Əsgər

Davanın şirin yerində

Qarşı təpədən

Bir əsgər qəfil

Papağını atdı göyə,

Biz hələ səngərdəydik,

Osa özünü vururdu göyə.

Qaça-qaça,

Uça-uça gəlirdi,

Ağlayırdı,

Gülürdü.

Çıxarıb pencəyini

Yağışın ağzına atdı.

Əynində nə vardı

Hamısını islatdı,

Gölməçəyə uzandı,

Palçıqda batdı.

Nə vardı əynindən

Çıxarıb palçığa atdı.

Bir dəri qaldı,

Bir sümük,

Bir də ağzında səs.

Qaçırdı bizə tərəf,

Biz nə bilək, nə deyir,

Gah yıxılır,

Gah yüyürür,

Gah yeriyir.

Ağzında bir səs qalıb

Bir dənə də söz,

Müharibə qurtardı - dedi.

Başladı oynamağa

Ay alagöz, alagöz...

Oğulsansa gəl buna döz.

Şəhid

Görəsən, oyansan, nə eşidərsən?..

Gözlərin yumulanda

Güllə uğultusuydu,

Güllə səsiydi

İlk eşidilən.

Gördüyün nə idi, gözlərin bağlananda,

Yəqin ki, qan...

Qan idi səni isidən.

Bir də dostların səsi,

Səni çağırırdılar,

Uşaq kimi ağlayırdılar,

Yaranı bağlayırdılar.

Bu şəkillərlə kilidləndi gözlərin.

Bu səslərlə susdu qulaqların,

Su kəlməsiylə

Tərpəndi dodaqların.

İndi bu saat gözlərini açsan

Nəyi xatırlarsan,

Nəyi görərsən?

Bu dünyadan görəsən

Nə qalıb yadında?

Güllə

O günü torpaqda lalə qızardı,

Utana-utana baxdı lalələr.

Bir qarış torpaqda bahar ağladı,

Arzunu, sevgini güllələdilər.

Milyonlar qalxaydı o gün ayağa,

Bir barmaq nə idi, ləngidəydilər,

Bir güllə nə idi, söndürəydilər.

Yağdı ürəyindən lalə yağışı,

Torpağın sinəsi islandı güllə.

Şair sorağında gəzir dünyanı,

Dantesin Puşkinə atdığı güllə.

Qəribə xasiyyətim var...

Axşam-səhər kinolara baxıram

Təyyarə və gəmi qəzasına.

Ya da pələnglərin

Ceyranları parçalamasına...

Mənə deyirlər,

Nə daş ürəyin var.

Ya beyninə qan sızar,

Ya ürəyin dayanar.

Belə şeylərə baxma,

Kompüteri bağla.

Get həyətdə

Bir doyunca ağla.

Deyirəm hardan biləsiniz

Nə çəkirəm, nə?

Həmin faciələrdə

Mən də ola bilərəm -

Çıxış yolu axtarıram.

Top kimi

Hələ yanımızda

Uşaqlar ölürsə,

Biz ancaq dəfn etməyi bacarırıqsa,

Sonra heç nə olmamış kimi

Hələ mahnı oxuyuruqsa

Demək sevmək yalanmış...

Anaların döşündə ağlayır

Və ağrıyır süd.

İtir, diyirlənir evin içində

Süd şüşələri,

Dərindən fikir versən

Südün uşaq üsyanı

Daha ciddidir,

Bizim

Mənasız şeirlərimizdən.

Balaca körpələr, əgər bilsəydilər,

Müharibə nədir,

Vuruşan ölkələrin adı nədir?

Məni bu qədər yandırmazdı,

Bəlkə.

Onlar elə bilirlər ki, bu, bir oyundu,

Bir-birinə top atmaq yəni.

Sonra da o topu qaytarmaq yəni.

Oyuncağım üçün

Əllərim üzüləndə göydən,

Bir çiçək ləçəyindəki şehdən yapışıb,

Bir çiçək üzündən əsən mehə ayılıram.

Uşaq bağçasında əsən uşaq səsinə,

Ya da onun addımlarının yerlə oxunuşuna,

Əllərinin sevdiyi əşyalara toxunuşuna

Mən də böyüyürəm.

Gülməyin mənə,

Mən hələ böyüməmişəm.

Böyüməmişəm

Əsgərlərin əl-ələ tutub

Nəğmə oxumasına.

Böyüməmişəm, tankların

Sobalarda əridilib

Uşaq oyuncaqlarına çevrilməsinə.

Mən hələ də uşaq qalmışam,

Tankın tırtılında gedən

Oyuncağım üçün...

Uşaq bağçasında

düzələn sıra

Keçir küçələri, maşınlar durur,

Tutub bir-birinin əlindən, gedir.

Bir az isti-isti əsir küləklər,

Öpüb körpələrin telindən, gedir.

Körpə cərgəsinə baxıb dayanar,

Əsgər sıraları bu saat, bu dəm.

Şəhərə ağappaq təmizlik yağar,

Uşaq əllərindən, uşaq gözündən.

İlahi, nur elə, gur işıq elə,

Körpə fidanların sabahlarını.

Kiçik fidanlara bağışla, Tanrım,

Böyük adamların günahlarını.

Alıb əllərindən oyuncağını,

Əsgərlər əlində avtomat durub.

Elə bil körpələr komandiridi,

Əsgərlər önündə farağat durub.

Əgər

Pulları çiçəklərə çevirə

bilsəydik,

Deyərdim, xanım qız,

Mənə 10 dəstə çiçəyə

bir qadın paltosu verin.

Bu qış mənim sevgi fəslimdir.

O vaxt deyərdilər ki,

Müəllimlərin maaşı yüz dəstə çiçəkdir.

Çörək bir çiçək,

İşıq pulu bir ləçək.

Pulları çiçəklərə çevirə bilsəydik,

Sevgi azalmazdı, əsla!

Ayaqların xatirəsinə

Mən susdum, sən susdun, biz

susan kimi,

Ayaq izlərimiz qarışqalartək

Dırmaşdı dağlara...

Qayalara,

Qayaların başındakı

çalalara...

Orda yuva qurdular.

Daha mehriban oldular.

Bilirsən, tanklar gəlirdi

Ayaq izlərimizi ayaqlamağa...

Mən susdum,

Sən susdun,

Biz susduq

Tankın adamlardan əvvəl

ayaq izlərini öldürməsinə.

Tək bir əsgər ayaqqabısı

qalmışdı.

Yolun tən ortasında,

Amma ayaq izləri

Quş dəstəsi kimi

Göy üzünə

Çoxdan uçmuşdular.

Bax o vaxtdan durna qatarı

Göy üzündə

Ayaq izlərinə oxşayır.

Sanki göylər

Abidə qoyub

Ayaqların xatirəsinə...

Allahşükür Ağa

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 3 dekabr.- S.31.