Türkün Fələstin tərəfi
Elmi
araşdırma
Fələstin
- sivilizasiyaların qovuşduğu və bütün səmavi
dinlər üçün müqəddəs bir məkandır.
Yəhudilərin Süleyman məbədi
oradadır.
Hz.
İsanın dünyaya gəldiyi Beytləhm oradadır.
Müsəlmanların qiblə olaraq yönəldiyi ilk məbəd
- Məscidi-Əqsa oradadır.
Hz. Məhəmmədin
meraca yüksəldiyi muallak qayası oradadır.
Hz.
Peyğəmbərimizin cəddi Haşimin qəbri də
oradadır....
***
Səlcuqlu sultanı Alparslanın
dövründə Qüds fəth
olunmuş və 1070-ci ildə burada Alparslanın adına
xütbə oxunmuşdu.
Bir neçə il sonra,
1096-cı ildə Qüdsü səlcuqlulardan fatimi ərəblər,
onlardan 1099-cu ildə xaçlılar, xaçlılardan isə,
1169-cu ildə Səlahəddin Əyyubi aldı. 1250-ci ildən
1517-ci ilə qədər Fələstin, Misir, Suriya və
Hicaz da daxil olmaqla, bu torpaqlar məmlük türk dövlətinin
əraziləriydi və məmlüklü sultanları tərəfindən
idarə olunurdu. 1517-ci ildə Osmanlının süqutuna, yəni
1918-ci ilə qədər bu yerlər Osmanlı
imperiyasının əraziləridir.
Az qala, min il boyunca bu torpaqlar türklərin - səlcuqluların,
məmlüklülərin, osmanlıların hakimiyyəti
altında olub. Hətta tarixdən öncəki
çağlarda da, Fələstin Turanın qurucusu Alp Ər
Tonqanın (Əfrasiyabın) fəth etdiyi ölkə kimi
tanınır. Firdovsinin yazdığına görə, Alp
Ər Tonqa (Əfrasiyab-Maduva) ərəb sərkərdəsini
məğlub etmişdi. Azərbaycan və Anadolu fatehi kimi
tanınan Alp Ər Tonqanın cahan hakimiyyətinə Misir,
Yahudiya, Suriya da daxil idi. Tövratda da buna işarətlər
var: "Əhdi-Ətiq"də yəhudilərə və
babillilərə ünvanlanmış aşağıdakı
xəbəri nəzərdə tuturam: "Quzeydən bir ordu gəlir.
Dünyanın uclarından böyük bir ulus hərəkətə
keçir. Atlara minib gəlirkən, kükrəyən dənizi
andırır səsləri".
Bu sözlərin Sakalara aid
olduğu çox qaynaqlarda etiraf edilib. Sakaların hökmdarı
isə Alp Ər Tonqa idi...
Səlib
müharibələri də
tarixən, ərəblərə
qarşı deyil, daha çox türklərə qarşı
baş verib. Və hədəfi Fələstin torpaqları -
Qüds, yəni Yerusəlim olub. Buna görə də Avropa ədəbi
qaynaqlarında müsəlman demək, daha çox türk deməkdir.
Hətta Məhəmməd də, bəzən türk peyğəmbəri
olaraq təqdim olunur. Səlib yürüşlərini təbliğ
və vəsf edən Kamoens "Luziadlar" əsərində
avropalılara xitabən yazırdı: "Ey avropalılar, ey
almanlar, ey fransızlar, ey ingilislər, ey italyanlar, türklərlə
mücahidə dururkən bir-birinizlə axmaqca nə
boğuşursunuz, nə müharibə edirsiniz?.."
Kamoens İspaniya Kralı Şarl Kentə qarşı Qanuni
Sultan Süleymanla ittifaq bağlayan I Fransuaya xitabən deyirdi:
"Yerusalemi müdafiə üçün üstün
xristian ünvanını takındığın halda bunu təkzib
və özünü aşağılayaraq o müqəddəs
şəhərə xəyanət etdin! ...Ey avropalılar, ey
xristianlar, madam ki, sizdə din qeyrəti qalmamışdır,
barı, qızıl və sərvət hərisilə
bir-birinizlə birləşib türklərə hücum ediniz!.."
