Anara qırx sual
Xalq yazıçısı Anara
yeni işıq üzü görmüş "Söz
dünyası" beşcildliyinin üçüncü və
dördüncü cildləri haqqında suallar
Əvvəli ötən
sayımızda
- "Anarın
obrazları... hər konkret situasiyada öz real xislətləri
ilə çıxış edirlər. Anar polifonik yazıçıdır".
Bu sözlər tənqidçi Aydın Məmmədova
məxsusdur. Mən bu polifoniyanı
"Söz dünyası"nda toplanmış obrazlara da aid
edərdim. Əkrəm Əylisli, Vahid Əziz, Kamil Vəli
Nərimanoğlu, Seyran Səxavət, Salam və bir çox
digərləri konkret situasiyada "öz real xislətləri
ilə çıxış edir" və istər sizə,
istərsə də AYB-yə münasibətdə fikir dəyişkənliyinə
yol verirlər. Seyran Səxavətə verdiyiniz "Görək
illər keçdikcə dəyişən və dəyişməz
dəyərlər, dəyişən və dəyişməyən
münasibətlər necə olur. Mənim
mövqeyim 2003-cü ildə necəydisə, indi də elədir.
Bəs, sənin?" sualını
çoxlarına ünvanlamaq olar. Amma əgər Heraklitin
diliylə desək, hər şey axır, hər şey dəyişirsə,
dəyişməmək mümkündürmü? Və insan fasiləsiz dövr edən dəyirmanın
pərlərinə ilişib fırlanan Servantes qəhrəmanı
kimi zaman qarşısında aciz deyilmi?
- Dəyişən
və dəyişməyən sifətlər haqqında əvvəlki
suallarına cavab verərkən fikrimi bildirmişdim. Bu sualında isə razılaşmadığım məqam
odur ki, Don Kixotu heç də zaman qarşısında aciz qəhrəman
saymıram. Xəyalpərəstlik,
illüziyalar aləminə qapılmaq, başqa bir zaman və
məkanda yaşamaq zaman qarşısında acizlik deyil.
- Polemik ovqatın bütün
dramatizmi ilə yanaşı, opponentlərinizə
qarşı bəzən təbəssüm, bəzən təəccüb,
bəzən isə şiddətli gülüş doğuran
yumorunuz da özünü büruzə verir. Məsələn,
Vahid Əzizin "Mən erməni gülləsi
qarşısında oturanda onlar (yəni Anar və Fikrət
Qoca - Ə.C.) hardasa kabab yeyib bığlarını
yağlayırdılar" sözlərinə belə bir dəqiqləşdirmə
verirsiniz: "Nə mən, nə də Fikrət bığ
saxlamırıq". Gülüş burda qarşı tərəfin
ciddi cavab almaq haqqını itirməsinə işarədir,
yoxsa problemin həll olunmazlığına?
- Əleyhdarlarımın (mən onları nə
düşmən, nə də bədxahlarım adlandırmaq
istəmirəm) bəzən mənə elə iradlar tuturlar
ki, onlara ciddi cavab vermək gülünc olardı. Gərək
gülə-gülə cavab verəsən. Məsələn, bir əski dostum deyəndə ki,
"Anarı elə yandıracam külü Fəxri xiyabana
çatmasın", buna necə cavab vermək olar?
Şairin sözləriylə cavab verdim: "Sən yanmasan, mən
yanmasam, biz yanmasaq, nasıl çıxar qaranlıqlar
aydınlığa".
- Kamil Vəli təxminən 20 il
öncə təklif edib ki, Dədə Qorqud haqda ikinci filmin
ssenarisini Anar, Mövlud Süleymanlı və Altay Məmmədov
birgə yazsın və siz bundan imtina etmisiniz. Yaradıcılıq
praktikanızda şərikli müəlliflilik faktı olubmu?
Ümumən Qonkur qardaşları kimi iki və
daha artıq şəxsin birgə əsər yazmasına necə
baxırsınız?
