Ömrün kamillik zirvəsi
Kamal Talıbzadənin
ölümünə
Kamal Talıbzadə indi özünü tənqidçi,
ədəbiyyatşünas, bir sözlə, filoloq hesab eləyən
bütöv bir nəslin müəllimi olmuşdu. Yox, o sadəcə dərs deməmişdi, yazdıqları
ilə, insanlığı
ilə, tükənməyən
xeyirxahlığı ilə
hər kəsin qəlbində, yaddaşında
əsl müəllim kimi heç bir zaman işığı
sönüb öləziməyən
bir çıraq yandırmışdı. 1997-ci ildə Nizami adına Ədəbiyyat İnstitutunun İxtisaslaşdırılmış
Müdafiə Şurasında
doktorluq dissertasiyası
müdafiə edərkən
mənim də rəsmi opponentim olmuşdu və həmin ərəfədə
onunla yaxın ünsiyyətim mənə
bir həyat məktəbi qədər
çox şeylər
öyrətdi.
Kamal müəllim şərəfli
bir ömür yaşadı, həyatını
bütünlüklə elmə,
ədəbiyyata, yaradıcılığa
verə bildi, insanların böyük əksəriyyətini ovsunlayan
və əsirinə çevirən dünyanın
maddi qisminə gözünün ucuyla da baxmadı. Pulun, rüşvətin, təmənnanın
ayaq açıb yeridiyi bir cəmiyyətdə
halal yaşamağın örnəyini
qoyub getdi. Şərəflə yaşadığı
kimi, şərəflə
də ölməyi bacardı.
Kamal Talıbzadə XX yüzilin
görkəmli yazıçılarından
biri olan Abdulla Şaiq (1881-1959) ocağının
işığını, istisini
bir övlad məsuliyyətilə sonacan
ləyaqətlə daşıya
bildi, əslinə, kökünə, əcdadına
layiq oğulluq etməyi bacardı. Atası isə yanaşı, böyük
mücahid olan əmisi Axund Yusif Ziya Talıbzadə
(1877-1923) ilə fəxr
edir, mənsub olduğu şəcərəylə
öyünürdü. O, sələfləri
kimi türk olmağıyla, türklük
uğrunda mübarizə
aparmağıyla şərəf
duyur və bunun qürurunu yaşayırdı.
Kamal müəllim səbrin, dözümün, ədalətin,
təmizliyin simvolu idi. Kiməsə yarınmaq üçün
hansı zəif bir yazıyasa imza atması, kimisə vəzifəsinə,
məqamına görə
tərifləməsi, eyni
zamanda köməyə,
arxaya ehtiyacı olanları taleyin ümidinə buraxması onun şəxsiyyətinə,
həyat meyarlarına
yad və yabançıydı.
Kamal Talıbzadə Azərbaycan
filoloji fikrini yarım əsrdən artıq bir dövr ərzində özünün təkrarsız
araşdırmaları, tədqiqatları
və tapıntıları
ilə məşğul
etmişdir. O, iyirminci
yüzil Azərbaycan ədəbi-estetik fikrinin görkəmli nümayəndələri
olan Məmməd Arif, Məmməd Cəfər, Həmid Araslı, Mir Cəlal, Feyzulla Qasımzadə, Cəfər Xəndan, Əli Sultanlı, Əkbər Ağayev, Əziz Mirəhmədov kimi ədəbiyyatşünas
alimlərlə bir dövrdə yaşamış,
onlarla əlaqə və ünsiyyətdə
olmuşdur. Onun qələmindən çıxan
yüzlərlə əsərin
sətirləri arasında
məmləkətini sevən
bir vətəndaş
alimin ürək çırpıntıları duyulmaqda,
eşidilməkdədir. "Abbas Səhhət" (1955), "Qorki
və Azərbaycan"
(1959), "XX əsr Azərbaycan
ədəbi tənqidi"
(1966), "Tənqidimiz haqqında
qeydlər" (1967), "Ədəbi
irs və varislər" (1974), "Vətəndaş
şair" (1975), "Sənətkarın
şəxsiyyəti" (1978), "Azərbaycan ədəbi tənqidinin tarixi"
(1984), "Tənqid və
tənqidçilər" (1989), "Seçilmiş əsərləri",
2 cilddə (1991-1994) və başqa kitabları, çoxlu sayda məqalələri gərgin yaradıcı əməyin
bəhrəsidir.
Akademikin
elmi axtarışlarının
obyekti və istiqamətləri müxtəlif
idi, o ayrı-ayrı şəxsiyyətlər haqqında
monoqrafiya və
elmi oçerklər, portret yazıları yazmış, ədəbi
əlaqələr tarixini
araşdırmış, tənqidin
müxtəlif problemlərini
təhlil obyektinə çevirmişdir. Dünya
nəzəri-estetik fikrinə
dərindən bələd
olması yazılarının
elmi tutumunu təmin etmiş, analoji təhlillərə,
müqayisələrə, qarşılaşdırmalara
imkan yaratmışdır.
