Vətən həsrətli poeziya
İlham Məmmədlinin “Ömrü
sözə verdim” kitabı haqqında
İlham Məmmədlinin "Ömrü
sözə verdim" (Bakı-2023)
şeirlər kitabını oxuyanda son dərəcə təvazökar və
sadə ziyalı
həyatı
keçirən şairin
iç
dünyası
ilə tanış
oldum.
Hələ gənc
yaşlarından özünün
gələcək tale yolunu
qətiləşdirib yola
çıxan bir gəncin arzu və xəyalları, keçmiş xatirələrini
bütün təfərrüatına
qədər izlədim...
Kitabdakı şeirlərin
əksəriyyəti 1980-ci illərin sonu, 90-cı illərin faciəli anlarını yaşadığımız
zaman ölçüsünə düşür... Duyub-düşünən
hər kəs üçün qanlı-qadalı,
faciələri ilə
"zəngin" olan
bu dövr hamımızı dərd-kədər
ümmanına qərq
etdi. Oğuz elinin cənnət məkan parçası zorla əlimizdən alınıb yağı düşmənə verildi...
Kəlbəcər faciəsi
vaxtından əvvəl
çoxlarını qocaltdı.
İlhamın həyat yolu daşlı-kəsəkli, uçurumlara
tuş gəldi, həyat bağında gül əkib əvəzində "vay"
dərdi. Onun yazılarında dekadans ədəbiyyatın kədər,
qəm notları özünü göstərməyə
başladı. Düz
otuz il vətən torpağının həsrətini
ürəyində gəzdirdi,
bəzən tənhalığa,
pessimizmə qatıldı:
Dərd
yaşadım bu illəri
Gah aqiləm, gah sərsəri.
Bu yolum Tanrı əsəri
Yolun sonumu? Gedirəm...
Şair
isə təsəllisini
şeirdə, sözdə
tapır. Yurdun faciəsini, dərd-qəm
yükünü sözlə
ifadə edərək
can yanğısının odunu, alovunu söndürür:
Gözümdən Arazlar sağıldı
getdi.
Cənnət yurdum-yuvam dağıldı
getdi.
İlham bir əfsanə, nağıldı, getdi
Daha gözləyən yox qəbirdən özgə.
Dərd,
qəm yüklü söz və misralar şairin yaradıcılığında xüsusi bir silsilə təşkil edir. Bədbinlik əhval-ruhiyyəsi bu dövr şeirlərində
aparıcı mövqe
tutur. Vətən torpağı işğal
olunub, yüz minlərlə insan yer-yurdundan didərgin düşüb, insanların
illər uzunu yığdığı dolanışığı,
əmlakı talan olunmuş, bir parça çörəyə
möhtac edilmişlər.
Şair ürək ağrısı ilə bunları yad edir, Allaha şikayət edir, kömək istəyir... İlhamın
qələmə aldığı
"Gedirəm", "Dünya
yaman dəyişib",
"Gözləri", "Özgə", "Apardı",
"Türk oğlu",
"Belə yaşamaq
yetər", "Yiyəsi
ölən yurdum",
"Yetmədim mənzil
başına", "Göyçə
ağrısı", "Allah",
"Üşüyür", "Getdi", "Qalib",
"Dağlara", "Bu tayda "qospodin", o tayda "ağa", "Dərdim",
"Bənövşə", "Lalə", "Nərgizim",
"Bağışla Tanrım,
bağışla", "Yaşamaq olmur", "Vardım haqqın sorağına", "Qardaş",
"Ata", "Bir şair anası köçdü
dünyadan" və
s. kimi şeirlərində
şairin çiyinlərində
daşıdığı vətəndaş
harayını, ahu-zarını
görürük.
Xalq şeirinin müstəzad,
gəraylı (şairlər
nadir hallarda bu şeir formasına müraciət etmişlər)
şəklində yazdığı
"Apardı" şeiri
özünün emosional-estetik
tutumuna, sözün ilahi qüdrətinə, çoxmənalı qatlarına,
dayaq olaraq yazmışdır:
Zirvələrdə doğulmuşdum,
Yollar alıb apardı.
Bir qayğısız uşaq
idim,
İllər alıb apardı.
Bir gözələ könül
verdim,
Tellər
alıb apardı...
İlhamın şeirlərində bədbinlik daimi deyildir, keçicidir. O, yaxşı bilir ki, bu dağlardan Koroğlunun izi silinməyib, onun səsinin, nərəsinin
əks-sədası çəkilməyib,
misri qılınc qınında paslanmayıb.
Vətən eşqi İlham Məmmədlinin
yaradıcılığında Tanrı eşqi səviyyəsinə yüksələ
bilmişdir. Vətən
şair üçün
Məkkə, Mədinədir.
Kəlbəcər torpağı,
Murov dağı onun Kəbəsidir. Böyük şair Nəsiminin bir beyti yadıma düşdü bu məqamda:
Kəbə eşqinə varanın
sidqi niyaz olar, vəli
Mənzilə aqibət izər,
kim ki, bu rah içindədir...
Kəlbəcəri bir an belə unuda bilməyən şair yatanda da üzünü qibləsi
saydığı doğma
yurd səmtinə çevirib yatır ki, bəlkə, Murov yuxusuna girsin... Murova dəfələrlə
müraciət edən
şair onu gözləri önündə
canlandıraraq canlı,
parlaq obrazını yaradır...
Şair
təbiətlə insan
kədərini, sonu görünməyən faciələrini
qoşalaşdırır, yayın
istisində üşüyür,
bu üşütmə
ocaqlardakı dilsiz alovları da üşüdür.
Yenə
payız gəldi bizim dağlara
Obasız,
ellərsiz Murov üşüyür.
