Cənubi Azərbaycanda ədəbi proses
Ədəbi
proses-2022
İranda
türk dili məhkum sayıldığına görə
çağdaş ədəbiyyatda eşq və zəriflik
yerini nifrət, etiraza verməli olub. Bəlkə də ədəbiyyatda
romantik sevgi və aşiqanə şeirlərin sayca
azlığı bu durumla bağlıdır. Özəlliklə
də çağdaş şeirdə lirik hisslərin,
aşiqanə ifadələrin yerinə mahiyyətcə fərqli
anlayışlar işlədilir; hətta aşiqanə
şeirlərdəki ritm və intonasiya da dəyişir. Bunu
Hadi Qaraçay, Nadir İlahi, Heydər Bayat, Məhəmməd
Çalğın Səid Muğanlı və digərlərinin
şeirlərində görmək çətin deyildir.
İsmayıl
Hadinin, Məhəmməd Rza Ləvayinin, Nasir Mənzurinin,
Rüqəyya Kəbirinin, Toğrul Atabayın, Saleh Ətayinin
və başqa müəlliflərin yazdıqları nümunələrin
çoxunda toxunduqları mövzulardan asılı olmayaraq
ağrılı bir məkan var. Ötən ilin çap məhsulları
sırasında Rza Hüseyni Bəqanamın "Bax, gözlərimdə
Xəzər var", "Vay gecədən", Abdullah Fərci
İncıyin "Şeirimdə ruhum gizələnib",
Bahadır Metehürün "Ana", Aşıq Gövhərin
"Sabahın səhər vaxtında" (Tərtib edən Səid
Qasimi), Səriyə Bəxşi Ayların "Sənə
xatir eşq əlifbası yazıram", Yanar
Qaradağlının (Teyyub Qatranpur) "Təbrizə bənzəyir
gözlərin" Səmirə Nemətinin "Özgələr
mənim", Cavad Kərimi Zənganlının "Dənizsiz
şəhər", Pərviz Suadi Dalğanın "Biri
qırmızı, biri kal", Aşıq Məhbub Xəlilinin
(Ozan baba) "İlahidən gələn səsim" və
başqa şeir toplularının adını çəkə
bilərik.
Leyli
Kəraməti "Yanaqdan öpmək zamanı
sovuşdu", Əli Məhəmməd Bəyanı "Su
satanlar", Seyid Mehdəvi "Qızıl ala",
"Güney Azərbaycan çağdaş
yazıçı qadınlarının hekayə toplusu"
hekayə topluları, Səid Füyuzat "Qanlı günlər"
(roman) 2022-ci ilin ədəbi nümunələrindəndir.
Güney
Azərbaycanda yazılan bədii və tarixi əsərlərin
çoxu 1945-1946-cı illərdə qurulmuş Milli
Hökümətə, Pişəvəri hərəkatına
həsr olunub, bu gün də beləcə davam edir.
Yaşlı nəsillə bərabər o illərdən
çox-çox sonra dünyaya gələn yeni
yaradıcı nəsil üçün də bu mövzu həmişəyaşardır:
Bir
ildə
min
ömür yaşadıq.
Ərkin,
unutmayacağı
Göy
məçidin görmədiyi
dərin
bir ömür.
Ana
südündən doğma,
Qız
dodağından şirin.
Yeri
gəlmişkən, Hadi Qaraçayın şeirləri Azərbaycan
poeziyasının keçmişi və sabahı olan bədii
mətnlərdir, bunu onun "Sonsuzluq" şeirində
aydın görürük. Hadi Qaraçayın
poeziyasını təhlilə cəlb edən
tanınmış tənqidçi Hümmət Şahbazi
"Sonsuzluq" şeirini etnoqrafik şeir adlandıraraq
yazır ki, mən bu şeiri tariximizin, taleyimizin, zaman-zaman
uğraşıb, uğraşa bilmədiyimiz
arzularımız adlandırıram.
