Ədəbi tariximizdə və
taleyimizdə Heydər Əliyev
Heydər
Əliyev minillik dövlətçilik tariximizə
milli məfkurəyə istinad edən ilk və yeni Azərbaycan dövlətinin qurucusu kimi daxil olmuş şəxsiyyətdir.
O, əvvəl
milli məfkurəni, sonra
müstəqil dövləti
yaratdı. Hakimiyyətdə
olduğu bütün
dönəmlərdə ədəbiyyatı
nəinki iqtisadiyyatın,
eləcə də siyasətin, gücün ayağına vermədi. Bütün fəaliyyəti
dövründə ədəbiyyata,
onun müxtəlif dövrlərində yaşayıb-yaratmış
ədiblərinə qədirşünas
mövqedən yanaşan
Heydər Əliyevin rəhbər kimi özəlliyi bəlkə
də elə buradan başlayır. Ədəbiyyatşünas alim Yaşar
Qarayev "Müstəqillik
dövrünün milli öndəri"
məqaləsində yazır:
"Tarix boyu həmişə dövlət
və elm (sənət,
poeziya...) həmin şüurun və yaddaşın keşiyində
qoşa dayanıb. İngiltərə ali Kral Elm Qurumundan tutmuş Rusiyanın qədim imperiya akademiyasına qədər
hər yerdə ali elm qurumlarını ən ali dövlət
ərləri, ümummilli
öndərlər hamiliyə
götürüb. Lakin Mustafa Atatürkə qədər
hələ heç kəs milli tarixdə və taledə tutduğu yerə, paya, çəkiyə görə elm-dövlət
nisbətinə bu qədər aydın mövqe təsnifi, missiya, rol bölgüsü
və modeli təqdim etməyib: "Dövlətin təməli-kültürdur".
Türk kültürü
isə turkcədən
başlayır. Dövlətçilikdə
"kültür və
dil" konsepsiyası
bu tamlıqda və bütövlükdə
öz ifadəsini bizim zəmanədə Heydər Əliyevin əməlində və işində tapır".
Heydər
Əliyevin poeziyaya, şeirə, sənətə
olan sevgisi yalnız təzahür olaraq hasilə gəlmir, konsepsiya, təlim səviyyəsində
gerçəkləşir. Ümummilli lider xalqı və dövləti qorumağın,
uca tutmağın, onun milli kimlik və mənlik qürurunun gizləndiyi, ehtiva olunduğu məqamların nələrdə,
hansı dəyərlərdə
ehtiva olunduğunu bilirdi. "Ən çox sevdiyin şair kimdir?" sualına Şəhriyar, ən çox sevdiyin şeir hansıdır" sualına
isə Səməd Vurğunun "Azərbaycan"
şeiri deyə cavab vermişdir. Əslində, onların hər ikisi böyük öndər üçün Azərbaycan
demək idi. Onun Şəhriyar sevgisi də, Səməd Vurğunun
"Azərbaycan" şeirinə
kövrəlib ağlaması
da, Hüseyn Cavidin nəşinin vətənə
qaytarılma fədakarlığı,
onlarla sənətkarımıza
qoydurduğu abidələr,
keçirtdiyi yubiley tədbirlərinin də əsas xətti millətə yönəlik
olan sevginin gücünə söykənirdi:
"Heydər Əliyev
Azərbaycanın gücüdür.
Rəmz və əks deyil. Gücün özüdür.
Azərbaycanı azərbaycanlıların
ixtiyarına verən və Azərbaycan xalqı "öz taleyinin sahibidir" - deyən ilk böyük dövlət xadimimizdir Heydər Əliyev. Ona qədər Azərbaycan tarixində belə bir siyasi kontekstin
olmadığı hər
kəsə bəllidir"
(Azər Turan).
1970-ci illərdə Moskva siyasi dairələrində kifayət
qədər nüfuz sahibi olan Heydər
Əliyev bu nüfuzdan xalqının
milli kimliyinin və müəyyənliyinin dərki
üçün yararlandı.
