Sakura ağacıyla
tanışlıq
Şəhərimizə təzə köçən
sakura ağacının
yanında
mədəni aparmağa
çalışıram özümü
gülümsəyirəm
üzümdə qonaqpərvər
ev sahibəsinin ifadəsi
budaqlarına ehtiyatla
toxunub salamlaşıram
çiçəklərini heyranlıqla
qoxlayıram.
Oxuduğum haykularda
Yapon şairlərinin ürəyinə
toxunan ağacla
foto çəkdirirəm
yadigar qalsın
bu ağac mənim şəhərimdə
də xoşbəxt olsun
deyirəm ürəyimdə...
Şan-şöhrət və sevgi
Oxudum ki
vəsiyyətinə görə
Fəxri
xiyabanda deyil,
ümumi qəbiristanlıqda
mərhum həyat
yoldaşıyla yanbayan
dəfn eləyiblər
adlı-sanlı sənətkarı.
Yenə
qalib gəldi
şan-şöhrətə, ad-sana
Əlahəzrət Sevgi...
necə sevinməyim ki?
indi mənimçün
manşetləri bəzəyən
sadə xəbər deyil bu
böyük bir sevginin qısa tarixçəsi.
***
Can hövlüylə
divar boyunca
yuxarı dırmaşır
qırxayaq
sonra nə düşünürsə
geri qayıdır təlaşla
yəqin, div kimi
nəhəng görünmüşəm
gözlərinə.
Nəhəngliyimdən çaşıb
qalıb
halbuki azmanların küsdürdüyü
balaca adamam mən
vanna otağına da
göz yaşlarımın
yanaqlarımdakı duzunu
yumağa gəlmişəm.
Kölgəli və kölgəsiz
Günəşin qabağında əzilib-büzülür
az qala iki bükülür
adını bilmədiyim
çiçək
nə enli yarpaqları var
nə gizlənməyə
yeri
təkcə günəşdən
mərhəmət umur
bütün bədəniylə
bürüşmüş xırda
yarpaqları
solmuş çiçəkləriylə.
Arılar
bezdiriblər onu
vızıltılarıyla
kəpənəklər lap başını
gicəlləndirir
öz hayındadır
ətrafında kimsəni
istəmir...
Qonşusu qızılgül kölgədədir
yanındakı şaftalı
ağacı ona qol-qanad gərir
günün günorta
vaxtında da
başı dikdir
yarpaqları şux
çiçəkləri çox
bu dünyada bir qəmi yox
yığıb başına
qonaqlıq verir
arıları, kəpənəkləri
yoldan ötən böcəkləri
sorsan günəşi
deyəcək: -
"günəşi hamıdan çox mən sevirəm".
***
Nə sirdir ki,
bir şeir oxuyursan
yadında qalmır
bircə kəlməsi
amma o şeiri unutmursan
unutmursan heç
zaman
necə ki, dediyi bütün kəlmələri unutsan da
unutmursan ən doğma səsi
bircə an...
Şeir
Hamilə
qadın
bətnindəki döldən
azad olmayınca
yenidən hamilə
qala bilmədiyi kimi
yazdığım şeirləri
oxucularımla paylaşmayınca
yaza bilmirəm yenilərini...
çiçək meyvəyə
dönəcək
sonra yenidən çiçəkləyəcək budaqlar.
Hamının başı qarışıqdır
hamının dərdi
çoxdur bu aralar
kimsə yox ki,
şeirimi oxuyum ona.
bəlkə sahilə
gedib
dəniz üçün
şeir oxuyum
bəlkə axşamı
gözləyim
eyvana çıxım
ordan Aya səslənim
bəlkə dan ulduzunu gözləyim
bir quşa, bir böcəyə
fidan bir ağaca şeir oxuyum.
Şeirlər təkcə insanlara
yazılmaz
insanlara söylənməz...
Bu şeirim doğuldu ki
başqa bir şeir də doğulsun içimdə...
kimsənin xoşuna
gəlmək niyyəti
yox
nə
dünyanı xilas etmək iddiası
nə şöhrətlənmək
arzusu
heç biri yox.
Bir kərə
tək bircə kərə ürəkdən
səslənsə
rüzgar onu bir dodaqdan alsa
alıb uzaqlara aparsa
bir nəfəsin
bir səsin qanadlarında
bir azca gəzib dolaşsa
bəsidir!
Sevinc ELSEVƏR
Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.-
28 may.- S.9.