Kamoensin
yazdıqlarından da göründüyü
kimi, Fələstin torpaqlarındakı Qüdsə sahib
çıxmaq üçün türklərə hücum etmək
lazım idi...
***
Qəzzada
baş verən son hadisələr və istər Türkiyə
Böyük Millət Məclisindəki qrup
toplantısında, istərsə də "Böyük Fələstin
mitinqi"ndə Ərdoğanın çıxışı
yuxarıda xatırlatdığım həmin min illik
dövrün səsi kimi eşidildi. Xaç
yürüşü ovqatı ilə İsrailin yanında yer
alan Qərb dövlətləri dünyanın geopolitik mənzərəsini
yenidən nizamlamaq niyyətinə düşübsə, o
zaman Fələstinin taleyi siyasi yaddaşa Osmanlı faktorunu gətirir.
Çünki dünyanın ən qədim millətlərindən
biri olan yəhudilərin də orada nüfuz sahibi olması
mifoloji qaynaqlardan və Tövrat mətnlərindən sonra,
yalnız Osmanlı amili ilə bağlıdır. Yəhudilərin
Fələstinə hicrət ideyası sionistlərin XIX
yüzilin sonlarında, daha dəqiq, 1897-ci ildə
İsveçrənin Bazel şəhərində keçirilən
I konqresində irəli sürüldü. Bunun
üçün, yəhudilər İstanbulda məşrutiyyət
qanununun elanından çox məmnun idilər. Ancaq
Osmanlının rəyi, razılığı onlar
üçün böyük şərt idi. Əli bəy
Hüseynzadənin dediyi kimi, "Şu qədər ki,
türkləşməyib və türkləşdirilməyib,
yəhudilikdə azad buraxılmalarını və Fələstin
qitəsinə yığıla bilmələri
üçün Osmanlı dövlətinin riza və
müsaidəsini başlıca şərt bilirlər..."
Ərdoğanı belə ötkəm danışmağa
vadar edən səbəblərdən biri də tarixdir. Yəni
Fələstin məsələsində söz sahibi olmağa
dünya dövlətləri arasında Türkiyədən
ziyadə, heç bir dövlət bu dərəcədə
haqq sahibi deyildir. Çünki Fələstin 1517-ci ildən
etibarən, Osmanlı dövlətinin ərazisiydi. Dediyim kimi,
əgər dünya siyasətində yeni və gözlənilməz
geopolitik açılımlar baş verirsə, bütün
kurallar və yasalar dövriyyədən
çıxarılırsa, yeni siyasi prinsiplər diqtə
olunursa, dünyanın insan haqları bəyannaməsi bir tərəf
üçün keçərli, digər tərəf
üçün keçərsizdirsə, o zaman Türkiyə
də burada Osmanlı imperatorluğunun varisi olaraq, eyni zamanda,
bu torpaqların tarixi sahibi kimi çıxış etmək
haqqı qazanır...
Digər
tərəfdən, indi
dünyanın dəyişilən siyasi mənzərəsi
fonunda baş verən proseslər XIX yüzildəkindən
heç fərqlənmir. Mədəni sionizmin banisi kimi
tanınan Ukrayna əsilli yəhudi esseist Ahad Ha-am 1891-ci ildə
yazdığı "İsraildən gerçəklər"
məqaləsində bildirirdi: "Yəhudilər
sürgündəykən, köləydilər, indi isə
özlərini sonsuz bir özgürlük içində
gördülər. Bu böyük dəyişiklik onların
bir kölənin kral olması örnəyində də
görüləcəyi kimi, zülm və
zorakılığa meyil etmələrinə səbəb oldu.
Ərəblərlə qəddarlıqla davranırlar,
torpaqlarına təcavüz edir, onları heç bir səbəb
olmadan döyürlər. Heç kimsə də
çıxıb, bu təhlükəli gedişə son vermələrini
tələb etmir". (Sitat A. Cohenin "İsrail və ərəb
dünyası" kitabından götürülüb - A.T.)