Bütün siyasi fəaliyyəti boyu əsas diqqətini xalqın tarixi şəxsiyyətlərinin yaradıcılığının
poetik dövriyyəyə
gətirilməsinə, yaddaş
faktına çevrilməsinə,
milli genefondun varlıq
göstəriciləri olmaları
işinə sərf elədi. N.Gəncəvinin,
İ.Nəsiminin, M.P.Vaqifin,
M.Ş.Vazehin, N.Nərimanovun
heykəllərinin qoyulması,
onların irsini dirçəltmək imkanları
ağlasığmaz əzmkarlıqdan
hasilə gəlirdi və siyasi lider olaraq Heydər
Əliyevin bütün
fəaliyyətinin prioritet
istiqamətini təşkil
edirdi. Əbəs deyil ki, Heydər Əliyevin ikinci dəfə hakimiyyətə
gəldiyi 90-ci illərdə
ondan bəhs edilən məqamlar məhz liderin hakimiyyət dövrünün
birinci mərhələsindəki
quruculuq proseslərinə
dayaqlanırdı.
Sovet epoxası daxilində Heydər Əliyevin üzünü yaddaşa
çevirən tarixə
- özündə xalqın
milli kodunu və möhürünü əbədiləşdirən
söz sənətinə
tutması ilk növbədə,
onda çağdaşlıq
faktı aramaq, bu yolla ədəbi
prosesə, yeni düşüncəyə
təsir etmək niyyətindən irəli gəlirdi. Xalqın milli dəyərlərinin dirçəlişindən
başlayırdı Heydər
Əliyev və bu istiqamətdə seçdiyi hədəflər,
ünvanlar da dəqiq,
çəkili və sərrast idi. Böyük sənət abidələri, böyük
söz ustadları, böyük söz sərrafları... Heydər
Əliyevin Cənub ədəbiyyatı mövzusuna
həssaslığının mayası da bu amaldan nəşət tapırdı. Onun təşəbbüsü ilə
Yazıçılar İttifaqında
Cənubi Azərbaycan
ədəbiyyatına yeni münasibət
formalaşdı, bu işlərə istiqamət
vermək birlikdə Balaş Azəroğluya həvalə edildi. Eləcə də ilk dəfə olaraq Cənubi Azərbaycan ədəbiyyatı
araşdırma mərkəzinin
təməlini qoydu Heydər Əliyev. O da maraqlı faktdır ki, Heydər Əliyev haqqında ilk şeiri Səhənddən oxuyuruq.
Sair Bulud Qaraçörlü Səhəndin
(1927-1979) 1974-cü ildə Heydər Əliyevə ünvanladığı "Elimin
dayağı, yurdumun fəxri Heydər müəllimə" adlanan
şeiri məktub formasında yazılıb:
İstərdim Bakıda SƏN də
olaydın.
Hamıdan dinlərkən vəsfini
Sənin,
Heyf ki, görüşmək qismət
olmadı.
Bisütunlar çapdım mən
Fərhad təkin,
Ancaq ki,
su gəlib arxa dolmadı.
Mən istərdim doğma bir qardaş kimi
Oturub, əyləşib danışam
Sənlə
Bir məsləkdaş kimi, bir yoldaş kimi
Söz-söhbət açaydım
ana Vətəndən.
Hakimiyyətdə olduğu zaman kəsimlərində
Heydər Əliyev Azərbaycanın mənəvi
reallığı üçün
böyük siyasətçi,
dövlət adamı
olaraq həm də ədəbiyyatlaşan
obrazı ilə göz önünə gəlir. Bu obraz ədəbiyyat üçün
konkret nəyi ifadə edir? İlk növbədə, ədəbiyyata,
poeziyaya sevgini. Onun çıxışlarında
milli ədəbiyyatımızı gərəyincə bütöv
duyub anlamaq səriştəsi vardı,
prosesə yanaşma strategiyası düzgün
idi, bəhs etdiyi mövzularda problemlərin dərkini səmtləndirə bilirdi.