- Kamil Vəliyə alim kimi hörmətlə yanaşsam
da, bu təklifi absurd idi. Axı, nə Mövlud, nə Altay Məmmədov
bu mövzuda əsər yazmaq fikrində olmayıblar. Bu mövzunu mən təklif etmişdim. Nədi, gərək mən hörmət bəslədiyim
o yazıçılara müraciət edəydim ki, belə bir
yazı yazmaq istəyirəm, gəlin siz də qoşulun.
Mən yalnız ilk gənclik illərində
Maqsud İbrahimbəyovla birgə iyirmi dəqiqəlik "Dəniz"
sənədli filminin ssenarisini yazmışam, bir də Araz
Dadaşzadəylə bir yerdə R.Taqorun kiçik
"Bağban" kitabını tərcümə etmişəm,
Vəssalam. Başqa heç kəslə
müştərək yaradıcılıq işlərim
olmayıb.
- "Söz dünyası"nın dördüncü cildində Mansur Vəkilovun
sizi bir insan kimi dəqiq səciyyələndirən bu sözləri
var: "Ziyalılıq, incə təbiətlilik Anarın
ümdə keyfiyyətidir, hərçənd ki, bu, əqidə
möhkəmliyini istisna etmir... ən əvvəl anasından
gələn həlimlikdir. Nigar xanım gözəl şairə
olmaqla bərabər, rəhmdil, münəvvər qadın
idi. Anarın xasiyyətindəki möhkəmlik
isə atası Rəsul Rzadandır". Heç
sevmədiyiniz "Anam Nigar, atam Rəsul" abreviatura
açıqlamasını xatırladan bu qısa
arayışla razısınızmı?
- Bu
xoş sözlər üçün rəhmətlik Mansura
minnətdaram. Uydurma "Anam Nigar, atam Rəsul"
abreviaturasının bu mətləbə dəxli yoxdur.
- Vaqif Nəsib isə sizin Rəsul
Rzadan fərqli cəhətinizi yazır: "Rəsul Rzada orta
mövqe yox idi, ya yaxşı idi, ya da pis... Təəssüf
ki, bu cəhət Anarda çatışmır. Anar liberaldır".
- Vaqif Nəsibin o qədər müxtəlif sifətləri
var ki, bilmirsən hansına üz tutasan. Odur ki,
müxtəlif zamanlarda söylədiyi bir-birinə daban-dabana
zidd fikirlərinə cavab vermək müşkül məsələdir.
Yəqin, mənim liberallığım onda
görünür ki, addımbaşı kölgəmi
qılınclayan, barəmdə ən nalayiq ifadələr
işlədən Vaqif Nəsibin Yazıçılar Birliyinin
mətbuat orqanlarında gen-bol çap olunmasına heç
vaxt etiraz etməmişəm.
- Kitabda sarkazmın kulminasiya nöqtəsi
də Vaqif Nəsiblə bağlıdır: "Əgər
nankorluq, nanəciblik və tərbiyəsizlik
yarışı keçirilsəydi, Vaqif Nəsib ... ikinci yerə
çıxardı" yazırsınız. Bəs, bu
göstəricilər üzrə birinci yerin sahibi, sizcə,
kimdir?
- O,
haqqımda alçaldıcı sözlər deyib, mən də
cavabını vermişəm. Əlavə bir
şey demək istəmirəm. O ki qaldı nankorlar
yarışında kimin birinci olmasına, bu yerə
iddiaçı çoxdur.
- "Söz dünyası"nın üçüncü cildi "El
üçün yaşayıb yaradan Elçin"
haqqında yazılarla tamamlanır. Məntiqidir
- final akkordu güclü vurulmalıdır. Zahirən ən
uzaq görünənlər, əslində, ən
yaxındırlar. Təsadüfi deyil ki, Elçinin 75 illik
yubileyinə həsr etdiyiniz "Yazıçının
yaşı olmur" adlı məqalənizdə
yazırsınız: "... atamın vəfatı
günündə də, anamın keçindiyi gecə də
yadıma ilk düşən Elçin oldu". Sonra fikrinizi
belə ümumiləşdirirsiniz: "Cavanlıqda
dostlarımız çox idi: bir hissəsini ölüm
aldı əlimizdən, bir hissəsini həyat". Bu, Epikür, yaxud Volterin özünün belə
qibtə edəcəyi qədər gözəl aforizmdir.
