Ağac
Görən dəydirər barını?
- Gec bar verdi, gec, bu ağac.
Tez bar vermək necə şeydi,
Bilmədi ki, heç bu ağac.
Barsız
deyib gah söydülər,
Gah şax qəddini əydilər,
O ağacdı, pöhrəydilər,
Meşə dolu-dolu ağac!..
Kölgəsində oturanlar,
Yeyib, içib, quduranlar,
Onlar səni çətin anlar,
Ümid etmə, dəli ağac.
Bir payızda açdı çiçək,
Elə gözəl,
elə göyçək.
Qışın önündə qaldı
tək,
Sağı ağac, solu ağac...
Onu kimsə əkməmişdi,
Becərib, su tökməmişdi,
O çəkəni çəkməmidi,
Bir Allahın qulu ağac...
Yaddaşımın arxivi
Uyumadım, dincəlmədim,
Vərəqlədim, incələdim,
Təzələdim, güncəllədim
Yaddaşımın arxivini.
Nələrisə atdım, getdi,
Hesab var, qapadım, bitdi.
- Bütun günü təftiş etdim
Yaddaşımın arxivini.
Qalanların çoxu qalib!
Ölən - məğlub, sağı
qalib!
- İtirməkdən qorxu qalib,
Yaddaşımın arxivində.
Nə döyüşlər var,
qaydasız,
Alibi tapdım, faydasız.
Yer tutublar arsız-arsız,
Yaddaşımın arxivində.
Vicdanıma vəkil oldum,
Ölüb qaldım, şəkil oldum.
Öz ruhuma əklil oldum,
Yaddaşımın arxivində.
Hara baxdım, eyni isim,
Eyni əzab, eyni rəsim,
Var, - feli, dı, - şəkilçisi,
Yaddaşımın arxivində...
...Kim qaldıracaq?
Bir ömür yaşadıq,
bütöv bir ömür,
Bir ömür
xoşbəxtlik diləyi
ilə.
Birlik bacarmadıq, bir doğru-düzgün,
Ayrılıq yaşardıq, bəlkə
səninlə.
Allaha əl açıb dua edərdim,
Səni hər gün, hər gün yuxuda görüm.
İndi
yanımdasan, görəsən,
kimin
Xoşbəxt yuxusunda salınıb yerin?
Elə bir boşluq var ürəyimdə ki,
Onu səndən başqa kim dolduracaq?!
- Görürəm, səninçün
artıq ölmüşəm,
Nəşimi qəlbindən kim qaldıracaq?!
Yar dedik, yarıdıq, bəxtəvər olduq,
Bəxti var mənəmsə, bəxti yox kimdir?!
...Bu il yağıntılı
keçəcək, göyə
mənim buludlarım
sədrlik edir...
Ağ ölüm
İldırımtək düşüb
yolun canına,
Hamıya açıq bir darvaza gedir.
Cəhənnəmə... deyib,
başın götürüb
Gözü görə-görə güdaza
gedir.
O çay məcrasından çıxıb bir kərə,
Harda boşluq
tapıb, axıb o yerə.
Təhdid
ilə baxır "dur!" deyənlərə,
Tələsir, guya ki, namaza
gedir.
...Şərəflə döyüşüb
ölə bilərdi,
El oğlu olardı, dərdi - el dərdi,
Bütün sevənlərə qoyub
fil dərdi,
Sevgiyə kəsilən bir cəza gedir.
Çalmağa can gəzir, can, - gürzədir
o,
Ucunda kəllə
var, ox, nizədir o.
Yol ya sizə gedir,
ya bizədir yol,
SOS siqnalı verin, bir qəza gedir!
Meqapolis
Sonuncu ümidi taksiyə verib,
Boşumu götürüb çıxdım
şəhərdən.
Burda məzar yeri insandan baha, -
Nəşimi götürüb çıxdım
şəhərdən.
Bir vaxt kənddi, - çatıb şəhər
yaşına,
Aksiyonu çoxdu
nəfər başına.
Özün damdan atan düşər başına,
-
Başımı götürüb çıxdım
şəhərdən...
Gəl-gəl deməyinə baxma,
yalandı,
Bank-dı, AVM-di,
- soyğun, talandı.
Xoşu
gəlməyənə əfi
ilandı, -
Xoşumu götürüb çıxdım
şəhərdən.
İlləri yaş oldu yaşımın üstə,
Qaranı ağartdı başımın
üstə.
Qoymadı daş qoyam daşının üstə,
-
Daşımı götürüb çıxdım
şəhərdən.