Və ən əsası, Azərbaycan ədəbiyyatı haqqında
öz anlayışı,
müşahidəsi, elmi
qənaətləri olan
bir şəxsin prosesə konseptual yanaşmadan hasilə gələn məntiqi ehtiva olunurdu... Heydər Əliyev eyni zamanda ədəbiyyatda,
poeziyada milli ahəng yaratmaqla bahəm ümumbəşəri dəyərləri
bir müstəviyə
gətirmək kimi siyasi prizmadan çıxış edirdi.
Çünki bilirdi, hamını bir yerə toplayan bir ünvan var: Ədəbiyyat!
Bu mənada 1980-cı ilin
27-31 oktyabrında "Ədəbiyyatların
dostluğu - xalqların
dostluğudur" adı
ilə keçirilən
yazıçıların Umumittifaq
konfransında Heydər
Əliyevin bütün
dünyanı Bakıya
cəm etməsi, onu hamı üçün
Vətənə - ədəbi-bədii
fikir məbədinə
çevirməsi daha bir ali niyyətin
göstərisi idi:
"Məhz həmin konfransdakı nitqi ilə Heydər Əliyev etnos-millət-bəşəriyyət
bağlılığının harmoniyasına yeni istiqamətdə
aydınlıq gətirdi.
O, sadəcə, nitq söyləmədi, şərq-Azərbaycan
mədəniyyətinin mədəni
dünya üçün
nadir sərvət olduğunu,
mənəvi missiya daşıdığını qonaqlara məharətlə
aşıladı. M.F.Axundovun "Şərq
poeması"ndan, Səməd
Vurğunun "Zamanın
bayraqdarı" əsərindən
parçalar söylədi
- həm azərbaycanca,
həm də rusca. Vyaçeslav Sukaçev,
Aleksandr Smerdov, Vasili Bıkov, Aqniya Barto, Zoya Kedrina, kubalı və hindistanlı qonaqlar salondakı təntənəli
sükutdan, tükənməz
alqışlardan heyrətə
düşmüşdülər. Yanaşı əyləşdiyim
hindistanlı yazıçı
Prakaş Bharti çətin
danışdığı rus dilində mənə qəribə sual verdi:
- Vaş rukovoditel poet ili prozaik?
Qonaq, ölkə rəhbərinin
yazıçı olduğuna
tam inanmışdı, indi
isə onun hansı janrda yazıb-yaratdığını bilmək istəyirdi.
Heydər
Əliyevdən sonra çıxış edən
SSRİ Yazıçılar İttifaqının sədri
Georgi Markov, daha sonra Rəsul Həmzətov,
David Kuqultinov Heydər
Əliyevin düşüncə,
ümumiləşdirmə və
natiqlik mədəniyyətindən
fövqəladə məhəbbətlə
danışdılar" (İmamverdi
Əbilov).
Bu konfrans Azərbaycanın beynəlxalq aləmə çıxışında, dünyaya
tanıdılmasında, onunla
başqa dövlətlərin
arasında, çoxcəhətli
elmi-ədəbi, mədəni
əlaqələrin inkişafında
böyük önəm
daşıyırdı.
Heydər
Əliyev epoxasında
yaşayıb-yaradan şair
və yazıçılar
birmənalı şəkildə
böyük lideri ədəbiyyatın hamisi
sayır, Heydər Əliyevin siyasətdən
başqa bir də ədəbiyyatlaşan
obrazını fakt olaraq etiraf edirdilər:
"Bu imkanı bizə Heydər Əliyev yaratmışdı və
onun dəstəyini, yardımını, başqa
nəsildaşlarım kimi
mən də daima hiss eləmişəm"
- bu sözləri Anar 18 may 1998-ci ildə
"Ədəbiyyat qəzeti"ndə
çap etdirdiyi "Şəxsiyyətin miqyası"
adlı məqaləsində
yazır.