Yazılan
tarixi romanların əksəriyyətinin baş qəhrəmanı
vahid vətən uğrunda vuruşan siyasi və ədəbi
şəxsiyyət kimi diqqəti çəkir. İbrahim
Darabinin "Savalanın göz yaşı" tarixi romanı
da bu mövzu üzərində qurulub. Müəllif əsərində
1945-ci ildə Cənubi Azərbaycandakı Pişəvəri
hərəkatından, milli hökumətin fəaliyyətindən,
bu hökumətin bir il sonra - 1946-cı ildəki süqutundan,
sağ qalan mübarizlərin və onların ailələrinin
həyatından bəhs edir. Əsərdə müəllif Ərdəbil
şəhərindən başlayaraq paytaxt Tehrana qədər
baş verən bütün prosesləri, bu dönəmdəki
dövlət siyasətini, partizan mübarizəsini, silahlı
münaqişələri və kütləvi etirazları, bir
sözlə, 33 il ərzində ölkədə baş verən
iqtisadi, ictimai və siyasi prosesləri sadə dildə və
faktlarla dünyaya çatdırmaq istəyib. İbrahim
Darabinin "Savalanın göz yaşı" romanını
fars dilindən Azərbaycan türkcəsinə Məsumə
Şükrüzadə Yekan çevirib. Əsəri oxuyarkən
tərcüməçi Məsumə xanımın hər iki
dilin xüsusiyyətlərini dərindən bilməsinə
heyran olmamaq mümkün deyil.
Kitabın
cildində olan qanlı şəkillər, dar ağacına
çəkilmiş insanlar, ağaclara kəndirlə
bağlı halda olan cansız bədənlər,
qırıcı təyyarələr xarabalığa
atılmış boş beşik sanki öz bədbəxtliyini
yırğalayırdı. Düşünürsən ki,
insanlar necə bu qədər qəddar ola bilər.
Müəllifin
əsərin adını bir dağdan alması da təsadüfi
deyil. O, Savalan deyərkən, 33 il boyunca həyatlarının
hər gününü qələmə almış, onların
mübarizə eşqini həyat eşqi ilə bir tutub
vuruşduqları insanların çəkdiyi
ağrı-acıya baxmayaraq, bir dağ kimi, Savalan kimi dik, mətin
olduğunu göstərmək istəyib. Əsərdə
Bayram adlı bir qəhrəman obrazı var, o, meydanda camaat
qarşısında güllələnməyə aparılarkən
belə onu görüb ah-nalə çəkən
xanımı Nigara gülümsəyirdi, ölümə getsə
belə gülümsəyirdi! Hətta son istəyi öz atəş
əmrini özünün verməsi idi. İlk atəşdən
sonra da yıxılmamışdı o, ayaq üstə,
düşmənin önündə əyilmədən ölmək
istəyirdi.
Əsərdə
o dövr üçün aktual məsələ olan təhsil
problemi əks olunub ki, bu da vacib məsələlərdən
biridir. Tamara təhsilini fərdi davam etdirmək
üçün kitab aldığını, lakin oxuya bilmədiyinə,
dərk etmədiyinə görə şikayətlənir. Yəni
dövrün əsas problemi ana dilində kitabların çap
olunmaması idi ki, bu da ölkənin və xalqın birliyinə
xəyanət idi, uşaqların təhsildən geri
qalmasına səbəb olurdu. Lakin əsərin gedişində
Tamaranın Yaşarın, Babəkin müəllimi olduğunu
görürük. O dövrünün çətinliklərinə
qalib gəlmişdi, öz qadın gücünü sübut
etmişdi.
Əsərdə
ən təsirli mövzu müharibə dönəmindəki
qadın zorakılığı mövzusudur. İnsanlar o vəziyyətdədirlər
ki, hakimiyyətin zülmünə qarşı
çıxdıqlarına görə, tutulan yaxınları
edam olunmayıb sürgünə göndərilir deyə
sevinirlər. Çünki edam deyildi, sürgün idi, həmin
insanların hardasa bir yerlərdə sağ olduğuna
inanacaqdılar (Sovet Azərbaycanında qanlı 30-cu illərdəki
repressiyaya məruz qalanlarları xatırladır sanki...)
Əsərin
sonundakı xalqı uğrunda dünyasını dəyişmiş
ölməz qəhrəmanların: İlyas, Ayaz, Səid,
Ramin, Əfşin, Fəxri, Nərgiz, Gülzar, Nəsyərən,
Klara, Tamara, Solmazın günəşi dığırlayaraq
şəhərə gətirdiyi əks olunur. Bu Solmazın
arzuladığı mənzərə idi... Bunun hər
şeyini itirmiş Yaşarın gözündə
görünməsi isə qürurverici idi. Yaşar
üçün bu anda xoşbəxtlik ölənlərin
arasında qəfildən bir nəfərin sağ qalması
olardı. Belə məqamda Svetlana Alikseyeviçin çox
yayılmış bir ifadəsi yada düşür:
"Müharibədən sonra onlar yerin üstündən
çox yerin altındadırlar".
Eluca
Atalının "İran hizbullah zindanında" adlı bədii-tarixi
romanı İslam inqilabının bəşəriyyətə
və İrana gətirdiyi fəlakətdən bəhs edir.