Həm aşiq oldum, həm sıxıldım ondan,
Elə
hey bölündük, çıxıldıq,
- ondan,
Durna qatarıydıq, dağıldıq,
- ondan,
Qoşunu
götürüb çıxdım
şəhərdən!
O - Meqapolis, bu - mən, durduq üzbəüz,
Yazdı
sətir-sətir, pozdu
sözbəsöz,
Vergisin,
rüsumun ödəyib,
bir göz
Yaşımı götürüb çıxdım
şəhərdən!
Kəkəmə
Mənə deyiləni yazdım,
Sormadım ki,
- Niyə mən?
İçimdəki məhkəmədən
dava açdım göyə mən.
- Əlimdə-ovcumda heç
nə qalmayıb,
Hamısını vermişəm ümidlərimə.
Üzümdəki qırışlara görə
sitəmim var dünyaya get-gəllərimə...
- Çox qəribədi,
Milyardlarla insan yaşayan dünyada...
qərib olmaq...
- Bir də bilirsən
qəribə nədi;
Sən özünü tanımırsan,
Biri,
- Mən sənin ciyərini bilirəm! - deyir.
Halbuki, mən elə ürəkli də deyiləm!
Qorxağın təkiyəm...
İstəyirsən deyim ki, uşaqkən qorxduğum üçün...
Kəkəməyəm?..
Evimizdəkilərin arasında
yeganə od bürcü məndim!
Dəyirmana ölü atsan,
diri çıxar, - deyiləndim!
Amma qorxdum nədənsə...
Atam sərtdi, bəlkə ondan...
İtimiz
bəddi, bəlkə
ondan?..
Soruşmadım: - Nədən mən?!
- Hara deyildi getdim,
Uzağa,
yaxına,
Bəzən körüklə getdim
yanğına...
Nə iş olsa gördüm,
Oğlan
işi, qız işi,
Heç
oxşamadım qorxana...
Həm yaxşıydım,
həm də pis.
Kimə
yaxşı, kimə pis...
Haqsızlığa üsyan,
Sonralar vərdiş edən,
Və qarın-qışın qabağında
tir-tir əsən kimsəsiz...
İllər ötdü...
Qələm mənim kimsəm
oldu,
Yaz! - dedi.
İçinə atma dərdini,
Ürəyin tutmaz! - dedi.
Əgər Y-ni deyəmmirsən,
Az - de! De!
Əgər S-ni deyəmmirsən,
Öz -
de! De!
Amma yaz!
Amma de!
De, de!
Yoxsa, yoxsa, o qorxu,
Canından çıxmaz, - dedi...
Çəkilməz dərd
Hər şey ondan başladı ki,
Özünü fərqli gördün.
Dostlarınçın hər şey əlaydı,
"Müsibətdi!"...
...
- Kasıblıq qərib olanda çəkilməz dərddi!..
Hələ balacaydın,
Gözün yuxarıda,
Əlin
aşağıda,
cibində olurdu.
Pulun yoxdu düşə cibinin deşiyindən...
Hər şey ondan başladı ki,
- Şübhə elədin atanın kişiliyindən...
Çünki pul istəyəndə
adamcığaz qurum basmış buxarıya baxırdı,
Ahını çəksin deyə...
Çöldən bacanıza baxanlar
elə bilirdi eviniz istidi...
Hələ anlamırdın,
Niyə? Nə üçün?
sualları nə vaxt verilər,
nə vaxt hiss edilər...
Uşaqlara həyat ana bətnində öyrədilsəydi,
Atalar, analar bəlkə heç ölməzdi...
Yağar
yavaş-yavaş,
qucaqlar məni.
Mən səhv yazılmışam,
Qar ağlar məni...
***
Yandırıb-yaxırsan, yaxıb-yığırsan
külümü şüşəyə,
yatırım deyə.
Bəlkə gələcəkdə hərraca qoyub
Şairin
külüdür! - sataram, deyə?..
Gəlmişik
Təzə bir söz deməmişik hələ
ki,
Köhnələri deyə-deyə gəlmişik.
Yerimizi,
yurdumuzu tapınca
Neçə qapı döyə-döyə
gəlmişik.
Arzumuzun
yolu üstə daş durub,
Daş atanlar səbrimizi daşdırıb.
Gedənləri ötürənlər qışqırıb, -
Biz oyanıb səsə-küyə
gəlmişik...
Mənim
deyil yazdığım
bu şeir özü, -
Göydən enib mələklərlə
sirr-sözüm...
Yer, deyilir, göy cismidir Yer özü,
Belə
çıxır, göydən
göyə gəlmişik?!..
Nübar Eldarqızı
Ədəbiyyat qəzeti.- 2021.-
11 sentyabr.- S.22.