Və Elçin nə həyat, nə də ölümün əlinizdən
ala bilmədiyi bəlkə də yeganə dostunuzdur. Amma indi
sualım başqadır: necə fikirləşirsiniz,
dostları əlinizdən alan nə
ölüm, nə də həyat yox, "sənin bir dostun
var, o da mənəm" fikrini sizə təlqin eləyən
Tanrının özü deyilmi? Bəlkə,
rastlaşdığınız bütün nankorluq və
İuda xəyanətləri bu həqiqəti qəbul etməyiniz
üçün Tanrının sizə mesajıdır?
-
Elçinlə də, başqa yaxın dostlarımla da
aramızı vurmaq təşəbbüsləri çox olub.
Şükür ki, biz o əxlaqın sahibləri
deyilik, bir-birimizə etibarımız və inamımız hər
növ təxribatlar qarşısında süpərdir. Müasir gənclərin diliylə desək,
"super - süpər". Tanrıya isnadla deyilən
sözlər: "sənin bir dostun var, o da mənəm"
mübahisəlidir. Əvvəllərdə
dediyim kimi, Tanrının lütfünü minnətdarlıqla
qəbul etməyimlə bərabər onun dostluğunun yeganə
olduğunu sanmıram. Çox məmnunam
ki, ömrüm boyu çox sayda sədaqətli dostlarım
olub. Və var.
- Elmira Axundova kitaba daxil etdiyiniz
"Əngəllər" məqaləsində yazır ki,
Heydər Əliyev cənabları yaradıcı heyətlə
hal-əhval tutmaq üçün səhnəyə ilk dəfə
sizin "Şəhərin yay günləri" pyesinizin
tamaşasından sonra çıxıb, ali məktəblərə
qəbulda rüşvət problemindən bəhs edən pyesi
vaxtında yazılan əsər adlandırıb, bu mövzuda
film çəkilməsini tövsiyə edib. Və iş elə
gətirdi ki, təxminən 10 il sonra -
1987-ci ildə pyes əsasında ekranlaşdırılan
"Şəhərdə yay" filminə təsadüfən
mən də çəkildim. Təəssüf ki, montajda
müvafiq hissəni çıxardılar və film
dünyanıza düşə bilmədim. Əvəzində
söz dünyanıza düşmüşəm - vaxtilə
sizdən aldığım müsahibəni də
dördüncü cildə daxil etmisiniz. Buna
görə sağ olun. Amma kitabdakı qeydinizdən
gördüm ki, müsahibədə qoyulan bəzi suallardan elə
də məmnun deyilsiniz. Bəs, indiki suallardan necə,
razı qaldınızmı?
- Mənim
ssenarimlə çəkilən filmdə iştirakından xəbərim
yox idi. Heyif ki, o kadrlar filmdə qalmayıb.
Kino dünyasına düşməməyinlə,
bəlkə, yaxşı bir aktyoru itirmişik, amma ədəbiyyat
aləminə gəlməyinlə istedadlı bir tənqidçini
qazanmışıq.
Bu səfərki
suallarından razı qalmasaydım bələ ətraflı
cavablar verməzdim ki...
- Çoxlu sayda yazarlar var ki,
çoxillik ədəbi mübarizələrdə sizə dəstək
olsalar da, "Söz dünyası"na daxil olmayıblar:
haqqınızda "Onuncu portret" monoqrafiyasının
müəllifi, tənqidçi Bəsti Əlibəyli,
"Çiyninə mələklər qonmuş"
kitabını sizə həsr edən yazıçı Aləmzər
Sadiqqızı, barənizdə "Anar tarixdir" məqaləsini
yazan yazıçı Südabə Sərvi və sair... Nə
vaxtsa, onları bir yerə cəm edib, "Kitabi-fəramuşan"
bağlamaq fikriniz varmı?
