Tək

Tək şəhər bu deyil ki,

bəlkə başqa şəhərdə?

Tək ölkə bu deyil ki,

bəlkə başqa ölkədə?

Tək sevgi bu deyil ki,

bəlkə başqa sevgidə?

Tək dəniz bu deyil ki,

tək günəş bu deyil ki,

tək ümid bu deyil ki.

Bunda olmadı, neylək

tək ömür bu deyil ki.

Bu deyil, hə, İlahi?!

Anna

İşğal etdiyim bütün qadın bədənləri

məğlubiyyəti bir az da yaxınlaşdırdı mənə.

Hər bədəndə yadlaşdım özümə,

əvvəl ruhuma,

sonra bədənimə.

Sonra nələrsə dəyişdi,

kimlərsə yox oldu,

kimlərsə də

boş ver, Anna, nəysə...

Nə sən məni tanıyırsan,

nə mən səni.

Bilirsən -

gecələr günəş yoxdur deyə,

səhərlərsə günəş var deyə gözəldir.

Sevgi də belədir, Anna,

sünbül sarısı saçların kimi.

Unutduğum bütün qadınları sevdim,

amma sevdiyim heç bir qadını

unuda bilmədim, Anna.

İndi gecə kimi səssizəm,

heç yerə tələsmirəm,

çünki

gedəcək bir yerim də qalmayıb.

İşğal etdiyim bütün qadın bədənlərini

bir-bir uduzdum həyata.

İndi bütün bədənlərdə

kirayə qalıram, sadəcə, gecələyirəm.

Gözlərin nə dəniz,

nə də səma mavisinə bənzəyir,

çünki dənizlər də, səma da

sadəcə gündüzlər mavidir.

Sənin gözlərinsə

gecənin tən ortasında da, Anna.

Nə sən məni tanımaq istəyirsən,

nə mən səni.

Söndür işığı, yum gözlərini,

səhər gedəcəm onsuz da.

Avqust

Avqust, gecəyarı, sükut...

ömrün, günün bu ilində

Ağ dənizin sahilində

uzanıb göyə baxıram

göz qırpır ulduzlar mənə.

Sanki göyün o üzündən

bir nəfər seyr edir məni

gülür tüfeyli halıma

bu sərxoş, meyli halıma.

Mən də

bir az başım duman

düşünürəm ki, bax, əgər

olmasaydı dəniz səsi,

yerin cazibə qüvvəsi,

lap bu həzin yaz gecəsi

uçardım Allaha tərəf.

Amma hələ vaxtı deyil...

yan tərəfdə iki rus qız

biri qəşəng, biri pis qız

gülür tüfeyli halıma

bu sərxoş, meyli halıma.

Çəkib gözümü göylərdən

alıb özümü göylərdən

enirəm yerin üzünə -

göz qırpır o qızlar mənə...

Antalya, 2018

İki dəniz

Səni düşünürəm -

ayağımın altında bir dəniz,

başımın üstündə bir dəniz,

bir Allah qalıb yer üzündə, bir də biz.

Heç kim bilmir

göy üzündəki dənizi, bircə biz,

bircə biz bilirik.

Günəşin tək səmada yox,

həm də ürəyimizdə olduğunu

bircə biz bilirik.

Dalğaların bizdə olduğunu

küləyin bizdə olduğunu.

Səni düşünürəm -

üzümdə böyük təbəssüm

açıram otağımın pəncərələrini,

qoyuram bir kənara

bütün "səncə"lərini

bütün "məncə"lərimi.

Və bir uşaq kimi inanıram sənə

aldanıram demədiyin sözlərə də

bir dəniz ayağımız altında

bir dəniz başımız üstündə gözləmədə.

Göyərçin

Quşlar dualarımızı

göylərə pıçıldamaqçün

uçar bu torpağın səmalarında

göylər dualarımızın rənginə

boyanar sübhçağı.

Görsən ki, yoxam bu yerin üstündə,

yoxam bu göyün altında.

Demək, getmişəm,

demək, bir də gəlməyəcəm,

demək, Allah çağırıb.

İçimizə səpilmiş

ümid toxumlarıdır ağrılar

bulud-bulud su daşıyar Allah qəlbimizə.

Görsən ki, yoxam bu yerin üstündə,

yoxam bu göyün altında,

demək, hər şey yaxşıdır,

demək, qayıtmışam evimizə.

Vərdiş

Çox pis vərdişlərim var,

məsələn, bir yaz günü

aşiq olaram tanımadığım qızın

əllərinə, ayaqlarına, sinəsinə.

Aşiq olaram yarpaqların rəqsinə,

günəşin gülüşünə, küləyin əsməsinə.

Çox pis vərdişlərim var,

məsələn, bir yaz günü

ümid dolar içimə

məsciddən çıxıb kafeyə gedərəm

qaldırıb badəmi deyərəm:

- Bunu da Tanrının sağlığına içirəm!

Çox pis vərdişlərim var,

məsələn, bir yaz günü

unudaram adını, səsini

çıxarsan yadımdan.

Məsələn, bir yaz günü

keçərsən yanımdan,

yaxınlaşıb deyərəm:

- Sevirəm!

