Yellənən
bayrağam Xudafərində…
Quru can
Məni
çox atıblar vətən, sulara,
Mənim az olmayıb qurudanım da.
Sənin sulu canım qurbanın olub,
Sənə
qurban olsun quru canım da!
Mənə
çox dedilər, qoru canını,
Allahım, quru ad, quru san qalıb.
Yaxşı
ki, itirib sulu canını,
Bəndən
də...
məndən də quru can qalıb!
Könlüm
oxuyanda öz nəğməsini,
Oxumur candərdi...
oxuyur candan!
İndi
quru canım daha güclüdür,
Çox sulu bədəndən, çox sulu candan!
Taleyim
çox nahaq güldürdü məni,
Yanıb gur tiyanım kül edəcəkdir.
Bu sulu bədənim öldürdü məni,
Bir gün quru canım dirildəcəkdir.
Başına
dönərəm quru canımın,
Yolum
bir...
Sanıram
var, min yolum var!
Canım
qurtarıbdı "qəpik-quruş"dan,
Mənim
də varım var...
var,
milyonum var!
Hərə
bir cür sökür yarı canımı,
Gur axır... zor axır ömür çeşməsi.
Yüz
yerə bölmüşəm quru canımı,
Özümə
heçcə nə düşmür, düşməsin!
Ömür
köhlənini çılpaq çaparam,
Darılma qocalıb yorulmağımdan.
Gəl,
Ölüm, sənə də bir şey taparam
Bir
şey tapıb verrəm quru canımdan!
Aşiqlər yolu
"Eşq olsun Eşqinə!"
Həllac Mənsur
İnsan
yer üzünə gətirilməyib,
Sadəcə, yeməkdən-içməkdən
ötrü.
Leylilər,
Məcnunlar yaradılıbmış,
"Eşq
olsun Eşqinə!" deməkdən ötrü!
O
Sözdür! "Sevirəm" sözü nədisə,
Hər sözü sevirmi, ürək deyirmi?
Şimşəyin
çaxışı, suyun axışı
"Eşq olsun Eşqinə!" demək deyilmi?!
Çatan
səadətə öz murazını,
Ancaq Allah eşqi sayıb da çatdı.
Günəş
də doğanda o Eşqdən doğdu,
"Eşq olsun Eşqinə!" deyib də batdı.
O donuz
otaran aşiq gör hanı?
Gül
üstə çilənib...
eşqi
ətirdi.
Yəməndən
Tiflisə Şeyx Sənanı
"Eşq olsun Eşqinə!" eşqi gətirdi.
Aşiq nəzəriylə
bax, hər ölümə,
Aşiqlik eyləmək mənim də haqqım.
Mən
Əsli külünə, Kərəm külünə
"Eşq olsun Eşqinə!" eşqiylə
baxdım.
Həllac
Mənsur çıxdı Dar ağacına,
"Eşq
olsun Eşqinə"
Sözündən çıxıb.
Elə
bildilər ki, asilik edir,
Elə
bildilər ki, özündən çıxıb!
Qoymayır
heç zaman darda qalmağa,
Aşiq olanları axtarıb tapır.
Xızır
peyğəmbər də öz Boz atını
"Eşq olsun Eşqinə!" eşqiylə
çapır.
Nədən
"Aya-çaya" boylanmalıyam,
Nə təhər yaşamaq... neyləmək
üçün?
Mən də
bilirəm ki, doğulubmuşam,
"Eşq
olsun Eşqinə!" söyləmək üçün!
Dili
yaraşığa bir söz mindirir,
Məncə, başqa sözlər bəzək-düzəkmiş.
Bəlkə
də mənası yaradılışın
"Eşq olsun Eşqinə!" sözü deməkmiş?!
Məndədir
xəzinə, inci də məndə,
O müqəddəs
Eşqə minnətdaram mən,
Bu mətə-qiymətə mindiyim üçün.
Yəqin
ki, bir eşq də inciməz məndən,
"Eşq olsun Eşqinə!" dediyim
üçün?!
Səni
yaxşı-yaxşı tanıya bilib,
Tanrım, gərəyincə sevib öləydim.
Kəlmeyi-şəhadət
deyirmiş kimi,
"Eşq
olsun Eşqinə!" deyib öləydim!
Elə
bil, dünyanın dili tutulmuş,
Deyimmi nə üçün?
Bu nə sus-pusmuş?!
Qoca Kainat
da bircə yol dinmiş,
"Eşq olsun Eşqinə!"
demiş
və susmuş!?
***
Kəsdim,
vaxtında kəsdim,
Getdim, sözün üstünü.
Qoymadım
nadan kəssin,
Getsin,
sözün üstünü!
Düşməz
dərdə analıq,
Yanmaz mərdə
analıq,
Nə
vaxt örtər analıq,
Yetim
sözün üstünü!?
Başlamışdı
soyuqlar...
Dedim, birdən
soyuqlar,
Üstünü
açmışdılar,
Örtdüm
sözün üstünü!
Qonşu
Uzaqda
deyiləm, haraya getsəm,
Mən Kəbə evinə qonşuluqdayam.
Yerimi
deyirəm, axtarıb etsən,
Mən Kəbə
evinə qonşuluqdayam!
Dünyamı
dağılar atıb şübhəni,
Ərən
bilsən məni, Ər bilsən məni!
Nə təhər
olur ki, görmürsən məni,
Mən Kəbə evinə qonşuluqdayam.