- Mənə
müxtəlif məqamlarda dəstək verən bütün əhli-qələmlərə
minnətdaram, amma kiminsə haqqında yazı yazanda məni dəstəkləyib-dəstəkləməyib
meyarlarıyla yazmıram, axı. Adlarını
çəkdiyin hər üç xanım ədəbi həyatımızda
layiqli yerləri olan insanlardır.
- Qarşıdan Azərbaycan
Yazıçılar Birliyinin növbəti qurultayı gəlir
və gündəmdə bu suallardır: Anar sədrliyə
namizədliyini irəli sürəcək, yoxsa özünə
varis olaraq başqasını təklif edəcək? Bu varis
kim olacaq - Çingiz Abdullayev, Elçin Hüseynbəyli, Rəşad
Məcid, Səlim Babullaoğlu, İlqar Fəhmi, yoxsa tamam
başqa birisi? Fərdi mənzilə ehtiyacı
olan yazıçılara mənzillər
bağışlanacaqmı? Sənət
adamları üçün Şabranda inşa olunan Mədəniyyət
və İstirahət Mərkəzi nə vaxt istifadəyə
veriləcək?
-
Qarşıdan gələn qurultayla bağlı sualın daha
müfəssəl cavab tələb edir. Çünki
hər qurultay qabağı olan kimi bu səfər də
cürbəcür şayiələr, dedi-qodular, təxribatlar
baş alıb gedir. Adlarını çəkdiyin
və adları çəkilməyən bir çox
başqası da Yazıçılar Birliyinə rəhbərlik
etməyə layiqdir və şübhəsiz, hansısa bir
vaxt bu vəzifəni tutacaq. Ancaq bu qurultayda
mən SON dəfə namizədliyimi irəli sürəcəyimi
demişəm. Çünki
yaşımın çoxluğuna baxmayaraq (yaşlı olmaq
günahdırmı?) gördüyüm işləri davam etməyə
özümdə güc, enerji və həvəs duyuram.
35 il bu təşkilata rəhbərlik etmək
asan iş deyil.
Bir vəzifəni uzun zaman tutmağı nöqsan sayanlar
hər hansı vəzifədə azacıq çətinliklə
üzləşəntək oranı qoyub qaçan fərarilərdir.
Yazıçıların böyük əksəriyyəti
işimdən narazı qalsaydılar, dörd qurultayda
açıq səsvermədə mənə yekdilliklə səs
verməzdilər. Heç kəs deyə bilməz ki, tam
demokratik yolla, ən yaşlısından ən cavanına qədər
ədəbiyyatımızı legitim şəkildə təmsil
edən nümayəndələri kimlərsə hardansa -
yuxarıdan, aşağıdan, sağdan, soldan belə səs
verməyə məcbur edib. Seçimlərinin
nümayəndələrin öz iradəsiylə
olmadığını iddia edənlər ilk növbədə
bütün yazıçıları təhqir edirlər.
