Alasan dünyanı qol arasına

Yarından küsəndə deyirəm bir gün

Qoşulub gedəsən bal arısına.

Dilini bildiyin başa düşmədi,

Can söylə, dünyanın lal arısına.

Düz oldum, düzümü bilən olmadı,

Üz tutdum, üzümə gülən olmadı.

Gözüm yolda bitdi, gələn olmadı,

Saldım öz başımı qal arasına.

Yaxandan qopmaya dünyanın əli,

Qoşma, müxəmməsi, təcnis, qəzəli.

Dünya Leyli ola, sən də ki dəli

Alasan dünyanı qol arasına.

İsmin 7-ci halı

Gəlin belə düşünək,

Nizələrin qan daman ucu

Əslində, bir parça torpaq deyilmi?

Güllələrin özü də,

Lap qırma düyməciklər -

Başlarında torpaq yaddaşı daşıyırlar.

Ekskavatorla başladı ayrılıqlar,

Zülmlə ayırdılar torpaqdan filizi...

Hələ də ağlayır anası torpaq üçün dəmir.

Torpağı axtarır deyə özünü hər yerə çırpır,

Hər yerə dəyir.

Bəlkə də insan bədəni də tanışdı ona,

Tanışdı yox, yaddaşdı ona.

Torpaqda bir yaşayırdılar,

Elə ki ayrıldılar,

Hərəsi bir adda

Çağrıldılar.

Biz yaratdıq ayrılıqları,

Torpaqdan dəmir ayırdıq,

Can ayırdıq,

İndi həsrətlilər qovuşanda ölürük,

Dönürük ismin 7-ci halına.

Şəkil

Mən səni yadımda belə saxladım,

Danışıb-eləmə, şəkil kimi qal.

Əlini tərpətmə, gəl keç yanımdan,

Gördün darıxırsan, xəyallara dal.

Şəklin xəyalları çox dərin olur,

Nəyi düşünürsən, götür özünə.

Guya ki, bu səhər gəlin köçürsən,

Şəklini örtüktək dur çək üzünə.

Gözündə qəribə kədər varıydı,

Güldürmə, qoy elə, eləcə qalsın.

Xalqın gəlinləri böyüyüb getsin,

Qoy mənim sevdiyim balaca qalsın.

Bir axşam üzündə qəmi sındırıb,

Anan söyləməsin Allaha şükür.

Bax onda gözündə şəklini cırıb,

Verər küləklərə bu Allahşükür...

Yenə bu qışda

Güllə qızdırıbdı ayaqlarını,

Tutub ayağını dimdiyində quş.

Xəyaltək çırpınır qalxır göylərə,

Cüt qanad sevincdi, cüt qanad alqış.

İndi yuvasına çatan kimi o,

Yığacaq altına ayaqlarını.

Bəlkə ayağına qurban deyəcək,

Əl kimi çırpınan qanadlarını.

Batacaq al-qana yumurtaları,

Balalar ilk dəfə qan görəcəkdir.

Yaralı ayağa yerdi günahkar,

O yerə ah kimi hönkürəcəkdir.

Göylər qanadını yaxşı saxladı,

Yerlər ayağını qırdı bu quşun.

Çöllərin şaxtası, sazağı kimi,

Ovçusu qəddardı yenə bu qışın.

Qar dənəciyi teoremi...

Qar dənəciyinin içində günəş zərrəsi

Milyon il əvvəl

Yazı kimi qoyulanda...

O qar dənəciyi milyon ildi

Bizə tərəf uçanda,

Uça-uça əlimizə

Və ya

Kipriyimizə qonanda,

Ağlımıza gəlmədi ki, həmin qar dənəciyini

Yarıb içindəki günəş zərrəsindən xəbərdar olaq.

Bir dəfə bunu mən etdimsə də

Bacarmadım.

Çünki milyon il bundan qabaqkı

əlifbanı bilmədiyimdən,

Hərfləri tanımadığımdan

Eləcə qar dənəciyini atdım yerə.

Atan kimi

Qar dənəciyindən çıxan

Bir sarı çiçəyin təşəkkürü

Sevda kimi açıldı ürəyimdə.

Balıqlar, quşlar, uşaqlar

Tilov atıb balıqların yuxusunu qaçıran oğlan,

Sənin də başından tilov sallanır.

Xəbərin varmı,

Göyə baxsana?

Balıqların üzməyi nizamıdır dünyanın,

Bu nizamı sədəf boyda tilovla uçurmağı,

Qurdla balıqları aldatmağı bacardınsa,

Sonra küçədə dilənən uşağa bir parça

çörək versən,

quşa dən səpsən,

zülüm-zülüm ağlayaram mən.

Üç şey məni həmişə ağladar,

Göydə quşlar,

Çayda balıqlar,

Yerdə uşaqlar.

Onlar yeməyə aldanırlar.

Məni kövrəldə bilməz

Məni kövrəldə bilməz

daha güllər,

Güllərin üstündə şehlər,

Ayrılıq dolu şeirlər,

Şeir dolu ayrılıqlar...

Məni kövrəldə bilməz

şəhid evləri,

İslanmış yaylıqlar,

Enmiş bayraqlar,

Rənglənmiş divarlar,

Şəhidin üçünə gətirilən

Düyülər,

Qəndlər, çaylar,

Ağlayan əmilər və dayılar...

Zəncirində dartınan itlər,

İtə yal bişirməyi unudan qadınlar.

Ailədə şəhidin tək oğul olmağı belə

Məni kövrəldə bilməz.

Məni kövrəldə bilməz

qolumun kəsilməyi belə,

Ayağımın itkin düşməyi

Məni düşündürməz,

Mən nədən belə

Yox oldum, ilahi?..

Allahşükür AĞA

Ədəbiyyat qəzeti.- 2022.- 29 yanvar.- S.27.