Kamal müəllimin 9 dərsi
Sənə yazmağı öyrətmiş
ustad haqqında yazmaq çox çətindir. Xalqın
rəğbətini qazanmış,
ədəbi-ictimai mühitdə
mərhələ yaratmış,
yazıçı, şair
və tənqidçi-ədəbiyyatşünas
alimlərdən söz
düşəndə belə
bir ifadə işlədirlər: "Onun
barəsində yazmaq həm asandı, həm də çətin". Xeyr, düz deyil. Belə şəxsiyyətlərdən
yazmaq həmişə
çox çətindir.
Məsələ təkcə
hamıya çoxdan məlum olan faktları sıralamaqdan getmir, gərək elə yazasan ki, milli yaddaşda əbədiləşmiş,
əsərləri ilə
özünü yaratmış,
qəlblərdə heykəlləşmiş
böyük şəxsiyyətin
obrazına nəsə
əlavə edə biləsən. Bu şərtlə
ki, o obrazın bakirəliyini
pozmayasan.
Akademik
Kamal Abdulla Şaiq oğlu
Talıbzadə belə
şəxsiyyətlərdən idi. O təkcə ədəbiyyatşünas və
tənqidçi deyil,
bütöv bir ədəbi-ictimai epoxa idi. Bu il onun 100 yaşı tamam olur. Mən onu şəxsən,
1978-ci ildən tanıyıram.
Qiyabi olaraq 1976-cı ildə IV kurs tələbəsi olarkən
onun xanımı, çox nəcib qadın və ziyalı Rəfiqə xanım bizi 190 saylı məktəbə
təcrübəyə aparmışdı,
onun söhbətlərindən
Kamal müəllim haqqında
eşitmişdim.
1977-ci ildə indiki BDU-da filologiya fakültəsini əla qiymətlərlə
bitirdim. Çox sərt və tərs adam olan Həsən Şirəliyev mübahisə
edib, haqlı olduğumu sübut etdiyim üçün Elmi kommunizm (indi lazım olmayan) fənnindən Dövlət imtahanından
bütün komissiya üzvlərinin etirazına
baxmayaraq mənə 2
(qeyri-kafi) yazdı. Həmin gün "Ədəbiyyat və incəsənət" qəzetində
AMEA-nın müxbir üzvü, professor Abbas Zamanovun
mənim və Vəli Nəbiyev haqqında "Biz inanırıq
ki..." adlı məqaləsi
çap olunmuşdu.
Abas müəllim cəngavər
xislətli, cəsur adam idi. Sevinə-sevinə
əlində qəzet
gəlib məni pərt gördü. Soruşdu, imtahanı necə verdin? Dedim ki, kəsildim. Abas müəllim
içəri gedib nə dedisə, zorla mənə 3 (kafi) yazdırdı.
Beləliklə, 5 il əla oxusam
da, fərqlənmə diplomu
ala, deməli ki, aspiranturaya
qala bilmədim.
Kamal Talıbzadə
Nizaməddin Şəmsizadə
ilə. 1998
Universitetdə oxuyarkən müəllimlərim
professor Seyfulla Əsədullayev
və professor Arif Hacıyev mənimlə dostluq edirdilər. Arif Hacıyev məni akademik Məmməd Cəfərin
yanına gətirib dedi: Sənin şöbən üçün
bir nəzəriyyəçi
gətirmişəm. Məmməd
Cəfər Ədəbiyyat
İnstitutunun direktor müavini Kamal Talıbzadəni
yanına çağırıb
dedi: - Kamal, tanış
ol, bu oğlanı
Arif Allahyaroviç tərifləyib gətirib.
Kamal müəllim gülə-gülə
dedi:
- Əşi, Rəfiqə Nizaməddini mənə o
qədər tərifləyib
ki...
M.Cəfər ona belə dedi: - Kamal, sən qaydaları yaxşı bilirsən, gərək bu oğlanı direktora təqdim edək.
Professor Mirzağa Quluzadə bizi gülər üzlə qarşıladı,
Məmməd Cəfəri
dinləyib məni hökmən işə götürəcəyini bildirdi.
Mən Məmməd Cəfərdən
və Yaşar Qarayevdən nəzəri ümumiləşdirməni, Kamal Talıbzadədən ədəbiyyatı
milli mənafelər baxımından
tənqid və təhlil etməyi öyrəndim.
2008-ci ildə Məmməd Cəfərin 100 illik yubileyində şifahi surətdə bir saat məruzə etmişəm, elmi rəhbərim olmuş Yaşar Qarayevə "İdrakın üfüqləri"
kitabını həsr
etmişəm. Kamal müəllimin
rəhbərlik etdiyi
"Tənqidin tarixi və nəzəriyyəsi"
şöbəsində çox
gənc yaşda elmlər doktoru olmuşam.