Təhnalıq qorxusu sarıb canını
Saçlarına düşən qırov
üşüyür.
Kəsilib karvanı, qayıtmaz
olub,
Zaman yanğısını soyutmaz
olub,
Gələn hər bahar da ovutmaz olub,
Hər qaya dibində bir ov üşüyür...
Ürəyində Kəlbəcər sidqi
tutan şairin arzusu niyaz olacaq,
ancaq otuz ildən sonra!.. O vaxta qədər
ona uca Tanrıdan
səbir, dözüm
verilsin ki, o günləri
görə bilsin. Axı şair ona verilmiş ömür payını qəm-qüssə ilə
keçirməməlidir!..
Şairi
faciələrə qərq
edən təkcə vətənin ən gözəl, ən səfalı, yeraltı və yerüstü sərvətlərinin qarət
olunub yadellilərə
verilməsi deyildir, ona əzab verən
işğal dövründə
dəfələrlə üzləşdiyi
ağır, cəzasız
xəyanətlərdir. Dünya
müharibələri tarixində,
bəlkə də, analoqu olmayan xəyanətlərdir. Düşmənlə
torpaq, kənd, şəhər, silah, hətta meyit alverinə girişənlər,
vətənsiz vicdansızların
qeyri-insani, müdhiş
əməlləridir İlhamı
sarsıdan!.. Onlardır şairin düşüncələrində
xaosu yaradanlar, iblisə xidmət edənlər. Bu dəhşət
idi. Gözlərimiz qarşısında baş
verirdi. Yiyəsiz, təəssübkeşsiz qalmışdı
millət!.. Görəsən, onları hansı ana doğmuşdu?.. Hansı torpağın
üstündə böyüyüb,
onun çörəyindən
yeyib suyundan içmişdi, havasını
udmuşdur?.. Qarabağ
müharibəsindəki xəyanətlər
bəlkə heç dünya müharibələri
tarixində olmamışdı!..
Bu xəyanətlər, Vətən
həsrəti bir neçə nəsli qocaltdı. Ömür karvanını Vətən
həsrəti ilə çəkib aparanlar daha çox oldu... Xalqın ümidi qırılmışdı. İşğala
son qoyulacaq, Vətənin
azadlığı uğrunda
Müqəddəs müharibə
başlayacaqdı!.. O vaxt "gözün aydın şair qardaşım!"
- deyib İlhamı təbrik edəcəkdik!..
İlham Məmmədli Göyçə
- Kəlbəcər ozan-aşıq
mühitində doğulub
boya-başa çatmışdır.
Sazlı-sözlü bu
diyarın yetirmələri
Aşıq Alı, Aşıq Ələsgər,
Aşıq Qurban Ağdabanlı,
Dədə Şəmşir
sayılıb-seçilən məşhur el sənətkarlarından olmuşlar,
xalqın qan yaddaşında
daşlaşmış, haqlarında xeyli rəvayət, dastan, poema və şeirlər yazılmışdır.
İlhamın şeirlərindəki saflıq, ahəng və musiqi, sözün yerli-yerində
işlədilməsi, ana dilimizin
şeiriyyət sirlərindən
sənətkarlıqla, ustalıqla
istifadə etməsi, həmin ənənələrə
bağlılığını sübut edir. Onun şeirlərində Aşıq Alı müdrikliyi, Aşıq Ələsgər şeirinin
ürəkləri oxşayan
ahəng və musiqisini görə bilərik...
Sözlər, misra və qafiyələr Kəlbəcər
dağlarının, çaylarının
zümzüməsi kimi
musiqili və ürəyə yatandır.
Onun sinəsi sözlə doludur. Bədii təsvir və tərənnümündə söz
axtarmır, qafiyələri
təbii olduğu qədər zəngindir.
Əgər nizamına san vermədisə,
Yolunda vuruşub qan vermədisə,
İlham səndən ötrü
can vermədisə,
İndi necə çıxsın
üzə, Nərgizim?
Alnıaçıq, üzügülər
xalq içinə çıxmağa haqqın
var, əziz şairimiz!
Sən qanlı-qadalı
illərin faciəsini
çiyinlərində daşıyıb
qələminlə mübarizə
apardın. Dərd-qəm
yükü səni əyib sındıra bilmədi!..
Gözün aydın,
arzuların çin oldu!.. Sənin və hamımızın gözlədiyimiz
Koroğlu milləti,
ana yurdu yağı düşməndən təmizlədi,
lap qəhrəmanlıq eposlarında
olduğu kimi!.. Vaxt gələcək,
zaman keçəcək bu
gün müasirimiz olan, tez-tez gördüyümüz,
səsini eşidib hər sözünü su kimi içib
təskinlik tapdığımız,
millətin qeyrətli
oğlu, Ali Baş Komandamız, iki yüz illik işğala son qoyub, tarixin təkərini öz axarına salan İlham Əliyev haqqında tarixi-qəhrəmanlıq
dastanları, roman-epopeyalar
yazılacaq. O, dövrünün,
zamanının tarixi şəxsiyyəti olsa
da, epos, əfsanə qəhrəmanına
çevriləcək.
Bu gün həyatımızın,
bəlkə də, ən xoşbəxt günlərini yaşamaqla
yenidən tikilib-bərpa
edilən, cənnətə
çevrilən yurdumuzun
çiçəklənməsinin şahidi oluruq...
Səni
bir daha vətənin azadlığa
çıxması münasibətilə
təbrik edir, daha böyük yaradıcılıq uğurları
arzu edirik.
Məmməd Əliyev
Ədəbiyyat
qəzeti.- 2023.- 25 noyabr, ¹45.- S.21.