Sözün Fədaisi
Dünyadan vaxtsız getmiş
şair Ağasəlim Fədainin xatirəsinə
Mən
onun adını ilk dəfə ötən əsrin ilk
maarifçilərindən olmuş pedaqoq - qocaman müəllim
Abbasqulu Abdullayevin dilindən eşitmişəm. Abbasqulu
müəllim bizimlə qonşu idi və hamımız ona
canlı əfsanə kimi baxırdıq. Abdulla Şaiq və
Seyid Hüseyn kimi böyük yazıçılardan dərs
almışdı. Ömrünün altmış ildən
çoxunu elmə, təhsilə həsr etmişdi. Sovet
imperiyasının cəlayi-vətən etdiyi şair Almas
İldırımla birlikdə oxumuş, həm də yaxın
dost olmuşdular. Abdulla Şaiqi, Seyid Hüseyni, Almas
İldırımı canlı görmüş bu insanın
yaddaşı sanki nəhəng bir arxiv idi. İstənilən
suala cavabı hazır idi. Tez-tez Ağasəlim Fədainin
adını çəkirdi. Biz onu tanımırdıq. Kim idi
Ağasəlim Fədai?
Onun
atası Kərbəlayi Əziz islam tarixinin mahir bilicilərindən
hesab olunurdu. Şəxsi mülkündə xeyriyyə məqsədilə
mədrəsə açmış, uşaqlara islam tarixindən,
ərəb-fars dillərindən dərs demiş, klassik Şərq
şairlərinin əsərlərini tədris etmişdir.
Buzovnadakı şəxsi mülkündə ədəbi-musiqili
məclislər təşkil edərmiş. Kərbəlayi
Əziz gənclik illərindən ticarətlə məşğul
olmuş, İran, İraq, Türkiyə və Rusiyanın
müxtəlif şəhərlərinə səyahətlər
etmişdir. Qardaşı Hacı Məcidlə birlikdə
Port-Petrovsk (Mahaçqala) dəniz limanında təchizat
anbarının baş podratçısı olmuşdur.
Cümhuriyyətin süqutu nəticəsində bolşeviklər
hakimiyyətə gəlir və bütün bəylər,
mülkədarlar kimi, onun da əkin-biçin sahələrini,
ikimərtəbəli böyük mülkünü zəbt eləyirlər.
Bundan sonra Kərbəlayi Əziz çox yaşamır.
1924-cü ildə 66 yaşında dünyasını dəyişir.
Ağasəlim
anasını xatırlamırdı, anası
dünyasını dəyişəndə onun üç
yaşı vardı. Atası dünyasını dəyişəndə
isə Ağasəlimin iyirmi bir yaşı vardı. Atası
onu uşaqlıqdan zəhmətə
alışdırmışdı, on dörd yaşından
balıqçılıqla məşğul olur, təsərrüfat
işlərində atasına kömək edirdi.
Atasının vəfatı gənci möhkəm
sarsıdır, o, bir müddət həyatdan küsür,
bundan sonra taleyinin onu haralara aparıb
çıxaracağından xəbərsiz halda gəzib-dolaşır.
Amma içindəki vulkan onu sakit dayanmağa qoymur, əzm və
inadla qələmə sarılır. Kəsafət
dumanını köhnə paltar kimi əynindən
çıxarıb atır və yeni zamanı tərənnüm
edir:
Başına
döndüyüm aşıq, durma, çal,
Sazında
səslənsin tellər, oynasın.
Oxu məlahətlə,
hər yana səs sal,
Bülbül
qanad çalsın, güllər oynasın.
Qonaqlar,
aşnalar gəlsinlər düzə,
Otursun
oğlanlar, qızlar üz-üzə.
Qoy meydan
verilsin söhbətə, sözə,
Dadlı,
şirin-şirin dillər oynasın.
Şair
bu şeiriylə yeni həyatı tərənnüm edənlərin
cərgəsinə qoşulur. Amma bilmir ki, ömrün
qürbət, möhnət dolu illəri hələ
qarşıdadır...