Adı ilə daxilindəki ideyanı açan bir kitab -
"İran hizbullah zindanında"!.. Əsər
"İnqilabın travması", "Üç vəd,
üç tələb", "Qanlı orkestr", "Həyatı
tabutda axtaranlar" adlı dörd kitabdan ibarətdir. Roman
tarixi, ictimai, siyasi baxımdan İran İslam
inqilabının təsadüf, yoxsa zərurət olması
suallarını cavablandırır. İnqilab və insan
anlayışlarını üz-üzə qoyan müəllif,
inqilabın antihumanist mahiyyət
daşıdığını və insanı məhvə
doğru apardığını isbatlayır. 1978-1988-ci illəri
əhatə edən əsərdə hadisələr əsasən
Paris, Qum və Urmiya şəhərlərində baş verir.
Kitabda
dini dövlət yaratmaq fikrinin Ayətullah Xomeyniyə yox,
sosioloq Əli Şəriətiyə məxsus olduğu, lakin
bu ideyadan Ağ Evin bəhrələnərək Xomeynini
inqilabın müəllifi kimi dünyaya tanıtmasından
söhbət gedir. Xomeynidən fərqli olaraq Əli Şəriəti
Qərb və Amerika ilə işbirliyinin əleyhinə idi. O,
Fransada təhsil almışdı. Qərbi yaxşı
tanıyırdı və İranı kapitalist
dünyasının caynağına keçirməyin tərəfdarı
deyildi. Bunlar barədə kitabda ətraflı bilgi almaq
mümkündür.
Əsərdə
azad düşüncəsinə görə şərlənib
zindana atılmış yüzlərlə insanın taleyi ilə
tanış oluruq. Eyni zamanda, digər maraqlı nüanslarla
da qarşılaşırıq. Məsələn, İmam
Xomeyninin Bakı planı, "Azadlıq" meydanında
Leninlə qarşılaşması, hər iki liderin Quzey Azərbaycanda
mövqeyi və s.
Yazıçı
kitabda Güney Azərbaycanda baş verən proseslərə
toxunduğunu və günlərlə ciddi araşdırma
apardığını vurğulayıb yazır: "Bu məsələ
bizim üçün taleyüklü və milli məsələdir.
Odur ki, əsərdə Güney Azərbaycan tarixinə və
milli mücadiləmizə mütləq şəkildə yer
verilməliydi. "İran hizbullah zindanında"
kitabını qələmə alarkən, uzun müddət məhbus
həyatı yaşamış insanlarla
görüşdüm. Yüzdən artıq güneyli
qadın və kişi ilə həmsöhbət oldum,
müsahibələr aldım". Qeyd edək ki, kitab
"Qanun" nəşriyyatında çapdan
çıxıb. Əsər 4 cilddən ibarətdir:
"İnqilabın travması", "Üç vəd,
üç tələb", "Qanlı orkestr" və
"Həyatı tabutda axtaranlar".
Tanınmış
güneyli jurnalist və yazıçı Eyvaz Taha yazır:
"Açıq rejimli ölkədə nəsr, qapalı
ölkədə ancaq şeir hökm sürər. Nəsrdən
dialoq səsi, şeirdən yalnız monoloq səsi gəlir".
O bu çatışmazlığı qaldırmaq
üçün belə bir nəticəyə gəlir: "Nəsrimizi
canlandırmaq üçün tək səsi çeşidli
səslərə çevirməliyik". Həqiqətən
də Cənubda nəsr üzərində
çalışanların sayı hələ çox
azdır, bunun da səbəbləri məlumdur. Amma son zamanlar
nəsr yazanların uğuru göz qabağındadır.
Güntay
Cavanşir əvvəllər Güntay Cavanşir, daha sonralar
Güntay Gəncalp, Bayındır Erenol, son vaxtlarsa Ülgen
Tölge adı ilə əsərlər yazıb, tərcümələr
və dövri mətbuatda, müntəzəm
çıxışlar edir. Onun "Yüksəl Birol" əsərinin
üzərində geniş dayanmq istərdik.
Roman
Azərbaycan türklərinin İrandakı həyatını
hər cəhətdən əhatə edir. Həm hərbi, həm
dini, həm kültürəl-ədəbi həm də ailə-məişət
baxımından kitabın adı çox şeyi ifadə
edir: yüksəlmək və birləşmək. Həmrəyliyə
çağıran bu əsərin ilk cümlələrdən
mövzudan agah olmaq mümkündür: "İran-İraq
savaşının ən qızğın vaxtı idi. Hər
iki tərəf sadəcə, sınırlarda gəncləri
qırğına vermir, həm də şəhərləri
uçaqlarla bombalayırdılar.Əsgərliyə getməmək,
ölkədən qaçmaq üçün bəzi
yolları sınadım, ancaq müvəffəq ola bilmədim".