Kamal Talıbzadənin "XX əsr
Azərbaycan ədəbi
tənqidi" və onun təkmilləşdirilmiş
variantı olan "Azərbaycan ədəbi tənqidinin tarixi" adlı monumental tədqiqatları
uzun illərdir ki, yalnız ədəbiyyat araşdırıcılarının deyil, ali məktəb
tələbələrinin stolüstü
kitabıdır. Azərbaycan
ədəbi tənqidi
fikrinin ilkin qaynaqlarını xalq yaradıcılığında axtaran tədqiqatçı
Xətib Təbrizi, Yusif Xoylu, Eyn-əl
Quzatın yazıb-yaratdığı
XI yüzildən başlayaraq
Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin süqutuna
qədərki dövrədək
nəzəri-estetik düşüncənin
keçib gəldiyi yolu elmi şəkildə
təhlil və təfsir etmişdir. Adı çəkilən
araşdırmalar əslində
dərslik kimi yazılmasa da, bu sahədə başqa bir tədqiqat olmadığı üçün
onlara zorən istinad olunmaqdadır. Ümumiyyətlə, Azərbaycan
filoloji fikrində ədəbi tənqid tarixinin bir elm kimi təşəkkülü
və sistem halına salınması istisnasız olaraq Kamal Talıbzadənin adı ilə bağlıdır.
Onun ədəbi tənqid tarixi ilə bağlı araşdırmalarının yaranmasından
uzun illər keçməsinə, yalnız
ədəbiyyatşünaslıqda deyil, bütövlükdə,
cəmiyyətin ictimai-siyasi
həyatında köklü
dəyişikliklər baş
verməsinə baxmayaraq
indiyədək bu əsərləri əvəz
edə biləcək səviyyədə yeni tədqiqatlar
ortaya çıxarılmamışdır.
Çünki Kamal müəllimin
qələmində ədəbi
tənqid tarixi elə bir səlisliklə
tədqiqini tapmışdır
ki, bu sahədə
yeni addımların atılması
olduqca ciddi araşdırmalar tələb
edir.
Bir dəfə bu əsərdən söhbət
düşəndə Kamal müəllim
özünəməxsus şəkildə
narazılığını ifadə elədi və Əli bəy Hüseynzadəyə,
Əhməd bəy Ağaoğluna, Əlimərdan
bəy Topçubaşova
qərəzli və birtərəfli münasibətin
dövrün ideoloji prinsiplərindən qaynaqlandığını
bildirdi. Bunu da əlavə etdi ki, "o
zaman Məhəmməd Əmin
Rəsulzadənin adının
çəkilməsi yasaq
olunduğu üçün
mən onun əsərlərindən parçaları
müəllifin kimliyini
gizlədərək, sadəcə
mətbuat orqanını
göstərməklə kitabıma
daxil etmişəm".
Bunu Kamal müəllim
kimi bir alim bacara bilərdi və bu cəsarət
onun vətəndaşlığından
irəli gəlirdi.
Başqa
bir söhbətimizdə
mən son zamanlar milli
dəyərlərə diqqət
yetirilməməsindən, lazımınca
dəyər verilməməsindən
şikayətlənəndə o yenə öz məntiqli cavabı ilə narahatlığa ehtiyac olmadığını
bildirərək: "Dörd-beş
nəfər şərəfsiz
məmura görə belə bədbin düşüncələrə qapılma, milli dəyərlərə,
millətini sevənlərə
hər zaman qiymət verilib, bundan sonra da veriləcək, - dedi".
Kamal müəllim özünə
qarşı son dərəcə
tələbkar və məsuliyyətli idi. Onun yazdıqları dəqiqliyi, sərrastlığı,
əhatəliliyi ilə
seçilirdi. Əvvəllər
çap etdirdiyi bir çox əsərlərini yenidən
işləmiş, onların
qüsur və nöqsanlarını aradan
qaldırmış, təkmilləşdirmişdi.
Ancaq buna baxmayaraq, bir alim kimi yazıb
bizlərə əmanət
qoyduqlarının heç
birindən məmnun deyildi. Söhbətlərinin
birində "yazdıqlarımın
heç birindən razı deyiləm, vaxtım olmadı əsərlərimi ürəyimcə
işləyim, həmişə
tələsdim, - demişdi".
İndi ölümündən sonra istər-istəməz
düşünürsən: "Görən, Kamal müəllim
hayana tələsirdi və nə üçün bu qədər tələsirdi?"
Kamal Talıbzadə sağlığında
məktəb yaradaraq bu məktəbə mənsub olan alimlər dəstəsi yetişdirə bildi.
İndi Azərbaycan elmində
onun qoyub getdiyi milli-mənəvi dəyərləri yaşadacaq,
təkmilləşdirəcək, inkişaf etdirərək gələcək nəsillərə
töhfə kimi verə biləcək müdavimlər nəsli mövcuddur. Bu nəslin hər bir nəfəri
istisnasız olaraq akademikin himayəsini görmüşdür.
O, həyatının kamillik
zirvəsində bizdən
ayrıldı, ancaq bir alim ömrünün hüdudlarına sığmayan
zəngin elmi araşdırmalarını millətinə
əmanət qoyub getdi. Şübhə yoxdur ki, adı heç bir zaman unudulmayacaq, alimliyi və insanlığı ilə yaddaşlarda yaşayacaq.
O, doğru olaraq "klassik ədəbiyyatşünaslar
nəslinin sonuncu moqikanı, müasir milli ədəbiyyatşünaslıq və ədəbi tənqidin patriarxı"
kimi dəyərləndirilir.
Patriarxların ölümü
isə həmişə
cəmiyyətdə doldurulması
mümkün olmayan dərin boşluq yaradır.
27 yanvar 2006
Vaqif
Sultanlı
Ədəbiyyat qəzeti: xüsusi buraxılış.- 2023.- 12 avqust.- S.23.