Ahad Ha-amın 130 il əvvəl dedikləri indiki Qəzza hadisələrinə
Avropa liderlərinin münasibəti ilə oxşardır,
deyilmi? Onda necəydisə, indi də elədir. İndi də
Qərb dövlətlərindən hansısa
çıxıb, bu təhlükəli gedişə son verilməsini
tələb etmir. 1891-ci ildə də beləydi, 2009-cu ildə
də, indi 2023-cü ildə də. Ancaq tarixin iç
qatında elə bu xaçpərəst qövmləri yəhudiləri
Hz. İsanın qatili kimi zaman-zaman yamanlayıb və həmin
zamanlarda onları Osmanlı sultanları himayə edib.
Türkiyə bu prosesdə
"Ədalət mülkün təməlidir"
düsturuna iman gətirən Osmanlının varisi sifəti
ilə səsini qaldırır. Amerikanın tez-tələsik
öz hərb gəmilərini Ağ dəniz sahillərinə
sürməsi də, Rusiyanın Amerika ilə adekvat ritorikada
danışması da, xristian dünyasının liderlərinin
- Amerika prezidenti Baydenin, İngiltərənin Baş naziri
Sunakın, Fransa prezidenti Makronun, Almaniya kansleri Şoltsun,
İtaliyanın baş naziri Meloninin, Yunanıstanın Baş
naziri Miçotakisin ard-arda Təl-Əvivə gəlib,
Netanyahuya dəstək olmasını görüb, ən yeni
tarixdə xristian dünyasının siyasi yaddaşına
bütün mənalarda heyrət etməmək olmur. Yəhudiləri
öz mənafelərinə görə qovanlar, sonrakı əsrlərdə
yenə də öz mənafeləri üçün və Osmanlının
dövlət yapısını zədələmək məqsədi
ilə onların Fələstin torpaqlarına yerləşdirilməsini
təmin edən, sionist hərəkatlara rəvac verən elə
bu liderlərin mənsub olduqları ənənəvi antisemit
dövlətlər olmamışdımı?
İran
da bura biganə deyil.
İran baxımından məsələ, məncə, təkcə
din amili ilə bağlı deyil, tarixi yaddaşla əlaqəlidir.
Axı Yerusəlimdəki (Qüdsdəki) yəhudi məbədinin
qurulması barədə qərar Astiaqın süqutundan sonra
- II Kirin (Keyxosrov) zamanında, Daniyal peyğəmbərin
Keyxosrova təlqinlərinin nəticəsində verilib.
"Tövrat" da bunu təsdiq edir: "Midiya elindəki
Ahameta Qalasında bir tomar bulundu. Tomarın içində
bunlar yazılıydı: "Kral Koreş (II Kir),
krallığının birinci ilində, Tanrının Yerusəlimdəki
Tapınağına ilişkin belə buyruq verdi: "Bu
tapınağın yenidən qurulması üçün təməl
atılsın". Beləliklə, Yerusəlim Yaxın Şərq
torpaqlarında kəyanilərin-əhəmənilərin-farsların
iltifatı hesabına dünya yəhudilərini öz
başına yığa bilir. Yəhudi məbədinin təməlləri
fars hökmdarının əmri ilə atılır...
Yuxarıda ənənəvi antisemit
dövlətlərdən
danışdım. Antisemitizmin Avropa mənşəli bir hərəkat
olması indi, az qala, unudulmaq üzrədir. XI-XIV yüzilliklərdə
Fransa, İspaniya kimi böyük dövlətlərin kilsələri
öz xaçpərəst təəbəsinə yəhudilərlə
dost olmağı, onlarla münasibətlər saxlamağı
yasaq etmişdi. Fransada kral VI Karlın zamanında yəhudilər
bu ölkədən çıxarılmışdı.
İspaniyada inkvizasiya tonqalları, həm də yəhudilər
üçün qurulurdu.
