Tanrım, səbrinə qurban

Kimdi xoşbəxtlikdən ürəyi toxdu?

Uşaqtək inciyən indi nə çoxdu,

Bəxtindən küsənin ağlı ki yoxdu,

Küssən, bəxt gözəlləşir?

Bir an düşünmədik səfərimizi,

Dəyişdik yalanla öz yerimizi,

Tanrı bağışlamaz heç birimizi,

Biz günah etməsək də.

Mən şübhələrimi qəlbdən silirdim,

Dərd bildiklərimə bəzən gülürdüm,

Bütün adamları adam bilirdim,

Aldadırdım özümü.

Görməkdən adamın gözü də bezib,

Yüzündən soruşsaq, yüzü də bezib

Dünyadan dünyanın özü də bezib,

Tanrım, səbrinə qurban!

Ayrılıq və nöqtə

Xatirələrindən silmisən məni,

Mən də eləyirəm əldən gələni.

Unuda-unuda sevirəm səni,

Unudum, ya sevim?

O qədər yuxuma qatdın ki, haram,

Mən dualarında görmədim, varam,

Qəlbin isinmədi, ay soyuq adam,

Yay fəslində belə?

Mən səndən əvvəl də tənhaydım, təkdim,

Bəlkə də, özgəyə, yada gərəkdim,

10-15 il də gözləyəcəkdim,

Heç nə dəyişməzdi.

Hər kəsdən, hər şeydən kənara gəldik,

Alınmır, soruşma biz hara gəldik,

Nəhayət, Tanrıyla qərara gəldik -

Ayrılıq və nöqtə.

İlahi, heç bilirsən?..

İlahi, çək o qızın

Ağrısını canından.

Dünya dağılsa, getmə

Bircə anlıq yanından.

Ömrünü vermək olar

Kirpiyinə, gözünə.

Adını dua edib

Səpirəm göy üzünə.

Ən çox onun haqqıdı,

Kim edər ki etiraz?

Xoşbəxtliyi alnına

Böyük hərflərlə yaz.

Onunçün darıxmağın

Adı tamam başqadı.

Ləzzəti tam ayrıdı,

Dadı tamam başqadı.

Son an, son nəfəsimdə

Arzumdu, gərəyimdi.

İlahi, heç bilirsən,

O qız mənim nəyimdi?

Ən səmimi söhbət

Baxıb şəklinə dedim,

Dəyişmədin bu il də.

Necə gözəl çəkdirsən,

Tənhasan hər şəkildə.

Heç nəylə ürəyini

Yəqin, ovutmamısan.

Əlimdə sübutum var,

Sən də unutmamısan.

Bir sənin gülsün üzün,

Hamıdan üz çevirdim.

Heç kimə sirr deyil ki,

Sirrimi sənə verdim.

Ölsəm, gəl barışmağa,

Adam orda tək qalır.

Ən səmimi söhbətlər

Başdaşı ilə olur.

Çağır, lap özüm gəlim,

Baxma yollarım dağlıq.

Elə də uzaq deyil

Sən olduğun uzaqlıq.

Yadımda olmur

O məsum, ərköyün xəyallarımız

Öyrəşdi həsrətin sərt qucağına.

Onun ağlasığmaz xatirələri

Sığdı bir otağın künc-bucağına.

Bütün vərəqlərdə, səhifələrdə

Hamını - doğmanı, yadı pozmuşdum.

O mənim əlimdən qaçıb gizləndi,

Mənsə əllərinə şeir yazmışdım.

Bəlkə, gecikmişdi xoşbəxtliyinə,

Dəli ayrılığa yoxsa tələsdi?

Ömrümü, qəlbimi neynirdi ki o?

Tək ona bəxtimi verdim... və küsdü.

Mənə doğrusunu göstər insanın,

İnanıb seçməyim etibarsızı.

İlahi, bəndəyəm, yadımda olmur,

Sən tez-tez yadıma sal həmin qızı.

Tovuz kimi

Bu qızı ilk dəfə görürəm axı,

Nə üçün doğmadır bu qədər mənə?

Bəlkə də, özümdən xəbərsiz bir vaxt

Yol tapa bilmişəm onun qəlbinə.

Təkcə saçlarının qoxusu ilə

Bütün qoxuları poza biləsən.

Kaş əlində ola, elə bu anda

Özünü alnına yaza biləsən.

Adamı şair də sevər, unudar,

Bu qız taleyindən gərək qorxmasın.

Ömrümü söykədim baxışlarına,

İlahi, tapşır qoy yana baxmasın.

Ona bəndə kimi baxımmı indi?

O da mı Tanrıdı, yeri, göyü var?

Sevməyə məcburam onu, neyləyim,

Onun tovuz kimi gözəlliyi var.

Ziya DİLSUZ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 16 iyul.- S.32.