Füzuli internet əsrində yaşasaydı...
İskəndər Pala ilə Məhəmməd
Füzulinin "Su"
qəsidəsi haqqında
söhbət...
İstanbulda olarkən dünyaşöhrətli
türk yazıçısı,
tanınmış tədqiqatçı
İskəndər Pala ilə
söhbətləşdik. İskəndər
bəy bizi öz "iş yeri"ndə - "Pala yazıxanası"nda
qarşıladı. Budəfəki
söhbətimizdə Məhəmməd
Füzulinin Həzrəti
Məhəmməd peyğəmbərə
həsr etdiyi "Su" qəsidəsi haqqında danışdıq. Qeyd edim ki, İskəndər bəyin "Su qəsidəsi" adlı
ayrıca kitabı
var. Həmin kitabı
oxumuşdum. Müsahibəmizdə
onun kitabında izah etdiyi məqamlardan
deyil, həmin kitabdan doğan suallar ətrafında danışdıq.
- Adətən, klassik
ədəbiyyatda peyğəmbəri
gülə bənzədirlər,
Füzuli isə "Su" qəsidəsində
onu suya oxşadır. Siz bu məsələni "Su qəsidəsi"nə
həsr etdiyiniz eyniadlı kitabınızda,
sadəcə, "Füzuli
fərqi" adlandırırsınız,
amma bu fərqin
mahiyyətini əsərinizdə
əsaslı şəkildə
izah etmirsiniz. Sizcə, Füzuli nə səbəbdən belə bir fərqin
yaranmasına ehtiyac duyub?
- Su həyatdır. Həzrəti Füzulinin yaşadığı coğrafiyada
isə su həyatdan da artıq bir nemətdir, elə həyatın özüdür. Hillədə,
Dəclə ətrafında
yaşamaq suyu bir çiçəkdən
də daha gözəl və estetik görməyə dəlalət edir. Suya çatmaq, sudan ötrü darıxmaq, su əldə etmək, sudan ayrılmaq, suyun həsrətini çəkmək... Füzuli
bu əsərində suyu ismin bütün
halları ilə izah edir. Əks
halda, ən möhtac olduğu, ən sevdiyi, ən çox arzuladığı Həzrəti
peyğəmbər arasında
sudan daha mənalı təşbeh,
bənzətmə, alleqoriya
və ya məcaz istifadə etmək Füzuli şeirinin ümumi səviyyəsindən aşağı
olardı. Rəsulullah,
Füzuli ustadımız
üçün həyat
deməkdir və bütün qullarının
Ona su qədər möhtac olduğunun bundan daha gözəl
dəlili tapıla bilməz.
- Su halını dəyişib bir haldan, başqa bir hala düşür.
Maye halından buxara, yaxud buza çevrilir.
Sizcə, suyun üç halını peyğəmbərin həyatındakı
hansı dönəmlərlə
müqayisə etmək
olar?
- Mənə görə belə bir müqayisə
aparmaq çətindir.
Biz Rəsulullahın möminlərə
qarşı şəfqətli,
mərhəmətli, qayğıkeş
və səmimi təbiətini suyun axmasına bənzətmək
mümkündür. Bu məntiqlə
Onun müşriklərə
qarşı münasibətinin
də buz qədər sərt olduğunu xatırlaya bilərik. Füzuli Rəsulullahın tutduğu
yoldan dərs almaq, həmçinin, onun verdiyi mesajları
çatdırmaq üçün
Onun ümməti olduğunu tez-tez xatırladır, həmçinin
bu məqamı, yəni onun getdiyi yolla getməyi
suyun həyat üçün vacibliyi ilə müqayisə edərək dönə-dönə
vurğulayır.
- Füzulinin haqqında
danışdığımız qəsidəsində suyun harada maddi, harada
mənəvi məna kəsb etməsi bilinmir. Sizcə, bu qarışıqlığı
şair nə üçün yaradıb,
bu ziddiyyət suyun həm bu dünyada, həm də axirətdəki funksiyası,
mahiyyəti ilə bağlıdır, yoxsa ayrı bir səbəb
var?