Buna rəğmən, tarix fərqli interpretasiyada təkrar olunur. Fələstin
problemini çözmək üçün Avropa liderlərinin
müsəlman qırğınlarına yol açmaqda olan
laübalı münasibətləri, bunu körükləndirmək
üçün onların İsrail ziyarətləri yəhudilərə
gərəkdirmi? Bu mənada, Ərdoğan haqlıdır:
"Bugün sırtını dayayarak efelendiği
güçler yarın gittiğinde İsrail halkının
güven, merhamet arayacağı ilk yer 500 yıl önceki gibi
Türkiye olacaktır." Ərdoğan bunu deyərkən,
Türkiyənin tarixi təcrübəsinə istinad edir...
Fələstin nə istəyir?
- Mərkəzi Qüds olan öz bağımsız dövlətini
qurmaq istəyir. Avropalılar da XX yüzilin əvvəllərində
Fələstində mərkəzi Qüds olmaqla, bir xristian
dövləti qurmaq istəmişdilər.
Əslində belə anlaşılır
ki, Qərbin yeni Yaxın Şərq layihəsində mərkəzi
Qüds olmaq üzrə fərqli bir xristian dövlətinin
reallaşması hələ növbə gözləməkdədir.
Belə bir ideya 1917-ci ildə də var idi. Atatürk də
bunu bilir və 30 sentyabr 1917-ci ildə yazdığı
raportunda buna işarət edirdi. Bütün ərəb aləmini
öz nəzarəti altına alacaq belə bir xristian dövlətinin
yaranması onu narahat edirdi. Bunu önləmək
üçün 1917-ci ildə 7-ci Ordu Komandanı Mustafa Kamal
hərbi nazir Ənvər Paşa və daxili işlər
naziri Tələt Paşaya ünvanladığı raportunda
Sina-Fələstin Cəbhəsinin bir Osmanlı-Türk
komandanı olaraq onun əmrinə verilməsini istəyirdi. O
illərdə Mustafa Kamal Paşa bu torpaqlarda türklərin
verdiyi mücadiləyə İldırım Orduları
sırasında qatılmışdı və 1917-ci ildə
Mustafa Kamal İldırım Orduları sırasından
baş ordu qərargahına gətiriləndən 3 həftə
sonra Qəzza zolağı ingilislərin nəzarətinə
keçmişdi. Bu, həmin Qəzzadır. Onunla bağlı
bir zamanlar Mustafa Kamal Paşa Atatürk narahat idi. Qəzzanı
türklərdən almaq üçün Atatürkün
komandan olduğu türk ordusuna qarşı ərəblərlə
ingilislər birləşib, eyni cəbhədə
vuruşmuşdular. Qəzza tarixdə ilk dəfə o zaman
süqut etmişdi.
Türkiyə prezidenti "Ey
Batı, size sesleniyorum, siz yeniden bir
hilal-haçlı mücadelesi mi estirmek istiyorsunuz?", yəni
siz yeni bir səlib müharibəsinəmi başlamaq istəyirsiniz?
- deməklə, İsrailə yan almış Qərb dövlətlərinin
başçılarına xitabında, həm yəhudilərin,
həm də avropalıların yaddaşına müraciət
edir. Bu, həmin Qərbdir, bir vaxtlar yəhudiləri Avropadan
qovmuşdu. Avropadan qovulanda yəhudilərə sahib
çıxan tək məmləkət isə, Osmanlı
ölkəsi idi. Ərdoğan yaddaşı yeniləyir:
xaçpərəst dünyası yəhudiləri
Avropanın müxtəlif ölkələrindən
sürgün edəndə, Sultan II Murad Osmanlının
qapılarını onların üzünə açdı.
