Şair çinarı
Bu odu-ocağı, bu bağça-bağı,
Mindir yaraşığa, min yaşa,
çinar!
Nə vaxtsa qeyd etsən
min illiyini,
Çağırsan gələrəm
mən yaşa, çinar!
Söz yox vüqarına, gözəlliyinə,
Gözümü kol-kosdan çəkdimmi, çəkdim.
Mən səni əkəndə əvvəl dibinə
Öz alın
tərimi tökdümmü,
tökdüm.
Bir gün deyirəm ki, gəlsin elə gün,
Bayramın başlasın görüm
sənin də.
Nəvə-nəticəmi başına topla,
Üstünə kölgə sal
kötücəmin də,
Üstünə kölgə sal
yadicəmin də,
Üstünə kölgə sal
iticəmin də!
Ovçu
əl saxlayır ovu qaçanda,
Sığınsa altına deyir, çinarın.
Görsünlər boş yerə əkməmişəmmiş,
Ova pənah olub şair çinarı,
Ziyarətgah olub şair çinarı!
Odur bax, ürəyim-nəzrim
başında,
Səni min arzuyla bil, əkmişəm
mən.
Gəlsinlər, görsünlər Ərzin
başından,
Ocaq əkmişəm mən,
pir əkmişəm
mən?!
Görüncə biləcək arif
adamlar,
Mənsiz kimi şeymiş sənsiz qapım da.
Başqası əkəndə meyvə
ağacı,
Tanrım,
çinar əkdim
mən öz qapımda!
Kəsməkdən ötəri şərin
köksünü,
Mənim axtardığım xeyirsən,
çinar.
Bəlkə də, deyirəm
indiyənəcən
Yazdığım ən gözəl
şeirsən, çinar!
Böyütdüm qayğını mən
necə çəkib,
Səni
adam sanır,
adam baxanda.
Görsünlər boyunu hardan baxanda,
Görsünlər boyumu hardan baxanda!
Bəlkə elə bir iş öhd etmişəm ki,
Bir də olmayacaq belə imkanım.
Yalvarıb Allaha, əhd etmişəm ki,
Sənə də beş
min il yaş versin, canım!
Vüqarla obaya, elə bax, onda,
Allaha çox
şükür, səni
əkmişəm.
Çinar əkməmişəm belə baxanda,
Sənə də, mənə də ömür əkmişəm.
Kim bilir, bəlkə də sənin eşqinə,
Nə vaxtsa qəbrimdən ölüb
çıxaram.
Kölgəndə mənə də
yer saxlayarsan,
Birdən
demək olmaz, gəlib çıxaram!?
Söz qəbri
Günüm günmü olar,
mənimmi olar
Bir iş tutub onu
aldırammasam?
Ana, qəbrin üstə şeir oxuyub,
Səni
məzarından qaldırammasam!
Uzaq da, yaxın da şahiddi buna,
Şair oğlun ilə öyündüyünə.
Vallah, inanıram, inanıram mən,
Hələ ürəyinin döyündüyünə!
Asanca hədəfi nişana alar,
Olanda kamana ox, uyğun ana!
Səni
hansı sözlə oyatmaq olar,
Sənə hansı şeiri oxuyum, ana?!
Dur ana, qoy sənə
kömək eyləyim,
Qoy səni basdırım öz qəbirində
Bəlkə bu yatdığın
yad qəbiridir,
Nə vaxt yatacaqsan öz qəbirində?!
Özüm də bilmirəm
indiyənəcən,
Günüm necə keçib anamsız mənim.
Məni,
qurban olum, düzlərdə qoyma,
Söz anam, öz anam,
anam söz mənim!
Ana, bir misra da
deyə bilmərəm,
Ürəklə deməmiş, başla deməmiş.
Başlaya bilmərəm şeir
oxumağa,
Sən budur, bax, qalxdım,
başla! - deməmiş!
Şəkil
"Timur 2020-ci il sentyabrın 26-da evə gəlmişdi. "Mənim şəklimi uşaqlarla çək",
- dedi. Sonra qızları Alsu,
Leyla ilə çoxlu şəkil çəkdirdi".
Qazaxlı şəhid Timur
Əliyev haqda atasının dediklərindən
Şəklini döyüşlər çəkdi,
Qəlpə də çəkdi şəklini.
Vətən xəbər tutan
kimi,
Qəlbə də çəkdi
şəklini
Aldığın dağlar, dərələr.
Səninlə şəkil çəkdirdi.
İndi
bildim səni niyə,
Bu qədər şəkil
çəkirdi.
Üstünə qanın tökülmüş
Daşla da şəklini tapdıq.
Doğma gözlərindən axan.
Yaşla
da şəklini tapdıq,
Neçə-neçə yüksəkliklə
Demə,
sənin şəklin
varmış
Bu beş, bu
on, bu yüz şəkil,
Tapmaqla bitmir, qurtarmır,
Öpməklə bitmir, qurtarmır.
Yenə sənin şəklin varmış.
