Hacıbəylilər
Üzeyir
Hacıbəyli
Üçüncü
yazı
Üzeyir
Hacıbəyli - "Şuşa" deyiləndə
çoxumuzun ağlına gələn ilk isim, əlimiz ürəyimizin
üstündə dinlərkən qürurdan
köksümüzü qabardan Dövlət Himnimizin müəllifi.
Azərbaycanın
çağdaş peşəkar musiqisinin, milli bəstəkarlıq
məktəbinin banisi, müsəlman Şərqində ilk
operanın yaradıcısı. Milli mədəniyyətimizin təəssübkeşi,
böyük bir bəstəkarlar pleyadasının
(Əfrasiyab Bədəlbəyli, Səid Rüstəmov, Asəf
Zeynallı, Şəmsi Bədəlbəyli, Niyazi, Cövdət
Hacıyev, Tofiq Quliyev, Qara Qarayev, Cahangir Cahangirov, Fikrət
Əmirov, Şəfiqə Axundova və s.) müəllimi...
Musiqişünaslıqdan başqa, publisist, dramaturq,
pedaqoq və ictimai xadim kimi də fəailiyyəti müstəsna
əhəmiyyətə malikdir. 63 illik ömrünə
çox böyük uğurlar yazılan, mədəniyyətimiz
naminə həlledici addımlar atan Üzeyir Hacıbəyli sənəti
və şəxsiyyəti ilə Azərbaycan xalqının
qürur yeri, iftixarıdır.
Musiqiçiləri
öz sənətkarlığı ilə təkcə Azərbaycanın
hüdudlarında deyil, bütün Qafqazda, eləcə də
İranda, Türkiyədə, hətta Avropanın bir sıra
ölkələrində və Rusiyanın Moskva, Peterburq kimi
şəhərlərində tanınan Şuşanı
ötən əsrlərdə "Qafqazın
konservatoriyası" adlandırırdılar. XIX
əsrdə Şuşanın musiqi həyatında sonradan Azərbaycanın
digər şəhərlərində davamını tapan əhəmiyyətli
yeniliklər baş verirdi. Bu sırada Əbdürrəhim
bəy Haqverdiyevin rəhbərliyi ilə xanəndə Cabbar
Qaryağdıoğlu və tarzən Mirzə Sadıq Əsəd
oğlunun (Sadıqcan) ifasında Şuşada göstərilən
(1897-1898) Füzulinin poeması əsasında
hazırlanmış "Məcnun Leylinin məzarı
üstündə" musiqili səhnəciyi xüsusi qeyd
olunmalıdır. XX əsrin əvvəllərindən
Şuşada ilk Şərq konsertləri keçirilməyə
başlayır, bu konsertlərdə aşıqlar, xanəndə
və sazəndə dəstələri iştirak edirdi.
Uşaq ikən musiqili səhnəciklərdə xorda
iştirak edən Üzeyir bəy sonralar xatirələrində
xalq musiqisi və muğamatı dərindən mənimsəməsində
böyüdüyü mühitin əhəmiyyətli təsirindən
bəhs edir.
Qori müəllimlər seminariyasında təhsil
aldığı illərdə (1899-1904) isə dünya mədəniyyəti
ilə tanış olur, klassik musiqi əsərlərini
mənimsəyir, skripka və bariton musiqi alətlərində
ifa etməyi öyrənir, xalq mahnılarını nota
köçürür. Öyrəndikləri yalnız təhsil
dövrü ilə məhdudlaşmır və öyrəndikcə
Azərbaycan musiqi mədəniyyəti üçün nələrsə
etməyə can atır. Maarifçiliyin ən
parlaq nümayəndələrindən olan Üzeyir Hacıbəyli
mühitin yenilikçi enerjisini musiqi sahəsinə yönəldərək
Azərbaycanın ilk peşəkar bəstəkarı kimi ilk
böyük missiyasını həyata keçirir.