- Füzuli suyun bütün hallarını
maddi və mənəvi yöndən
izah edib, mücərrəd və əyani fikirlər ərtafında su ilə insan arasında bir əlaqə yaradır. O, insanı kimya laboratoriyasındakı
birləşmiş qablar
və ya "U" şəkilli çubuq kimi görür.
"U" şəkilli çubuğun
içinə su dolduranda iki tərəfdə səviyyə
bərabərləşir. Allah insanı maddədən və mənadan yaradıb. Maddəmiz ətimiz, sümüyümüz,
gözümüz, qaşımız
kimi, əllə toxunulması mümkün
olan nəsnələrdir.
Mənamız isə zehnimiz, könlümüz,
ruhumuz, canımız,
duyğularımız və
s. kimi gözlə görünməyən tərəflərimizdir.
İnsan, yalnız maddi varlıq olsaydı, digər canlılardan fərqi qalmaz, nəticədə heyvana bərabər olardı. Necə ki, ağlını, könlünü,
ruhunu düzgün istiqamətdə yönəltməyən
insanın get-gedə heyvanlaşması qaçılmaz
olur. Füzuli insanın maddi ilə mənəvi dünyası arasındakı
suyu "U" şəkilli
çubuğun gözlərindəki
uyğunluq kimi qiymətləndirir və bu düşüncəni həyatın mahiyyəti hesab edir. "U" şəkilli çubuğun
bir tərəfinə
daha artıq təzyiq göstərsəniz,
digər gözündəki
səviyyənin artdığını
görəcəksiniz. Yaxud
da bir tərəfi yüksəltsəniz, o biri
tərəf azalacaq. İnsan da maddi tərəfinə daha çox güc verdikcə, mənəvi tərəfi
azalır. Materialist düşüncənin
insanları saldığı
vəziyyət budur. Əksini desək, əslində, insanın məna tərəfini yüksəldib, maddi varlığına daha az bağlanması lazımdır - Sufilərsayaq.
Füzuli "U" şəkilli
çubuqdakı suyun
bərabərliyinin vacibliyini
ən yaxşı qavrayanlardan biridir və elə hey mənaya işarə edir, -
könül, ruh
deyir, sevgi, inanmaq, söyləyir. Buna
görə də onun bu qəsidəsində
suyu gah maddi, gah mənəvi izahlar ilə həyatın mərkəzində olan varlıq kimi görürük.
- Füzuli nə üçün peyğəmbərin
möhtəşəmliyini təbiətin möhtəşəmliyi
fonunda əks etdirir?
- Əgər o peyğəmbərin
ehtişamını göylərin
ehtişamı ilə
müqayisə etsəydi,
inanın, bunu da ən yüksək səviyyədə bacarardı.
Rədifi su olan bir qəsidə
üçün Rəsulullah
məhəbbətinə aparan
yolda bundan daha mükəmməl bir nəql üsulu
seçilə bilməzdi.
Zənnimcə, Füzuli
internet əsrində və
ya texnoloji dövrdə yaşasaydı,
peyğəmbəri kibernetik
aləmin içində
də möhtəşəm
bir şəkildə təsvir edə bilərdi. Nəhayətdə,
kainatın ehtişamını
kainatın ən uca varlığının
ehtişamıyla: "Sən
olmasaydın, sən olmasaydın, ey Məhəmməd, aləmləri
yaratmazdım" hədis-i-qüdsisinə
əsasən, izah edərək, ümmət
olmağın ən gözəl örnəklərindən
birini yaratmışdır.
Bax, əsl iman budur.
- Dini, irfani düşüncəyə
görə, dünya yaranandan zaman axır, sanki Tanrıya doğru yol alan, yaxınlaşmaq eşqinə düşən
hər şey əbədidir.
Bu mənada su anlayışı qəsidədə,
həm də əbədiyyətin simvolu
deyilmi?