Elçinin 1995-ci ildə qələmə
aldığı "Tarixlə
üz-üzə dayanmış
adam" məqaləsində
oxuyuruq: "...altmışıncı
illərdə ədəbiyyata
gəlmiş ədəbi
nəslin bir qələm sahibi kimi formalaşması yetmişinci illərə təsadüf etdi və bütün bu illərdə Azərbaycan ədəbiyyatı
və ümumiyyətlə,
Azərbaycan mədəniyyəti
ilə bilavasitə Heydər Əliyev arasında mənəvi və mən deyərdim ki, məhrəmanə
bir körpü yarandı.
İsmayıl Şıxlının çıxışlarında Heydər
Əliyevin ədəbiyyat
sevgisinə heyrəti
yer alır: "Heydər Əliyev yoldaşın bizə, Azərbaycan yazıçılarına,
klassik irsimizə xüsusi qayğı ilə yanaşması, Nizami, Mirzə Şəfi irsinin öyrənilməsinə, Nəsimi,
S.Vurğun kimi sənət ustalarımızın geniş
yubileylərinin keçirilməsinə
xüsusi əhəmiyyət
verməsi bizi sevindirməyə bilməz".
Heydər
Əliyev bu qayğı və diqqətini elə sovet imperiyasının daxilində - ən yüksək postda əyləşərək, ən
əzəmətli kürsüləri
bölüşərək, ən mötəbər tribunalardan səslənərək
gerçəkləşdirirdi.
1970-ci illərdə ümumən
respublikamızda klassik
mədəni irsimizin öyrənilməsi baxımından
tamamilə yeni mərhələ
başladı. Həmin
mərhələ bilavasitə
xalqımızın ümummilli
lideri Heydər Əliyevin adı ilə bağlıdır.
"Kitabi Dədə
Qorqud", böyük
Azərbaycan şairi İmadəddin Nəsimi ilə bağlı Heydər Əliyevin gerçəkləşdirdiyi işlər
bu abidələrin
yeni təfəkkür qatına,
milli şüur və
yaddaşa bədii-estetik
çalar qatmasını
izləməyə imkan
verir. Həmin vaxta qədər Nəsimi "Divan"ı
yalnız bir dəfə, görkəmli
ədəbiyyatşünas Salman Mümtaz tərəfindən,
1926-cı ildə ərəb
əlifbası ilə
çap olunmuşdu.. Heydər Əliyevin
sərəncamı əsasında
1973-cü ilin 13 sentyabrında
İmadəddin Nəsiminin
600 illik yubileyi keçirildi. Elə həmin il Həmid Araslının tərtibatı
ilə Nəsiminin divanı çap olundu. Bütün ölkə Nəsimi əhval-ruhiyyəsində oldu,
şairin şəkli
həmin dövrdə
çap olunan bütün ölkə qəzetlərinin loqosuna çevrildi. Şairin əsərləri ingilis və fransız dillərinə tərcümə
edildi, haqqında xarici ölkələrin və beynəlxalq təşkilatların mətbuat
orqanlarında bir neçə məqalə
çap olundu.
YUNESKO-nun "Kuryer" jurnalında
Nəsimi haqqında məqalə dərc edildi. Heydər Əliyev Nəsiminin yubileyinin təkcə Bakıda deyil, Moskvada da keçirilməsinə
nail oldu. 1980-ci ilın
fevral ayında Bakının mərkəzi
parklarından birində
Nəsiminin abidəsi
qoyuldu və heykəlin açılış
mərasimində şəxsən
özü iştirak etdi. Beləcə, sovet ideologiyasının birbaşa marağında olduğu Nəsimini milli ədəbi-tarixi yaddaşdan
çıxdaş etmək
niyyətinin qarşısı
böyük siyasətçi
tərəfindən alındı.