Kamal müəllimin "Azərbaycan
ədəbi tənqidinin
tarixi", "Sənətkarın
şəxsiyyəti" və
s. kitabları, iki cildlik "Seçilmiş
əsərləri"nə (1991) "Tarixə güvənən
düşüncə" adlı
Ön söz yazmışam və nəhayət, akademik Kamal
Talıbzadənin 75 illiyində
"Türk təfəkkürü
məcrasında" (1998) monoqrafiyasını
yazmışam. Kamal müəllim
vəfat edəndə
onun ədəbi-tarixi
rolunu müəyyən
edən "Patriarxın
ölümü" (2006) məqaləsini
yazdım.
Kamal müəllimdən 30 il ərzində
öyrəndiyim bu oldu: Əbədini ötəridən ayıra
bildim! Həm həyatda, həm ədəbiyyatda, həm də ədəbi tənqiddə. Bu o demək
idi ki, Kamal müəllim
mənə şəxsiyyət
olmağın, özümü
yaratmağın, tarixə
düşməyin yolunu
öyrətdi! Bəs
Kamal Talıbzadə özü
buna necə nail olmuşdu:
O, Zaqafqaziya şeyxülislamı
Əhməd Səlyanın
müavini Axund Mustafanın nəvəsi idi. Axund Mustafanın
iki oğlu - Axund Yusif Ziya
(1877-1923) və Abdulla Şaiq
(1881-1959) XX əsrin böyük
türkçü ziyalıları
idi. Bizim K.Talıbzadəyə həsr olunmuş "Türk təfəkkürü
məcrasında" (1998) kitabında
aşağıdakı fikir
yer alır: "Əvvəlcə Tiflisdə,
sonra isə Xorasan və Bağdadda yüksək dini təhsil almış Axund Yusif XX əsrin əvvəllərində türkçülük,
islamçılıq və
azərbaycançılığın ideoloqlarından biri, publisist, maarifçi, şair, dramaturq, hərbçi və siyasi xadim idi"
(səh.93)
Nizaməddin Şəmsizadə, Alma-Ata Universitetinin
professoru Tursunbek Kəkişev, Kamal Talıbzadə.
Alma-Ata, 1987
Axund
Mustafa dövrünün (və
bütün dövrlərin!)
görkəmli ziyalısı
M.F.Axundzadə ilə dost idi. Yusif Ziya və
Abdulla Şaiq Əli bəy Hüseynzadə ilə bir mühitdə
böyümüş və
bu onun türkçü
olmasına təsirsiz
qalmamışdı. Yusif
Ziyanın həyatı,
mühiti, zəngin və ziddiyyətli yaradıcılığı haqqında
fundamental monoqrafiya yazmış
Minəxanım Əsədli
qeyd edir ki, "Yusif Ziyanın ulu babası Mustafa kişi
XVII yüzildə dörd
oğlunu da götürüb
Şəmşəddil Sultanlığından
Borçalının Sarvan
kəndinə köçüb"
(Əsədli M. Yusif Ziya Talıbzadənin həyatı və mühiti. 1877-1923). Yusif Ziya Türküstanda Başmaçı hərəkatının
dini-ideoloji lideri olmuş, Türkiyənin gənc hərbi naziri olmuş Ənvər Paşa ilə birlikdə bolşevik-daşnak orduları
ilə vuruşmuşdur.
Onların məqsədi
Turan İslam dövləti
yaratmaq idi. Bu barədə ətraflı
Hüseynbala Mirələmovun
bu yaxınlarda çap olunmuş "Ənvər Paşa" romanında və mənim "Roman və tarix" (2003) kitabımda
məlumat var.
Görkəmli marksist tənqidçi,
1937-ci ildə repressiya
qurbanı olmuş
"Əli Nazimin (10
il iş alıb, Oryolda həbsxanada yandırılıb!) ədəbi-tənqidi
görüşləri" mövzusunda namizədlik dissertasiyasını (elmi rəhbərim Yaşar Qarayev olsa da!) şöbə müdirim
Kamal müəllimə (onun
öz istəyi və qayğısı ilə!) oxuyurdum. Dissertasiyanın bir yerində Abdulla Şaiqi türkçü romantik adlandırdığına görə
Əli Nazimi tənqid edir, iddia edirdim ki, Abdulla Şaiq görkəmli sovet yazıçısıdır.
Bu yerdə Kamal müəllim
mənə irad bildirdi. Dedi ki, Əli Nazim haqlı, sən səhvsən, sənin A.Şaiqə
göstərdiyin bu xidmət bağışlanmazdır.
A kişi, sovet hökuməti bizim tifağımızı dağıdıb,
ömür boyu vahimə içərisində
yaşamışıq, nə
sovet yazıçısı?
Bu, Kamal Talıbzadədən aldığım əsas dərs idi.