- Zaman bir çaydır. Orada əzəl ilə əbəd bir-birinə qovuşaraq bütünləşir. Eynən quyruğunu ağzına salan bəzəkli əjdahalar kimi. Zaman belə halı ilə də daim bu cür
fırlana-fırlana axır.
Bəşər övladı
"zaman" deyilən çayın
içinə girir (doğulur), bir müddət çayda üzür (həyat) və ona verilən
nəfəs tükənəndə
çaydan çıxır
(ölüm), sonra başqa bir qiyafədə yaşamağa
davam edir. Buna görə də zaman çayı daim ölümə tərəf
axır və onun içində qalan, əbədi olan heç nə və heç kəs yoxdur. Hər nəfəs canlını
ölümə doğru
daha da yaxınlaşdırır.
Allahın xalis qulları üçün
ölüm səadətdir.
Sufilər üçün
isə ölüm Allaha sarı yeriməkdir - Fənafillah
məqamı. Zaman çayının
əbədiliyi ilə
suyun əbədiliyi arasında bir rabitə var. Allah-təala
"Həyatı olan
hər şeyi sudan yaratdıq" buyurur. Türk mifologiyasında və digər mifologiyalarda insanın yaradılışı
su ilə bağlı təsvir olunur. Modern elmin qənaətinə görə,
insanın bədəninin
səksən faizi sudur. Kainat insansız,
hansısa, bir məna daşımadığına
və mahiyyətsiz olacağına görə,
- həyat olmayan planetləri düşünün,
- su insana kainatla birgə var olmağı reallaşdıran
əsas ünsürdür.
Buna görə də
həyatı təşkil
edən dörd ünsürdən biri olan su əvvəldə
gəlir, torpaq, hava, od isə sudan sonra yaradılıb.
- Nizami Gəncəvi yazır: "Nə atəş bilir ki, yandırıcıdır, nə
də su bilir ki, dirilik saçır, insanlara ölməzlik verir". Yəni su və
atəşin missiyasını
onlara Tanrı verib. Təbiətin şüuru Allahın onlara verdiyi vəzifələrdədir. Amma Füzuli isə suyu bu əsərdə
şüurlu varlıq
kimi təsvir edib. Sizcə, şüurlu varlıq kimi təsvir edilən su, Füzulinin nəzərində
nəyin simvoludur?
- Mən də suyun şüurlu olduğuna inanıram. Bir yapon araşdırmaçısının su ilə bağlı apardığı bir eksperimenti xatırlayıram: Su dolu iki qabdan birinin yanında gözəl musiqi səsləndirilir, digərinin yanında xaotik bir gurultu eşidilir və sonra həmin alim su molekullarının şəkillərini təhlil edir. Gözəl səsə yaxın suyun molekulunun hərəkəti nizamlı, estetik və fövqəladə dərəcədə sahmanlı ikən, qarışıq səsin yanındakı suyun molekulyar forması qarışıq, xaotik şəkil alır. Əgər bir qabdakı suya Təkbir və ya Salavat oxusanız, digər qabdakı suyun yanında söyüş söysəniz və ya pis sözlər işlətsəniz, suyun molekulyar dəyişimini xüsusi cihazlar vasitəsilə görə bilərsiniz. İnsan adlı bədəninin səksən faizi su olan varlığa da xeyir və şər eyni cür təsir edir. Zəhmət olmazsa, xeyirlə, gözəlliklərlə ruhu dolu bir insanı, çirkin işlərlə məşğul olan insanla müqayisə edin, görün, hansı insan adlandırılmağa layiqdir, hansının insan kimi vəsf edilməyə haqqı çatır? Su şüurlu olmasaydı, sudan yaradılan insanın mənəvi və mücərrəd tərəfləri natamam olardı. Bu, Allahın qüdrətidir. Füzuli dövründə Bağdaddakı elm, çox güman, suyun şuürlu olduğu qənaətində idi və ya ən azından sufilərin nəzərində belə bir inanc vardı. Suya şüurlu varlıq kimi yanaşanda, onu Kainatın Fəxri, Varlığın Məhvəri olan Məhəmməd Mustafa ilə müqayisə etmək imkanınız da asanlaşır. Xüsusən də, Füzuli ustadımız kimi şairanəliyin zirvəsinə yüksəlmiş biri üçün...
