Əsgər Rəsul poeziyası:
lirika və epizmin
qovuşuqluğu
Əsgər Rəsul ədəbiyyatşünasdır, türkoloqdur; elmi məqalələri çağdaş ədəbiyyatşünaslığın, türkologiyanın ən yaxşı
səhifələrini təşkil edir.
Bununla belə,
poeziya da onun yaradıcılığının bir hissəsidir, bəlkə də, onun üçün daha əziz olanıdır. Əziz ona görə ki, poetik yolda iddiası
olmasa da duyğu və düşüncələrini
əks etdirir, özü də bu mətnlərdə əsl şair obrazı boy göstərir.
"Dilmanc" şeirlər
kitabında toplanan poetik mətnlər şairlə həyat arasında qarşılıqlı
duyumun tərcümanı
olaraq ortaya çıxır. Şeirlərin
altında tarix olmasa da, onların hər hansı birinin həyat hadisəsindən doğan
duyğu və düşüncənin sonucu
olaraq ortaya çıxdığı məlumdur.
Bu şeirlərdə şairin
həyat fəlsəfəsi,
hadisələrə baxışı,
adilikdə sadəlik axtarışları, sadəliklə
mürəkkəbliyin sintezi
qabarıq əks olunur.
Əsgər Rəsulun lirik qəhrəmanı yaşadığı
həyatı yaxşı
dərk edir; fikir və düşüncələrində
həyat var, həyatdan
doğan fəlsəfi
qənaətləri onun
gücünü, enerjisini
artırır. "Qorxu"
şeiri insanın ölümdən sonrakı
həyatına münasibətini
ifadə edir. Ölüm haqdır, bu məlumdur, lakin lirik qəhrəman
istəyir ki, əzizi
onun tabutu ardınca hamının gözü qarşısında
yox, çəkilib xəlvətdə ağlasın,
heç qəbrinin üstünə gül də aparmasın, baxmayaraq ki, ona kənardan ağzıgöyçəklər
"nankor" deyəcəklər.
Adi bir həyat hadisəsində şairin
çıxardığı poetik nəticə həyat fəlsəfəsinin
mahiyyətini açır:
"Mənim bu dünyada işim qalmayıb//Heç işim düşməyib
o birinə də".
Lirik qəhrəman sevgilisinə həyatın
fəlsəfəsini anladır;
vicdanının tər-təmiz
olduğu bu dünyadan getməyi özünə dərd eləməsin, lap Allahsız
olsa belə... Çünki: "Bu qədər
Allahlı rəzil içində,//Allahsız olmağın qorxusu yoxdur" sözləri ilə poetik kontrast yaradır. "Gizli qorxu" şeirində isə qorxunun başqa çalarlarından danışılır.
Bu süjetli lirikada qəhrəmanın başqaları
kimi ölümdən
qorxması etiraf edilir. Ancaq onun
daha dəhşətli
bir qorxusu da var; bu da heç kəsin bilmədiyi, onun daxilində özünü dərk etməsi prosesində yaranan qorxudur. Bu qorxu siqaretdən, dərddən ölməkdən
daha qorxulu və dəhşətlidir.
Şair üçün
insanlardakı biganəlik
ən dəhşətli
qorxulardan biridir.
Lirika və epizmin qovuşuğu Əsgər
Rəsul poeziyasının
canı və ruhudur; bu amil həm də onun şair üslubunu formalaşdırır.
"Ya tələsdik,
ya gecikdik" şeirində lirik qəhrəmanın həyatın
sürətlə keçməsi
və bu həyatda metamorfozların
yaşanması anları
epizmin gücü ilə təsvir olunur. Həyat sürprizlərlə doludur;
yaşadığımız hadisələrə ya tələsir,
ya da gecikirik. Hadisələrin "tez-gec"
yaşanmasının fəlsəfəsinin
açılması üçün
qəhrəmanın çıxardığı
poetik nəticə xeyli düşündürücüdür:
hər hansı bir hadisəyə "hələ tezdir", yaxud "gecdir" deyə-deyə ömür
bitir. Həyat çox sürətlə
irəli gedir, "ilğım kimi bir addımda gözdən itir". Qocalıq-gənclik qütbləri
bu ömürün əsas tərəfləridir.
Poetik nəticə isə belədir:
Uşaqlığın keçmişi yox,
Qocalığın gələcəyi
Dünəni, sabahı olan,
İnsanoğlunun gəncliyi.
Mələk donlu ölüm
- qürub,
Heç
vaxt bilməz qoca-cavan.
Cavanlara
pusqu qurub,
Ahılla
gəzər yanbayan.