SON dəfə namizədliyimi irəli sürməyim -
böyük çətinliklər dəf edərək
başladığım bir neçə vacib işi tamamlamaq
istəyindən doğulur. Hörmətli Prezidentimizə
müraciətimdən sonra Yazıçılara mənzil
tikiləcəyi yer ayrıldı, müxtəlif idarə və
təşkilatlarla bürokratik sənədləşmə
işləri başlandı, lakin bir neçə dəfə
Bakı İcra Hakimiyyətinin sabiq rəhbərliyi bizə
ayrılmış yeri dəyişdi, ayrı yer təklif etdi
və sənədləşmə süründürməçiliyi
yenidən başlandı. Nəhayət, bir daha
cənab Prezidentə müraciət etməli oldum və məsələ
həll edildi, tikiləcək evin təməli qoyuldu və bir
ilə-il yarıma bina təhvil veriləcək. Mən Yazıçılar İttifaqına rəhbər
seçiləndə Şüvəlanda
Yazıçıların Yaradıcılıq Evi fəaliyyət
göstərirdi. 90-cı ilin Qara Yanvar
hadisələrindən sonra bu evdə şəhərə
soxulub qırğın törətmiş sovet hərbçiləri
yerləşdirildi. Onlar rədd olub gedəndən
sonra Yazıçılar İttifaqının rəhbərliyi
öz şəxsi təşəbbüsüylə o binada
evsiz-eşiksiz qalmış qaçqınların bir hissəsini
yerləşdirdi. Son illərdə
qaçqınlar ayrı mənzillərə
köçürüldü və binanın əsaslı təmirə
ehtiyacı oldu. Mütəxəssislərin
yekdil rəyilə artıq yararsız hala
düşmüş bina söküldü və yerində cənab
Prezidentin yazıçılara xüsusi hörmət əlaməti
olaraq verdiyi göstərişlə yeni, ən müasir dəbdə
yaradıcılıq evi tikilir. İnşaatın
bütün mərhələlərini izləyirik, tikinti gələn
il başa çatacaq. Nəhayət,
təşəbbüskarlarından olduğumuz
Şabrandakı yaradıcılıq şəhərciyi
hazır olmaq üzrədir. O səfalı yeri seçməkdən
tutmuş, bütün inşaatını izləmişik,
tikintinin müxtəlif mərhələlərində dəfələrlə
ora getmişik. Yazıçılara, rəssamlara
və bəstəkarlara ayrılmış hərəsi on
kottec və ümumi yaşayış binası, demək olar
ki, hazırdır və yəqin ki, yaxın aylarda
açılışı olacaq. Bu işləri
tamamlamaq və ümumiyyətlə bir sıra başqa
mühüm ədəbi layihələri həyata keçirmək
üçün son dəfə namizədliyimi irəli
sürməyə qərar verdim. Yazıçıların
öz iradələriylə seçilmiş qurultay nümayəndələri
məni bu vəzifədə saxlamağı lazım bilsə,
işimi bir müddət də davam etdirərəm. Əgər seçilsəm və Allahın
lütfüylə 2027-ci ildə keçiriləcək
qurultaya qalsam, çoxlarının göz dikdiyi bu
ağır vəzifəni demokratik yolla seçilmiş layiqli
birisinə böyük məmnuniyyətlə təhvil verərəm.
Şüurlu ömrümün yarıdan çoxunu,
yaradıcılığıma ayrılacaq illərimi, səhhətimi,
əsəblərimi Yazıçılar Birliyində
tutduğum vəzifəni layiqincə yerinə yetirməyə
verdim. Keçmiş SSRİ-nin başqa respublikalarında,
Moskvanın özündə olduğu kimi təşkilatımızın
parçalanıb dağılmasına imkan vermədik.
Dövlətimizə, milli-mənəvi dəyərlərimizə,
klassiklərimizin ruhuna sadiq olduq, çağdaşların
qayğısına qaldıq, yeni ədəbi nəsillərin
sağlam ruhda yetişməsinə çalışdıq,
onların inkişafı üçün münasib şərait
yaratdıq, gəncləri mükafatlara, təqaüdlərə
təqdim etdik, əsərlərinin təqdimatlarını,
müzakirələrini keçirdik. "Ulduz"
jurnalı bütünlüklə cavanların ixtiyarına
verildi, hər qurultayda yeni yetişən nəsillərin
nümayəndələri Birliyin rəhbərliyində,
redaksiyalarımızda, seksiya və yerli bölmələmizdə
məsul vəzifələrə irəli çəkilirlər.
Əvvəl ulu öndərin, sonra möhtərəm
Prezidentimiz İlham Əliyevin yardımıyla Birlik, onun mətbu
orqanları, Tərcümə Mərkəzi büdcəyə
salındı.
Qəzet və jurnallarımız ədəbi əsərlərin
vəsait ödəmədən çap olunduğu, müəlliflərə
qonorar verən yeganə mətbuat orqanlarıdır.
Bir neçə kəlmə də Yazıçılar
Birliyinin ictimai fəaliyyəti haqqında.
