Külqabıyla
ciyərlərim şərikdir, Tənhalığa yoluxuram,
İlahi...
***
Nə
varsa yaddan çıxır,
Unudulur
nə varsa.
Bircə
yaşamaq qalır,
O da
bəhanə varsa.
Yalandan
əsən külək,
Yalandan
yağan yağış.
Yalandan
gələn bulud
Çəkilir
qarış-qarış.
Ömrün
olan qalanı
Alnından
axır gedir.
Yalandan
sevənlər də
Doğrudan
çıxır gedir.
Görürsənmi,
yalandır
Budur
daha nə varsa.
Bircə
yaşamaq qalır,
O da
bəhanə varsa..
***
Qəstcə
məktub yazmışam,
İçində
sınıq-sökük xatirə qalığı var.
İlin
günün bu vaxtı məktub yazan
hər kəsin Tanrı tənhalığı
var.
Necə
də xeyirsizəm,
Bəlkə
də bir cütlüyün ehtiyacı varıydı
bir balaca kölgəyə.
O
ağacı kəsdilər, mən sənə giley dolu
məktublar yazım deyə.
Bəlkə
bir Sarıköynək yuvasından edildi,
Bəlkə
bir tənha Dələ əsəbindən ağlayır.
Bəlkə
də bu günahdan əllərim
ağac kimi məktublar
yarpaqlayır?!
Qəstçə
məktub yazmışam!
Yazmışam
hər nə varsa hamısı yadımdadır,
İlin
günün bu vaxtı əllərin bumbuz olur!
Yazmışam
yandır onu əllərini isindir.
Qəstçə
məktub yazmışam..
Yazmışam
yandır onu.
Tüstüsü
gözlərini yaşartmasın, bəsimdir!
***
Ömrün
qəpik-quruşu xərclənib əldən gedər,
Quşlar
yuvalarından, arılar güldən gedər,
Hər
ötən yaddaşlara salınmaz,
ömrüm-günüm...
Belə
darıxmaq olmaz, alınmaz, ömrüm günüm...
Belə
darıxmaqların sonunda ayrılıq var.
Ağrıyar
yaddaşının unutduğu yerlərim,
Dodaqlarım,
əllərim.
Saçlarımın
ucları
Öpüş
qaravulçuları.
Alışır
arzularım, ümidlər tüstülənir.
Elə
darıxıram ki, fəsillər xəstələnir,
Yeni
şeirlər doğur, nəğmələr bəstələnir.
Bir də
baxıb görürəm, yanımda ayrılıq var.
Bilirsən
də, getdiyim yollar incidir yaman,
Sənin
olmayan əllər, qollar incidir yaman.
İncidir
güzgülərdə sən olmayan tərəfim,
Sən
ey cənnət hədəfim...
Sən
ey Allahı gözəl,
Sən
ey gözləri billur
Axı
demişdim sənə süzülən
hər baxışın əvvəlində
qovuşmaq,
Sonunda
ayrılıq var...
Arıların
gülündən,
quşların
yuvasından uçub getdiyi kimi
mən də uçub gedirəm.
Mən
də itib-bataram bu gedənlər köçündə.
Demirəm
ki, zəng elə!
Ürəyində
pıçılda...
Soruş
görüm necəsən,
nə təhərsən, nəyin
var?
Sağımda
sənsizliyim, solumda
mənsizliyin, önümdə
ayrılıq var.
***
Yaşın
çox azıydı, saçın çox qısa,
Mən
fağır uşaqdım, ha yaza-poza...
Gözün
dinmədisə, dilim susdusa,
Mən
də günahkaram, sən də günahkar.
Birdən
ayıldım ki, saçımda dən var,
Yanımda
ayrı ruh, ayrı bədən var,
Nə
səndə mən varam, nə məndə sən var,
Mən
də günahkaram, sən də günahkar.
Dağ-dərə
bilmədi, təpə bilmədi,
Gəlib
kəndarından ötə bilmədi,
Çığırdım,
səsimi küləklər aldı,
Səsim
qulağını öpə bilmədi,
Mən
də günahkaram, sən də günahkar
Bir
quru salam var kağızın üstə,
Nə
qədər arzu var dəstəbədəstə,
Ay
gözü günəşlim, səsi ahəstəm,
Mən
də günahkaram, sən də günahkar.
