Kəsdim hisslərimin şah damarını, Sevgimi torpağa verdim az öncə

Səni sevmək dünyanın ən böyük xoşbəxtliyi

Səni sevmək ölmədən cənnəti görmək imiş.

Bütün möcüzələri eyni anda yaşamaq,

Buludlara toxunmaq, göylərə ərmək imiş.

Nə heç kəs toxunmadı ruhuma sənin qədər,

Nə heç nə isitmədi qəlbimi sevgin kimi.

Sən, ey köksü altında günəş gəzdirən adam

Sənə sitayiş etdim Allah kimi, din kimi.

Könlümün ehtiyacı, könlümə qanad adam

Qollarının arası göyün hansı qatıdır?

Bir az dəlisov adam, bir az da inad adam

Eşqin hansı savabın mənə mükafatıdır?

Və mən səndə həm əsir, həm də azadam,

hürrəm.

Və nə yaxşı səninəm, nə yaxşı səndə varam.

Səni doğan ananın əllərindən öpürəm,

Səni ömrümə yazan Tanrıya minnətdaram!

Xəyal qırıqlığı

Güvənib başımı söykədim ancaq

Ağırlıq elədi çiyninə sənin.

Yüz ölçüb, bir biçdim, amma yenə də

Sevgim böyük gəldi əyninə sənin.

Adın gör nə qədər müqəddəs idi,

Öpüb saxlayardım gözlərim üstə.

Sevgin qayğısını çəkdiyim uşaq

Yuxuya gedərdi dizlərim üstə.

Səsindən bir ayrı huzur duyurdum,

Deyirdim elə bil azan səsidir.

Deyirdim, İlahi, bu səs dünyanın

Yəqin ki, sonuncu möcüzəsidir.

Dünya bir yanaydı, sənsə bir yana

Mənimçün özəldin, özəl qalaydın.

Cəhənnəm, sevməyi bilmədin deyək

Barı xatirəmdə gözəl qalaydın.

Dilimdən düşməyən adını indi,

Dilə gətirməyə dilim gəlməyir.

Hər gün səni yazan qələmimi də

Ələ götürməyə əlim gəlməyir.

Sevmək ürək istər, cəsarət istər

Əsla qınamıram qaçdığın üçün.

Əksinə, təşəkkür borcluyam sənə.

Sağ ol, gözlərimi açdığın üçün.

Gec oldu bir azca, amma anladım

Əskik pazlları tapıb düzüncə...

Kəsdim hisslərimin şah damarını,

Sevgimi torpağa verdim az öncə.

***

Yolun açıq olsun, könlümün əfəndisi!

Hələ lap balacaydım, addımlarım kiçikdi,

Bəlkə də sırf bu üzdən xoşbəxtliyə gecikdim.

Əvvəl atam getmişdi üzü üstə buraxıb,

Sonra, nədənsə, anam təkrarladı atamı.

Mənimki ta əzəldən gətirmədi, birdənəm

Həyatımdan getməkçün yarışdı sanki hamı.

Sən də yola düzəldin, oldun hamıdan biri

Mən çoxdan getmələrə alışmışam doğrusu.

Ayrılıq ölüm deyil, sağalar bu yaram da

İslanmışın yağışdan nə vaxt olub qorxusu?

Madam ki, gedəcəksən zamanı vermə bada

Gözlətmə hicran adlı qonağımı qapıda.

Əllərini götür get, götür get nəfəsini

Səndən sonra sevmərəm bir Allah bəndəsini.

"Özünə çox yaxşı bax" de, get gedəndə sən də

Axı bütün gedənlər belə deyir gedəndə.

Onsuz da ki, qalanın aqibəti bəllidir

Bu söz də gedənlərdən ən yaxşı təsəllidir.

Bu qışdan da birtəhər çıxaram, qəm eləmə

Bütün nə ki acım var yükləyərəm qələmə.

Gündüzləri başımı darıxmaqla qataram

Gecələr həsrətinlə qucaqlaşıb yataram.

Xatirələr yarama səpilsə də duz kimi

Ürəyin məndən yana hər an olsun buz kimi.

Uzağı sol tərəfim sızlayacaq arada

Onca dərd öldürmədi, yəqin, öldürməz bu da.

Artıq hökmüm oxunub, düşünülüb gərəyi

Ovutmağa çalışma bu dilbilməz ürəyi.

Get, olmasın bu eşqin gələcəyi, indisi

Get, yolun açıq olsun, könlümün əfəndisi!

Ayrılığın tərifi

Yenə asi ürəyim savaş açıb qədərə,

Tanrı məni əfv etsin, yenə üzünə ağam.

Gecəylə, gündüzlə də ulduzumuz barışmır

Yenə zamanla düşmən, yenə qanlı bıçağam.

Görən nə qədər keçib ayrılığın üstündən

İflic olub divarda saatın əqrəbləri.

Bayaq qınadı məni masamda kağız-qələm,

Bir də məzəmmət ilə süzdü yuxu həbləri.

Durub şəhərə çıxdım fikrim dağılsın deyə,

Neçə yolu, cığırı bir-birinə caladım.

Saymadım neçə dəfə xatirənə ilişdim,

Neçə dəfə adını ard-arda təkrarladım.

Düyünlər boğazıma yığıldı qalaq-qalaq,

Toplayıb ordusunu qəhər üstümə gəldi.

Maşınlar, avtobuslar, piyada keçidləri

Mağazalar, binalar, şəhər üstümə gəldi.

Bilmədim bu nisgildən harda qaçıb gizlənim

Haranın daşın salım ürəyimin başına.

Ayrılığı bu qədər amansız bilməzdim mən

Qəfil tutulmasaydım sənsizlik yağışına

Hər gün dodaqlarımda sükutun cazibəsi,

Gözlərim üfüqlərdə dolanır veyil-veyil.

Bu darıxmaq başqadı, bu həsrət tamam başqa,

Bu ağrının tərifi bildiyin kimi deyil...

Aypara AYXAN

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 14 may. S. 12.