Bir
bağı görmədən görüb baxıram,
Bir gülü dərmədən dərib qoxuram.
Kəbəyə
girmədən girib çıxıram,
Mən Kəbə
evinə qonşuluqdayam!
Göyün
yeddi qatı, beş qatındayam,
Yerdə
bənövşənin başaltındayam,
Odur,
Şuşadayam, Daşaltıdayam,
Mən Kəbə
evinə qonşuluqdayam!
Bir ovuc
torpağam, köküm dərində,
Qılıncam, orağam əkin yerində.
Yellənən
bayrağam Xudafərində,
Mən Kəbə
evinə qonşuluqdayam!
Mən elə
Orduyam, elə Ordayam,
Obaya
Orduyam, Elə Orduyam,
Allah harda
deyir, elə Ordayam,
Mən Kəbə
evinə qonşuluqdayam!
Gəzsən
Həllac kimi Mənsur tapılmaz,
Bir kəsin belə bir şansı tapılmaz.
Şair
yox, Barattək qonşu tapılmaz,
Mən Kəbə
evinə qonşuluqdayam!
Quş yuvası
Sanki əl-ayağım
yerdən üzülüb,
Havada yatıram, xəbərin olsun.
Quşlar
köçən gündən boş qoymamışam,
Yuvada
yatıram, xəbərin olsun!
Elə
bil tikibmiş quş məndən ötrü,
Bir
özündən ötrü, beş məndən
ötrü.
Gəl,
narahat olma heç məndən ötrü,
Harada
yatıram, xəbərin olsun!
Bu nə
gözəl yuva, bu nə gözəl yurd,
"Kaş mənim olaydı!" demirmi Boz qurd.
Arada
dünyadan göz-qulaq olur,
Arada
yatıram, xəbərin olsun!
Ürəyim
dözməyib boş yuvasına,
Çıxıb baş qoymuşam quş yuvasına.
Elə
bil, çıxmışam Bəzz qalasına,
Qalada
yatıram, xəbərin olsun!
Hər
vaxt belə olsun kaş örtüm mənim,
Üstümü
açmayır, qış örtür mənim,
Elə
bil, üstümü quş örtür mənim,
Belədə
yatıram, xəbərin olsun!
Sən mənə
demə ki, gəl əl çək yazdan,
Bil ki,
quşlar gəlsə, gələcək yaz da!
Bir
quş oyadacaq gələcək yazda,
Hələ
də yatıram, xəbərin olsun!
Barat, gəlib
dərdli dərdlini tapır,
Tapanda mənimtək dərd kimi tapır?
Böyrünə
ehtiyat çır-çırpı atır,
Sonra da
yatıram, xəbərin olsun!
Qapının ağzı
O qapı
ağzında dayanmışam mən,
Hamı keçəcəyi... hamının olan.
Allahın
lütfüylə göylərdən enən,
Aqilin,
cahilin, kamilin olan!
Kimlərsə
hay salır, kimlərsə qorxur,
Nə qəfil sel, nə də daşqındı gələn.
Taybatay
açılıb bu qapı vallah,
Elə
ki, görübdü Eşqimdi gələn!
Hamıya
yetməzmi... yetərmi, deyim,
Lazımdı bizlərə... lazımdı, dursun.
Vallah, hər
kişinin hünəri deyil,
Duranda
qapının ağzında dursun!
Tutub məndən
ötrü baxıb görürəm,
Bir əlində dəftər, birində qələm.
Ölüb
bu qapıya qayıdacağam,
Gəlib
bu qapıdan getməyəcəyəm!
Çəkir
qapılarla hesabı, bəlkə,
Nəyə
lazım deyil bu qapı, azı...
Mənim
həyatımdı bu qapı, bəlkə,
Mənim
ömrüm-günüm, bu qapı ağzı!?
Sanki
yaranmışam mən bundan ötrü,
Öz
dilim içində tapım ağzımı!
Hamı
yığılmırsa gəlib başına,
Neynirəm mən belə qapı ağzını?
Gözəldi,
bir söhbət yox qapılara,
Varlığı
varlıqmı
min-min
qapının?
Çox
qapı deyirlər çox qapılara,
Amma
ağzı deyil həmin qapının!
Nə
dedin, mən bircə baxışla qandım,
"Hamı
günahkardı... yazıqdı, keçsin,"
Axı
Allah özü bağışlayandı,
Bu
qapı, bu da ki,
ağzıdı, keçsin!
Qapı
belə olar - qapının ağzı,
Olsa
Füzulinin, Caminin olan.
O qapı
ağzında dayanmışam mən,
Hamı
keçəcəyi... hamının olan!
Sözüm söznən tutur
Yarandım
qəm çəkim Füzuli kimi,
Mən yaranmamışam kef-damaq üçün.
Bir əlimdə
qələm, o birindəsə,
Daş
vardır, şeytanı daşlamaq üçün!
Mənim
sözüm tutur həmişə sözlə,
Çünki gözləşmişəm bir qaragözlə.
Haqdan
iznliyəm, daim ağ üzlə,
Xoş
sözə-söhbətə başlamaq üçün!
Həyat
amansızdı, həyat ağrılı,
Ağıldımı Eşqə dönməsə
ağlım?
Özümün
haqqım var, Barat çağrılım,
Sözümün
haqqı var yaşamaq üçün!
Barat VÜSAL
Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 13 mart.- S.19.