Böyük Azərbaycan şairi Nizami Gəncəvinin irsinə də Heydər Əliyev münasibəti konseptual səciyyə daşıyırdı. 1981-ci ilin
avqust ayında Nizami Gəncəvinin anadan olmasının 840 illiyi haqqında qərar isə nizamişünaslıqda əsaslı
dönüş yaratmışdır.
Bu məqamla bağlı
X.R.Ulutürkün
"Gündəliy"ində əhəmiyyətli bir epizod yer alır:
"Xəmsə" yaradıcısının
anadan olmasının
840 illiyi bayramı keçiriləndə böyük
qazax şairi Oljas Süleymenovun verdiyi sual yadımdadır:
- Ustad, axı 840 yuvarlaq rəqəm deyil, niyə tələsirsiniz?
- Tələsməyimiz əbəs
deyil. Biz Nizami ilə bəşəriyyəti
qovuşdurmağa tələsirik.
Nizami elə bir sənətkardır, elə bir dahidir
ki, hər il bayramını
keçirməyə dəyər".
Yaxud
1982-ci ilin 15 yanvarında
Şuşada M.P.Vaqif məqbərəsinin
açılışı Heydər Əliyev üçün əbədiləşən
tarixi yaddaş baxımından əhəmiyyətli
idi.
Heydər
Əliyevin üzərinə
düşən missiya
çətin idi. O, fəaliyyətinə qırılmış
xəttin, güdaza verilmiş dəyərlərin,
itirilən meyarların
bərpası kontekstində
başladı.
"Dissident siyasəti"! Heydər Əliyevin 1969-1982-ci
illər ərzindəki
fəaliyyətini bu iki sözün birləşməsi uğurlu
və dəqiq ifadə edir. Azərbaycanın dəyərlərini
ona tanıtdırmaq və 1937-ci ildə ziyalılığın sındırılmış
vüqarını dirçəltmək,
reabilitasiya etmək Heydər Əliyev diplomatiyasının çıxış
nöqtəsini təşkil
etmişdir.
Hakimiyyətinin birinci dönəmində
Heydər Əliyevin irəli sürdüyü
nəzəri-ideoloji prinsiplərin
şairlərin yaradıcılığına
bilavasitə təsiri
olmuşdur. Şairlər,
yaradıcı adamlarla
tez-tez görüşən
Heydər Əliyevin onlarla ünsiyyət zamanı səsləndirdiyi
hər hansı fikirlər şairlər üçün enerji və güc mənbəyinə çevrilmiş,
impuls yaradan qüvvə olmuşdur. Məsələn, B.Vahabzadə, X.R.Ulutürk,
M.Araz poeziyasının
həyəcan, çağırışa
köklənən üslubu
Heydər Əliyev siyasətinin poeziyaya qazandırdığı cəsarət
ruhu üzərində
qərar tuturdu. Milli poeziyada vətəndaşlıq
ruhunun qüvvətlənməsində
və ədəbi-ictimai
fikrin istiqlal ideyaları ilə zənginləşməsində bu şairlərin böyük rolu olmuşdur. Həmçinin
tarixi-mədəni dəyərlərə
ehtiram və ana dilinin saflığının
qorunması onların
fəaliyyətinin mühüm
istiqamətlərindən birini
təşkil edirdi.
Heydər
Əliyev yalnız qorumurdu, yalnız himayə etmirdi, yalnız cəsarət aşılamırdı. O, həm
də sahib çıxmağı
bacarırdı. Gücünün
yetdiyi qədər
milli-mənəvi dəyərlərin
qorunmasına çaba
göstərirdi. Bu barədə
əlbəttə, kifayət
qədər təcrübə
və bacarıq sahibi idi, amma
onlarla bahəm (və daha əsas!)
millətinə və
xalqına can yanğısı
vardı. Böyük
şairimiz Məhəmməd
Füzuli ilə bağlı Heydər Əliyevin qatlaşdığı
çətinliklər və
onun bu istiqamətdə
əzmkar fəaliyyəti
fikirlərimizə əyani
sübutdur...
