Mənim şəhid şəhərim
İrəvanım!
mənim
müqəddəs məkanım!
dövranın ögey vədəsi
nahaqdan
gedən qurbanım...
Allahım!
qadağan eylədin
insanı
qurban verməyi!
bəs
minlərin vətənini?
bəs
bir eli, bir şəhəri?
Dünyanı
öz
bağ-bostanı bilənlərin fitvasıyla,
onların gözlərinin önündə,
tarixin
dar günündə
İrəvanı
talan elədilər!
İrəvanın
tarixini, torpağını, daşını,
gözlərinin yaşını
dağıtdılar, yandırdılar, güllələdilər...
qədim,
gözəl bir şəhəri
yerlə-yeksan elədilər...
Mənim
şəhid şəhərim!
Şəhidin
naləsin yer-göy götürməz!
sənin
nalən yerdə qalmaz!
düşmən heç vaxt bu şəhərdə
qan
üstündə xoşbəxt olmaz!
Türk
elləri durub baxmaz...
göylər də kömək eyləyər,
igid, məğrur
övladların
bu
tarixi, bu dövranı
ədalətin qüdrətiylə
məhvərindən silkələyər...
İnşallah
ki, düşmənlərin
qarşında təzim eyləyər...
Gözəl insanlar
Allahın
nurunu yer üzünə, həm də
gözəl insanlar yayır...
gözəl insanlar yer üzünün
adam
çiçəkləridi...
badam
çiçəkləri kimi, qızılgül kimi,
min-min
çiçəklər kimi,
gözəl insanlar da
yaraşıq verir, işıq verir yer üzünə...
adam
çiçəklər fərqlidi bir-birindən,
əlvan
nurlar axır onların
baxışlarından, sözlərindən...
göy
üzünün sehri nur verir,
belə
insanların gözlərindən...
məlakələrə oxşayır belə insanlar,
özləri də bilmədən
nizam
verirlər yer üzünün əhvalına,
məlhəm qoyurlar, ahəng verirlər
yer
üzünün ağrılarına, qeylü-qalına...
belə
insanlardı yer üzünü, insanları
min bəladan
qoruyan, qurtaran...
Allahın
nurunu yayan
belə
insanlardı öz xalqını
uğurlara aparan.
Dua
Dua -
İlahiyə təzim,
Ümidin
güman yeridi,
Hər
dua qəbul olunmaz -
İmtahanlardan biridi.
Dua eyləmək
sözləri,
Sadəcə,
oxumaq deyil,
Gözlərinə
hüzn verib
Məlul-məlul baxmaq deyil.
Dua edənin
qəlbi
Gərək köklənsin aliyə.
O alidir
hökm eyləyən
Aləmlərə, yerə, göyə.
O alinin
nur telləri
Hər
teldən doğmadı bizə,
Bizdən
də yaxşı bələddi
Sözümüzə, qəlbimizə.
Dua edənin
qəlbi
Bulaq kimi
çağlamasa,
Xeyri
yoxdu, nur içində
Ali nura bağlanmasa.
Yer-göy hey
çağırır...
Allah
yaratdığı hər bir varlığın
Üstündə
özünün dəsti-xətti var,
Hər
bir yaranmışın öz vəzifəsi,
Ömrünə yaraşıq eşqi, əhdi var.
Kainat bir
nurlu ahəng içində,
Yaranan hər
varlıq bir rəng içində,
Hamısı
bağlıdı bir-birlərinə,
Ya sevda, ya da ki bir cəng içində.
Lap bir qum dənəsi, ya zirvəli dağ,
Ya bir məşum
səhra, ya da barlı bağ,
Çəmənlər,
bulaqlar, çaylar, dəryalar,
Hamısın bağlayır bir sehrli bağ.
Yer
üzü onların heyrət növrağı,
İbadət
eyləyir hər gün sübh çağı,
Qəlbi
təmiz insan bilir ki, necə
Olur hər varlığın səsi, sorağı.
Kainat da
varlıq, hüdudu sonsuz,
Zəka anlayammaz, zəka imkansız.
Sonsuzluqda
gəzir qəlbin telləri,
Qəlbdir hər əmələ hakim, amansız.
Qəlbi
saf insandır ən gözəl insan,
Onlar
çiçək insan, onlar gül insan,
Haqq yol o
yoldur ki, saflğa doğru
Yer-göy
hey cağırır: - Haqqa gəl, insan.
Dövrandan getmək
istəyirəm
Dünyadan
yox,
dövrandan getmək istəyirəm,
məni
bu dövrandan bezdirənlərin
gözündən itmək istəyirəm...
özümü
dövranın əlindən almaq istəyirəm,
özümlə tənha qalmaq istəyirəm...
bir dərin
meşədə
suları
dumduru
bir bulaq
olmaq istəyirəm...
uzaqdan,
lap uzaqdan
məni
məndən alan bu dövrana
baxmaq
istəyirəm...
Göy üzü ilahi...
...Hansı
aləmdəyəm, biləsən, indi...
Çiçəklərin
ruhu dolaşır burda,
Zirvələr
nur dolu sirrin içində,
Düzənlər
görünür, itir arada...
Çəmənin,
çiçəyin görkəmi ayrı,
Hərdən
danışırlar, səsləri gəlir,
Ağlına
gələr ki, təbəssümlərlə
Güllər hansı sayaq ilahi gülür?
Burda
addım atmaq, uçmaq kimidi,
Həm də
ki, xəyalın qaydası ilə,
Kimsə
deyə biməz yorulmaq nədir,
Yalanı bir kimsə gətirməz dilə.
