Yenə də yağış,

yenə də külək...

ötür dəqiqələr, anlar.

Qulaqlarımdakı o səs

deyir hər şey əbəsdi, əbəs!

Nə ağac qabığında bir işarə,

nə də cığırlarda bir iz,

sənsiz,

mənsiz,

bizsiz...

***

Elə balaca, elə körpə ki,

hələ yer tutmur ayaqları

yuxuludur addımları.

Gözləri alabildikcə

seçib ayırmaq istəyir adamları.

Anlamır

atılmaq nə, unudulmaq nə?

uzanan əlləri çəkir özünə.

Bir bələklik yuvası var,

bir əmziklik dünyası.

Atıldığı qapıda onu görən olacaqmı,

əldən-ələ keçib

sonra yenə atılacaqmı?

Qara gözlərində

nə kin var, nə də həsəd.

Ömür atıldığı qapıdan başlasa da

körpə dodaqlarında süd qoxuyur əlbət!

***

Külək

Qulyabanıtək

tin-tin, dalan-dalan gəzib

döyür bir-bir qapıları.

Hardasa çox uzaqda

bir səs qəfil havalanır

itlər ağız-ağıza verib

tənbəl-tənbəl donquldanır.

Yəqin, qurdlar da yatıb

indi nəfəs-nəfəsə,

sən ha çağır, ha səslə,

heç kim, heç kimi tanımaz

tanısa da açan olmaz qapısını hər kəsə.

Evlər, pəncərələr

nə qədər yaxın olsa da

insanlar bir-birindən yad, uzaq.

Gecələr bu küçədə

xatirələri haraylamaq yasaq!

***

Tavana baxa-baxa səni düşünürəm,

Pişiyim də xoflu-xoflu tavana baxır.

Ha baxsa da

nə sənin ayrılığından,

nə də tavanda oynayan işıqdan

bir şey anlaya bilmir.

Amma işığın dalınca

Yatağıma atılmağı belə

Səni xatırladır, səni.

Bir bilsəydin

Ayrılıq

ikimizin arasında yatan

pişik misalı.

Yoxsa hardan

əllərimdə əllərinin sığalı?!

***

Anamın bişirdiyi çörəyin

qoxusunu duyuram, -

təndirə uzadırmış kimi

əllərimi uzadıram avqust axşamlarına...

İllərdi

sanki təndir başındayam:

danışıram dilim yanır,

uzadıram - əlim!

***

Ulduzlar key-key gözlərini döyür,

guya xəbəri yox

avqust axşamlarının cırcırama səsindən.

Qonşunun tayqulaq iti

tənbəl-tənbəl quyruğunu yelləyir,

külək

əski günlərin dəftərini vərəqləyir.

Cırcıramalar ürək-dirək verir mənə

yaşamağa hələ dəyər, -

göyər dilək ağacım, göyər!

***

Bələdiyyə bağındakı qızcığaz

xallı kəpənəkdi,

uçur nəğmə-nəğmə

çiçəkdən-çiçəyə,

güldən-gülə.

Bu gün hava da şıltaqdı,

o qız da,

əynində "küçə mənə dar gəlir".

Dünya yalnız

donundakı

alabəzək rənglərdən ibarətdir, -

elə bilir!

***

Yaman uzun çəkdi bu gecənin nağılı

sən hələ də şirin yuxuda.

Gözlərini

və dodağındakı təbəssümü oyatmaq istəmirəm,

dağınıq xatirələrdən saçlarını yığıram.

Özümlə götürürəm əllərini,

saçının bir telini,

bir də bu gecənin ətrini...

***

Gözlərində gülümsəyir günəş

o dağlar da,

bu dəniz də,

üfüqlər də gözlərin kimi, -

bir gün aydın buludsuz,

bir gün umudsuz...

İnqilab İsaqa

1

Biz səninlə balıq olmalıydıq,

yosunların arasında dolaşmalıydıq.

Avqust axşamlarının bürkülü bağçasında,

çiçəklərin arasında,

xəyallarımız

okeanların dərinliyində...

2

Bir dünyam vardı;

yasəmən çiçəklərindən,

pöhrə tumurcuqlardan

və bir də

yağışdan sonrakı göy qurşağından.

Göy üzünün maviliklərində

göyərçinlər qanad çalardı.

Xoşbəxtdi göyərçin qanadları,

xoşbəxtdi göy üzü,

xoşbəxtdim mən.

Bilmədim necə oldu?

göylərmi qaraldı

tumurcuqlar pərdəsindəmi saraldı.

Hardan xəbər tutdular,

kim soraq verdi yerimi?!

indi təkcə adamlar var dünyamda,

xəyallar yox...

***

Bacasında burum-burum

xatirələr tüstülənən küçə,

bədənə döyülmüş şəkil kimi

susur bu gecə.

Orda köndələn bir ev də vardı;

çəpəki yağış yağan gecələr,

yollara boylana-boylana

adımı dua kimi pıçıldayardı...

***

Gecə yarı ulduz axdı:

sonra dalınca biri,

sonra da biri...

Deyirlər, hərənin öz ulduzu var,

bilməm mənim də varmı,

varsa göy üzünün harasındadı?

Xoşbəxt ulduz altında doğulanlar

görən heç yuxusunu qaçırırmı?!

Fəxrəddin ƏSƏD

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 22 yanvar.- S.27