Heydər
Əliyev siyasətinin
dissident ruhu 1982-ci ildə
daha bir gözlənilməz hadisə
ilə nəhayətsiz
miqyas aldı. Böyük Azərbaycan şairi Hüseyn Cavidin nəşinin Sibir çöllərindən
vətənə gətirilməsi
haqda sərəncam verdi Heydər Əliyev. Bu hadisəni Heydər Əliyevin siyasi fəaliyyətinin şah əsəri saymaq olar. Axı
söhbət 1937-ci ilin
repressiya dalğasının
güdaza verdiyi faciə qəhrəmanından
gedirdi. 1982-ci il, sovet dövrü hələ bitməmişdi, heç
buna işarələr belə
yox idi... Heydər Əliyev bu addımı ilə gerçəyi qorxulardan önə çıxartdı, Cavidin
nəşini vətənə
qaytarmaqla elə
ilk növbədə, qorxunun
üzərindəki örtüyü
götürüb atmağa
müvəffəq oldu.
Heydər Əliyev - milli ədəbiyyatımızın şərəfli tarixidir, faktıdır, əhəmiyyətli və gərəkli məxəzidir. Bu məxəz bütün estetik ruh halı ilə fərqli duyumun, fərqli yaşamın şəklidi.
***
1980-ci illər... Heydər Əliyev hakimiyyətdən uzaqlaşdırıldı. Meydanda isə 1970-1980-ci illərin - Heydər Əliyev zamanının reallaşdırdığı gerçəklər sırası vardı. Ölkə və xalq adına görülən nəhayətsiz əməllərin özülünün qoyulduğu mərhələ vardı. Hamının və hər kəsin vurğulayacağı bu gerçəyin üzərinə tarix yenidən qayıdacaqdı. Çünki 1970-1980-ci illər Azərbaycan ədəbiyyatı Heydər Əliyevin müəyyənləşdirdiyi əxlaqi-milli-mədəni aktın ilhamçısı və icraçısıdır. Cari prosesin, yazılan əsərlərin, bütöv ədəbi hərəkatın ideya zəmini rolunda çıxış edən aparıcı simadır Heydər Əliyev.
Heydər Əliyevin siyasətini istiqlal sözü ilə bir müstəviyə qoyub elə eyni müstəvidə "İstiqlal poeziyası" deyilən bir təsnifatı dövriyyəyə gətirmək mümkündür. Daha sonra isə milli müstəqillik kimi tarixi nailiyyətimizi. Önəmli faktdır ki, 1995-ci ildə Heydər Əliyevin sərəncamı ilə ilk dəfə olaraq "İstiqlal" ordeni təsis olunur və bu ordenə üç şair - Xəlil Rza Ulutürk (ölümündən sonra), Məmməd Araz, Bəxtiyar Vahabzadə layiq görülür.
1990-cı illərdə də Heydər Əliyevin siyasətçi kimi gücü əvvəlki inadla millətin yaddaş kultuna sədaqətinin bərpa edilməsi məsələsinə həssas yanaşmasındaydı. Dahi şairimiz Məhəmməd Füzulinin 500, Mirzə Cəlilin 128, ilk möhtəşəm söz abidəmiz olan "Kitabi-Dədə Qorqud" dastanının 1300 illiyinin elmi ictimaiyyət tərəfindən beynəlxalq səviyyədə keçirilməsi ədəbi irsə layiqli münasibətin izharına ən yaxşı nümunə olmaqla yanaşı, dövlət başçısının hansı məsələlərdə dəstək aradığını, mənəvi ülfət tapdığını bəlli edirdi.