Müsəlman Şərqində sözün əsl mənasında
milli bəstəkarlıq ənənəsinin məhz Azərbaycanda
meydana gəlməsi bir tərəfdən obyektiv tarixi şərtlər,
sosial-mədəni kontekst ilə bağlı idisə, digər
tərəfdən subyektiv faktor olan Üzeyir Hacıbəyli
fenomeni ilə şərtlənirdi. Bəstəkarın musiqi sahəsindəki
zəhmət və canatımlarının ilk böyük bəhrəsi
"Leyli və Məcnun" operası oldu: 1908-ci il yanvarın 25-də Bakıda H.Z.Tağıyevin
teatrında ilk tamaşası baş tutan bu əsərlə
yalnız Azərbaycanda deyil, bütün Şərq aləmində
opera sənətinin təməli qoyulmaqla musiqi mədəniyyəti
tariximizdə yeni bir dövr açıldı.
Muğamla operanın sintezindən ibarət "Leyli və
Məcnun" yeni bir janrın - muğam operasının ilk
nümunəsidir. Librettosu Füzulinin poeması əsasında
yazılmış operanın musiqisi əsasən muğam və
təsniflər üzərində qurulub. Çünki
bəstəkarın fikrincə, Füzuli poemasının ruhu,
lirikası, romantik siqləti məhz muğam kimi möhtəşəm
bir musiqi ilə təcəssüm oluna bilərdi.
"Leyli və Məcnun" operasının quruluşuna nəzər
salsaq, burada opera dramaturgiyasına məxsus bütün
komponentləri görərik: uvertüra, proloq, ariyalar, xorlar,
ansambl səhnələri - duet, trio, orkestr epizodları, rəqs
və s. Lakin mövcud Avropa opera formasından fərqli olaraq,
burada klassik ariyaları muğam söbələri əvəz
edir. Xor və ansambl səhnələrində,
orkestr epizodlarında xalq musiqi nümunələrindən
böyük bacarıqla istifadə olunaraq bəstəkarın
yaratdığı musiqi parçaları ilə üzvi surətdə
bütövləşir. Üzeyir bəyin
əsas məqsədi Azərbaycan mühitində Avropanın
mədəni dəyərlərinə inteqrasiya prosesinə
musiqi ənənələrinin də qoşulması idi və
cəmiyyətin böyük bir hissəsini yeni üslub və
formalara alışdırmağın ən məqbul vasitəsi
kimi formaca avropalı, məzmunca milli olan musiqili teatrı
görürdü.
İlk
tamaşasının rejissoru H.Ərəblinski, dirijoru
Ə.Haqverdiyev olmuş operada əsas rollarda H.Sarabski (Məcnun),
Ə.Fərəcov (Leyli), C.Dağıstani (İbn Səlam),
M.Kazımovski (Məsnunun anası), Mirzə Muxtar (Məcnunun
atası), İ.Qasımov (Leylinin atası), S.Vəzirov
(Leylinin anası) çıxış edirdi. Bir
əsrdən artıqdır ki, "Leyli və Məcnun"
operası yeni-yeni quruluşlarda tamaşaya qoyulur. Məcnunlar, Leylilər nəsil-nəsil bir-birini əvəz
etsə də, operaya tamaşaçı marağı və
sevgisi azalmır; Üzeyirin dühası ilə
canlandırılan əsər Azərbaycan milli
operasının inkişaf yolunu işıqlandırmağa
davam edir.
1909-1915-ci
illərdə Ü.Hacıbəyli bir-birinin ardınca
librettolarını xalq dastanları və rəvayətlər
əsasında yazdığı "Şeyx Sənan"
(1909), "Şah Abbas və Xurşidbanu" (1912),
"Əsli və Kərəm" (1912), "Harun və
Leyla" (1915) operalarını ərsəyə gətirir. "Rüstəm və Söhrab" (1910)
operasının əsasını isə Firdovsinin
"Şahnamə" əsərinin motivləri təşkil
edir. Bu əsərlərin hamısında
Üzeyir bəy muğamdan, aşıq musiqisindən geniş
istifadə edib.