Göydə yanan Günəş
deyil,
Beşik
də sənin şəklinmiş,
Məzar da sənin şəklinmiş.
Uşaq
zamanı çapdığın
Atla da şəklin tapıldı.
Ay aman, yerin üstdə
də,
Altda da şəklin tapıldı.
Dərəylə də, təpəylə
də
Meşəylə də şəklin çıxdı.
Ağdamla da, Laçınla
da,
Şuşayla da şəklin çıxdı.
Doğmaların qurdalayır,
Bax, hər
yandan şəklin çıxır.
Çıxır, Şahin təki
çıxır,
Çıxır, Qartal təki çıxır.
Şəkli düşmən hədəfində
Deməmisənmi, vurarlar?
Hamının sol tərəfində,
Elə bil ürək əvəzi
Döşündə sənin şəklin var!
Bu, su, od ilə, torpaqla
Küləklə olan şəkilin...
Bu da odlu mərmilərlə,
Küləklə olan şəkilin!
Fikrin hamının könlünə
Düşən şəkil çəkdirməkmiş
Oğul,
yoxsa döyüşlərdə
Peşən şəkil çəkdirməkmiş?!
Güllə atılanda sənə
Şəklin verib sinəsini
Qabağa ...onu dəf edib.
İndi
bildim ki, düşməni
Azərbaycan bayrağıyla
Çəkilən şəklin məhv
edib!
...Bu şəkli bala böyüdür,
(Özü də
şəhid balası!)
Yanında qızların durub
Bu şəkil də yol gözləyir,
Sonunda qızların durub!..
İynə
Mənə neyləyirlər... neyləməyirlər,
Aman, qorxmayıram, aman, qorxuram!
Məni
hər addımda
"iynələyirlər"
İynə vurdurmaqdan yaman qorxuram!
Deyirlər, təzə bir
bəla çıxıbdı,
Qaşı da elə bil,
firuzə qaşı.
Məni
çağırıblar, iynə
vurdurum,
Dünyanı bürüyən virusa qarşı.
Qorxudan qan vurmur... qan
vurur indi,
Özüm də bilmirəm neynəyim, neynim.
Elə bəlanın da iynəsi eyni,
Elə qalanın da iynəsi eyni,
Elə ölənin də iynəsi eyni...
Kişilərdən iynə əskik
olmayıb,
Məni də incidən həmin iynədir.
O qədər mənə də "iynə" vurublar,
Az qalır, deyəm ki,
"Ömür - iynədir"?!
Üstündə Allahın lütfü
yoxsa da,
Yaşadan özünü nəylə
yaşadır?
Bəşəri olmaya iynə böyüdüb,
Bəşəri olmaya iynə yaşadır!?
O inci iynədir, bu dürr iynədir,
İtirir itirsə hansı ölümü?
Elə məzarlar da bir cür iynədir,
Vururlar...
sağalan, ölən
bilinmir...
Aşkar,
gizli necə iynələr varmış,
Dəymə xatirinə, dəymə
sayının
Elə bil, qəribə yarış başlayıb,
İynə də iynəni
iynələyirmiş,
Axtırıb günbəgün iynə
sayını...
Sən deyən elə də hərif deyiləm,
Yaxşı bax, neyləyir... neyləməyirəm.
Mən də iynələrə iynə vururam,
Mən də iynələri iynələyirəm?!
***
Tapmaq olmur biləsən
Eşqi
dilənmək ilə!
Qalxmaq olar ayağa
Eşqə dirənmək ilə!
Eşqlə güllənmək olar,
Eşqlə bal əmmək olar.
Nura bələnmək olar,
Eşqə bələnmək ilə!
Sən keçəsən qarşımdan,
Mənsə keçəm başımdan.
Bal dadarmı yalandan
Ağız sulanmaq ilə?!
Şahmata ki, uyarsan,
Oynayaqmı? - deyərsən.
Şahı da mat qoyarsan
Eşqi
qullanmaq ilə!
Yaxşı bilsin harambaz,
Qara-qorxu
yaramaz!
Eşqi
bulandırammaz,
Bu su bulanmaq ilə!
***
Mənə doğmadı bu
yer də,
O Göy də... mən də içmişəm
Bu Yerdə içən deyiləm,
O Göydə mən
də içmişəm.
Allahın Neyiydim onda,
Ruhların toyuydu onda.
"Əzəl" adlanan o gündə,
O toyda mən də içmişəm.
Səhərdi bax, gecə keçib,
Olan olub, keçən
keçib.
Övliyalar necə içib,
O boyda mən də içmişəm.
Dünya
söylənilən puçdu,
Sevgidən savayı heçdi.
Eşqim
Şeyx Sənan eşqi,
A sevda, mən də içmişəm.
Adam içir bircə kərrə,
Adam deyir bircə kər: "Hə!"
Çox
yox, Barat, bircə zərrə
O Meydən mən də içmişəm!
Barat VÜSAL
Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.-
21 may.- S.13.