Doğma dilim, nolar məndən kənar dur,

tez uzaqlaş, yaxın durma, naçaram.

İndi sənin alovun çox qorxudur,

indi sənin alovuna düçaram.

Ölüxana sobasında elə bil

meyit qalxır uzandığı yerindən:

Atəşlərə büründükcə o dil-dil

"Nolub?" deyə nəğmə çıxır dilindən.

***

Göyüzü bulanıq, şıdırğı yağış.

Əzizdir canına nur hopmuş hava.

Çətiri canına bürkünü yığmış

küskün küknarlarla, fikirli şamlar.

Əgər üzülərsə yerdən ayağım,

qalxaramsa göyə asta, şar kimi,

o vaxtı göylərə sovqatım, payım

bumbuz qüssə olar yerdə qar kimi.

***

Yenə yağıb, təzələnib nübar qar,

papaq kimi dümağ olub kolluqlar,

bir də göydən gecə enən yük ki var

bənzərsizdi, əcayibdi, füsünkar.

Qışdımı? Yox! Hələ qış qabağıdır.

Təbiət də gör necə yaxşılanıb.

Səndəki bu nəyin qaşqabağıdır,

yenə qəlbin hüznlə adaxlanıb.

***

Darıxıram! Darıxıram! Külək, bir də yarpaqlar...

Gözlərimdən yuxu qaçıb... Necə darıxmayasan?

Yağış da ki yağmaq bilmir niyəsə bu aralar,

gecələri yaradıblar gərək hökmən yatasan.

Qeyb olublar, axı niyə görünsünlər gecələr,

göy üzündə buludların işi çox nagahandı.

Nə soruşsaq, asan deyil, ah bu vecsiz necələr,

biz adamıq, biz susuruq, halımız nigaranlıq.

Oleq Dozmorov

(1974)

Tərcümə etdi:

Səlim Babullaoğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 21 oktyabr, №40.- S.8.