Həyatın fəlsəfəsi "Dünən-bugün-sabah" şeirində
də epik şəkildə ifadə
olunur. Bu həyat üçlüyü şairin
lirik qəhrəmanının
yaşam fəlsəfəsini
açır. "Həyat
nədir?" sualına
bu zaman üçlüyündə
cavab verməyə çalışılır. "Dünəni gör, sabaha bax,//Bir bütövün iki üzü"dür.
Bu həm də insanı həyata bağlayan zamandır. Yaşadığımız həyat
fəlsəfəsinin əsas
məntiqi gerçəyi
dərk etməkdir.
Lakin biz hər zaman gerçəyi
dərk edə bilmirik:
Bizlər
- bilə aldanmışıq,
İşimizə elə gəlib...
Həqiqəti gec qanmışıq,
Bizimki də belə gəlib.
Əsgər Rəsulun şeirlərində
həyat lövhələri
təsvir olunur; burada insanın ovqat və çalarları,
həyata baxışı,
təbiətə, insana,
cəmiyyətə münasibəti
əks olunur. Bəzən fikirlərini süjetli lirikada ifadə edir. Bu şeirlərin əsas xüsusiyyətlərindən biri
gözlənilməz nəticə
ilə bitməsidir.
Bu cəhətdən onları
poetik novella da adlandırmaq
mümkündür. "Sonuncu
görüş" şeirində
gəncliyində bir-birini
sevmiş, lakin nəyə görə isə bu sevgiləri
baş tutmamış
və uzun illərdən sonra təsadüfi bir görüşdə rastlaşmış
sevgililərin hekayəsi
baş tutmayan bu sevginin səmimiliyinə
inandırır. Lirik qəhrəmanın müsafir
olduğu bir süfrədə hər şey gözəldir; ortamından tutmuş süfrədəki ləziz
yeməklərə qədər.
Elə bu zaman süfrəyə "gecikmiş
qonaq" gəlir. Poetik əlavədən aydın olur ki, "gecikmiş qonaq" elə əvvəlki xasiyyətinə uyğun olaraq yenə gecikir. O, yenə əvvəlki kimi gözəldir. Onu tanısa da, özünü
tanımazlığa vurur.
Aradan illər keçmiş olmalı
ki, ağarmış saçlarını
görəndə gözləri
dolur, ah çəkir.
Neçə vaxtdır
görüşməyən sevgililərin arasına qəm pərdəsi bürünür. Ayrılanda
isə onun "Yuxularına girirəm?"
pıçıltısı qəhrəmanın vəziyyətini
bütün aydınlığı
ilə əks etdirir:
Ayrılanda pıçıldadı,
"Yuxularına girirəm?"
Deyəmmədim yatıram ki
Səni
də röyada görəm?!
Əsgər Rəsulun poeziyasında
fikrin ifadəsində
poetik detalların da ayrıca rolu var. Bu detallar şeiri daha görümlü, emosional edir. Hər hansı bir hadisənin təsvirində poetik detallardan istifadə düşüncənin mənalanmasında
da önəmli rol oynayır. "İçimdəki
zülməti//Gecələr
soyundurum" poetik detalında lirik qəhrəmanın düşdüyü
vəziyyəti aydın
əks olunur. Yaxud "Ya məni səsləyib apar,//Ya səsini
burda qoy get", "Hüsnünə vurulan nə çox,//Səsini sevən tək mənəm".
"Həyat - macəra
filmi//Ömür - reklam
arası" poetik detalı yaşanmış
həyatın fəlsəfi
sonucu kimi səslənir. "Dünyaya
gələn kimi,//Hazırla səfər tasın" sözləri də eynilə həyatın gerçəkliklərini ifadə
edir. İnsan doğulur - yaşayır və həyatdan gedir.
"Forma-məzmun" şeirində
məhəbbətin, sevginin
keçdiyi yola olan münasibətin özünü özünəməxsus
ironik şəkildə
belə ifadə edir:
Məhəbbət bəstələri,
Şeir-sənət güldəstələri,
Sevilir, pəhpəhlənir...
Amma nə hikmətsə,
Sevən
qızlara
Sevgini dilənirmiş kimi baxırlar.
Sevən
oğlanlar
Yüzillərdir qınanır.
Birinə
Gecə deyib qulp taxırlar,
O biri məlum, Cünun adlanır...
Kitabda Əsgər Rəsulun bir neçə dördlüyü də verilib. Dördlüklər
şairin həyat, ömür haqqında poetik pritçalarıdır.
