Vaxt
vardı...
Gül
əllə yelləyib gül beşiyimi,
Xoş
səslə laylamı çalardı qızlar.
Çəkib
keşiyimi, olub həyanım,
Mənə
dayə kimi baxardı qızlar.
Barmaq
toxundurub barmaqlarıma,
Zərif
sığal çəkib yanaqlarıma,
Hələ
süd qoxuyan dodaqlarıma
Məhəbbət
çiləyən bahardı qızlar.
Elə
ki, ilk qədəm atıb yeridim,
Divardan,
divandan tutub yeridim,
Yıxıla-yıxıla
durub yeridim -
Körpə
addımımı sayardı qızlar.
Böyüdüm,
bir gəzdik çölü-çəməni,
Düzdüm
tellərinə tər yasəməni.
Gündüz
gizlənpaçda itirib məni,
Gecə
yuxusunda tapardı qızlar.
Hər
gün bir istəkdə mən yada düşdüm,
Bir bəxtə
yar oldum, bir ada düşdüm.
İndi
də sönməyən bir oda düşdüm,
Ruhumu
yandırıb-yaxardı qızlar.
Təzəcə
dil açan nəğmələrimi
Oxşayıb
ən əziz əmanət kimi,
Bölüşüb
- ən dadlı bir nemət kimi -
Ürəkdən-ürəyə
yayardı qızlar.
Eşqin
sınağında yoxlanan canım,
Neştər
kirpiklərlə oxlanan canım,
Gözəllər
dalınca boylanan canım,
Vaxt
vardı dalımca çapardı qızlar.
Dəyişdim
illərin naxışlarında,
İslandım
həsrətin yağışlarında.
Sehrli,
əfsunlu baxışlarında
Gözümün
nurunu apardı qızlar.
1977
İncitməyin oğlanları...
Hərbin ocağına düşəndə
bir vaxt,
Yurdumda
nə qədər cavan azalıb, -
Vətən
qeyrətini, el namusunu
Ölümün
ağzından alan azalıb.
Döyüşdə
palıdtək yıxılanların
Yerində
boy atıb yaşıl pöhrələr.
İndi
ata olub, ana olublar
Bir
zaman atasız qalan körpələr.
İndi
oğullar var - Fərhad misallı,
İndi
gözəllər var - Şirindən şirin.
Bu
oğlan nəvələr, bu qız nəvələr
Canlı
heykəlidir o igidlərin.
Onlardan
əbədi xatirə qalıb
Bu
ülfət, sədaqət, vəfa, etibar
Sevən
ürəklərin ünsiyyətində
Baba
vüqarı var, nənə andı var.
Qoruyaq
o andı, o vüqarı biz,
Ona zərrə
qədər düşməsin ləkə.
Sinədən
sinəyə köçən ürəyi
Nə
hicran ayırsın, nə də təhlükə.
Döyüşdə
yıxılsan, yenə yaşarsan,
Sevgi
yollarında yıxılmaq - ölüm!
Elə
yaşayın ki, elə sevin ki,
Sevda
ümmanında batmasın heç kim!
Qızlar,
incitməyin oğlanları siz,
Onsuz
da oğlanlar yaman azalıb, -
Eşqə
biganələr üzüpis olur.
Məhəbbət
oduna yanan azalıb.
Sənsiz
Səndən ayrı düşəli
yaman narahatam mən,
Xəyalın
gecə-gündüz
qoymur rahat yatam mən.
Sənsiz
qara yel əsir
könlümün
otağında,
Bəbəyim
hicran gölü...
Gözümün
qapağından
Muncuq-muncuq
düzülən
gümüşü
yaş asılıb,
Vallah,
ürək yerinə
bir ağır daş
asılıb.
İpək
telli sinəmdən -
daşıya bilmirəm mən.
Sənsiz
gülə bilmirəm,
Niyə
belə? Bilmirəm!
Sənsiz
ölə bilmirəm,
Yaşaya
bilmirəm mən!
1977
Badamı gözlərin
(Mahnı)
Alovsuz yandırır
Adamı
gözlərin,
Salacaq
könlümü
Odamı
gözlərin?!