Əmisi
oğlu, şair Məşədi Azər artıq məşhur
şair idi, "Məcməüş-şüəra" ədəbi
məclisinin rəhbəri idi. Ağasəlimin uşaq
yaşlarından şeir yazdığını bilirdi,
istedadına da bələd idi. Ona görə də əmisi
oğlunu himayəsi altına alır. Ağasəlim Məşədi
Azərdən klassik ədəbiyyatın dərinliklərini və
incəliklərini öyrənir. Azərin qəzəllərinə
təxmislər yazır.
Gül
açıb eyşdə, bəh-bəh, nə böyük
işrətdir,
Məclisi-meydə
gül əllərdə şirin şərbətdir.
Yarım əğyar
ilə əfsus ki, həmsöhbətdir,
"Bəndi-bəndim
kəsilə, ney kimi gər izzətdir,
Hər dənizadə
ilə həmnəfəs olmaqdansa".
Ağasəlim
Fədainin imzası tez-tez "Yeni fikir",
"Kommunist", "Yeni yol", "Gənc
işçi", "Şərq qadını" və digər
mətbuat orqanlarında görünməyə
başlayır. "Molla Nəsrəddin" jurnalında
"Salim", "Cünuni" imzasıyla satirik şeirləri
çap olunur. Ağasəlim Fədai təkcə şeir
yazmaqla yetinməyib, dövrün ictimai problemlərini
özündə əks etdirən publisistik məqalələr,
felyetonlar da yazırdı. Gənc Qızıl Qələmlər
Birliyinin üzvü seçilmişdi və ölkənin ədəbi
həyatında da fəal iştirak edirdi.
Abbasqulu
müəllim danışırdı ki, Ağasəlim yeniyetmə
vaxtlarında aşura günlərində şəbih
tamaşalarında aktyor kimi çıxış edirdi.
Gözəl səsi varmış, klassiklərin və
özünün qəzəllərini muğam üstündə
ifa edərmiş. Bir gün Hüseynqulu Sarabski onun səsini
eşidir və valeh olur, onu Opera və Balet Teatrına dəvət
edir. Bu, 1930-31-ci illərə təsadüf edir. Ağasəlim
Fədai "Aşıq Qərib"də Qərib, "Leyli
və Məcnun"da Məcnun, "O olmasın, bu olsun"da
Sərvər və digər yaddaqalan obrazlar yaradır. Səhnədə
Sürəyya Qacar, Həqiqət Rzayeva kimi görkəmli sənətkarlarla
tərəf-müqabili olur.
Ağasəlim
Fədai mütərəqqi fikirli insan idi,
savadsızlığın ləğv edilməsi uğrunda
mübarizə aparır, qızlarını təndirdə
gizlədən mühafizəkar valideynləri başa
salırdı ki, övladları təhsil almalıdır. Onun
Əzizbəyov (indiki Xəzər) və Sabunçu
rayonlarında yeni tipli məktəblərin təsis edilməsində
müstəsna xidmətləri var.
Ağasəlim
Fədai ictimai işlərdə də fəal iştirak edir.
Bir neçə dəfə rayon miqyasında deputat
seçilir, Buzovna kolxozunun sədri, Rayon Xalq Deputatları
Sovetinin sədri kimi fəaliyyət göstərir. Ağasəlim
Fədai hər zaman yeniliyin tərəfdarı olub. O, ilk dəfə
kənddə öz həyat yoldaşını
çadranı atmağa məcbur etmişdi. Bu hadisə
böyük səs-küyə səbəb olmuş, Ağasəlim
isə inadından dönməmişdi.
Şuri
eşqindi salan kuyi-biyabanə məni,
Ey edən
zülfi ilə dəhrdə divanə məni.
Fəxr
edib hüsnünə, tüğyan eləmə aləmdə,
İncidib
zülm ilə salma qəmü-pünhanə məni.
Qaşların
qətlimə fərman verib hər ləhzə yenə,
Əcəba,
neyləmişəm mən, salırsan qanə məni?
Cəfər
Cabbarlı, Əliağa Vahid, Mikayıl Müşfiq, Sidqi
Ruhulla, Əhməd Bakıxanov və digər görkəmli ədəbiyyat,
mədəniyyət xadimləri ilə yaxın dostluq
münasibətləri olub. O dövrdə hər yoldan ötəni
Gənc Qələmlər Birliyinə üzv qəbul etmirdilər.
