Zülmətdə alışırdı, yanırdı yenə bürclər,

ölüm dolu sükutdu, artıq gecəyarıydı,

yenə də titrədirdi ruhumu qorxunc güclər,

elə bil ki, İshaqın, Yəqubun zamanıydı.

Yenə də ləçəklənib açılırdı qızılgül,

o gözü nəm üfüqdə yenə göyqurşağıydı.

Eşq nədir, sevgi nədir - nə desələr, yalnız gül! -

Vespasion zamanı, çünki Neron çağıydı.

Qəm-qüssəylə dolursa, işdir dolub daşırsa,

bir körpə ürəyitək aciz, çarəsiz qəlbin

sıxılıb üzülürsə, olursa parça-parça -

bil ki, gəlib zamanı Daranın, Kserksin.

***

A.R.

Qoru, mənim sevincim, qara günlərə qədər

noyabr səhərinin şaxtalı dan yerini,

yenilmiş bayraqların ipəyində nəmi var,

xəstə yataqlarının laxtalı qan yerini,

buzlu üşütməsini sən ayrılıq dəminin,

qulaq ver son qatarın ləngərinə, səsinə.

Mənim dualarımı o xilas gəmisinin

nə qədər sel gəlməyib, götür göyərtəsinə,

götür, uğur gətirər tutub əlindən sənin -

qeybin prelüdüdü, dilsiz nəğmədir, inci,

sərin yelidir, gülüm, sirli bir yelçəkənin,

götür, karına gələr, götür, mənim sevincim.

İqor Melamed

(1961-2014)

Tərcümə etdi:

Səlim Babullaoğlu

Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 21 oktyabr, №40.- S.9.