Sovet dövründə mədəni-maarif işinin musiqi
sahəsində geniş vüsət alması ilə
maarifçilik hərəkatı sanki yeni bir təzahür
tapırdı.
Opera ilə yanaşı, Azərbaycan dramaturgiyasında da
mühüm rol oynayan Üzeyir Hacıbəyli musiqili komediya
janrında "Ər və arvad" (ilk tamaşası -
1910), "O olmasın, bu olsun" (ilk tamaşası - 1911),
"Arşın mal alan" (1913) musiqili
komediyalarını da ərsəyə gətirmiş, mətnlərini
də özü yazmışdı. O həm bəstəkar, həm
də dramaturq kimi, ilk növbədə, Azərbaycan
maarifçiliyinin nümayəndəsi kimi
çıxış edir və vurğulayırdı ki,
"mən, demək olar ki, Axundovun komediyaları "Xan
Sarabi", "Məstəli şah", "Hacı
Qara" və məşhur dramaturqumuz Ə.Haqverdiyevin
"Dağılan tifaq" əsərləri üzərində
böyümüşəm". Onun opera və
musiqili komediyalarının doğurduğu ictimai əks-sədanı
əsərlərin musiqisi ilə yanaşı, toxunduğu məsələlərin
aktuallığı da şərtləndirirdi. Bu əsərlərdə dövrün məişəti,
xalqın adət-ənənələri də əksini
tapırdı.
Üzeyir Hacıbəylinin 1903-1948-ci illəri əhatə
edən publisistik yaradıcılığının ən
yaddaqalan dövrü, yəqin ki, 1918 -1920-ci illərdir. Bu iki il ərzində
ərsəyə gətirdiyi publisistik yazılar sonradan sovet
hakimiyyəti illərində yasaq edilərək xalqdan gizlədilmişdir.
Azərbaycanın müstəqillik dönəmində
Üzeyir bəy sevinc və fərəh hissi ilə hər
gün aktual və maraqlı yazılarla "Azərbaycan"
qəzetində çıxış etmiş, əvvəlcə
müxbir, parlament müxbiri kimi, ardınca isə qəzetin
redaktoru kimi çoxlu sayda məqalə və felyetonları dərc
olunmuşdur. "Nuru Paşa həzrətləri şərəfinə
böyük ziyafət", "Partiyalarımıza",
"Azərbaycan parlamanı", "Andranikin məsələsi",
"İstiqlal və istiqbal ümidi", "Qarabağ
haqqında", "Ermənistan və Azərbaycan münasibəti",
"Qarabağ hadisatı", "Erməni-gürcü
münasibəti", "Ordumuz",
"Bayrağımız sarsılmaz", "Rusiya əhvalı",
"İçimizdəki denikinlər", "Milliləşmək",
"Məmləkətimizin halı nasıldır?" və
s. yazılarında Üzeyir bəy onu narahat edən,
düşündürən ictimai və siyasi məsələlərdən
bəhs etməklə xalqın səsinə çevrilməyə,
millətin hiss və düşüncələrini əks
etdirməyə nail olmuşdur. Günümüz
üçün də aktuallığını saxlayan bu məqalələr
digər fəaliyyət istqamətləri kimi Üzeyir
Hacıbəylinin vətən sevdasının
miqyasını, uzaqgörən siyasətçi, ideyalı
publisist, ziyalı kimi mövqeyini nümayiş etdirir. Bu
gün bütün türk dünyasının himninə
çevrilmiş "Milli marş",
"Çırpınırdın, Qara dəniz" nümunələrini
də bəstəkar həmin dövrdə yaradıb. "Azərbaycan marşı" (1919) isə 1992-ci
ildə Azərbaycan Respublikasının Dövlət Himni kimi
qəbul olunub.
