Bədii mətndə hadisəçilik
Mən dünya ədəbiyyatı
ilə çox maraqlanıram və çap olunan bütün dəyərli
bədii yazıları
oxumağa çalışıram,
o yazıların yaxşı
və mənfi tərəflərini bütöv
görməyə can atıram.
O yaşamı bütün
varlığımla yaşamağa
cəhd göstərirəm.
Bu yaşam prosesi
mənə çox şeyləri məlum edir. Məlumdur ki, müasir
dünyamızın əsas
məsələsi olan
qloballaşma anlamı,
onun gerçəkliyi
bütün dünya ədəabiyyatını sarıb.
Artıq
müxtəlif xalqların
ədəbiyyatının bir-birinə
yaxşı mənada
təsiri inkaredilməzdi.
Bu bəhrələnmə bütün xalqların ədəbiyyatına müsbət
cəhətlər bəxş
etməkdədir, hələ
çox şey də bəxş edəcək. Məncə, bu vacib inteqrasiya
xalqların bir-birini anlamasına çox kömək edəcək və dünyanın vahid dünya kimi formalaşmasında böyük rol oynayacaq. Bu məqam
getdikcə varlığını
dünyada daha aydın göstərəcək.
Bu, yaşadığımız
dünyanın daha da yaxşı olmasına mütləq kömək edəcək.
Axı bu, sıradan olan bir gerçəklik
deyil, yetərincə qlobal gerçəklikdi.
Mən həmin gerçəkliyi
yaşayanda dünya ədəbiyyatında belə
yaxınlaşmanı görsəm
də müxtəlif bədii yazıları, müxtəlif romanları
oxuyanda diqqətimi çox maraqlı bir məqam cəlb elədi. Deyilən şey çox vacib olduğundan bu cəhətin üstündən sükutla
keçmək düz
olmaz. Bildirim ki, həmin
bədii mətnlərdə
müxtəliflik, rəngarənglik,
həmişə yüksək
anlamların təbliğ
olunması çox yaxşıdır. Hətta bu,
dünyanın indiki vaxtında çox vacibdir.
Məni narahat edən tamamilə ayrı məsələdir. Mən oxuduğum bədii mətnləri bir-birindən fərqləndirəndə həmin yazılarda fiziki hadisəçiliyə ifrat meyil gördüm, hadisəçiliyin ədəbiyyatın çərçivələrindən kənarlaşdığını dərindən müşahidə etdim. Bu meyil Qərb ədəbiyyatında ötən yüzilliyin ortalarından başlayan bir prosesdir və bu da postsovet respublikalarına son ötən yüzilliyin doxsanıncı illərindən sirayət edib və bunu ədəbi etalon kimi fetişləşdirib. Artıq Qərb ədəbiyyatında fiziki hadisəçilikdən qurtulma prosesi başlayıb. Nəhayət, Qərb yazarları anlayıblar ki, bu cür fiziki hadisəçilik ədəbiyyatın mahiyyətini, mənasını məhv edir. Son vaxtlar Qərb ədəbiyyatının nüfuzlu nümayəndələri də etiraf etməyə başlayıb ki, ədəbiyyatı, əsasən də yazılan romanları Hollivud kino reallıqlarına uyğun yazmaq böyük bir yanlışlıqdır və bu, ədəbiyyatın inkişafına heç bir təbiilik gətirmir, əksinə, o, ədəbiyyatı böyük mənəvi anlamlardan kənar edir. Gəlin etiraf edək ki, Hollivudda əsasən kommersiya filmləri çəkilir, ciddi filmlərə çox maliyyə ayrılmır. Təsadüfi deyil ki, Amerikanın bir çox ciddi kinoşünasları son zamanlar bu barədə çox yazırlar, belə bir şeyin çox mənfi mənəvi fəsadlara səbəb olacağını qeyd edirlər. Fikrimcə, düz də edirlər. Bəzən kinoşünaslar Hollivudun döyüş və kommersiya filmlərində fövqəl insanın obrazlarının təbliğ olunduğunu deyir, deyirlər ki, bu, indiki vaxtda insanlara olmazın inam aşılayır və onların iş əmsalını artırır. Mən bu tezislə qətiyyən razı deyiləm. Mənimlə razılaşarsınız ki, insanın fiziki gücü hansısa həddə qədərdi, onun Allah tərəfindən müəyyənləşdirilmiş hüdudu var, filmlərdə nə qədər fövqəl insan təbliğ olunsa da, bəşər övladının fiziki gücü artmayacaq, ona əlavə imkanlar bəxş etməyəcək. Məncə, filmlərdə insan ağlının, təhtəlşüurunun və ruhunun imkanlarını təbliğ etmək lazımdır. Düzdür, insan ağlının da həddi var, o da yalnız harasa qədər gedib çıxa bilər, bəşər övladının ağlının dərk etmə imkanları hansısa məqama qədər olsa da, ağlın dərk etmə imkanı onun fiziki gücünün qavramaq imkanlarından qat-qat çoxdur, bu, müasir dünyada inkar edilməyən bir nəzəriyyədir və bununla belə Allah insanda hüdudu olmayan müəyyən anlamlar yaradıbdır və haçan bəşər övladı o imkanlara müraciət edirsə, o imkanı hərəkətə gətirməyi bacarırsa istədiyinə çox asanlıqla nail olur. Bu, insanın təhtəlşüuru və ruhunun imkanlarıdı, düşünürəm ki, insan təhtəlşüurunun alt qatında yaşamağı bacarsa və varlığındakı ruhunun imkanlarına sığınsa, bəşər övladı istənilən möcüzələr yaratmaq imkanlarına sahib ola bilər. Məncə, müasir dünyada insanın yaşamı da bunu təsdiqləməkdədir.
