"Mırt"
Hekayə
Keçəl Kosaya zəng edir:
- Kosa, Kosa, gəlsənə,
bir "mırt" vuraq...
Kosa:
- "Mırt" nədi,
ə?
Keçəl:
- Təzə sözdür,
son zamanlar "söhbət"
əvəzinə, küçə
adamları düşüncəsində
olanlar "mırt"
deyirlər! Hoqqa çıxardırlar özlərindən!
- İşin-gücün yoxdur sənin?
- İndi iş-güc
var? Pandemiya gözümüzü açmağa imkan verir ki?
- Bəzi yerlər işləyir, axı...
- Onun bizim kimi
kasıb-kusublara dəxli
yoxdur! Yaxşı, necə "mırt"
vuraq?
- İllər boyu vurduğumuz "mırt"dan
vuraq də... Məsələn, sənə
bir sualım var: "Kosa" kimi əndirəbadi adı sənə kim qoyub?
- Neçə illərdir bir yerdəyik, indi yadına düşüb kosalığım?
Ata-babalarımızdan yadigardır!
Bəs, sənə kim qoyub
"Keçəl" adını?
- Görmürsən, başım
par-par parıldayır. Nümunə
üçün bir dənə tüküm də yoxdur! Qaldı sənin kosalığına irad tutmağıma, səbəbi
var. Səbəbi də
odur ki, ancaq qarnını güdürsən, "harada
aş, orada baş"san! Heç fikirləşirsən ki, Novruzda həmişəki
kimi küçələrə
çıxıb şit-şit
hərəkətlərimizlə, tullanıb-düşməklə daha camaatın başını qata bilməyəcəyik?
- Niyə?
- Dedim axı, pandemiyadır. Karantindir! Heç, əvvəllər bu sözləri eşitmişdin?
Haradan eşidəsən, ay bədbəxt?!
Camaatı əyləndirməkdən başqa bir şey bilirsən ki?
- Yaxşı, bəs, biz necə dolanacağıq? Pul yox, para
yox! Teatrlar bağlı, kinoteatrlar qapalı, klubların da qapısından bir kiloqramlıq qıfıllar asılıb!
Yadımdadır, yumurta
döyüşdürərdik, qapılara papaq atardıq, bacalardan şal sallayardıq, atdanıb-düşərdik... Pullu adamlar
cibimizə pul basardılar. Getdi o günlər!
- Getdi! Getdi... Əlimizdən başqa bir iş də
gəlmir. Özümüz də yavaş-yavaş
yaşlaşırıq. Bu gün-sabah əksimizi kuklalar kimi eksponat
eləyib, muzeylərdə
şüşənin altına
qoyacaqlar... Əzik-üzük
paltarlarımızı da
tonqalda yandıracaqlar!..
- Neçə illərdir tullanıb-düşüb camaatı
əyləndirmişik, ölkədə
bizi tanımayan yoxdur. Gəl, orda-burda meyxanadan-zaddan
deyib, dövlətdən
orden-medal istəyək.
Deyərik ki, ömrümüz
boyu alın təri tökmüşük,
hamıya verdiklərinizdən
bizə də verin. Necə ki, televiziyalarda şou əhli utanmadan deyir...
- A kişi, pulu
birtəhər qazanmaq
olar ey, orden-medal deyirsən, onu hər adama
vermirlər, axı! Onlardan əlini üz!
- Bir qocaman meyxanaçı
vardı ey, ona niyə verdilər?
- Əşi, o da bir işdir, oldu, keçdi...
- Bəlkə hərəmiz
bir vəzifəyə
gedək?
- Gərək səni kimsə vəzifəyə
göndərsin ki, gedəsən də... Bir də fikirləş
gör, bu savadla, bu başla
bizi kim
vəzifəyə götürər?
- Onu düz deyirsən.
"Keçəl, Keçəl,
gəlsənə, gəlib
salam versənə"
misralarını təkrarlamaqla
adama vəzifə verərlər? Bir də vəzifənin də axırı yoxdur, axı! Görmürsən, işdən
çıxan kimi biri mollalıq etmək üçün dini kitablar oxuyur,
biri ferma saxlayır, qoyuna, mala baxır, deyir "dolanmaq lazımdır"...
Bir başqasını
tutub, damlayırlar, yığdıqları pulları
da alırlar əllərindən! Başqa
biri xalq içərisində biabır-rüsvay
olur! Xaricə işləyən kim, dövlət içində dövlət
yaradan kim... Hələ kolonlara bölünməklərini demirəm...
Bir də biz oliqarxlar kimi o qədər pul görsək, ürəyimiz partlayar.
Pulumuz çox olsa, mütləq orda-burda padşah sarayları kimi villalar tikdirmək fikrinə düşəcəyik,
bizi salacaqlar dilə-dişə! Oturmuşuq
da öz kasıb xarabamızda! Üçdə alacağımız,
beşdə verəcəyimiz
yox! Elə bilirsən, vəzifədə
işləmək asandır?
"Az aşım, ağrımaz başım",
otur evində, səsini çıxarma! Dedim axı, bu gün-sabah "Bir qalanın sirri" filmindəki
"padşah" var
ha, bizə də elə - "eksponat" kimi baxacaqlar...
- Bəlkə, hərəmizə
bir partiya yaradaq?
- Hə, bu, başqa
məsələ!.. Görsək
ki, özümüz bacarmırıq, bizi sayan yoxdur, qoşularıq
güclü bir partiyaya, deyərik "biz
sidq-ürəkdən sizin
sıralarınızda addımlamaq
istəyirik".
- Birdən güclü partiya bizi qəbul
etmədi?
- O mümkün deyil! Hər partiya istəyir ki, üzvlərinin sayı çox olsun, daha da
güclənsin. Heç
olmasa, deputatdan-zaddan eləyərlər bizi...
- Qardaş, mən bilirdim axırımız belə olacaq! Quru yurdda qalacağıq!
"Keçəl",
"Kosa" nə məna verir, axı? Əsrlərdir bizi salıblar
ortalığa. Adını da
qoyublar "adət-ənənə".
Bir pandemiya ki, bu
"adət-ənənə"yə son
qoyacaqdı, daha bunun nəyi "adət-ənənə" oldu?
Xeyrəddin QOCA
Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.-
20 mart.- S.27.