Türk torpaqlarında sakin etdi. II Bəyazid öz zamanında
yəhudiləri Selanikdə barındırdı. Fatih Sultan Məhməd
İstanbulu fəth edəndə yəhudiləri Anadoludan
İstanbula köçürüb onlara arxa durdu. 1906-cı
ildə Əli bəy Hüseynzadə yazırdı: "Bəni-İsrail,
xristian ölkələrində gördügü zülm və
sitəmlərə heç bir zaman Şərqdə məruz
qalmamışdır. Hətta İspaniyadan qovulan, ya sair
ölkələrdən gördükləri zülm səbəbilə
qaçan musəvilər, Osmanlı səltənəti tərəfindən
məmnuniyyətlə qəbul olunub". Türkiyə
prezidentinin sözünü kəsərli və etibarlı edən
də tarixin bu səhifələridir.
Ərdoğan tarixi həqiqəti söylədi: "Antisemitizm ortaya çıkmamış tek coğrafya, tek devlet biziz". 115 il əvvəl Bakıda Əli bəy Hüseynzadə bunu bir az da dərindən ifadə etmişdi: "Antisemitlərin iddiasına gəlincə, zənn etməm ki, sionizmdən türklər üçün bir zərər hasil olsun! Biləks avropalıların gələcəkdə Suriya tərəfindən gözlənilən hücumlarına qarşı qövmi-yəhudun dəxi osmanlı əsgərinə pişdarlıq (öndərlik) xidmətində buluna biləcəkləri daha ziyadə ümid doğurur". Əli bəy Hüseynzadə bu sözləri yazanda antisemitizm Rusiyanın dövlət siyasəti səviyyəsindəydi. Və bu sətirlərin yazıldığı günlərdə Peterburq və Moskva küçələrində Həqiqi Rus İttifaqının, Mixail Arxangel Cəmiyyətinin qara üzlü (və qarayüzlü) terrorçuları iqtisadçı Herzenşteyni, Yollosu qanına qəltan edir və Hüseynzadənin şəxsində Azərbaycanın milliyyətçi mətbuatı yəhudilərin haqqını müdafiə edirdi. Hətta "Bunların qəbahəti vəhdaniyyət yolunda peyğəmbərlərin əksəriyyətini yetişdirən İsrail qövmünə mənsub olmaqdır... Ey Musanın əsayi-əjdərhanümudi! Nərədə qaldın?!" deyə Hz. Musanın sehrli əsasını Rusiyada və Avropanın müxtəlif ölkələrində qətlə yetirilməkdə olan yəhudilərin köməyinə çağıran Əli bəy Hüseynzadə yazırdı: "Yəhudilər daima türk dostu olmuşlar və bu halda qalacaqlarına şübhə etməməlidir!..."
Ərəb və Turan amili. Hz. Məhəmmədin təliminə görə, ərəbin ərəb olmayana Allah sevgisinin dərəcəsindən başqa heç bir üstünlüyü yoxdur. Yəni peyğəmbər ərəblərə millətçiliyi qadağan edir. Yəhudi dini isə, fitrətən, millətçidir. Onun Allahı Yahova da yalnız yəhudilərin Allahıdır. İslam isə, ümmət fəlsəfəsinə söykənir. Amma XVIII yüzilin sonlarından etibarən, ərəblər arasında türklərə qarşı yeni bir millətçilik dalğası qabardı. Bu dalğanın Qərb dövlətləri tərəfindən hərəkətə gətirildiyini hamı bilir. Tutaq ki, Fələstin və Hicazı ingilis, fransız ordularının işğalından xilas etmək üçün İstanbulda verilmiş cihad çağırışına, ilk növbədə, elə ərəblərin özü etina etmədi. Məkkə əmiri Şərif Hüseyn Paşa 1917-ci ildə ona Suriya, İraq və Hicazdan ibarət müstəqil bir Ərəb dövlətinin krallığını vəd edən ingilislərin vədinə uydu və onu Məkkə əmirliyinə gətirən Osmanlı xanədanına xəyanət etdi. Karl Brokkelman "İslam ulusları və devletleri tarihi" kitabında yazır: "1917-ci ilin dekabrında ingilislər Fələstinə girə bildilər… ingilis casusu Lavrence Məkkə şərifi Hüseyni bağımsız bir dövlət qurma ümidi ilə Osmanlı dövlətindən ayrılmağa qandırmışdı… Türkiyə I Cahan savaşına girincə, Osmanlı Şeyxülislamının qutsal cihad çağırışına Şərif Hüseyn qatılmayacağını İngiltərə hökumətinə həmən bildirdi". Bu məyusedici faktlar Azərbaycan ədəbiyyatında da öz əksini tapıb. Hüseyn Cavidin "İblis" faciəsində elə həmin hadisələrin təzahürüydü ki, sevincini gizlədə bilməyən ərəb zabiti: "Açıvarmiş hüdudu bolqarlar, / Kövkəbi-tale, eyləmiş də üful, / İngilislərlə dolmuş İstanbul" - deyir. Bu, ingilislər tərəfindən qızışdırılmış ərəb millətçiliyinin törətdiyi fəsad, krallıq mənsəbi naminə ümmət fəlsəfəsinə arxa çevirmiş bir ərəb millətçisinin tarixi xəyanətiydi. "İblis" faciəsində İstanbulun ingilislər tərəfindən işğalına sevinən ərəb zabitinin ruh halına heyrət edən yaralı türk zabitinin dediklərində də buna işarət olunur: "Ah ərəb, cismi, ruhu, qəlbi ərəb, / Həm də məmnun... nədir bu halə səbəb?"