Məhəbbət
ulduzum -
Badamı
gözlərin,
Qoşa
bəxt ulduzum -
Badamı
gözlərin.
İnciyib,
eləmi,
Küsübdür
yenəmi?
Baxacaq
mənəmi,
Yadamı
gözlərin?!
Qızılgül
çətirli
Badamı
gözlərin,
Bənövşə
ətirli
Badamı
gözlərin.
Gizlincə
güləcək
Sehrli
o çiçək.
Ömrümü
verəcək
Badamı
gözlərin?!
Könlümün
məhrəmi
Badamı
gözlərin.
Şəfası,
məlhəmi
Badamı
gözlərin.
Məhəbbət
ulduzum -
Badamı
gözlərin.
Qoşa
bəxt uldumuz -
Badamı
gözlərin.
Sən yanımda olanda
(Mahnı)
Yüz sınaqdan çıxaram -
Sən
yanımda olanda!
Dağı
belə yıxaram -
Sən
yanımda olanda!
Mənimdir
söz meydanı!
Səsim
tutar hər yanı,
Səsim
tutar cahanı -
Sən
yanımda olanda!
Sözlü
çıraq olaram,
Qaynar
bulaq olaram,
Oynar
uşaq olaram -
Sən
yanımda olanda!
Çaylar
kimi daşaram,
Sahilləri
aşaram.
İki
ömür yaşaram -
Sən
yanımda olanda!
1979
Dedi: "Mən şairəm!"
Dedi: "Mən şairəm!" -
döşünə döydü,
Üstümə
qoçutək yeridi o gün.
Səsi
qurşun kimi sinəmə dəydi,
Özü
gözlərimdə əridi o gün.
Diksindi
min illik sözüm, söhbətim,
Oyandı
qəlbimdə neçə sənətkar:
Füzulim,
Sabirim, Hadim, Səhhətim...
Dedilər!
"Deyəsən təzə xəbər var!".
Sənət
meydanını tutsa da Cəfər,
Ölüncə
həvəskar saydı özünü.
Başına
yağdıqca alqış-çiçəklər,
Uşaqtək
utanıb örtdü üzünü.
Şeirimə
pozulmaz nəqşlər vuran
Müşfiqim
susmayan odlu ürəkdir:
"Şairəm
söyləyir yerindən duran,
Adamın
üzündə həya gərəkdir!".
Vurğun
mizrab vurdu sazına yenə,
Sevindi
səhərlər, dindi axşamlar
Güldü
təbiətin səxavətinə:
"Neçin
yaranmışdır artır adamlar?"
...Dilləndi
könlümdə o səslər mənim,
Baxdım
"Mən şairəm!" deyən hərifə.
Dirildi
eşqimlə o kəslər mənim -
Yoxdu
minnətləri yersiz tərifə.
Sərraflar
fikrimi yaxşıca anlar,
Hər
səs - ömür payım, mənə bəs oldu.
Həyatda
yox ikən - dağ oldu onlar,
Var
ikən o nadan - görünməz oldu!..
1978
Tapammadım...
Tanıdım - daha bəsdir,
And-amanın
əbəsdir.
Sən
elə "vəhşisən" ki,
Yerin
yalnız qəfəsdir.
Adın
var, hörmətin yox,
Abrın
yox, ismətin yox.
Mərifət
ocağında
Bir
parça qismətin yox.
Yıxmaqdır
məni qəsdin,
Ömür
yolumu kəsdin.
Neçə
il gecikmisən,
Neçə
ildir tələsdin.
Bəlddirlər
işinə,
Gəl,
çox döymə döşünə.
Quduz
itə dönürsən -
Qan dəyəndə
dişinə.
Cəllada
bənzərin var,
Yaman
bəd nəzərin var.
Xeyir
səndən qaçaqdır,
Harda
varsan - şərin var.
Peysərin
qıpqırmızı,
İnsafsız,
az qır bizi.
O
murdar əllərinlə
Daşlara
az vur bizi.
Saya
gəlməz günahın,
Zəhərlidir
silahın.