Bizimki
dərd deyil, bəla, heç deyil,
Hərdən
pıçıldaram, əşi, gec deyil,
Desələr
inanma, sarıl, suç deyil,
Mən
də günahkaram, sən də günahkar
Ömür
dedikləri bu imiş yəni,
Öpüb
əzizlərəm məndəki səni,
Sən
məni bağışla, mən də ki, səni,
Mən
də günahkaram, sən də günahkar.
***
Nə
sənə zəng çatmadı,
Nə
də Allaha duam.
Nə
sən Allah deyilsən,
Nə
də Allah sən deyil.
Bir
aman vermədin ki,
Günahlarımı
yuyam.
Mən
səndən nigaranam,
O, məndən
küsən deyil.
İndi
kimi sevim ki,
günahım
tez yuyulsun?
Sən
bir sirr açıram,
bax,
aramızda qalsın.
Səndən
sonra öyrəşdim,
Elə
onu sevməyə.
Oda məndən
beşbetər tənhalıqla əlləşir.
Bir
az bacarıqsızam.
O
işində ustadır,
Anlayır
bu işləri, ustalıqla əlləşir.
Şair
kimi yazmıram
bu məktubu
inan ki,
darıxan
şair olmaz.
Mənim
şairliyim də
səninlə
getdi sanki.
Gül
kimi məhhəbbəti,
şeirin
ümidinə buraxan, şair olmaz.
Beş
on cümlə yazmışam,
hamısı
da yalandı.
Bircə
müqəddəsliyin,
yalan
deyil bilirsən.
Əsl
şairlər kimi sigar-sigar bitirəm.
Ciyərimi
yandıran,
O
müqəddəs tərsliyin,
yalan
deyil bilirsən.
Yazmadım
ha, oxuyub
cavab
yazasan deyə...
Yazmadım
ha, ölürəm,
can
verirəm, xəstəyəm.
Yazdım
xəbərin olsun ölməyi bacarmadım,
hələ
ayaq üstəyəm.
Günümə
bax bir mənim,
Guya
məktub yazmışam,
salamı
yaddan çıxıb.
Neyləyək,
karıxmışam
salamsız
məktub olar?!
Salam;
Çox
darıxmışam...
Mən
elə çox...
Mən
elə çox darıxıram, İlahi...
Pəncərələr
gözlərimə yas tutub.
Pərdələr
də yamaqlardan ağlayır,
Şüşələr
də xəcalətdən tərləyib.
Nə
gələnim, nə gedənim var daha.
Gör
nə vaxtdır bu evciyin bir kərə,
Bircə
kərə, qapıları acılmır.
Daşa
dönüb, cəftələri pas tutub.
Məktublar
da cana gəlib əlimdən,
Göyərçinlər
yoruldular, İlahi...
Bütün
sevgi şeirləri yazıldı,
Bütün
sevgi romanları oxundu
Bütün
qışı, səngərlərdə buz tutan,
Əsgərlərin
corab payı toxundu.
Bircə
mənim darıxmaqım keçmədi.
Məktublarım
əlimdəcə saraldı,
Builki
qış nə sərt imiş, təəssüf,
Göyərçinlər
qırıldılar, İlahi...
Sübh
çağıydı, pəncərədən
görürdüm,
Allah
haqqı, Ay, Günəşlə görüşdü.
Mən
sobadan, soba məndən donurdu,
Tavandakı
hörümcək də tək idi.
Bir
otaqda iki tənha varıydı,
Biri
ovdan, biri yardan yanırdı.
Şüşələrin
arasından izinsiz
qonaq gələn külək belə,
tək idi.
Elə
soyuq külək idi inan ki,
Buza
dönmüş nəfəsimlə qarışdı.
Bu
qış idi, nələr olmadı, nələr,
Qonşu
kənddə qan düşmanı varıydı,
Dost
oldular, onlar belə barışdı!
Bircə
mənim darıxmağım keçmədi.
Mən,
belə çox darıxıram, İlahi...
Harda
nə vaxt, nə olarsa bilirdim.
Harda
nə vaxt, nə olarsa duyurdum.
Külqabıyla
ciyərlərim şərikdir,
Tənhalığa
yoluxuram, İlahi...
Mən
o qədər saf deyiləm bilirsən.
Harda,
kimsə, darıxsaydı duyardım.
Mən
hamının, mən hər kəsin yerinə
Darıxıram...
Darıxıram,
İlahi...
Habil Rzanur
Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 10 iyun. S. 9.