Saçlarını kəmənd et, at
qoynuma
***
Qorxudan əsmir ürək -
Hələ küləkdir əsən,
yeri-göyü dağıdır,
İncikdir buludların göydə
qərib duruşu
Ağ buludlar göylərin qalxan ağ
bayrağıdır
Sanki uduzub durub bir amansız vuruşu.
Tiyəsini qan örtmüş
yerə düşən
xəncərin
Qəbzəsindən qan damıb
Yaralı
döyüşçünün
alnının tərinə
batıb.
Uzaqda, çox uzaqda
Gövdəsinə çırpılan amansız
ləpələrdən
Gəmi necə qoruyur - lövbər zəncirin dartıb.
Hələ əsən külək
də vəd etmir yaxşı heç nə
Ümmanda ruha dönən
biçarə gəmilərin
Zor düşüb yelkəninə;
İçi havayla dolub,
necə dönsün bu yolu
Dalğalar da gizlənib dəryada gecə vaxtı
Fırtınanın cənginə özünü
atsın necə.
Sükanın arxasında dayanan
kimdir axı
şimaldan əsən
külək şturvalı
oynadır
Biz beləmi doğulduq, biz beləmi böyüyək
biçarə bir gəminin heyətinə yazılan
saxta, yaltaq qaydadır.
Bu yorğun ayaqların üstündə gəzən
bədən
Görən niyə dincəlmir, axı niyə və nədən?
Təlatümlü havada ləngər
vuran gəmidən
Gör necə imdad udur, çarəsiz qaldığından
Yosunlar necə
tutub gəminin gövdəsindən.
***
Saçlarını kəmənd et
dola boynuma, saxla.
Özünü, rəhmin gəlsin,
atma qoynuma, saxla.
Əllərimə göz ucu
diqqət elə,
nəzər sal,
elə-belə, dilucu
soruş, deyim bu nə hal.
Bilirsənmi, üşüyür
kəndimizdə ağaclar,
qırov bağlayıb
ömrüm,
buz bağlayıbdı
saçlar.
Sərgərdan ruh kimiyəm
Xəyalım göy üzündə
gözlərim donub qalıb
yenəmi gör,
üzündə?
Həyatın o üzü də
bu üzütək
qarışıq
itirmişəm gündüzü
gecəm qarmaqarışıq.
***
Həəə, indi hər şeyin yada düşən vaxtıdır,
yaddaşımın küncündə
ötənlərdən heç
nəyi
saxlamaq olmur, olmur.
Uşaqlığın uzaqda qalan ağrılı günün
yaşayıb da, həsrətin acısını
duyaraq
tikan batan əlini ağzına təpib, sonra
Bu ağrını hiss edib
bu ağrıya yenidən
ağlamaq olmur, olmur.
Bizim kəndin örüşü,
otlağı, şor kanalı
söyüd ağaclarının
kölgəsindən keçən
arx,
Bir də qonşu uşaqlar ilə,
bağdan oğurluq etmək;
bu arxın üst qatında belə idi lap qabaq.
Vur çartlasın olardı,
bilirsən də, təmtəraq...
İndi
hanı o gənclik,
Kimin yanında durub qonşu bağına girmək
oğurluq meyvə
dərmək
Deyən
axı heç kəsə ümid adlı gümanı
bağlamaq olmur, olmur...
Xamravadan
bəriyə, Bazıdan
keçib həmən
uşaqlıq xatirənin
arxasınca düşərək
getdiyin Mahmud parağ...
Yolun hər iki yanın
Basıb
ot-ələf, alağ...
***
Saçlarını kəmənd et,
at boynuma, tut, qalım,
bircə udum havatək,
Çək içinə, ud qalım.
Gedirəm, hey gedirəm,
Mövlanayam, qədirəm
Bilirəm ki, bilirəm -
bilirsən, unut, qalım.
Qoy sıxılım köksünə
Bələnim sevincinə
Qəlbinin bir küncünə
məhkum elə
at, qalım.
Bil ki, dərdə zahıyam
ağrısıyam, ahıyam,
məğlub yurdun şahıyam
qoşunu çək,
mat qalım.
Heymi qaldı qolumda
sən inzafsızda, zalımda
ölüm sənin
yolunda,
Axır salamat qalım.
Xəbərimiz olmadı
Sizin məndən xəbəriniz
olmadı;
harda idim, necə bir gün
yaşadım,
üz-gözümdə sevinc vardı, amma ki
ürəyimdə necə
küskün yaşadım,
-
Sizin məndən xəbəriniz
olmadı...
Susuzluqdan
cadar idi dodağım,
əllərimin qabarınnan
nə deyim.
Yorğun
idi, yerimirdi ayağım
doğmalara, çırpınaraq
can atan,
ürəyimin qubarınnan
nə deyim -
Sizin məndən xəbəriniz
olmadı...
Kənd
yolumuz, Bazı tərəf, Xamrava
ayağımın izlərini
saxladı
zaman keçdi, yaşım üstə gəldi yaş
dərd yol açdı sevincimi haqladı, -
Sizin məndən xəbəriniz
olmadı...
Yada düşür, yad olmayan o günlər
xatirələr ağlın
alır adamın
Yalan desəm, qoy dillənsin bilənlər
toyum günü köç eləyən atamın
gözlərində donub qalan göz yaşı
ürəyimdə daşa
döndü o gündən
-
Sizin məndən xəbəriniz
olmadı...
Kəndimizin adamları... nə
deyim
eləsi də, beləsi də doğmadı.
Bəzən oldu cadar olmuş torpağa
Tanrı
göydən durub baxdı, amma ki,
göz yaşıtək
bircə damcı yağmadı;
bu Tanrının alqışıydı, qarğışı
-
xəbərimiz olmadı.
***
Bütün ili ağlamışam səninçün,
-
anam dedi, bacım dedi, sən dedin.
Bu nübarı saxlamışam
səninçün, -
anam dedi, bacım dedi, sən dedin.
Göz yaşımız yanaq boyu yol açdı
dərd-qəm bizi doğma bildi, qol açdı
Bu xoş günlər bizdən niyə qaçaqdı, -
anam dedi, bacım dedi, sən dedin...
Şaqqıltıya, taqqıltıya
səksənib
pəncərəni külək
döysə diksinib
yaşamışıq xəyalınla
tək sənin, -
anam dedi, bacım dedi, sən dedin.
Saç
ağartdıq, qara yaylıq bağladıq
hər görüşə
bir ayrılıq bağladıq
üzdə güldük,
içimizdə ağladıq,
-
anam dedi, bacım dedi, sən dedin.
Biri vardı, biri yoxdu... eşitmədik nağılını
sən yox idin, kişi bildik oğlunu
at çapanım, at almışdı
ağlını? -
anam dedi, bacım dedi, sən dedin.
Gördük bir il,
adam necə cırraşır
xəzan ömrə,
qar tökülür,
qar daşır
nə yaxşı ki, varmış dostun, qardaşın
anam dedi, bacım dedi, sən dedin.
İndi
hər şey dalda qaldı, gəlibsən
hər bir şeyi yerinə qoy gəlib, sən
Doğma
sənsən, əziz
sənsən, qərib
sən,
anam dedi, bacım dedi, sən dedin...
Balabəyli Faiq
Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 19 fevral.- S. 28