Şuşa

Poema

1752.

Qayalara verildi can.

Qılıncıyla dağ gülünə,

Salam dedi Pənahəli xan.

Günəş doğdu,

Gül mayası,

Çiçək açdı

Hər qayası.

Sanki göylər elçi düşdü,

Burda şəhər yarat dedi.

Əvvəl-əvvəl kimi Şuşa,

Kimi Pənahabad dedi.

Heç nədən salındı şəhər,

Dağ üstünə dağ tikdilər.

On yeddi məhəllə salıb,

Məscid və bulaq tikdilər.

Oldu ticarət şəhəri,

Bəzədildi sirlər ilə,

Moskvadan İranacan,

Hamı gəlib dostluq etdi,

Şuşalı tacirlər ilə.

İllər keçdi,

Heyran etdi,

Özünə hər kəsi Şuşa,

Həm oldu bütün Qafqazın,

Musiqi mərkəzi Şuşa.

Mədəniyyət,

İncəsənət,

Tarixdə qaldı əbədi,

Kimi "kiçik Paris" dedi,

Kimisi "sənət məbədi".

1905-20,

1992.

Qəlbindən vuruldu Şuşa.

Üç dəfə talan edilib,

Tamam yandırıldı Şuşa.

Son dəfə silmək istədi,

Şuşada qala izimi,

Tarixi abidələri,

Erməni vandalizmi.

Vaqifin məqbərəsiydi,

Şuşamızın can sarayı,

Natəvanın evi yandı,

Pənahəli xan sarayı.

Anaların qucağından,

Çırpıldı daşa balası,

İllər ilə əsir qaldı,

Vətənin Şuşa balası.

2020-cən,

Bəyim, xanım əsir qaldı,

Molla Pənah Vaqifimlə,

Natəvanım əsir qaldı.

Dur ayağa, yetər artıq,

Dur, Azərbaycan əsgəri.

Baş Komandan əmr verdi,

"Vur, Azərbaycan əsgəri".

Nəhayət, olundu azad,

İllərin əsir Şuşası,

Vaqifin şeir şəhəri,

Natəvanın pir Şuşası,

Ağır oldu daşın, Şuşa,

Nələr çəkdi başın, Şuşa?

Pənahəli xan qurmuşdu,

Ermənilər yandırmışdı,

İllər üzdü, Şuşam səni,

Pənahəli xandan sonra,

Qurdu İlham Paşam səni.

***

Günəş Şuşa, bağça Şuşa, bar Şuşa,

Namus Şuşa, qeyrət Şuşa, ar Şuşa,

Qəlbi geniş, küçələri dar Şuşa,

Gəlmişəm ki, yollarına sarılım.

Zülmətimiz sübhə gedir, danlanır.

Torpaq o vaxt vətən olur, qanlanır.

Daş qayalar çiçək açıb canlanır,

Qalx ayağa, dağlarına sarılım.

Elşad BARAT

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 23 iyul.- S.13.