Arxamca bir cam su səp,
Yağış
olsun, ilahi ...
İlahi
Göy
üzünə ulduz səp,
Naxış
olsun, İlahi.
Arxamca
bir cam su səp,
Yağış
olsun, İlahi...
"Qaranlıqlar yarılsın",
Nə
sorğun var sorulsun;
Axırımız
durulsun,
Alxış
olsun, İlahi.
Xatirəmi
ağ saxla,
Gözlərimi
sağ saxla,
Qoy
keçmişdən sabaha
Baxış
olsun, İlahi.
2023
Gəl
Torpağı
sərinəm, gəl,
Kədəri
dərinəm, gəl;
Yüz
ildən anrıdasan,
Min ildən bərinəm, gəl...
Gəl,
quş qonan budağıq,
İlk iz düşən yolağıq;
Sabahlardan
sorağıq,
Sən
mənsən, mən sənəm, gəl...
Dənizəm
- gəmin üçün,
Bütöv
ol - kəmim üçün;
Sən
bayraq ol, səninçün
Yel
olub əsənəm,
gəl!..
2023
***
Qarışıq texnikalı
ağ şeir
Dağ
başına yağdı
qar,
Yamacda
gül üşüdü...
Bu dünyada hər nə var,
Qar
işi, gül işidi...
Deyirlər,
bütün ilklər
-
Həm
sevincdi həm kədər...
Sizə,
ey, ilk çiçəklər,
Qar
çiçəyi demişdik...
Özgə
kimi var qışın?
O Günəşi batmışın...
Hər
qış ilk qış
sayılsın,
Ocaqları
yandırın,
Yandırın,
kül üşüdü...
Dağ
başına düşdü
qar,
Ətəkdə
gül üşüdü...
Bu dünyada hər nə var,
Qar
işidi, gül işi...
Qar
qışın gülüşüdü...
2023
***
Qarışıq
texnikalı şeir
Gecələrə
Günəş,
gündüzlərə
Ay...
Say, zalım əfəndim,
ömrümü
gəl say...
Eşq
dolu - sevdaya ac,
bir
körpə nazlı turac,
Ömrümü
etdi tarac,
Nə
"uf" derim, nə də "oy"...
Yağış
yağmaz Günəşə...
Kimdi
gələ gənəşə?..
Ətimi
çəkməz şişə,
Tənimi
eyləyər zay...
Yağış,
Günəş və
hava,
Hər
dərdə olsa dəva;
Ollam
daşa dost, valla,
Demə,
olduq nəyə tay...
Eşq
dolu - sevdaya ac,
o körpə nazlı turac,
Ömrümü
aldı xərac,
Nə
"uf" deməm, nə də "oy"...
Gecələrə
Günəş,
gündüzlərə
Ay...
Say, zalım əfəndim,
ömrümü
gəl say...
2023
Şuşa alqışı
Şuşada
açmışam sabahı
bu gün,
Şuşamıza
şükür, sabaha
şükür.
Dolaşdım,
toxundum, gördüm-götürdüm,
Özümə
tapdığım cavaba
şükür.
Ucada
görmüşəm bayrağımızı,
Ondan
öyrənmişəm növrağımızı,
Gündüzü
cilvəli qutsalımızı,
sığala
yetişən axşama
şükür.
Yaddaşım
oyandı, tərpəndi
lay-lay,
Gah aypara oldum, gah da dolunay...
Xankəndi
tərəfə boylandım
bir az,
Orda
çatacağmız tonqala
şükür.
Əkbər,
hər şəhərin
öz gözəlliyi,
Burdakı
gözəllik döz
gözəlliyi...
Daha
aramadım söz gözəlliyi,
İdraka,
iqbala, amala şükür!..
İyul - 2023, Şuşa
***
"Yüz ev tikən
cənnətini
bu dünyada qazanar" -
Eşitdim
ki, mən yaşayan şəhərdə
nə
zamanmış belə
inanc varıymış.
O inancla evlər tikib adamlar -
səksən
olub, doxsan olub,
yüzü
görən olmayıb...
Kainatın
cilvəsidir elə bil:
Olmur,
cənnət sınaşıqla
olmayır... -
Amma yenə o inancın işığı
ev
tikdirib adamlara,
ev
tikdirir bu gün də... -
Əgər
kimsə bilə-bilə
yalan danışıbsa
da,
Yenə
kimsə o yalanı bu şəhərdə yayıbsa,
cənnət
olsun məqamı!
Mənim
gözəl şəhərimdə
ayrı bir inanc da var -
Deyərlər
ki,
"Bir ev
yıxan
cəhənnəmi
bu dünyada satın alıb
elə bil"...
Gəl
görəlim, yenə
evlər yıxılır...
Cəhənnəmi
satın alır
gözgörəsi
tanıdığmız
adamlar...
O qaranlıq niyə çəkir adamları?
- bilmirəm...
Görən,
onlar özlərini aldadırlar nə ilə?..
Yenə
evlər tikilir,
Yenə
yıxılır evlər...
Tikin,
qardaşlar, tikin,
Bəlkə,
yüzə çatmadınız,
cənnət
görmədiz, bəlkə...
Amma
evyıxanın
yeri bəlli
cəhənnəmsə,
demək,
evtikənləri
unutmayıb
Yaradan...
Eviniz
yıxılmasın...
2023
***
Nə
zamansa işim qalıb çətinlərdən
çətində,
Gözgörəsi
qəm qarışıb
ən sonuncu ümidə,
Təvəkkül
eyləmişəm...
Olmadığım
ürəklərin boylanmadım
gözünə...
Güzgüyə
də baxmadım heç -
baxdım
dostun sözünə...
Təvafüq
eyləmişəm.