Nəğmə

Əllərim cibimdə, fit çala-çala,

sevdiyim nəğməni zümzümə edirəm.

Unutduğum hər sözün yerinə

sənin adını qoyuram.

Sənin adını qoyuram

çiçəklərə, güllərə.

Sənin adını qoyuram

buludlara, küləyə.

Səni oxuyuram

ağaclara, quşlara.

Səni oxuyuram bütün

içimdə unudulmuşlara.

Bax beləcə, həzin bir axşamçağı

bir nəğməyə çevirirəm mən səni.

Qoy bunu da deyim ki, bil, əzizim,

xoşbəxtliyə bəs etməyən nə varsa,

orda təkcə sənin yerin görünür.

Kölgə

Bu qədər savaş və qanın,

ölümlər və yalanın içində

əlimin tərsiylə itələyib bu yumru dünyanı

masamın üstündən

şeir yazmaq istəyirəm sənə,

şeir yazmaq - bacardığım ən gözəl biçimdə.

Şeir yazmaq istəyirəm sənə,

üçüncü minilliyin iyirminci ilində

şeir yazmaq -

Adəmin Həvva ilə danışması kimi -

insanoğlunun birinci dilində.

Ey sən,

bütün uzaqları özünə məskən bilən!

hansı şəhərin yollarını

xoşbəxt edir indi ayaq izlərin?

gündüzlər hansı küçələrdə

rəqs edir kölgən,

gecələr hansı otaqlarda gizlənir?

Ey sən,

bütün uzaqları özünə məskən bilən!

Mən tanıyıram sən yaşayan küçəni də,

şəhəri də, ölkəni də,

tanıyıram səni isidən Günəşi də,

səni üşüdən küləyi də.

Tanıyıram səmanda uçan quşları,

tanıyıram bütün səndə unudulmuşları.

Demirəm ki, o Günəşi, quşları,

o küləyi, o küçəni, şəhəri,

demirəm ki, mənə ölkəni göndər

heç olmasa, heç olmasa hərdənbir,

heç olmasa, heç olmasa gecələr,

heç olmasa mənə kölgəni göndər.

Saqqız

Məsələ unutmaqsa

elə indi başlayaq,

gəl unudaq birinci

ilk görüşü, vədəni.

Sən bir az gecikmişdin

mən də guya mədəni:

"elə təzə gəlmişəm"

demişdim, yadındadı?

Yalan demişdim onda

təzə gəlməmişdim ki,

sən gələnə kimi düz

beş siqaret çəkmişdim,

beş saqqız çeynəmişdim.

Bu zəhrimar telefona

lazım olan məqamda

zəng gəlmir ki,

əsəbdən.

Düz 3 dəfə telefonu

söndürüb, yandırmışdım

özümü inandırmışdım:

yəqin, indi gələcək,

yəqin, tıxaca düşüb,

yəqin, qatar gözləyir.

Sonra bir az qorxuya

düşüb təlaşlanmışdım:

görən, niyə gecikir?

görən, hər şey yaxşıdır?

Əsəbləşib təzə bir

siqaret yandırmışdım

altıncı siqaretdi

saqqızım qurtarmışdı.

Sonra səni görəndə

yaman həyəcanlanmışdım,

səbr kasam dolmuşdu.

Hələ də yadımdadı,

hələ də yadımdadı

sənə ilk sualım da

"saqqızın var?" olmuşdu,

sən də gülümsəmişdin.

Xarıbülbül

Bir əsgər şəhid olub,

ovcunda torpaq,

yaxasında bayraq,

cibində xarıbülbül,

ürəyində sevgisi.

Bir əsgər şəhid olub,

ovcunda sıxdığı

torpaq onun öz torpağı,

o torpağa sancılan

bayraq onun öz bayrağı.

Bir əsgər şəhid olub,

amma heç kim bilməyib

o gül kimin üçünmüş

kimə imiş sevgisi?

Alnında güllə izi...

2020-ci il, noyabr

***

Mənim gözəl qardaşlarım,

siz indi cəbhədə, səngərdə,

siz indi bir dağın ətəyində, ya zirvəsində

səmaya baxırsız.

Mənim gözəl qardaşlarım,

bu gecənin ortasında

ordakı hər daş parçası, hər ağac sizi tanıyır.

Mənim gözəl qardaşlarım,

burda hamı yarımçıqdı yuxusundan,

amma bilirik ki,

sizi tanıyır o torpaqlar

atalarınızın qoxusundan.

Mənim gözəl qardaşlarım,

siz indi təkcə o torpağı yox,

baxdığınız səmanı da işğaldan azad edirsiz!

2020-ci il, oktyabr

***

Məni dərd eləmə,

mən çoxdan tanıyıram ayrılıqları.

Bu sərsəm gecənin qaranlığında

sənə bir sualım var:

Gündüz bir ağac gördüm

kölgəsində balta yatan o ağac

xəbərsizdi gələcəkdən, olacaqdan.

Bəs, balta bilir, görəsən?

Ulucay AKİF

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 7 may. S. 8-9.