Sənan Qurbanova

Əzizim Sənan,

mən şeiri

sən gözəlləri -

"özününkü"ləri, "özgə"ləri

sevdiyin kimi sevirəm,

inan!

And olsun, Aya -

o yatanda belə,

and olsun Günəşə -

məni oyadanda belə,

zəif ürəyimə,

tozlu üzümə,

bir də and olsun

olacaqların özünə:

bu heç də hamıya

lazım deyil!

Kamal Əhmədə

Kamal, biz yoldayıq

heçlikdən heçə,

ölü torpaqdan ölü təbiətə.

Olsun ki, həyatın heç asan deyil,

mən də bal yemirəm, yəqin, bilirsən.

Bizimki, bilirsən, yalnız şərabdı,

Xəyyam da içərdi bir vaxtlar ondan.

Sən qoru özünü, dühanı qoru.

O hələ gərəkdir sənin qızına,

"təkgöz" arvadına, mənə, hamıya,

xalqa, kainata, əbədiyyətə.

Özünə ada yarat

Yarat,

Özünçün yarat,

Arxayın və rahat,

Həyəcansız, şübhəsiz

Əyləncəsiz, fikirsiz, əndişəsiz

Amma özünçün yarat,

Amma özünü yarat,

Özünü hər zərrədə -

Otda, çəməndə, şehdə,

Ya meşədə, ya evdə,

Bizə isti olmaqçün

Bir az da odun uman, çır-cırpı arzulayan,

Sonuncu kömürüylə işım-işım bərq vuran

Həyətdə o közərən həmin tonqalda ərit.

Bəxtimiz də gətirib:

Bütün bu insanları, ölkələri, dünyanı

Həm ilk dəfə görürük,

Həm də sonuncu dəfə.

Gərək elə yaşayıb elə də öləsən ki,

yaşayıb görəsən ki,

hamının yeri isti, hamının qəlbi aram.

Yarat, özüncün yarat,

Yarat, özünü yarat,

Tənhalığında bərki.

Ana

Büsbütün donmusan,

Öz nimdaş paltonda dayanmısan

Bu sərt dekabrın fani saatında,

sonuncu avtobusu gözləyirsən,

və inanırsan ki, səma

mavi, parlaq mavi, masmavidir daima.

Amma oğlun boşluğa söykənib

hər şeyi görür.

Ana,

sənin oğlun tənhadır, tənha.

Ana,

oğlun heç kimi yarıtmadı da.

Ana,

oğlun naməlum yolların ayrıcında

bilmir nə etsin.

Bağışla

Bağışla ki,

gənc idim,

və səni

belə tez

itirdim.

Əgər

Əgər məni soruşsalar,

de ki, mən yoxam.

De ki, mən işdəyəm,

de ki, mən yoxam.

Vida naharına dəvət etsələr -

de ki, mən yoxam.

Məşhur tamaşaya bilet versələr -

de ki, mən yoxam.

De ki, gündoğana baxmağa getdim,

Və de: qayıdacam min ildən sonra.

Nəğmə

Mənə ölkələrdən danış -

uzaq və nağıl kimi olsun.

Mənə səyyarələrdən danış -

insanları kəpənək kimi olsun,

dalaşmasınlar,

cənnət kimi olsun yaşayışları.

Mənə eşqdən danış -

həqiqi, sədaqətli olsun,

yollardan danış -

sonu bilinməsin, uzun olsun.

Danış mənə:

zərrədə özünü necə tapırsan?

Bircə necə yaşadığımdan söz etmə,

bircə bu haqda heç kimə danışma.

Həyat

Adamlara inansan,

Ümid etsən hər kəsə

Aldadıb cib kəsərlər,

Sarsaqsan söyləyərlər,

Dəlixanaya atıb

Küçük kimi döyərlər.

Qazanc güdüb yaşasan,

Fənd-fellə yaltaqlansan,

Hamını yoluşdursan,

İşgüzar ad çıxarsan

Qusarsan, iyrənərsən

Özün də bu həyatdan.

Qoyun necə xoşdu, elə yaşayım,

Bacardığım kimi, öz ürəyimcə,

Hələ ki küləkdə gözləyir kölgə,

Hələ ki kölgəni pozmayıb külək.

Aydın ƏFƏNDİ

Tərcümə etdi: Səlim Babullaoğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.- 13 mart.- S.6.