Ağasəlim Fədai 20-ci, 30-cu, 40-cı illərdə
dövri mətbuatda müntəzəm surətdə şeirləri,
publisistik yazıları, felyetonları ilə
çıxış edirdi. Göründüyü kimi, həm
şair, həm aktyor, həm jurnalist, həm də ictimai xadim
daim üzdə olub. Qarşıdan isə 37-ci il gəlirdi.
Üfüqdə qara buludlar görünməkdəydi. O qara
buludlar Ağasəlim Fədainin də həyatından yan
ötmədi. Düzdür, onu güllələmədilər,
amma davamlı təqiblər şairin əsəblərini
sıradan çıxarır.
Əmisi
oğlu Məşədi Azər mənəvi
yardımını heç vaxt ondan əsirgəməmişdi.
1941-ci ildə Ağasəlim Fədaiyə yazdığı qəzəldə
ustad şair belə deyir:
Etdi nahəbbi-xəzan
qarət çəmən pirayəsin,
Başımızdan
kəsdi yarpaqsız ağaclar sayəsin.
Qeyrə
təfsir etmə məzmuni-xəti-müşkinini,
Heyifdir,
küffara təlim etmə "Quran" ayəsin.
İkinci
beytdə şair Fədaiyə məsləhət görür
ki, kafirə "Quran" ayəsin təlim etmə. Çox
güman ki, bu beyt hansısa bir hadisəylə
bağlıdır. Nəzərə alsaq ki, bu qəzəl Fədainin
qürbətdə olduğu illərdə yazılıb, bir
sıra mətləblərə eyham vurulduğu görünər.
Ağasəlim
Fədai yurduna bağlı adam idi, vətəndən ayrı
düşmək onun üçün sonsuz iztirablar vəd
edirdi. Lakin onun rübabını susdurmaq istəyənlər
rahat, asudə yaşamağına imkan vermirdilər. Həbs
olunmaq təhlükəsi Damokl qılıncı kimi
başının üstünü kəsdirmişdi. Məcburiyyət
qarşısında qalaraq doğma vətənini tərk edir.
On ilə yaxın vətəndən uzaqlarda - Aşqabad, Səmərqənd,
Daşkənd şəhərlərində yaşayır.
Daşkəndə gedərkən yolda bədbəxt hadisə
baş verir. Şairin özüylə apardığı əlyazmaları
qatarda oğurlanır. Ağasəlim həyatın daha bir zərbəsini
alır və uzun müddət özünə gələ
bilmir. Məhz bu səbəbdən onun ədəbi irsi
günümüzə qədər tam halda gəlib
çıxmayıb. Qürbət həyatı, əlyazmalarının
oğurlanması şairin mənəvi
sarsıntılarına səbəb olur. Uzun illər
amansız xəstəliklə çarpışan şair
qırx səkkiz yaşında, yaradıcılığının
qaynar çağında dünyadan köçür.
Bir
neçə onillik ərzində Ağasəlim Fədainin
adı heç bir mətbuat orqanında xatırlanmır.
1981-ci ildə tədqiqatçı alim Cəfər Rəmzi
"Deyilən söz yadigardır" kitabına şairin bir
neçə şeirini daxil edir. Bu, Ağasəlim Fədainin
ölümündən keçən otuz il ərzində
işıq üzünə çıxan ilk şeirləri
idi.
Əğyara
aman vermədim amalına çatsın,
Saldım
onu mən dəhşətə, tufanlara...
Bütün
şairlər ələst bəzmində eyni qədəhdən
sərxoş olurlar - eşq şərabından. Fədaini sərxoş
edən vətən eşqi idi. Onun ustadlarla irtibatından on
beş minə yaxın qəzəl doğuldu. Şeir onun
şüurunda parlayan bir ulduz idi. Ərəbcə lüğətdə
şeir sözünün mənası "şüurunda
olmaq", "fəhm etmək", "hiss etmək" deməkdir.
Şeirlə şüur arasında qurulmuş irtibat Ağasəlimi
adi insanlardan ayırdı, onu Fədai etdi. Sözün fədaisi...
Kənan HACI
Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 18
iyun.- S.11.