İngilislər Şərif Hüseyn Paşanı aldatdılar və onu cəmi səkkiz il mövcud olmuş kiçik bir parçadan ibarət Hicaz ölkəsinin kralı, oğlu Abdullahı İordaniya kralı, digər oğlu Feysəli isə İraq kralı elan etdilər. Beləcə, Qərb ərəb dünyasını bir ailənin arasında böldü. Osmanlının ümmət fəlsəfəsi bu torpaqlarda həmin illərdə tənəzzül etdi. Sonralar Ərəbistan krallığına vəhabi Səud gətirildi.
İngiltərənin xarici işlər naziri Artur Balfurun 1917-ci ildə Fələstində yəhudilər üçün milli ocağın yaradılmasını vəd edən məşhur "Balfur bəyannaməsi"nə əsasən, Avropa ölkələrinin dəstəyi ilə sionistlərə Fələstində milli vətən arzularını gerçəkləşdirmək nəsib oldu. Məhz bu dönəmdə Fələstin torpaqlarında gələcək İsrail dövlətinin təməlləri atıldı. Digər tərəfdən, 1918-ci ildə artıq Kərkük və Mosul ingilislər tərəfindən tutulmuş, Hələb təslim olmuş, fransızlar Beyrutu işğal etmiş və 30 oktyabr 1918-ci il tarixli Mondros müqaviləsinə əsasən, Osmanlı dövlətinin I Dünya müharibəsindəki məğlubiyyəti təsdiq edilmişdi. Amma doğrudan da, Ərdoğanın dediyi kimi, 100 il əvvəl Kərkük bizim üçün nə idisə, Qəzza da bizim üçün o idi. İndi Qüdsün, yaxud Fələstinin, yaxud Qəzzanın "bizə nə dəxli var?" deyənlərə Hüseyn Cavid məhz Qüds, Bağdad uğrunda çarpışmaq istəyən "İldırım orduları" zabitlərindən birinin ürək sözlərini bu sətirlərlə ifadə etmişdi: "Türk oğlu sözündən dönməz, / Məhv olur da sürüklənməz. / Həp yüksəlmək dilər, enməz, / Çarpışır yaşar..." Və qəribədir ki, Hüseyn Cavid Turana çağırış edən və "Turana qılıncdan daha kəskin, ulu qüvvət / Yalnız mədəniyyət, mədəniyyət, mədəniyyət" sözlərini Bağdad civarında savaşan, Fələstin və İraq səmtlərini tərk etmək məcburiyyətində qalan türk ordusu zabitinin dilindən demişdi.