Cənubi
Azərcabaycan türkləri, hal-hazırda milli kimlik
anlayışı cəhətdən çox irəlidədirlər.
Roman bunun bir daha əyani sübutudur.
Əli
Aslaninin tərtib etdiyi "Güney Azərbaycan
çağdaş yazıçı qadınlarının
hekayə toplusu" kitabı iyirmiyə yaxın - Nazxənd
Sübhi, Rüqəyyə Kəbiri, Saray Məhəmmədrizayi,Səhər
barani, Səhər Şükri, Zəkiyə Zülfiqari, Əzizə
Nəcəfi, Tarla Sultanvənd və başqa qadın
yazarların nəsr əsərləri toplanıb. Kitabda əsəri
çap olunan Nazxənd Sübhinin
yaradıcılığına geniş nəzər salmaq yerinə
düşərdi. Nazxənd Sübhi 2000-ci illərdə nəsrə
gəib. Öncələr uşaqlara həsr olunan "Gözəl
uşaq", "Uşaqlar üçün şeirlər"
adlı əsərlər yazmağa başlamışdı.
Sonralar mövzusu İran-İraq müharibəsi ilə
bağlı olan "İgidlər" və "Yaralı sərkərdə"
romanları oxucuların rəğbətini qazanır. Nazxənd
xanımın türkcə yazdığı əsərlərindən
biri "Nazqeyd" hekayələr toplusu, özəlliklə
"Qələbə günü" hekayəsi Güneylilərin
1946-cı ildə apardıqları azadlıq mübarizəsinə
həsr olunub. Sadə və səmimi dillə yazılan
"Dirək" əsərində Sara adlı bir yoxsul
qızın yaşam çətinlikləri təsvir edilir.
Hekayədə ana dilinin yasaq edilməsi nəticəsində
meydana çıxan təhsil çətnliklərini üzərində
geniş dayanılır. Yazıçının "Soyuq gecə"
əsəri bir neçə qısa nağıldan ibarətdir.
Kitab 1953-cü il doktor Müsəddiqin devrilməsindən
sonra həbslər, basqınlar və sürgünlərindən
bəhs edir. "Dustaqdakılar" romanı isə Pəhləvi
dövrünün mübarizə yolunda həbsxanaya
atılanların təcrümeyi-halı ilə
bağlıdır.
Güney
Azərbaycanda indiki bədii ədəbiyyat özünü fərqli
formada göstərməkdədir. Bu gün şairlərin,
yazıçıların çoxu toplumsal olayları əks
etdirməkdədirlər və Güneydə hakim olan maliyyə
sıxıntılarından tutmuş, siyasi basqılar,
kültürəl yürüşlər, toplumsal təhqirlər
və narazılıq duyğusu, milliyyətçi
düşüncələrini şeirin dili ilə ifadə etməyə
çaba göstərirlər. Bütün gənc
yazıçılar, nə olursa olsun, tam türkcə
yazmağa çaba göstərirlər. Halbuki bütün nəhv
quruluşları farsca olmuş və bir sözlə, farsca
düşünüb türkcə yazırdılar. Gənc
yazarların ədəbi yaradıcılığında, eləcə
də gənclərin sosial şəbəkədəki
yazışmlarında xeyli qatmaqarışıqlıq da var
idi. Özəlliklə Anadolu türkcəsindən təsirlənib,
internet fəzasından yararlanmaqla bu qarışıqlıq
daha da güclənmişdir. Yəni yazılı fəza
öz təsdiqini tapmadan, onlar şifahi bir dünyanın
ortasına atıldılar. Bu durum dayanmadan genişləndiyi,
habelə qəzetlər və dərgilərin olmadığı
üçün, kimsə bu olaya təpki göstərib, tənqid
edə bilməyib. Amma bütün bunlara rəğmən buna
anormal olaraq yanaşılmır. Çünki içində
olduğumuz bu ortam maraqlı bir ortamdır və bu gediş
inkişaf etdikcə, Güneydə böyük əsərlərin
ortaya çıxmasına ümidlər də artır. Yeni nəsil
dil, nəşr və təbliğat imkanlarının məhdudluğuna
baxmayaraq Güneydə öz milli varlığını təsdiq
edib tanıtdırır, dünya ədəbiyyatının
yeni meyillərinə qovuşmaq üçün ədəbi
axtarışlarını davam etdirir.
Pərvanə
MƏMMƏDLİ
Ədəbiyyat
qəzeti: xüsusi buraxlılış.- 2023.- 22 iyul.-
S.31-32.