionerlərinin təbliğatına
qarşı antipropaqanda təşkil edirdi. O,
islamlaşmış Yaponiyanın bir gün müsəlman
amili olaraq Avropanın önünə
çıxacağına inanır və dünya düzəninin
həm də bu mənada yenidən qurula biləcəyinə
ümid edirdi. Və təkcə Əbdürrəşid
İbrahim deyil, bütün Rusiya türkçüləri
İslamın Yaponiyada dərindən yerləşməsində
maraqlıydı. İsmayıl bəy Qaspıralı
1906-cı ilin iyununda Tokioda nəşr olunan "Çe
Çu Ban" qəzetinə yazdığı cavab məktubunda
qeyd edirdi ki, "İslamiyyətin səbəbilə deyil,
insaniyyətim səbəbilə sizə ərz edirəm ki,
ruhaniyyət ilə insaniyyəti özündə ən gözəl
şəkildə birləşdirən, qaynaşdıran din, mənsub
olduğum islam dinidir. Tədqiqini sizə əmanət
edirəm".
Samuraylara kəlmeyi-şəhadət söylədən
Əbdürrəşid yapon diplomatı Oharanı Əbubəkirə
çevirməyi bacarmış, yapon islamşünası, təsəvvüf
və buddizmi bir müstəvidə təhlil edən əsərləri
ilə məşhur, "İslamda Varlıq düşüncəsi"
kitabının müəllifi Tosixiko İdzutsunun müəllimi
olmuşdu.
İndi yüz illik bir uzaqlıqdan baxanda anlaşılan odur
ki, Qazi Əbdürrəşid Osmanlı imperatorluğunun tənəzzül
etdiyi, islam dünyasının imperialist Qərbin
qarşısında əliyalın qaldığı bir
dövrdə müsəlman bir yapon imperatorunun İslam xəlifəsi,
bunun ardından Tokionun İslam xilafətinin mərkəzi ola
biləcəyinin mümkünlüyünə
inandığı üçün belə edirmiş.
Əbdürrəşid İbrahim İstanbulda Mehmet Akifin
"Sirati-müstəqim" dərgisinin əsas
yazarlarından biriydi, Yaponiyadan yazdığı yazılar da
bu dərgidə çap olunurdu. Qəribədir ki, "Molla Nəsrəddin"
(guya "Tərcüman" qəzetinə istinad edərək
buna da kinayə edib: "Aya, görən molla Əbdürrəşid
bu nitqləri ingilis dilində söyləyir, yainki yapon dilində?". Replika Əbdürrəşid
İbrahimin "Sirati-müstəqim" dərgisində dərc
olunan "Aləmi-islam və Yaponiyada intişari-islamiyyət"
əsəriylə bağlıydı. O zaman Mehmet Akif
Ərsoy bu yazını "Qayət mühüm bir əsər"
başlığı ilə təqdim etmişdi.
Yenə də elə həmin illərdə Mehmet Akif
özünün şah əsərlərindən olan
"Süleymaniyyə kürsüsündə"
poemasını yazır. İslam aləminin problemlərini anladan
"Süleymaniyyə kürsüsü"nün qəhrəmanı
Əbdürrəşid İbrahimdir. Poema
Əbdürrəşidin dilindən yazılmışdır.
Süleymaniyyə kürsüsündə - minbərdə moizə
edən bu cazibəli sima, bəmbəyaz saqqallı, ağ əbalı, geniş alınlı, səmavi
baxışlı, nur üzlü abid qiyafətcə üləmadır,
amma şəriət məsələlərindən
danışmır, dediyim kimi, islam aləminin dərdlərini
dilə gətirir. 1912-ci ildə
yazılmış bu əsərdə Əbdürrəşidin
fikirləri elə yazıldığı dövrdə
Türkiyədə islamçılarla qərbçilərin
fikir ayrılıqlarını şiddətləndirmişdi.
Poemada Tevfiq Fikrətin ünvanına deyilmiş belə
ittihamlar var idi:
Sərsəri,
hiç birinin məsləyi yok, məşrəbi yok;
Feyləsof
həpsi; fəqət pək çoxunun məktəbi yok!
Şimdi
Allaha söyər... Sonra biraz bol para ver:
Hiç
utanmaz, Protestanlara zangoçluk edər!
Bu misralar Fikrətin yeddi il əvvəl yazdığı "Tarixi-qədim"inə,
ümumiyyətlə, Tevfik Fikrətin pozitivizminə cavab idi. "Süleymaniyyə kürsüsündə"n
sonra Tevfik Fikrət məşhur "Tarixi-qədimə
zeyl"i yazmış və Mehmet Akifi "Molla Sırat"
olmaqda suçlamışdı. Görünən də
odur ki, 1912-ci ildə Mehmet Akifin Tevfik Fikrət barədə
Əbdürrəşid İbrahimin diliylə dediyi sözlər
və 1914-cü ildə Tevfik Fikrətin ona verdiyi cavab hətta
indiyə qədər türk fikir həyatını bu və
ya digər şəkildə ilgiləndirməkdə davam
edir...
"Süleymaniyyə
kürsüsündə" şeirindən üç il öncə Cəlil Məmmədquluzadə
Əbdürrəşid İbrahimi hədəfə alan məqaləsində
yazırdı ki, "Molla Əbdürrəşid əfəndi
gedib gəzib, gəzib axırda başlayır ki, dünyada nə
qədər ki, gözü bağlı tayfalar var, onların
hamısından başı qapazlı, ayağı
patavalı, ağzı doşablı, qulaqları kar və
beyinləri çürük müsəlman
tayfalarıdır". Və Mirzə Cəlil "Vaxt" qəzetindən,
eyni zamanda Əbdürrəşid İbrahimovdan təvəqqe
edirdi ki, "təzə sözləri varsa,
danışsınlar, xalq qulaq assın. Bunlar
köhnə sözdür".