- Füzuli bu qəsidə boyunca suya və
peyğəmbərə ilahi
nəzərlə baxır.
Bircə "Su yolun ol kuydən
topraq olub tutsam gərək, Çün rəqibimdir, dəxi ol kuyə
qoyman varə su." deyərək, sanki peyğəmbərə
qarşı insani qısqanclıq məsələsini
qabardır. Mən düşünürəm ki,
burada bir insan timsalında verilən bu fikir, təriqətlər timsalındakı rəqabətlərə,
mübahisələrə işarədir.
Bəs bu barədə siz necə düşünürsünüz?
- Məncə, Həzrəti peyğəmbəri sevmək üçün insan olmaq kifayətdir. Əgər möminsinizsə, deməli, onu sevməyə təşnəsiniz. Zənn etmirəm ki, bundan əlavə, hansısa bir təriqətin baxış bucağına ehtiyacınız olsun. Bununla belə, təriqət Həzrəti Peyğəmbərini sevməyin yollarını asanlaşdırır, lakin Onu sevmək, ümməti olduğunu bildirən hər kəs üçün vacib məsələdir. Aşiqin sevgilisini qısqanmağından daha təbii bir şey yoxdur. Ancaq İlahi eşqdən söhbət gedəndə qısqanmaq qədər paylaşmaq da vacibdir. Çünki Allaha gedən yollar minlərlədir. Bu bir çayın bir qoldan minlərlə qola ayrılması kimidir, bütün qollar axırda dənizə - Allaha qovuşur. Ədəbiyyatımızda da Həzrəti peyğəmbərə yazılmış minlərlə nət var və onların hamısında O bir sevgilidir və onu qısqanırlar. Nazimin (XVII əsr) dediyi kimi:
Rəh-i
eşqindən bi-səbr-i şəkibəm,
ya Rasulallah.
Səni
hər kim sevərsə, mən rəqibəm,
ya Rasulallah.
Amma digər tərəfdən də, Füzulinin müasiri olan başqa bir aşiq - Daşlıcalı Yəhya isə belə deyir:
Kaş ki, sevdiyimi sevsə qamu-xəlqi cəhan
Sözümüz cümlə həman qissə-i cəhan olsa.
Füzuli pirimiz də suyu rəqib kimi görürsə, niyə Sevdiyinə ondan daha əvvəl qovuşmaq istəməsin? Ondakı bu eşqə eşq olsun, inşallah ki, torpaq olandan sonra Onun yanına sulardan əvvəl çatıb!..
- "İstə peykanın, könül, hicrində şövqüm
sakin et, Susuzam bir gəz
bu səhradə mənimçün arə
su". Bu beytdə "istə",
"ara" kimi feillər bir qədər əmr formasında çıxır.
Sizcə, peyğəmbərə
xitabən yazılan bu əsərdə Füzuli bu tonda danışardımı,
yoxsa, bu məqamdakı kontekst başqadır?
- Burada əmr olunan peyğəmbər yox, Füzulinin qəlbidir. O, öz ürəyinə xitabən əmrlər verir. Digər tərəfdən, Füzuli anlayır ki, sudan üstün varlıq olaraq yaradılıb. Allah, kainatdakı hər şeyi, bütün kainatı insan üçün, insanı da özü üçün yaratdığını deyir. Bəşərin əşrəfi olan insanın könlünə əmr etməsində təəccüblü bir məqam görmürəm. Xüsusən də, Füzuli kimi əngin könül dünyasına sahib bir ustad üçün. Ruhu şad olsun.
Söhbətləşdi:
Fərid Hüseyn
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2023.- 4 noyabr, ¹42-43.- S.24-25.