Burda sona çatan
dəqiqələr də
vaxtın yaddaşında xatirələrdi…
Görüşək
Bir gün də görüşək ayrı
şəhərdə,
dəyişək ən yaxın məsafələri.
Ayrı
ümid ilə,
ayrı həvəslə
üz-üzə gələndə
bir yad otaqda,
göz gözdə isinsin, dodaq dodaqda.
Bir gün də görüşək ayrı
şəhərdə,
düşməsin o yerə
tanış baxışlar...
Bulud nəfəsimdən qopan yağışlar
islatsın saçının
ləçəklərini.
Keçək küləyindən, yağışlarından,
keçək nağıl
kimi sevdalarından...
Sönsün bir gecəlik
küçə nişanları,
yol fənərləri,
utancaq gözlərə
düşməsin işıq.
Bir də unudulsun "sevirəm" sözü,
Ayın
da baxışı bir az qarışıq...
Bir gün də görüşək ayrı
şəhərdə,
orda sabahlara uzanan yol var.
Bir gün də görüşək ayrı
şəhərdə,
bilirsən, təkrarı
sevmir tənhalar...
***
I
İndi
sən
özündən çıxıb
gedən adam
vaxta vaxtsız aldanan...
Belə
çıxıb gedən
içində yoxdur, demək.
duyursan,
nə yaxınlar,
nə uzaqlar var daha.
əllərin uçmur
göyə,
yol bağlanıb Allaha...
Özündən çıxıb gedən
geri qayıda bilmir
addım-addım getdiyi,
unutduğu yolları.
İndi
sən
özündən çıxıb
gedən,
özünə yad nəfəssən,
bayquşlar bəy quş olub
yuva qurmaq istəyir
sənin hücrələrində...
II
İndi
sən unudursan
unutmayanlarını,
uduzursan yollara...
Susa bildiklərin də
hər kəsin nəzərindən
gizlətdiyin həyatmış.
Bir qatar uzaqlaşır,
bir qatarsa qayıdır...
gedənə sərnişinsən,
qayıdana ayrılıq.
Hələ də bir axın var
yolların sinəsində,
dəmir relslər
bənd edir
neçə yorğun
baxışı.
Bir də kəndlər,
şəhərlər sükutun
qucağında.
arzular, düşüncələr
ölüm üçbucağında...
gəlir astanalardan
covidin ayaq səsi.
Yenə
ağrı içində
oynayır gedən
qatar.
ömür yolda bitirsə,
qəzadı ayrılıqlar...
***
Sənin
sahillərin necə də gözəl,
Suların təmizdi baxışlarıntək.
Məni
əllərimdən sevməyə
başla,
Sonra dəniz kimi öz qoynuna çək,
Dağılsın üstümə qırçın
saçların...
Sonra da
isinim dodaqlarınla,
İsti qucağında ovuna bilim.
Sevən
gözlərinin dərinliyindən
Səninçün yenidən doğula bilim.
Sənin
baxışların sevda rəsmidi,
Tanrı sevgi ilə çəkib, solmasın.
Sənin
gözəlliyin dəniz
saflığı,
Dünya gözəllikdən xali olmasın.
Əmanət
Sınağından
çıxa bildik illərin,
Zaman keçir,
yollar qalır əmanət.
Anaların saçlarında dumanlı
Şırım açan tellər qalır əmanət.
Qapıb
gedən, talayan da yad oldu,
Ağrı-acı ürəklərdə od oldu,
Şəhid adı ən müqəddəs ad oldu,
Məzarında güllər qalır əmanət.
İllər
ötüb vaxt dönsə də bahara,
Ürəklərdə sağalmayır
hər yara,
Yuvasına qayıtmayan yollara
Sınıb düşən əllər
qalır əmanət.
Yazısında
yazılıbmış bu qəmi...
ümidləri gözlərində
bitənin.
Sinəsindən sular keçdi vətənin,
Dalğalanan sellər qalır əmanət.
***
Bir qərib
gecəyə də
qapını açır
şəhər,
nə bircə hənir gəlir,
nə bir quş səkir.
Tənhalıq şəklində durur
ağaclar,
bu gecə hər nə var
qəriblik çəkir...
Oxusan
Nədən
solub bu çiçəklər, bilirsən,
Üşüyürsən bir dekabr gecəsi.
Pəncərəndən boylananda görürsən
Kimsəsizdi sevənlərin küçəsi.
Sərçələr
də yuvalarda kiriyib,
Gözlərindən yuxu qaçır acından.
Bu dekabr gecəsinə qar yağıb,
Küçənizdə qış başlayıb saçından.
Baxırsan
ki, bir isticə nəfəs yox,
Əllərini qucağında isidə.
Saçlarını qarışdıra
bir qadın,
Bir ömürlük
qızınasan, bəs
edə.
Nədən solub bu çiçəklər, bilirsən,
Bir ümidə söykənirsən axı
sən...
Uzaq illər yaddaşına yol gələr,
O qadının gözlərini
oxusan...
Son addım
Son
addım atılar kimsəsizliyə...
Burda sona çatan dəqiqələr də
vaxtın yaddaşında
xatirələrdi...
Keçər
bu gecə
səssiz-səmirsiz,
sənsə bir ömürlük üşüyəcəksən.
Son addım atılar kimsəsizliyə,
Soyuq divarlar da barmaqlıq
kimi
sıxar vücudunu,
susub baxarsan.
Baxışın
asılar pəncərələrdən,
Çərçivəyə qonan o quşcuğaz da
görərsən, tənhadı
lap sənin kimi.
Axşamdan
yağan qar saçların kimi
örtər qubarını
yolun, bərənin,
Baxarsan, yerin də üzü
ağarmış.
Duyarsan,
Tanrının baxışı altda
bir ömrü yollarda qoymaq da varmış.
Son addım atılar kimsəsizliyə,
içində ağrısı
bitməz yolların...
Əsarətin qorxusu
Gözlərində
əsarətin qorxusu...
Viranə
bayquşları
hardan gəlir hara, bax.
Hücrələrin qaranlıq,
ocaqlar sönmədədi,
Uzaqlardan
üstünə gələn
soyuq qara bax.
Ordan gələn
gecənin
adını illər
bilir,
Örtür zülmətlərilə
ağ günlərin üzünü.
Əsarətin
qorxusu
candan çıxan
can deyil.
Qaranlığa ulayan
qurd deyil, yalquzaqdı...
Unudulamır
heç nə,
lənətlənmiş gecələr
ötüb-keçir birbəbir.
Ölməklə,
öldürməklə
bir yerə sığmır səbir.
Hələ
də gözlərində
əsarətin qorxusu...
Gözlərinin sualı
İllər
keçdi, nağıllaşdı uzaqlar,
Xəyal qurub yol da
gedən qadına.
Bu şəhərdə nə
sən varsan, nə də mən,
Ayrılıq var ikimizin adına.
Unutmadım
o son yazan gecəni,
Qəfil düşən son nidası
yadımda.
Gözlərimdə xəyal oldu arzular,
Sükutunun əlvidası yadımda.
Səndən
qalan xatirələr köhnəlib,
Bu şəhərin yaddaşında
boyatdı.
Qayıdanda axı niyə içimdə
Yatıb qalan ağrıları oyatdın?
Gerçəkdimi,
yalandımı, bilmirəm,
Nə söyləyir
gözlərinin sualı?
Bu şəhərə şair
kimi gəlibsən,
Ya başqadı gəlişinin
xəyalı?..
Qədiməli ƏHMƏD
Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.-
28 may.- S.29.