Yazıçı dostum Əlibala
Hacızadənin xahişi
ilə bir ortabab vəzifəli yazıçı qadının
yeni çıxmış romanı
haqqında məqalə
yazmışdım. Kamal müəllim
oxuyub mənə dedi: - Elə yazıçılardan yaz
ki, onlar tarixdə qalacaq, reklam üçün yazma, belə işlər eləmə.
Bu, Kamal müəllimdən aldığım
üçüncü dərs
idi.
Növbəti dəfə Kamal müəllimgilə
getmişdim, özü
çağırmışdı. Qapısına Abdulla Şaiq
yazılmışdı. Qapını
döydüm, Rəfiqə
xanım açdı
(Rəfiqə xanım
çox gözəl,
nəcib və ziyalı qadın idi!). Əsəbi-əsəbi
dedi: - Bax, Nizaməddin, sən müəlliminə oxşama,
içəridə idman
şalvarı geyib oturub, mən burda onun hər
yerə geydiyi bir şalvarı ütüləyirəm, bu
adamın ikinci şalvarı yoxdu ki, geyib toya getsin.
Mən səbrlə hörmətli müəlliməm
Rəfiqə xanıma
dedim: - Rəfiqə xanım, onun bir şalvarı var, fəqət bu onun öz şalvarıdır.
Sonra qəzetdə bir məqalə yazdım:
"Kişinin canı ilə paltarı arasında özgə ruhu dayanmamalıdır". Bu, Kamal müəllimin mənə
verdiyi dördüncü
dərs idi.
Kamal müəllim bir dəfə mənə danışdı ki, atam
SSRİ Ali Sovetinin deputatı
idi, ancaq bizim evin yanındakı
ərzaq dükanında
nisyə dəftərimiz
var idi. Bu, Kamal müəllimin
mənə verdiyi təmiz yaşamaq, milli ziyalılıq dərsi - beşinci dərs idi.
Qeyd etdiyim kimi, 75 illiyi münasibətilə
Kamal Talıbzadə haqqında
kitab yazırdım və
ondan soruşdum:
- Ustad, kitabı necə görmək istəyirsən?
- Sən necə bilirsən, elə də yaz, ancaq
məni bir an da olsun, atamdan ayırma, - dedi. Bu, ata kultu haqqında
ustadımın növbəti
- altıncı dərsi
idi.
Kamal müəllim İ.Əfəndiyevin
yenicə çap olunmuş "Sarıköynəklə
Valehin nağılı"
romanı haqqında yazdığı yazını
mənə verib dedi: - Oxu, bax,
fikrini söylə. Arif müəllim (Məmməd Arif) də mənə və digər gənclərə yazılarını
verirdi. Məqaləni
oxudum. 14 səhifəni
7 səhifəyə endirib
gətirdim, Kamal müəllim
bir qədər pozuldu, sonra gülüb dedi: Alə, sən bunun evini yıxmısan
ki. Kamal müəllimin məqaləsi
7 səhifə həcmində
çap olundu. Bu da akademik Kamal Talıbzadənin
mənə verdiyi yeddinci - ustad dərsi idi.
Birini də deyim: 1986-cı ildə Kamal müəllimlə
Qazaxıstana - Almatıya
getmişdik. Kamal müəllimin
yaxşı, qayğıkeş
yol yoldaşlığı
var, elə təyyarədə
Rəfiqə xanımın
bişirdiyi dadlı ət və kartof peraşkilərindən
yeyib, bir az da şərab içdik.
Almatıda Kamal müəllimin dostu
(sonralar 1990-cı ildə
doktorluq dissertasiyası
müdafiə edəndə
mənim rəsmi opponentim oldu), görkəmli qazax alimi Tursunbek Kakiyevin yubileyinə getdik. Təfsilata varmadan deyim ki, təqribən 40 məşhur
türk ədəbiyyatşünas
alimi Kamal Talıbzadəyə
ehtiramla "Ustadım"
deyə müraciət
edir. Bu da oldu Kamal müəllimin mənə
verdiyi səkkizinci - həyat dərsi. Onda mən başa
düşdüm ki, Kamal müəllim
niyə "Tənqidçi
hər şeydən əvvəl həyatşünas
olmalıdır" yazıb.
Mən
Kamal Talıbzadədən (və Yaşar Qarayevdən!) şəxsiyyət
olmağın çətin
yolunu öyrənmişəm.
Nəhayət, bu da müəllimimin doqquzuncu
- ən çətin
öyrəndiyim, bütün
ömür boyu məni dimdik saxlayan, əyilməyə
qoymayan dərsi idi.
Akademik
Kamal Talıbzadə milli köklərə
bağlı dərin mənəviyyatlı, yüksək
savadlı, zadəgan əxlaqlı, saf, təmiz xislətli bir ziyalı, görkəmli Azərbaycan
alimi, akademik idi.
Nizaməddin ŞƏMSİZADƏ
Ədəbiyyat qəzeti: xüsusi buraxılış.- 2023.- 12 avqust.- S.19.