"Ovuc
- yarpaqlar sevgi izi kimi..."
Şeirlərini
Tatyana Sivetsin, Yuliya Aleyçenkonun və Nikolay
Şaboviçin tərcüməsində oxuduğum Azərbaycan
şairi Məhəmməd Hacıyev bir oxucu kimi mənim
üçün keçən ilin əsl kəşfidir.
İstedadlı
tərcüməçilərin çevirdiyi sətirlər
müəllifin orijinal bədii təfəkkürünü,
poeziya inamına can atan yaradıcılıq həvəsini
göstərir və bu həvəs oxucuya
ötürülür.
Yağışdan
islanmış skamyaların
tənhalığı
var bir də -
Baxışı
uzanar, qanı qaralar.
Ayağına
sırmaşan
Alov dolu sarmaşıq
Saraldıqca saralar.
Çinar üstünə tökər
yarpaqlarını
təsəlli kimi,
Sevişər skamyanın sinəsində
Bir cüt yarpaq.
Öpüşər, sevişər, qoxlaşarlar.
Sevinər skamya.
Qeyd etmək istərdim ki, Tatyana Sivets Leyla Əliyevanın da kitabını belarus dilinə
tərcümə edib,
Belarusda çap edilən müasir Azərbaycan poeziyası antologiyasının tərtibində
və əsərlərin
tərcüməsində mühüm
rol oynamışdır.
Tatyana Sivets Bakıya
səfəri zamanı
Azərbaycan poeziyasının
nəfəsini, rənglərini,
dərinliyini kəşf
etmiş qələm sahibidir.
Məhəmməd Hacıyev öz məhəbbətindən yazır
və belə bir təəssürat yaranır ki, onun mülahizələri oxucunun dünya haqqında təsəvvürünün
bir hissəsidir, hansı ki, insana böyük sevgiylə verilir.
Bəzən şeirlər müəyyən
bir təcrübəni
təsvir edir, lakin hər dəfə bu təcrübənin şəkilləri
fəlsəfə, insan
azadlığının dərk
edilməsi ilə birləşdirilir.
Bu, şeirləri yüksəldir,
onlara estetik çəki verir.
Gözümə ilk dəyən nədir?
Şairin kədəri, ağrı-acını
bədiiləşdirmək bacarığında qeyri-adi
bir güc var.
Hətta
Marina Tsvetayevanın, Yevgeniya
Yanişitsin, Anna Axmatovanın,
Raisa Borovikovanın fərqli lirik yaşantıları da yada düşür.
Bəli,
oxuyacağınız kitabda
şair sevgidən, hisslərdən yazır, ancaq, gənc kimi yox, sərtləşmiş,
zaman-zaman hisslərin itkisində bərkimiş
bir kişi
kimi.
Məhəmmədin şeirlərində saysız
daxili, gizli məzmunlar var. Poetik misralar hər birimizə xas olan bəzən sevinc, bəzən də qəm bəxş edən ürək ağrılarına
zərif işıq saçırlar.
Nədir ki həsrət dediyin?!
Bir az ölüm,
bir az sağlıq.
Gedəndə "Sağol" demişdin
-
Sevgimizə üzrxahlıq.
Yerdəkilər anlamadı,
Göylərə dedim sözümü.
Bir yol qırılsın güzgülər,
Bircə yol görüm özümü.
Gənc Azərbaycan şairi şübhəsiz ki, çaşqın, dumanlı
müasir Belarus poeziyası
üçün bir örnəkdir.
Məhəmməd hər bir əsl
söz sənətkarı
kimi özünü axtarır, ən çətin və kədərli sınaqlardan
keçir.
Məni
buralarda sevən olmadı,
Uzaqda bir ümid bəsləyənim
var.
Gecələr yuxuma girən olmadı;
Gecələr yuxuda səsləyənim
var.
Bir qarış dünyadı
könlümü sıxan,
Hər şey gözlərimdə qarma-qarışıq.
Sevgidi üzümdən gülüşü
yıxan,
Qəlbimin başından parlayan işıq.
Qəriblik sarmaşıb dodaqlarıma,
Boy verir həsrətim hey saçaq-saçaq.
Bilirəm, azacam o yolda, izdə,
Məni
uzaqlara kim
aparacaq?!
Bir neçə il
əvvəl Minskdə
"Zvyazda" nəşriyyatında
azərbaycanlı şair
Çingiz Əlioğlunun
şeirlər kitabı
çapdan çıxıb. Şairin əsərlərini belarus
dilinə Naum Qalperoviç, Nikolay Metlitski, Viktor Qordey, Ales Yemalyanov, Raqned Malaxovski, Oksana Yuşkeviç, Tatyana Sivets
tərcümə ediblər.
Demək
olar ki, on il keçdi
- və burada Azərbaycan poeziyası ilə Belarusun yeni görüşü!
İnanıram ki, Minskdə yaşayan gənc şair Məhəmməd
Hacıyevin kitabı
Belarus-Azərbaycan ədəbi
əlaqələrinin daha
da genişlənməsi
və ciddi inkişafı üçün
bir təkan olacaqdır.
Belə bir kitabla, Belarusa
bir o qədər də yaxın olmayan Azərbaycanın poeziyası yaradıcı
Belarus tələbələrinin, gənclərinin diqqət
dairəsinə mütləq
çatmalıdır.
Belə
də olacaq!..
Belarus Yazıçılar
Birliyinin sədri
Ales Karlyukeviç
Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 4
mart.- S.20.