Bu qənaətlərində şair çağdaş
zamanın fəlsəfi
düşüncələrini əks etdirir. Söyüdün tək-tənha
olması haqqında çox yazılıb. Əsgər Rəsul isə dördlüyündə
söyüdün tənhalığını
onun sonsuzluğuna bağlayır:
Bir çay kənarında bir söyüd gördüm,
Tək-tənha, dağınız saçı,
üst-başı...
Demək
belə olur sonsuzluq dərdi,
Sudan mədət umur acı göz yaşı!
Yaxud şair həyat-ölüm
dilemmasına özünəməxsus
şəkildə yanaşaraq
bu həyatda qalmağın, yaşamağın
formulunu poetik şəkildə ifadə
edir. Əgər insan bu dünyada
yaxşı işlər
görərsə, özündən
sonra bir əsər qoyub gedərsə, onun unudulmaq, itmək, yox olmaq təhlükəsi
yoxdur:
Qorxum o dünyada itmək deyildir,
Qorxum bu dünyada yox olub itmək.
Qorxum cəhənnəmə getmək
deyildir,
Qorxum heç bir yerə - heçliyə getmək!
Kitabda Əsgər Rəsulun iki poeması da yer alır; bunlardan biri "Reklam arası" adlanır. Deyim ki, şairin bu poemasında çağdaş
həyatımızın ziddiyyətləri,
bizi narahat edən problemləri təsvir olunur. Son dərəcə maraqlı
poemadır. Lakin mən
ikinci "Dilmanc" poeması üzərində
dayanmaq istəyirəm.
Bu poema ənənəvi
Azərbaycan poemasının
yolunu davam etdirir. Uzun illərdir
Türkiyə tarixçiləri
bilərəkdən, ya
bilməyərəkdən türklərin
buraya gəldiklərini
yazırlar. Həmişə
at belində olan türklərin tarix yazmaması bu yanlışlıqları ortaya
çıxarıb və
nəticədə elmi
düşüncədə türklərin buraya gəlməsi fikri möhkəmlənib. Şair
bu mövqeni qəti rədd edir və mövcud
elmi qənaətləri
poetik şəkildə
təkzib edir:
Əgər Sən,
Bu torpağa gəlmə isən,
Bu torpağın sahibi kim?!
Gəldiyində kimlər vardı,
Kimlər
getdi, kimlər qaldı?!
Türklərin tarixində olan
"ağ ləkə"lər
onun yolunda müəyyən əngəllər
törətmiş, bir
çox boşluqlar əmələ gəlmişdi.
Burada dilə münasibətdən tutmuş
türk şahzadələrinin
anasının müxtəlif
millətlərdən olması,
yanlış fərmanlar,
sərəncamlar, hakimiyyət
uğrunda mübarizədə
öz övladını
öldürmələr, qardaş
qırğınları və
s. onun inkişafına
mane olan amillər kimi verilir. Təxminən
iyirmi il əvvəl yazılmış poemada türklüyün Qarabağ
müharibəsinə münasibəti
də əks etdirilir. Qarabağ problemini türklüyün
problemi hesab edən şair tarix boyu özgə
torpaqlarından səsi
gələn Türk əsgərinin Qarabağda
görünməsi zəruriliyini
irəlicədən görür
və "Bir millət-iki
dövlət" şüarına
istinad edərək poetik siyasi mesajlar
verir. Bu gün həmin mesajların yerinə yetirilməsi şairin öncəgörməsi
və yaxud səsinin eşidilməsi
anlamına gəlir:
Gah özgə torpaqlarından
səsi gəldi,
Gah da öz torpaqlarından...
Təkcə Qarabağdan səsi
gəlmədi...
Ən dar günümüzdə
nəfəsi gəlmədi!
Hanı
"Bir millət-iki dövlətdik".
"Türkün türkdən
başqa dostu yoxdu!"
Fatehin nəvəsi
Gözün nə yaman qorxdu!
Şairin
poetik qənaəti belədir; nə qədər ki, türk özünə dönməyəcək,
özünü dərk
etməyəcək, dilinə
və tarixinə sahib
çıxmayacaq, nə
qədər ki, türk
ayrı-ayrı tayfalara
parçalanacaq, o zaman "halımız duman olacaq". Poemanın proloqunda XXI yüzilin türk yüzili olacağına inam ifadə edən şair ortaq türk dünyası üçün bu gün də siyasi düşüncədə
reallaşmağa doğru
gedən siyasi mesajlar verir. Biz də bu mesajlara
böyük dəyər
verir və bu cür mesajların
xalqın, millətin özünü dərketməsində
önəmli rol oynadığını bölüşürük.
Bədirxan ƏHMƏDLİ
Ədəbiyyat qəzeti.- 2023.- 23 sentyabr.- S.27.