Üzeyir
Hacıbəyli - Bakıda azərbaycanlı tələbələr
üçün ilk musiqi məktəbinin
yaradıcısıdır. Xalq
mahnılarının ilk not nəşrinin müəllifidir
(M.Maqomayevlə birlikdə). "Azərbaycan
xalq musiqisinin əsasları" (1945) fundamental elmi əsəri
ilə musiqi elmində yeni səhifə açmaqla xalq
musiqisinin nəzəri tədqiqatının vacibliyini önə
çəkən musiqişünasdır. Bir
sıra musiqi kollektivlərinin yaradıcısıdır.
Konservatoriyada ilk çoxsəsli Azərbaycan xor kollektivini
(1926) yaratmış, 10 il sonra isə Azərbaycan
Dövlət Filarmoniyası nəzdində yeni bir xor kollektivi
təşkil etmişdir. Ü.Hacıbəyli
1931-ci ildə Azərbaycan Radio komitəsi yanında ilk notlu
xalq çalğı alətləri orkestrini təşkil
etmiş, bu orkestr üçün "Çahargah" və
"Şur" fantaziyalarını bəstələmişdir.
O, xalq çalğı alətlərinə not sistemi tətbiq
etməklə sübuta yetirmişdir ki, qədim dövrlərdən
şifahi ifaçılıq ənənələri əsasında
mövcud olan Azərbaycan xalq çalğı alətləri
Avropanın mükəmməl orkestr alətləri ilə bir
sırada durmağa layiqdir. Ü.Hacıbəyli
bu orkestrin ilk dirijoru olmuş, sonradan bu vəzifəni tələbəsi
Səid Rüstəmova həvalə etmişdir.
1930-cu illərdə
bir sıra instrumental əsərlər, mahnılar, kantatalar bəstələyən
Ü.Hacıbəylinin "Koroğlu" operası ilk dəfə
1937-ci il aprelin 30-da Azərbaycan Opera və
Balet Teatrında tamaşaya qoyuldu (librettosu H.İsmayılov və
M.S.Ordubadinindir). Azərbaycanda ilk klassik opera
hesab olunan bu əsər Üzeyir bəy
yaradıcılığının zirvəsini təşkil
edir.
Dahi Üzeyir bəyin anadan olduğu gün - 18 sentyabr
ölkəmizdə Milli Musiqi günü kimi qeyd edilir. 2021-ci il 18 sentyabrda - 28 illik
işğaldan sonra azad Şuşada - Üzeyirin vətənində,
vaxtilə erməni vandallarının
dağıtdığı və avqustun 29-da Prezidentimizin
iştirakı ilə açılışı olan Üzeyir
bəyin heykəlinin qarşısında ilk dəfə dahi bəstəkarın
doğum günü qeyd olunur, Milli Musiqi Günü çərçivəsində
Üzeyir Hacıbəyli XIII Beynəlxalq Musiqi
Festivalının konserti keçirilirdi. Möhtəşəm
himnimiz səslənərkən sevincdən gözlərimiz
dolur, Üzeyirin ölməz musiqisinin sədaları
Şuşanın dağlarını, Cıdır düzünü
aşıb hər tərəfə yayılırdı.
Üzeyir Hacıbəylinin ölkəmiz və mədəniyyətimiz
naminə xidmətlərini saymaqla bitməz. Üzeyir bəyin
ömrü boyunca imzası ilə ərsəyə gələn
bütün sferalardakı işlər imkan verir deyək ki, o
yalnız mənsub olduğu Hacıbəylilər nəslinin,
göz açdığı torpağın deyil, bütün
Azərbaycanın üzağı, qürur mənbəyidir.
Üzeyir Hacıbəyli - Şuşadır, Azərbaycandır.
Mətanət VAHİD
Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 18 mart.-
S.5.