Amerikanın və dünyanın kino sahəsində ən nüfuzlu mükafatı olan Oskar mükafatı yalnız ciddi və mahiyyəti yüksək olan filmlərə təqdim edilir, mükafata təqdim edilən filmləri məhz bu rakursdan dəyərləndirirlər, bu belə olsa da, bir çox Amerika yazıçıları Hollivudda hələ ki yaxşı maddi qazanc olmasına görə bütün romanlarını hadisəçilik əsasında qururlar, o mənfi meyildən imtina etmirlər, yəni artıq Qərb ədəbiyyatı kultno (kultno-mənəviyyatın inkarı) ilə məşğuldurlar. Hələ ki Qərb ədəbiyyatında hadisəçilikdən imtina edilmə meyli total deyil, lakonikdir. Bu belə olsa da Qərb ədəbiyyatında artıq bu mənfi tendensiyadan kənarlaşmaq istəyən yazıçılar var. Bir çox Qərb yazıçıları avtobioqrafik romanlar yazmağa meyil göstərir, mətndə fiziki hadisəçilikdən yayınmağa çalışırlar. Bu ədəbi proses əsasən Norveç və alman ədəbiyyatında müxtəlif cəhətlərini göstərməkdədir, hələ ki bu belə olsa da Qərb və rus ədəbiyyatının bu tənəzzüldən yayınmaq istəməsi istənilən qədər də deyil. Bildirdiyim kimi, bu ədəbi proses postsovet respublikalarında da gerçəkliyini göstərir, Rusiya yazıçısı Gözəl Yaxinanın romanları ölkəsində nüfuzlu ədəbi mükafatlar qazansa da, ifrat fiziki hadisələrin üzərində qurulur, fiziki hadisələr xronoloji halda sıralanır və romanlardakı obrazların mənasının açılması tamamilə unudulur, o barədə nəyəsə cəhd edilmir, ən əsası da belə romanlar heç bir fəlsəfi məna daşımır, ədəbiyyata və fəlsəfi fikrə heç bir şey əlavə etmir (müasir Azərbaycan ədəbiyyatında da bu meyil çox güclüdü, ən dəhşətlisi də odur ki, müxtəlif ədəbi nəslə aid olan yazıçılar Qərb ədəbiyyatından təsirlənərək belə çiy romanlarla ədəbiyyatımızın layiqli inkişafını təmin etməyi bacarmırlar, ən mənasız məqam odur ki, həmin çiy romanlar da müxtəlif ədəbi mükafatlara layiq görülür).
Dünya şöhrətli
yazıçılar bir şeyi
qəbul etmirlər ki, fikrin
fəlsəfəsi dövrü çoxdan bitib, indi hissin fəlsəfəsi
dövrüdür və yalnız ədəbiyyat
bu gerçəkliklərin təməli əsasında
yazılmalıdır. Fiziki hadisəçilikdən törəyən fəlsəfə
ilə indiki vaxtda dünyaya və dünyadakı fəlsəfi
fikrə ciddi heç
nə bəxş etmək mümkün deyil, artıq dünyadakı fikrin
fəlsəfəsini klassik fəlsəfə
adlandırmaq lazımdır, müasir fəlsəfə
deyil. Fiziki hadisədən
törəyən fikrin fəlsəfəsi
hansısa intellektual yaratmaqdan
uzaqdır və əgər hansısa intellektual
yaratsa da bu intellektual
yarımçıq olur. Fikrin fəlsəfəsi
yalnız fiziki anlayışın
gerçəkliyini öncələməyi bacarır, digər
şeyi öncələmək imkanı yoxdur, hələ ki çox tərəfləri bəlli olmayan hissin fəlsəfəsi
bunun əksinədir, hissin
fəlsəfəsi elə bir gerçəklikdir
ki, o hər bir halda həm fiziki reallığı, həm də mistik anlayışların gerçəkliklərini
öncələyə bilir. Bu səbəbdən də dünyadakı bütün elmlərdə və ədəbiyyatda,
mədəniyyətdə, incəsənətdə və sairdə
mahiyyəti hadisəçilik olan
gerçəkliklərə müraciət etmək lazım deyil. Məncə, bu ciddi səbəb ədəbiyyatda
fiziki hadisəçiliyin hansı bəsit
imkanları olduğunu yaxşı
göstərir, yaşamın bu cəhəti
bizə deyir ki, birmənalı
formada ədəbiyyatda daha
dərinə getmək istəyiriksə və dünya
ədəbiyyatına hansısa yenilikləri gətirmək
istəyiriksə həmin halda
mistikanın mahiyyətini ədəbiyyata gətirməliyik, fiziki hadisəçiliyi deyil.
Fikrimcə, bu, indiki halda ədəbiyyatın ən vacib tərəfi olmalıdır, axı bizlər
bilmirik ki, Allahın
reallığı hansı reallıqdır.
İbrahim İBRAHİMLİ
Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 3
sentyabr.- S.23.