Amma əslində, Əbdürrəşidin dedikləri
köhnə söz deyildi. Mehmet Akif
"Süleymaniyyə kürsüsündə"
Əbdürrəşid İbrahimin "Aləmi-İslam"
əsərinə istinadən onun dilindən İstanbul
möminlərinə səslənirdi ki, Avropa mədəniyyəti
Yaponiyaya əxlaqı ilə deyil, yalnız fənniylə girə
bilmişdir. Əbdürrəşid müsəlmanlara
İslam qardaşlığı ideyasını təlim
edirdi:
Heç
sıxılmazmısınız Həzrəti-Peyğəmbərdən,
Ki
uzaqlardakı bir mömini incitsə dikən,
Qəlbi-pakində duyarmış o müsibətdən
acı?
Sizdən əlbətdə olur ruhi-Nəbi
davaçı.
Seyid Cəmaləddin
Əfqanidən sonra ümmət fəlsəfəsini XX
yüzildə hərəkətə gətirən
Əbdürrəşid İbrahim 1907-ci ildə
yazdığı "Min bir hədisi-şərif şərhi"
kitabında "millətimiz ümmətimizdir"
düşüncəsini təlim edirdi.
Rus-yapon müharibəsindən sonra onun panislamist
görüşləri erməniləri də narahat etmiş,
hətta ermənilər Əbdürrəşidin Bakıda
"Həyat" qəzetində dərc olunmuş bir məqaləsini
təhrif edərək Moskvada təkrar (təhrif olunmuş
şəkildə) dərc etdirmişdilər. Məqalənin
Moskva mətbuatında çap olunmuş təhrif
variantında ruslar həm siyasi, həm də mənəvi
baxımdan təhqir olunurdu. Məsələ elə həmin
ərəfədə Bakıda geniş müzakirə
olunmuş və Əli bəy Hüseynzadə bu münasibətlə
yazmışdı ki, "Lakin Moskvada nəşr edilən
"Novosti dnya" qəzetəsinə nə deyirsiniz ki, əslən
və qətən qəzetəmizdə görünməyən
və qəzetəmizin heç bir ibarəsilə, ya cümləsilə
münasibət alamayan qayət çirkin bir sözü
özündən icad edib bizlərə isnad edərək
"yaxşı adımızı yaman eyliyor"... Elə buna görə də məqalənin əsli
yenidən ruscaya tərcümə edilərək Rusiyanın
müxtəlif qəzet redaksiyalarına göndərilmişdi.
1905-ci il
aprelin 8-də müsəlmanların siyasi birliyinin perspektivləri,
Rusiya Müsəlmanlarının birinci qurultayının
keçirilməsi, "İttifaqi-müslimin"
partiyasının yaradılması, Rusiya türklərinin
ittifaqı ilə bağlı söhbətlər Əlimərdan
bəy Topçubaşov, Əli bəy Hüseynzadə, Sədri
Məqsudi Arsal və başqaları ilə birgə
Əbdürrəşidin Peterbuqdakı evində müzakirə
olunmuşdu. O vaxta qədər o, Avropa və Asiyanın bir
sıra ölkələrini gəzsə də, hələlik
səyyah kimi tanınmırdı, Orenburq Müsəlmanları
Ruhani İdarəsinin qazisi olsa da, səhnədə heç
qatı dinçi kimi də görünmürdü,
Əbdürrəşid, hələlik milli
çıxarları düşünən, muxtariyyət tələb
edən ("Avtonomiya yaki idarei muxtariyyət" əsəri)
siyasi xadimdir. Sonralar, yəni 1915-16-cı illərdə
də Avropa ölkələrini səyyah, yaxud ruhani rəhbər
kimi deyil, diplomat olaraq gəzmişdi. Demək
ki, səyyahlığının da, ruhaniliyinin də bir alt
yapısı olmamış deyildi. Səyyahın
Hindistanda Mövlana Bərəkətullahın, Yaponiyada
imperator ailəsinin, ya da Trablüsqərb müharibəsində
Ənvər Paşanın yanında nə işi? Yaxud ruhani Stokholmda Sosialistlərin Beynəlxalq
Konqresində nədən danışacaqdı?
Əli bəy
Hüseynzadənin qızı Feyzavər xanım mənə
bir şəkil göstərmişdi... Şəkildə
1918-ci ilin oktyabrıdır. Əbdürrəşid
İbrahim Əli bəy Hüseynzadə ilə yanaşı əyləşib.
İkisinin arxasında ayaqüstə dayanan Fuad
Köprülüdür. Şəkil
Odessada çəkilib. Rusiya türklərinin
problemlərini müzakirə etmək üçün
İsveçrəyə gedirlər. Yola
düşməzdən əvvəl Almaniyanın Ukraynadakı
səfiri Baron Mumla görüşüblər.
"Yapon dilini bilməyən" Əbdürrəşid
İbrahimov Yaponiyanın mənəvi həyatına elə dərindən
nüfuz etdi ki, sonunda 1938-ci ildə inşa etdirdiyi Tokio məscidinin
ilk imamı da özü oldu.
Yorğun həyatı Yaponiyada sona çatdı.
Məzarı Tokioda ziyarətgah halındadır.
Azər TURAN
Ədəbiyyat qəzeti.-
2021.- 26 iyun. S. 8-9.