Qırıq
cama su tökmürəm,
yaş keçəndən qırxları,
"Bu dünyaya ağır gələr,
bir qırıx qəlb hesabı" -
Tərənnüm
eyləmişəm...
Coşan
dəniz, yatan sahil...
qarışqaynan
balığı
bir-birinə
ruzi qılıb... - nədi başa saldığı?.. -
Təfəkkür
eyləmişəm.
Bir köklücə yaşıl
ağac
budaq-budaq
quruyub,
Kölgəsində
böyüyənlər
çıxıb
gedib, unudub...
Təəssüf
eyləmişəm.
Əzəl
başdan bir sevdiyi olmalıdı insanın...
Sevib
yetə bilmədiyim gələn ömrümə
qalsın...
Tərəddüd
eyləmişəm...
İnsanoğlu,
çiyinlərin iki günə yarayar:
Dərdli
başa yastıq olar, bir də
tabut daşıyar...
Təsadüf
eyləmişəm...
Nə
ki yaxşılıq etmişəm
- unutmuşam,
çox şükür,
Nə
yaxşılıq görmüşəmsə
- yaddaşımda
görünür...
Tədarük
eyləmişəm...
2020
Həsrətin hekayəti
İl yarım olmuşdu biz ayrılalı,
İl yarım deyirəm, zarafat deyil.
Şeytanın
qıçını sındırdıq
axır,
İkimiz
də kövrək, ikimiz dəli...
Bilmirəm,
həsrəti necə
keçirib,
Bilmirəm,
o zalım nə yeyib-içib?
Özümə
çəkilib o aylar
boyu,
İçimi
yemişdim mən gizlin-gizlin.
Bilirəm,
daha çox həsrət çəkən
var,
Bilirəm,
tez küsüb-barışıb
kimsə.
Söz
var: od düşdüyü yeri yandırar,
Bizim
ilyarımmız bəs
edər bizə...
Deyirdim,
nə geyər bugün üçün
o,
Qırmızımı
geyər, qaramı, ağmı?
Qapqara
geymişdi günü
ağ olmuş,
Kəməri,
çantası qıpqırmızıydı.
Deyirdim,
ilk sözü nə olacaq, nə?
Sinəmə
sığmırdı yarımcan
ürək.
O gəldi,
mən baxdım,
ikimiz
susduq...
unutduq
ilk sözü...
Nə deyəcəkdik?..
Sonrası...
Sonrası
"itotu, bağayarpağı"...
-
Elə
bil dünəncə sağollaşmışıq...
Ah, mənim ilyarım yaşadıqlarım,
Ah, mənim hələ də yaşamadığım...
***
Sən
necə soyundun ayaqlarını?.. -
Ah,
elə soyundun ayaqlarını,
Sanki soyunmayır, əzizləyirdin!
Ayaqların
isə ərkələnirdi...
Qoy
mən təşəkkürlər
edim onlara,
səni
mənə,
səni
mənə gətirib...
Var olsun, var olsun ayaqlarını!
Gözlərim
ayrılmır ayaqlarından:
Yeriyən,
"düşünən", "döyünən" ayaq...
Ağ
ayaq, gül ayaq, ətirli ayaq...
Ha yana baxsam da, görünən ayaq...
"Gümüş topuğunda
xal, sənə qurban" -
hələ
yüz il öncələr
Müşfiq belə yazırdı.
Əlbət,
Müşfiqdən öncə,
əlbət,
öncədən öncə,
qadın
ayaqlarından vəcdə
gələnlər olub.
Düşünə
bilirsənmi, dünyanın
ilk qadını
ilk dəfə ayaq açır,
yeriyir bu Yer üstə
-
Qadın
ayaqlarıyla tanış
olur torpaqlar...
Bax,
bəlkə də o vaxtdan
işvə,
naz qarışıbdı
torpağın canına
da,
yəqin,
ona görə də
qapqara
torpaqlardan ağappaq güllər çıxıb,
çiçəkləyib
Yer üzü...
Və
ilk qadın
addımı
ilk kişiyə doğruydu... -
İnsanlıq
doğulurdu...
Budur,
min illər
sonra
sənsən
ayaq yiyəsi,
qalxıb
mənə gəlmisən.
Gəlmisən,
xoş gəlmisən!..
Qoy
bircə
doyunca baxım onlara -
Qoy
bir
də, qoy bir də baxım
onlara...
"Ayaq" dediyimiz başabəlaya.
Ah, hələ barmaqların,
Ah, rəngli dırnaqların,
Ah, bir də topuqların!.. -
"Xallı, gümüş topuqlar"...
Bu gün sən səbrsizsən,
qayğılıyam
bu gün mən;
Ta Adəmdən-Həvvadan
dönüb
gələn fikirlər
ayaqda
tutur məni...
Söylə,
yeni söz söylə
ayaq
verək keçidə...
***
Dostum və qardaşım
Yolçu üçün
Bir gün, əlbət, bir gün
olanlar
olmayacaq,
olmayanlar
olacaq.
Nə
qurşun atdıq bir kəsə,
nə
qurşun atdılar, ölək;
Ömür
deməm ömürə,
yol
yoxsa, cavan ölümə...
Onsuz
da olanlar olmayacaq,
olmayanlar
olacaq...
Nə
qurşun atdılar, ölək,
nə
qurşun atdıq bir kəsə;
Ömür
dedim ölümə,
özüm
dedim özümə:
bütün
ömürlər
ölümə
aparır...
Baxma,
hər ölünü
bir qoşun aparır,
kim
dünyadan nə götürür?
Qoy
desinlər,
bir şair
dünyadan
qurşun aparır...
Əkbər Qoşalı
Ədəbiyyat qəzeti. - 2023. - 16 dekabr, ¹ 48-49. - S. 6-7.