Ədəbi konsept üfüqü
1
Ümumi
mənzərəni bilmək
istədikdə, sadəcə,
kaleydoskopu yavaşca çevirmək, gördüyünü
yaddaşına qeyd etmək və düşünmək lazımdır.
İndi sosial şəbəkələr
dövründə ən
ziyanlı şey ümumi axara qoşulmaq, hamı kimi düşünməkdir.
Belədə, mənzərə
səni "görür",
səni hədəf kimi seçir. Hətta "bəyəndim"
janrında səsin çıxmasa belə, o ümumi və bataqlıq kimi insanı dərinlərə
çəkən axara
qarşı çıxmasan,
sükutunla belə onun yanında olmasan, işlər heç də yaxşı deyildir, demək.
İndiki
dövrdə olduğu
kimi, heç zaman ədəbiyyat şüarlara
bu qədər yaxın olmayıb. Mövzu, süjet baxımından ən yaxşı poetika vəd edən hekayələrimiz belə
o şüarlara uduzur.
Yazıçı laboratoriyası
yoxdu, sadəcə, qələm var, o da pozmur,
ancaq yazır. Hamı bilir ki, həcmli yazıları kimsə oxumur (və həcmli yazıların çoxu
da şüarla dolu və nəsə "istəyən" yazılardır)
və görən kimi səhifəni çevirir. Belədə,
yəni qəzet səhifələrinin bu şüarlardan bol olan yazılarla aşıb-daşması özünəməxsus
obrazlar silsiləsi yaradır. Hamısı da
saxta, yalan və faydasız.
Ədəbi gedişatda mənzərə
və onun yaratdığı hava kəsif və boğucudur. Səhifəni
çevir, oxuma, çıx get... bu da çıxış yolu deyil. O sözlər, o yazılar,
o deyimlər artıq hər yerdə yol, cığır və döngələrdir.
Elə yazılar var (deyək ki, bədii yox, ədəbiyyatşünaslıq, yaxud tənqid...), bu kəsif və
boğucu havanın yaratdığı yolla gedib, onun "dağ ətəklərində"
saldığı cığırlarla
irəliləyib, zövqsüzlük
döngəsindən mərifətsizlik
burulğanına düşür.
Başını qaldırıb
harada olduğunu bilmək istədikdə, hər yeri duman,
çiskin sarmış
görürsən. Gözlərini
yumub-açırsan, əlac
ona qalır ki, son silah kimi gözlərindən
yol salasan ki, bu cəhənnəmdən
aydınlığa çıxa
biləsən. Yəni,
bu da bir umuddur, sən hər şeyi uduzmaq bir yana,
gözlərini də
itirə bilərsən.
Tək-tük yazılar var ki, oxuyan
kimi ağlına ilk gələn obraz "üfüq" olur, ölçü vahidi kimi, deyirsən, bu adamın yazdığı kimsənin
ağlına gəlməzdi
(üfüqün yerini
müəyyənləşdirir...), kimsə ədəbi aləmi bunun kimi görə bilməzdi və sən gözlərini diri saxlayan bu
adamı axtarıb tapmaq istəyirsən. Diogen məsələsi necəydi? Unutdum...
2
Zusman
"bədii konsept/konsepsiya" anlayışını
ədəbi mühakimə
baxımından nəzərdən
keçirir: "Bədii
konsepsiyanın tədqiqi
reallığın, bir
tərəfdən, sənət
əsərinin özü
ilə bilavasitə bağlı olan, digər tərəfdən
isə, onun hüdudlarından kənarda
qalan bir çox cəhətlərini
qiymətləndirməyə imkan verəcək; "ədəbi konsept" anlayışı bədii
əsərdən kənarda
qalan geosiyasi, tarixi, etnopsixoloji məqamlara çıxışı
olan obraz, simvol və ya motivdir". Zusman bu anlayışın
hər şeydən qabaq, dialoji xarakteri üzərinə vurğu salır. Onun fikrincə, bu "ikitərəfli ünsiyyət prosesi"ndə
əsas məqamlardan biri konsepsiyadan faydalananlarla onu yaradanlar öz rollarını sonsuza qədər dəyişir,
mübadilə edirlər.
Başqa bir müəllifin fikrincə
isə, adıkeçən
"dialoji xarakter insanların zehni və nitq fəaliyyətinin
bir növü olan bədii yaradıcılığın bütün
aspektlərinə xasdır,
onun əsas şərti "geri əlaqə prinsipi, genişlənən <...> yaradıcı
bədii mətnlə
onu dərk edən (və şərh edən) subyektlər arasında koqnitiv-praqmatik əlaqənin
dinamikasına" çevrilməsidir.
Kitab, yazı oxumaq eyforiyası var, özü
varmı? Haralardadı?
Cavanşir
YUSİFLİ
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2023.- 4 noyabr, №42-43.- S.15.