Məhəmməd Füzulinin bütün əsərləri (külliyyatı) altı cilddə nəşr edildi. Haqqında sanballı elmi monoqrafiyalar, tədqiqat əsərləri ortaya qoyuldu. Yubileyi həm Azərbaycanda, həm bütün türk-islam aləmində, həm də Rusiya və Avropada böyük təntənə ilə keçirildi.
Yaradıcılıq aləminə yeni istedadlı müəlliflərin gəlməsində rol oynayan, sonradan maddi çatışmazlıqlar ucbatından uzun fasilələrlə işıq üzü görən, hətta bağlanmaq təhlükəsi ilə üz-üzə duran ədəbi orqanların: "Azərbaycan", "Literaturnı Azərbaycan", "Ulduz", "Qobustan" jurnallarının və "Ədəbiyyat qəzeti"nin ölkə prezidentinin xüsusi qərarı ilə müntəzəm surətdə ölkənin dövlət büdcəsindən maliyyələşdirilməsi ədəbi prosesin gəlişməsində əsaslı rol oynadı.
Heydər Əliyevə həsr olunan bütün mətnlərdə eyni obrazla qarşılaşırıq: xilaskar, mətin, dahi insan, millət və xalq fədaisi, bütün varlığı ilə dövlətinə bağlı olan şəxsiyyət və s. və i.a. Bu obrazı Heydər Əliyev özü öz ömür bioqrafiyası ilə yaratmışdır. Ona görə hansı rakursdan yanaşılsa, hansı səviyyədə bədii təcəssümün predmetinə çevrilsə belə sonda gözlərimiz önündə böyük əqidə və amal daşıyıcısı olan eyni Obraz canlanır. Tərcümeyi-halını məsləkinin ifadəsinə çevirmiş Heydər Əliyev obrazı...
Heydər Əliyevə həsr olunan bütün əsərlər, əslində, bir məqama israrlıdır: Heydər Əliyev tarixdə qalıcı şəxsiyyətdir. Öyünə biləcəyimiz TƏKlərdəndir!
***
Biz ümumilli liderin vətən, yurd, xalq adına gördüyü nəhayətsiz əməllərdən bəhs etdik. Amma Heydər Əliyevin ən dəyərli əsərlərindən biri Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevdir. Heydər Əliyevin uğurlu siyasi kursunun bariz örnəyi!
Bu gün Heydər Əliyev həm də İlham Əliyevin simasında yaşayır, əbədi davam edən tarixə çevrilir. Təsadüfi deyil ki, çağdaş dövrümüzdə İlham Əliyevə həsr olunan əsərlər ilkin olaraq Heydər Əliyev obrazını içindən keçirməli olurlar:
Ulu öndər özü kimi inandığı bir varisə
Güvənərək, bir inamla demədimi illər qabaq:
"Azərbaycan günəş
kimi Yer üzünə saçılacaq!"
Odlar yurdu, nur saçırsan,
qaranlıqlar
gendən keçir,
Avropanın gələcəyə addımları səndən
keçir!
Arzu Əsədov
***
Heydər Əliyev həm də sözümüzün "yaddaş sirri"dir. O, dövlətin rəmzinə çevrilmiş ilk siyasi lider oldu və kifayət qədər ibrətamizdir ki, belə bir hadisə Azərbaycan tarixində ilk dəfəydi ki, baş verirdi. Belə hadisələri isə tarix sonradan təshih etmir. Çünki yüzillər keçəndən sonra tarix daha çox həqiqətin dilində danışır. Heydər Əliyev Azərbaycanın siyasət dilini dünyaya təlim edən ilk azərbaycanlı oldu. Bu mənada, yüzillər keçəndən sonra da tarix Azərbaycan barədə qurucunun, baninin, ümummilli liderin, yəni Heydər Əliyevin üslubunda danışacaq.
Elnarə AKİMOVA
Ədəbiyyat qəzeti.-
2024.- 13 dekabr, ¹49.- S.4-5.