Xalqımızın taleyüklü məsələlərinin
həllində Yazıçılar Birliyi həmişə
milli maraqların daşıyıcısı və qoruyucusu
kimi çıxış edir. Ulu öndər Heydər
Əliyev Moskvadakı yüksək vəzifəsindən insafsızcasına
uzuqlaşdırılandan düz iyirmi gün sonra adı bədnam
akademik A.Aqenbekyan Parisdə Qarabağa erməni
iddialarını bəyan etdi. Bu çıxış
haqqında xəbər Bakıya çatan kimi
Yazıçılar Birliyində yığışdıq,
yazıçıların adından M.Qorbaçova birinci məktubu,
bir neçə gündən sonra yazıçılarla
birlikdə görkəmli incəsənət xadimlərinin də
imzaladığı daha geniş ikinci məktubu göndərdik.
Hər iki məktubda Qarabağın tarixi Azərbaycan
torpağı olduğu inandırıcı dəlillərlə
əsaslandırılırdı. Bir
neçə gündən sonra Azərbaycan KP MK-nın o
vaxtkı ikinci katibi Konovalov mənə zəng elədi.
Qorbaçovun məktublarımızı
aldığını dedi və onun adından
ziyalılarımızı əmin etdi ki, respublikalar
arasında sərhədlərin dəyişməsi barədə
söhbət ola bilməz. Bu
riyakar bəyanata baxmayaraq, Mərkəz ermənilərin
torpaqlarımızı işğal etməsinə imkan
yaratdı.
Yazıçılarımız
Moskva, Türkiyə, Avropa televiziya kanallarında, yerli və
xarici mətbuat səhifələrində
çıxışlar edərək xalqımızın haqq
işini dünyaya bəyan etdilər. 1990-cı
ilin Qara Yanvar müsibəti, Xocalı soyqırımı barədə
məlumatlar Moskva mətbuatında ilk olaraq Azərbaycan
Yazıçılar Birliyinin bəyanatlarıyla
çatdırıldı. 21 yanvarda
yazıçılar Akademiyada sovet ordusunun təcavüzünə
etiraz toplantısı keçirdilər, həmin günün
gecəsi Ali Sovetin Bəxtiyar Vahabzadənin radio
çağırışıyla toplanmış iclasında
çıxışlar etdik, dünya təşkilatlarına
müraciətlər hazırladıq. Moskvada
Ali Sovetin sessiyalarında, SSRİ Xalq Deputatlarının
Qurultaylarında çıxış edərək Qarabağ
qarşıdurmasının fitnəkarlarını
damğaladıq. Türkiyədə, Avropa
ölkələrində, ABŞ-da beynəlxalq konfranslarda,
simpoziumlarda, Avropa parlamentində çıxış edərək
Qarabağa erməni təzavüzüylə bağlı
haqlı mövqeyimizi çatdırdıq.
O vaxt
artıq xalqın etimadını itirmiş Kommunist
Partiyasından başqa, heç bir siyasi partiya fəaliyyət
göstərmirdi. Hər yerdən əlləri
üzülmüş, ümidlərini itirmiş
qaçqınlar, köçkünlər axın-axın
Yazıçılar Birliyinə üz tuturdular. İmkanımız daxilində onların problemlərini
həll etməyə çalışırdıq. Yazıçılar Birliyinin təşəbbüsüylə
"Qarabağ" və "Qayğı" cəmiyyətləri,
Xəlil Rza həbs edilərkən onu müdafiə komitəsi
yaradıldı. SSRİ Xalq deputatı
olarkən Lefortova həbsxanasında Xəlillə və onun
müstəntiqiylə görüşdüm, azadlığa
çıxması üçün əlaqədar yerlərə
müraciətlər etdik, bir qədər sonra şair həbsdən
buraxıldı.
