Bədii mətnin dəyəri
və təhlil rakursu
1
İndi bədii mətnlərin
düzgün, yaxud düzgünə yaxın dəyərləndirilməsi
problemdi. Bunu bütün portal yazılarından, həm də
hamının gözünün dikdiyi, amma tez bir zamanda
gözdən düşən akademik yazılardan asanca sezmək
mümkündür. Bizdə inkişaf təqribən dairə
üzrə gedir (ancaq bu, hermenevtik dairə, yaxud qövs, ən
yaxşı halda isə, hermenevtika üfüqü deyildir -
!), bir dövrdə, zaman çərəyində hansı məqamasa
yetişirik, sonra yenidən dairənin ən aşağısına
düşür güzarımız. Birdən
görürsən ki, bədii mətnlər dərindən-dərinə
təhlil edilir və həmin analizə layiq mətnlər
başqa daha gözəl mətnlərin yaranmasına təkan
verir. Amma qəfildən işıqlar
sönübmüş kimi hər şey dəyişir, yüz
ildi yanından keçdiyin divarı yoxlaya-yoxlaya gedirsən,
sanki yer üzündəki bütün ciddi sözlər
hamının birdən yadından çıxıb, nə qədər
cahilliyi nişan verən işarə var,
yol üstədi, yaxud yol işarələridi. Bütün
ciddi şeylər sərhədi keçib, həmin o
qaranlıqda "Gün keçdi" filmindəki içərişəhərli
qoca kimi divarı yoxlaya-yoxlaya onları axtarırıq, son dəfə
vidalaşmaq üçün. Bir vaxtlar
bizi kövrəldən şeylər olur ki, bizi ağlada, faciə
labirintinə sala bilər. İşlər yaxşı
gedəndə hamı düşünür ki, görəsən,
Sabir, Mirzə Cəlil bu milləti niyə təhqir edirmiş,
işlərin ahəngi pozulan kimi onları arzulasaq da, tapa
bilmirik, halbuki bu nəhəng kişilər heç hara getməyib,
sərhədi keçməyiblər...
İctimai, sosial sferada müzakirə edilən
mövzular dəhşət saçır, sən demə,
hamı eyni virusa yoluxubmuş.
2
Milli ədəbiyyat tarixinin oxunmasında, dərkində
hər yeni dövr, yaxud hər qərinə və ya əsr
yeni-yeni rakurs və parametrlərin meydana çıxması ilə
şərtlənməlidir. Ədəbiyyat tarixi
axı təkcə faktlar deyildir, həm də qəribə
görünsə də, onlardan asanca vaz keçməkdir,
yadda saxlayıb vaz keçmək, dərinliyə enə bilmək
üçün dünyanı, bədii dünyanı daha
başqa gözlə oxuya bilmək üçün hər
dövr öz prinsiplərini hazırlamalıdır. Ancaq belədirmi?
Resenziya qəlibində monoqrafiya olarmı?
Bədii əsərə təkcə məzmun
baxımından yanaşmaq hansı dövrdə qalıb?
Mətnlər oxunmur, yaxud üstündən keçilir,
səthinə toxunulur və unudulur. Belədə o əsərlərdən
yazmaq nəyi dəyişdirə bilər ki?
Mütaliə və ardıcıl, birnəfəsə və
sistemli oxu yeni müşahidələrin yaranmasına təkan
verir.
Heç bir bədii-estetik dəyəri olmayan roman və
onların müəlliflərinin akademik səviyyədə təqdimatı.
3
...Bəzən
bir bədii mətni dəyərləndirmədə fikirlər
çalpaşıq düşür, ayrılır, ziddiyyət
yaranır;
bəzən bir mətni dəyərləndirmədə fikirlər
"stereotip dəryasında" birləşir, nəhayət
("orijinal əzbərçilər"); bəzən dəyəri
insanın aşıb-daşan biliyi müəyyənləşdirir,
fəhm bu işdən "qovulur".
Amma... bu
ikisi - biliklə fəhm qovuşanda sən o bədii mətni
düzgün dəyərləndirə bilirsən, həm də
başqalarının sənin rəyinə tərs gələn
düşüncələrinə də ərazi, məkan,
yer... saxlayırsan; onlar olmasa, sənin verdiyin qiymətin bir mənası
qalmaz...
Fəhm
bilikdən qabaqda gedə bilər, bu da var - yəni ədəbiyyat
həm də bizim bir-birimizə danışa bilmədiyimiz
şeylərdir...
Fəhmi dayaz olan adamlar bədii mətnlərdə səhvlər,
"tutmayan yerlər" axtarır.
Şahmarın "Fəhmli Əliş" hekayəsi
yadınızdadırmı?
Başqa bir hekayəsində dükana gələn
müfəttişi yeyib-içməyə aparır motosiklin
belində, yaxşı da içirlər, qayıdanbaş
yolda birdən fəhm edir ki, müfəttiş
düşüb.
Səhv axtaran filoloqlar çoxdu, lap çox.
Bir də fikir oğruları var.
Bu barədə sonra.
Cavanşir Yusifli
Ədəbiyyat qəzeti 2024.- 6 iyul, №25.- S.31.