Neçə
qapı bağladın
Açılmasın
sabahın.
Tərifləmə
özünü,
Eşit,
deyim düzünü;
İstədim
ki, tüpürəm,
Tapammadım
üzünü!..
1978
Bəsimdir...
"Qocalıqdan uzaqdasan,
Əl
çatmayan bir dağdasan.
Bu
cavan çox öyünməsin, -
Ondan
yüz xal qabaqdasan!"
Bir
gözəlin dilindən
Yaş
ötüşüb, səs dəyişib, saç
gümüş...
Məhəbbətdən
oxuyuram bayaqdan.
Öz
kədərim, müsibətim az imiş,
Bu
yandan da gülür mənə bir cavan.
Əllərini
çəkir tez-tez saçına,
Sığallayır
şəvə kimi telini.
Duruşundan
bənzəri var laçına,
İstiotla
ovxarlayıb dilini.
Kirpiyində
xəncər tutan pərilər -
Yox,
doğramır - məlhəm olur qəlbimə.
Gözlərilə
sözlərimdən öpürlər,
Hər
təbəssüm həmdəm olur qəlbimə.
Məhəbbətdə
hikmətə bax, gücə bax,
Yaşlaşsa
da dadı-duzu itməyib.
Deyirəm
ki, hələ olar yaşamaq,
Od
yanırsa - demək, ömür bitməyib.
"Şair,
yüz xal qabaqdasan, min əhsən!" -
Bir
dodağın bəxşişidir bu kəlam.
Yer
üzündə hal əhli var, deyəsən,
Onda
necə sevinməsin bu ilham?!
Mənə
yüz xal bağışlayın dilbərin
Üzündəki
bircə xalı bəsimdir.
Hər
kəlməsi nə dadlıdır, nə şirin!
Gülüşünün
beçə balı bəsimdir.
Cavan
oğlan, az atını səyirt sən,
Bu
sözləri yaxşı saxla yadında.
Mən
ustadam, sən yanımda şəyirdsən,
Ağsaqqallıq
qüdrəti var adımda!..
Tellərinlə
az qürrələn, qadası,
Hər
qara tel üzüağlığı gətirmir.
Qara
saçla silinmir üz qarası,
Bir
çəngə tük şan-şöhrətə yetirmir.
Hikmətimdən
sərib düzə yüz xalı,
Əzəlkitək
hələ meydan sularam.
Bir
xallıdan sovqat alıb yüz xalı,
Yüz
yaşda da bu şəkildə qalaram.
1980
Şair ölür...
Xəstəxanada ürək
ağrısı tutmuş şair həkimi səsləyir. Dəhlizdə
nərd atan həkim xəbər göndərir ki,
oyunu
qurtarım, gəlirəm.
Olmuş
əhvalat
Yox, əl
saxla,
həkim,
dayan!
Ağlı
qoca,
yaşı
cavan
Şair
ölür
nərdi
az at!
Şeir-sənət
meydanında
Yüz
nər yıxan
nərdi
- az at!
Nərdi
az at,
şair
ölür!..
Həyat
üçün
vuruşdadır,
Gah
baharda,
gah
qışdadır,
Ölüm
ilə
qucaqlaşır;
Yaxınlaşır,
Uzaqlaşır
Gah
gecədən,
Gah səhərdən.
Əlindəki
qoşa
zərdən
Hər
kəlməsi
min
qat baha
Zəri
- az at!
Nərdi
az at!
Şair
ölür!..
Sinəsindən
çıxır
ürək,
İmdadına
yetiş
görək!
Tez
ol, tələs,
batdı
səsi,
Namərd
olma,
gözgörəsi
Belə
yıxma
mərdi,
az at!
Nərdi
az at,
şair
ölür!
İtdi
ağlı,
itdi
huşu,
Üzərinə
əcəl
quşu
Qanadını
sərdi,
az at!
Nərdi
az at,
şair
ölür!
Bir həb
ilə
dərdi
azalt!
Nərdi
az at,
şair
ölür!..
1972
Ağacavad Əlizadə
Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 3 iyun. S.16-17.