Burada bir haşiyə çıxmaq istəyirəm: Əli bəy Hüseynzadə ilə bir yerdə İstanbul Universitetində təhsil almış, İttihad və Tərəqqi Cəmiyyətinin qurulmasında onunla bir yerdə iştirak etmiş və İstanbul Universitetində Hüseyn Cavidin də müəllimi olmuş Rza Tevfiq Mim Kemal Ökenin "Sionizm və Fələstin sorunu" kitabında bildirildiyinə görə, 1909-cu il mart ayının 11-də İstanbuldakı Gənc Yəhudilər Dərnəyindəki çıxışında özünü sionist adlandırsa da, yəhudilərlə çox yaxın irtibatda olsa da, Fələstinin türklərdən çox, musəvilərin ana vətəni olduğunu bəyan etsə də, yəhudilərin Fələstində "ortaq ana vətənimizi" dirçəltmək üçün türklərlə bərabər çalışmalarını tövsiyə edirdi və onlara muxtariyyət verilməsinin qəti əleyhinə idi. Diqqət yetirilməli məqamdır. Rza Tevfiq Fələstinin yüksəlişini yəhudilərin ərəblərlə deyil, türklərlə işbirliyi yapmalarında görürdü.
100 il əvvəl Azərbaycanda milliyyət platformasında dayanan mütəfəkkirlərimiz yəhudilərlə dost olub. Yəhudilər də bizə dost olub. Bunu, xüsusən, Əli bəy Hüseynzadə dönə-dönə iqrar edib. Görünür, burada Xəzərlərlə genetik irtibatımız da istisna deyilmiş. Milad öncəsi 580-ci illərdə Babil kralı II Nebukadnezar Qüdsü ələ keçirəndə yəhudiləri sürgün etmiş, yəhudilər də o zaman iskitlərin güclü olduğu Xəzər dənizinin sahillərinə -türk mənşəli xəzərlərin ölkəsinə sığınmışdılar və Zəki Vəlidi Toğanın qənaətinə görə, xəzərlərin yəhudi dinini qəbul etməsi də həmin dövrlərə təsadüf etməkdədir və həmin amillə bağlıdır.
Qəzzanın tabusu nə ərəblərə, nə də yəhudilərə aiddir. Qəzzanın tabusu İslam bayrağını bu yerlərdə 1071-ci ildən 1917-ci ilə qədər dalğalandıran türklərə məxsusdur. Ərdoğan həmin mənəvi irsin varisi kimi danışır. 1917-ci ildə Qəzzanın ingilislər tərəfindən işğal edilməsi Osmanlı imperatorluğunun süqutunu tezləşdirdi. İndi isə, Fələstində baş verən qanlı faciənin fonunda "Tövrat"ın Samuel qismi dövriyyəyə girir. Üç min il bundan əvvəl gəlib-keçmiş Amalek qövmü xatırladılır. Və Samuel yəhudi kralı Saula Rəbbin sözlərini xatırladır: "İndi get, Ameliklilərə saldır. Onlara aid hər şeyi bütünlükdə yox et... Qadın, kişi, çoluq-çocuq, öküz, qoyun, dəvə, eşşək,... hamısını öldür!" çağırışı yenidən xatırladılır. Vəziyyət bu dərəcədə vahiməlidir. Məsələ multikultral çevrədən, hətta dini kontekstdən də çıxıb, qorxunc bir şəkil alıb.
Fələstinin türklərə dəxli varmı? Bəlli coğrafiyanın çevrəsində daha qədimlərdən - Tövratdakı tarixlərdən də əvvəlki çağlarda əcdadlarımızın izinə rast gəlinməkdədir. Amma biz qəbləl tarixə (yəni tarixdən əvvəlki tarixə) deyil, 1071-ci ildən başlayan yeni türk tarixinə istinadən bilirik ki, Malazgirddə Anadolunun qapılarını türklərin üzünə açmış, Azərbaycanın qapılarını Bizansın üzünə qapamış Alparslanın sərkərdələrindən biri - 1070-ci ildə Fələstində türkmən bəyliyini quran Atsız bin Uvak əl-Xarəzmi Qüdsdə səlcuqlu sultanı Alparslanın adına xütbə oxutmuşdu...
1 noyabr 2023
Azər TURAN
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2023.- 4 noyabr, ¹42-43.- S.16-17.