Yazıçılarımız gündən-günə
güclənən Xalq hərəkatının fəal
iştrakçıları və öncülləri idi. İsmayıl
Şıxlı, Bəxtiyar Vahabzadə, Qabil, Sabir Əhmədli,
Xəlil Rza Ulutürk, Məmməd Araz, Yusif və Vaqif Səmədoğlular,
Fikrət Qoca, Nüsrət Kəsəmənli, Aydın Məmmədov,
Elçin, Kamal Abdulla, mitinqlərin daimi
aparıcılarından Sabir Rüstəmxanlı - Parlamentdə,
Azadlıq meydanında, mətbuatda, televiziyada
çıxışlarıyla, şeirləriylə Xalqın
səsini ucaldırdılar.
Xalqımızın
böyük xilaskarı Heydər Əliyev yenidən hakimiyyətə
qayıdandan sonra Yazıçılar Birliyi Prezident
seçkilərində onu, ondan sonra dörd seçkidə
İlham Əliyevi dəstəkləməsi barədə bəyanatlar
verdi, yazıçılarımız
seçki kampaniyalarında fəal iştirak etdilər.
Prezidentimiz, müzəffər Ali Baş Komandanın əzmi,
iradəsi, rəhbərliyilə qəhrəman ordumuzun 44
günlük müharibədə qazandığı tarixi qələbədə
yazıçılarımızın da payı var.
- Və nəhayət, söhbətimizin
qırxıncı otağı. Mansur Vəkilovun
xatirəsinə həsr etdiyiniz "Sözümüzün
ağası" adlı yazınızda gözlənilməz
bir etirafla rastlaşdım. Ola bilər ki, illər
keçsin, bu kitabdakı bütün umu-küsülər, tərif
və tənqidləri zaman yaddaşımdan silsin, amma bu
etirafınızı, yəqin ki, unutmayacam: "... mən elə
yaşamağa çalışıram ki, bir dəqiqə də
həyat və ölüm haqqında düşünməyə
macalım olmasın. Axı, bilirəm mənim
də ömür limitim bitmək üzrədir. Bəlkə
də, bu zəiflikdir, amma mən qalan ömrümü
çox vaxt mənasız işlərlə, növ-növ təşkilat
məsələləriylə, adamı çərlədən
toplantılar, çıxışlar, görüşlərlə
lim-həlim doldururam, vaxtımı vücudları üç
qəpiyə dəyməyən adamların atmaclarını
cavablandırmağa həsr edirəm ki, Əbədi
qaranlıq və sükut haqqında düşünməyə
imkan qalmasın. Qaçılmazın
qarşısından qaçmaq təşəbbüsüdür
bütün bu görüşlər, söhbətlər,
dedi-qodular". Bu sözləri yazmağınızdan
artıq 14 il keçir və xoşbəxtlikdən
ömür proqnozunuz özünü doğrultmayıb. Çünki ömür həmişə yaşa
baxmır və hər şeyin doğrusunu bilən
Allahdır. Sizi qarşıdan gələn qurultay
münasibətilə bütün yazıçılar
adından təbrik edir, seçkilərdə sizə demokratik
qələbə və bundan sonra da uzun illər mənalı
ömür arzulayıram.
- Əziz Əsəd! Sənin bu son sualın konkret mətləblərdən
metafizik mövzulara keçmək təşəbbüsüdür. Bu isə
başqa 40 sualına cavablar olacaq digər geniş söhbətin
başlanmasıyla nəticələnərdi. Həm də sualında elə mənim müəyyən
ovqatda söylədiyim fikirləri artıq açıb
faş etmisən.
Qarşıdakı qurultayla bağlı xoş sözlərin
üçün təşəkkür edirəm. Seçildim, ya seçilmədim,
heç kəs və heç nə artıq
yaşanılmış 35 ili taleyimdən
silə bilməz. Və yenə də - seçilsəm də,
seçilməsəm də - Yazıçılar Birliyi mənim
üçün həmişə 35 il
halallıqla çalışdığım müqəddəs
ədəbi ocaq olaraq qalacaq.
Söhbətləşdi: Əsəd
CAHANGİR
Sentyabr 2022
Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 15 oktyabr.- S.2-3.