Burda
hamı bilir, bir vaxt Adəmi
Həvvayla
nə günə salıbdı tamah,
Burda bir
varlığın qəlbinə dəymək
Ömrü sona verən qaçılmaz günah.
Göy
üzü ilahi qırxlar aləmi -
Ahənglər
yaranır sonsuzluqlardan,
İstərsən,
gəl bura, nurlar içində
Baxaq o aləmə,
səssiz, uzaqdan...
Harada qalmısan,
mənim gəncliyim...
Ömür
boyu axtardığım, tapmadığım gözəl
necə
də ilahidir indi,
Gəncliyində,
bu yaşında!
aləmlər qarışdı başımda...
bəlkə də indi
o
axtarır, tapa bilmir
qəlbindən boy verən
həsrət
qaldığı oğlanı?
ona
doğma olanı.
bəlkə bilsə ki, o oğlan
ondan
çox-cox əvvəl
gəlib
keçib bu dünyadan,
indi
pirani bir qocadı...
hönkür-hönkür ağlayar...
harada
qalmısan, mənim gəncliyim?
Gəl
dindir, gəl ovut bu gözəli...
Mən səni o qədər
çox sevirəm ki...
mən
səni o qədər,
o qədər
çox sevirəm ki,
məni
sevməyinə ürəyim gəlməz...
Əgər
məni sevsən, sənin ürəyin
istədiyim kimi sevinib gülməz...
Mən
istəyirəm ki, məlakələr hər gün
ən
doğmaların kimi yuxuna gəlsinlər,
Sənə
göy üzünün sevgi dolu, qayğı dolu
köməyini gətirsinlər...
Zərif çiçəklərin
ruhu var səndə,
Pərişan
sevdanın ahı var səndə,
Müqəddəs
kitabların işığı var, qüdrəti var
yerişində, duruşunda, gözlərində....
Ömrümün
ögeylik əlində çırpınan bu çağında
istəmərəm qəlbin qalsın
qəlbimin sorağında,
Həyatımın
qayğılarında...
mən
səni o qədər,
o qədər
çox sevirəm ki,
Məni
sevməyinə ürəyim gəlməz...
Sən
göy üzü, mənsə dəniz...
Aman, aman
qəlbi kövrək,
Aman, aman
zərif çiçək,
Sənin
nahaq umu-küsün
Məni qəfil
öldürəcək...
Ürəyinlə
məlakəsən,
Yer üzündə fərqli, təksən.
Hələ
qədrimi bilmirsən,
Bəlkə, ölsəm, biləcəksən.
Sən mənə
əzizdən-əziz,
Bilmirsən, qalmışam aciz.
Sən
göy üzü, mənsə, həsrət
Tərk olunmuş, yetim dəniz.
Qəlbimə
hamıdan doğma,
Məni
belə sıxma, boğma,
Belə
naşı dərd
ələmə
Dünyadan gedən çağıma.
Aman, aman,
qəlbi kövrək,
Aman, aman,
zərif çiçək,
Sənin
nahaq umu-küsün
Məni qəfil
öldürəcək...
Yan-yana dayanıb
iki göyərçin
Dənizdən
boy verdi ağappaq bulud,
Bir
yanı sularda, bir yanı süzgün,
Elə
bil o dəniz qəlb aləmimdi...
Buludu
dindirdim mən üzgün-üzgün...
Pəncərəm
önündə iki göyərçin,
Biri naz-qəmzəli, biri qürurlu.
Amma hər
ikisi eşq odundadı,
Qəlbləri tərtəmiz, gözləri nurlu.
Allahım,
bu yer üzündə
bəs
quşların işi nədi?
Kainat
sirri içində
quşlar
nəyə nişanədi?
qızılgülə bənzəyirdi
göyərçinlərin hər biri,
Hər tərəfə
yayılırdı
sevda
dolu nəğmələri.
dənizdən boy verən o gözəl bulud
qalxdı,
gəlib durdu başımın üstə.
Gözü
dənizdəydi, qəlbi pərişan,
Gördüm, əhvalımız düşür
üst-üstə.
Biz
qoşa seyr etdik göyərçinləri,
O eşqdən
nur axdı qəlblərimizə.
Dənizdə
dalğalar sevdalandılar,
Bizdən
danışdılar, hey üzə-üzə...
Peşman şeirlərim
Niyə
dolanırlar başıma belə,
Mən ki çağırmadım bu şeirləri?!
Axı
görürlər ki, kölgəyəm, sanki,
Elə hey dindirir məni hər biri.
Onlar bir məlakə
cilvəsindədi,
Sevimli bir
gözəl işvəsindədi,
Görürlər
bu aləm sevmir onları,
Hamısı kədərli, dərd içindədi.
Deyirlər,
dövranı bürüyüb bəla,
Bizi
dindir, bəlkə bir əlac ola.
Vallah,
xeyri yoxdur deyirəm, onlar
Göz yaşı tökürlər baş yola-yola.
Elə
dolanırlar mənim başıma,
Xəcalət çıxırlar lal tək
qarşıma.
Görürəm
hərəsi bir sətir yazır
Kədərlə ağlayan qəbir daşıma.
Niyə
dolanırlar başıma axı,
Mən ki çağırmadım bu şeirləri?!
Əhməd Qəşəmoğlu
Ədəbiyyat qəzeti 2024.- 17 fevral, ¹6.- S.20.