Göndərim sənə

Yazım çiçək dilində,

Eşqi göndərim sənə.

Mənimçün qibləgahdı

Pirdi, göndərim sənə.

Əlinə qılınc elə,

Başıma qaxınc elə.

Ya saxla saxlanc elə,

Sirdi, göndərim sənə.

Yüz əkəm biri bitməz,

Nə bitib sona yetməz.

Mənimlə yola getməz

Kürdü, göndərim sənə.

Yazım çiçək dilində,

Dərdi göndərim sənə.

Yu göz yaşınla, nolar

"Kirdi", göndərim sənə.

Gedəsən

Səni qınayan olmaya,

Obaşdan durub gedəsən.

Rastına çıxan sədləri

Aşırıb, yarıb gedəsən.

Unudarsan dərdi-səri,

Dönməyəsən bir də geri.

Səni sevən könülləri

Sındırıb, qırıb gedəsən.

Guya gedirəm desən ki,

Qarşını kimdi kəsən ki?

O qədər yol gedəsən ki,

Yolları yorub gedəsən.

Gedəsən yollar uzunu,

Gedəsən illər uzunu,

Tanrı yazdığı yazını

Üzünə vurub gedəsən.

Qırmızı

Sıyrılıb qınından bahar

Çıxıb, dörd yanı qırmızı.

Köz kimi yanır lalələr

Tutub dünyanı qırmızı.

Çəmən, çiçəkdi hər üzü,

Şəkər üzü, zəhər üzü.

Doğub günəşi yer üzü

Üfüqü, danı qırmızı.

Arılar gül butağında,

Eşqin dadı damağında.

Oturub şah otağında

Pətəyi, şanı qırmızı.

Bu oğlan çağında yazın,

Çək zülmün, ədanın, nazın.

Sevda bağında bir qızın

Əkdiyi qanı qırmızı.

Şair adı

Şahmar Əkbərzadənin xatirəsinə

Yerli-yataqlıydı danışıqları,

Dost-tanışlarına ərki varıydı.

Qəlbinin oduyla dediyi sözün,

Yazdığı şeirin yükü varıydı.

"Mərkəzi poçtxana, əlac et mənə"

Qoy səsim hər yana çatsın deyərdi.

Haqqın tərəfində kim dayanıbsa

Səsimi səsinə qatsın deyərdi.

Sirdaşı Xuduydu, Bəxtiyarıydı,

Dərdi Laçınıydı, Kəlbəcəriydi,

Arzusu Vətənin bütövlüyüydu,

Ağdam Məkkəsiydi, Şuşa piriydi.

Bir vaxtlar yeriyən közün, alovun,

İndi torpaq altda vulkan odu var.

Hər kəsin dilində bir şair adı

Sözün damağında Şahmar dadı var.

Düşürsən

"Ruhum bacada oynar"

Sən yadıma düşürsən.

Ürəyimdə yerin çat,

Saçımda dən, düşürsən.

Hər gün yuxuma girib,

baxırsan qərib-qərib.

Yarı yerdən göyərib

Yarı göydən düşürsən.

Xatirələr selində

Tutub ömrün əlindən.

Oxuyub quş dilində

Əldən-dildən düşürsən.

"Ruhum bacada oynar"

Yadıma sən düşürsən...

Mən səni unutmuşam.

Bilməm nədən düşürsən.

Məni

Yarızarafat

Gah xoş baxdın üzümə,

Gah süzdün sərt-sərt məni.

Gah görüb əhvalımı

Ağladın dərd-dərd məni.

Hər arzu sona yetir,

Ömür kitabdı, bitir.

Oxudun sətir-sətir

Unutdun bənd-bənd məni.

Dəmirdən çarıq geyib,

Tapa bilməzsən, heyif.

Hardasan Valeh, deyib

Ha axtar kənd-kənd məni.

***

Hamı Səni sevdi, İlahi.

Mən sənə uzanan əlləri sevdim.

Bir tikə çörək kimi

Öpüb gözümün üstünə qoydum.

Hamı səni sevdi,

Mən əllərimi.

***

Bilirsən, son nəfəsdə

Niyə gülümsəyir adam?

Bilir ki ən etibarlısı

Elə ölümdü.

Axırda o tutacaq qolundan.

***

Günahlarımdan tanıyıram

Məni tutan ahları.

Məni tutan ahlara bağışla

Günahlarımı Tanrı.

***

İnsan anadan olan günü

Bükülür kəfəninə.

Və bilir ki ölüm haqdı.

Dünyanın ən gözəl ölümü

Elə insan kimi yaşamaqdı.

***

Yuxuma gəlib eləmə,

Barı rahat yata bilim.

Gəldin, qovuşa bilmədim

Get ki, sənə çata bilim.

***

Nolar, bir yol geri dön,

Görüm üzünü,

Bəlkə unuda bildim.

Valeh Bahaduroğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 17 dekabr.- S.27.