Adı nədir

Adını soruşanda

Gözlərin göyə dikir.

Dəftərə yaz deyəndə

Kağızda ulduz çəkir.

Adımızda məna var,

Uşaqlar, hamımızın.

Yəqin ki, anladınız

Adı nədir bu qızın.

Azərin cavabı

Yeni hekayəsi var

Gözü çəp, rəngi bozun,

Nəyə görə, nə vaxtdan

Qulağı olub uzun?

Azər deyir ki, dovşan

Yeyirmiş kök, kələmi,

Belə cəza düşünüb

Bostan becərən əmi.

Onu çıxartmaq üçün

Bağçasından, bağından

Bostançı yapışarmış

Dovşanın qulağından.

Əkizlər

Küçəyə çıxan kimi

Dikilir bizə gözlər.

Çoxu deyir ucadan

Budur, gəlir əkizlər.

Bənzərdir üz-gözümüz,

Bərabərdir boyumuz,

Eyni gündə edilib

Bizim kiçik toyumuz.

Qarşımıza çıxana

Unutmuruq salamı.

"Qanacaqlı uşaqlar"

Bizə söyləyir hamı.

Biri deyir aptekə

Göndərmişəm neçə yol.

Ayıra bilmirəm ki,

Hansına dedim "sağ ol".

Ayrı paltar geyməsək

Tanımayırlar üzdən.

Razılıq eləyirlər

Bizim hər işimizdən.

Tıq-tıq

Mənim bir saatım var,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Asta gedən atım var,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Ağacda ağacdələn,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Ayaq səsidir gələn,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Toyuq da vurur dəni,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Başa salır cücəni,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Damdan düşür damlalar,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Necə gözəl ritmi var,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Çəlləyin içi boşdur,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Bu səslər mənə xoşdur,

Tıq-tıq, tıq-tıq.

Oyuncaq bilər

Bağışlayır qohumlar,

Əmioğlu, əmi, dayı.

Evdə oyuncaqların

Günbəgün artır sayı.

Gah mühəndis olmuşam,

Gah müəllim, gah həkim.

Buldozerim olanda

İstəyirdim yol çəkim.

Dünən maşın sürürdüm,

Bu gün təyyarəçiyəm.

Yeni oyuncaq bilər,

Ertəsi gün nəçiyəm.

Gün batanda qayıdır

Atası yayda ona

Bir xəritə alalı.

Ayıra bilmir heç kim

Xəritədən Cəlalı.

Göz dikib bir bölgəyə,

Yüz kərə baxır bəlkə.

Dünyanı seyrə çıxır,

Gəzir o, ölkə-ölkə.

Deyəndə gəl bir çay iç,

Deyir su içindəyəm.

Deyəndə gəl çörək ye,

Deyir hələ Çindəyəm.

- Bir dondurma gətirim

- Yox, gör necə haldayam,

Buralar çox soyuqdur,

Axı mən şimaldayam.

Bu cavablar ananı

Gün boyu yığır cana.

Gün batanda qayıdır,

Cəlal Azərbaycana.

Yuxuya getdim

Nənəm üstümə

Yorğanı salıb,

- Yuxun harada

İlişib qalıb?

Ay gözü qaram,

Üzü ay? - dedi

Tez yatmaq üçün

Yüzü say, - dedi.

Onu dinləyib,

Elə də etdim.

Bilmədim nə vaxt

Yuxuya getdim.

Düşər düyünə

Atalar sözü

Olan kitaba

Baxıb söylədi

Ayla: - Ay baba...

Səhv etməyibsə

Atalar özü,

Necə yaranıb

Atalar sözü?

Mənim şirinim,

Şəkərim, balım.

Qoy indi səni

Mən başa salım.

İnsan həyatda

Sanki dərs keçir.

Səhv edə-edə

Doğru yol seçir.

Qulaq asmasan

Ulu deyənə.

Sənin işlərin

Düşər düyünə.

Sevirlər oxumağı

Bu şeir Neftçalada yaşayan məşhur ziyalı ailəsindən, həmçinin özü də ziyalı olan dostum Etibar Əbilovun nəvələri Cəlal və Kamranın xahişi ilə bayram günü 22 mart 2021-ci ildə yazılmışdır.

Böyüklərin yanında

Böyük olur hörməti.

Çünki onlar sevirlər

Əziyyəti, zəhməti.

Kitablara həsr edib

Babası var-yoxunu,

Onlar da oxuyublar

Kitabların çoxunu.

Cəlal kitab rəflərin

Tez-tez edir çək-çevir.

Kamran da oxumağı

İnternetdə çox sevir.

Barış istəyirəm

Atam deyir cəbhədə

Çox görüb ölüm-itim.

Şəhid olub dostları

Uşaqlar qalıb yetim.

İnsanlar bir-birini

Düşsələr əgər başa

Silahlar işə düşməz,

Gedən olmaz savaşa.

Qəlbimə iz salıbdır

Onun bu cür deməyi,

Qənimətin yerinə

Bəşər sevsin əməyi.

Tapşırarsa müəllim

Arzunu gətir dilə.

Mən qərara gəlmişəm

İnşada yazım belə:

- Dostluğa dayaq olan

Bir yarış istəyirəm.

İnsanlar arasında

Sülh, barış istəyirəm.

Azad Şuşa

O, evdən çıxan anda

Hamıya əl uzatdı.

Nənəm də arxasınca

Kasa dolu su atdı.

İndi düşür yadıma

Atamın nəsihəti:

- Divarı yazmaq olmaz,

Bunu etməyin qəti.

Bir video göndərib

Dostlarımla paylaşam

Atam yazır divarda:

- "Sən azadsan, ay Şuşam!".

Qayıtmayır əliboş

Deyib gedirəm işə

Xəbərim yoxdur ondan.

Anam da hey arayır

Atamı telefondan.

Hərdən evə dönəndə

Alardı bir oyuncaq

Neçə vaxtdır getdiyi

Yola baxıram ancaq.

Anam deyir darıxma,

Gəlməyinə az qalıb.

Qayıtmayır əliboş

"Zəfər" ordeni alıb.

Ayılar

Gəziriksə, biz

Qışda dağ, meşə.

Yadda saxlayaq

Gərək həmişə.

Qış yuxusuna

Gedir ayılar.

Səs-küy qoparsaq

Onlar ayılar.

Söylədiyim nağıldı

Bir dəfə axşamçağı

Bürüdü duman dağı.

Otarırdım davarı,

Tanımırdım civarı.

Yanımda it də vardı,

İtimdə küt də vardı.

Uzaqda qurd uladı,

İt quyruğun buladı.

Yetişməsəm, arxaca,

Çoban uşaq, qurd qoca,

Qurd qoyundan aparar.

Nənəm şivən qoparar.

Çəndə gəzib-dolaşdım,

Çəpər görəndə çaşdım;

- Çöl hara, çəpər hara? -

Sürünü sürdüm ora.

Sonluğuna qulaq as,

Beləcə, oldum xilas.

Demə, bu yer ağıldı...

Söylədiyim nağıldı.

Kamil ARAZ

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 18 iyun.- S.18.