Vətən, millət, dövlət yolu
Milli Mətbuat
günü və Şirməmməd Hüseynovun
anısı üzərinə
notlar
Milli Mətbuatımızın 150 illik
yubileyindən bizi artıq bir il ayırır, yəni böyük maarifçi-demokrat
Həsən bəy Zərdabinin başçılığı
ilə 1875-ci il iyulun
22-də "Əkinçi" qəzetinin ilk sayının
işıq üzü
görməsindən nə
az, nə də çox, düz yüz qırx doqquz il ötür. Bu yüz qırx doqquz ildə neçə-neçə
tarixi dönəm dəyişib, nə qədər qəzet-jurnal
yayınlanıb, neçə
nəsil qələm əhli bir-birini əvəz eləyib:
"Şərqi-rus", "Molla Nəsrəddin",
"Tazə həyat",
"Kaspi", "Füyuzat",
"Azərbaycan"... və
Məhəmməd ağa
Şahtaxtinski, Ömər
Faiq Nemanzadə, Haşım bəy Vəzirov, Cəlil Məmmədquluzadə, Əli
bəy Hüseynzadə,
Əhməd bəy Ağayev, Üzeyir Hacıbəyli, Məhəmməd
Əmin Rəsulzadə...
Eləcə də, sovet dönəmində ən ucqar qəsəbə,
kəndlərə qədər
dağıdılan, hər
birimizin qapısını
döyən "Kommunist",
"Sovet kəndi",
"Azərbaycan gəncləri",
"Azərbaycan müəllimi",
"Azərbaycan qadını",
"Azərbaycan pioneri",
"Ədəbiyyat və
incəsənət", "Azərbaycan", "Ulduz",
"Qobustan, "Kirpi",
"Elm və həyat",
"Göyərçin" kimi qəzet-jurnallar. Və nəhayət, özünün "Azərbaycan"ı,
"Respublika"sı, "Xalq qəzet"i,
"Yeni Azərbaycan"ı, "Azərbaycan ordusu",
"Ədəbiyyat qəzeti",
"Ülfət"i, "Cümhuriyyət"i, "Olimpiya
dünyası", "Ədalət"i,
"525-ci qəzet"i, "Şərq"i, "İki
sahil"i, "Olaylar"ı,
"Bakı xəbər"i,
"Təzadlar"ı... ilə müstəqillik dönəmi mətbuatı!
O zamankı dillə desəm, mühərrirlərimizin
ulu babası Həsən
bəy Zərdabidən
üzü bəri, ta
sovet rejimi qurulana qədər hər bir mətbuat
orqanının nəşri
kitablara sığmayan
bir qəhrəmanlıq
dastanı, milli qeyrət
məsələsi, şərəf
işi, sözün həqiqi anlamında, bir mücahidlik idi. Onların hər biri tədqiq
və təbliğ olunmağa, haqqında ayrıca yazılmağa tamamilə layiqdir. Lakin
Milli Mətbuat günümüzün
149-cu ildönümünə həsr elədiyim bu yazıda Azərbaycan jurnalistikasının
ən parlaq simalarından biri, milli mətbuat tariximizin yorulmaz, təəssübkeş,
cəfakeş tədqiqatçısı
və təbliğatçısı,
Ali Media mükafatı laureatı,
Prezident təqaüdçüsü,
Əməkdar jurnalist,
uzun illər Bakı Dövlət Universitetinin professoru olmuş Şirməmməd
Hüseynovdan, minlərlə
tələbəsinin dediyi
kimi, Şirməmməd
müəllimdən danışmaq
istəyirəm. Çünki
bu görkəmli tarixçi-alim, böyük
pedaqoq, vətənpərvər
ziyalının adı
və xatirəsi bütün həyatını
həsr elədiyi
milli mətbuat tarixçiliyimizin
rəmzinə, simvoluna
çevrilib. Bu gün
milli mətbuat tarixçiliyimiz
deyəndə, özümüz
də fərqinə varmadan göz önünə Şirməmməd
müəllimi, Şirməmməd
müəllim deyəndə
isə, milli mətbuat
tarixçiliyimizi gətiririk.
Bu iki ad təsəvvürlərdə bir-birindən
ayrılmazdır - Qorqud
Dədə və milliliyimiz, Nizami və ümumbəşəriliyimiz,
Füzuli və irfaniliyimiz, Vaqif və insaniliyimiz, Axundov və dünyəviliyimiz, Həsən
bəy Zərdabi və əkinçiliyimiz,
Əli bəy Hüseynzadə və peyğəmbəranəliyimiz, Cəlil Məmmədquluzadə
və molla nəsrəddinçiliyimiz, Mirzə
Ələkbər Sabir və
ağlar güləyənliyimiz,
Məhəmməd Əmin
Rəsulzadə və
istiqlalçılığımız, Üzeyir Hacıbəyli və koroğluluğumuz,
Səməd Vurğun
və xəlqiliyimiz, Rəsul Rza və modernliyimiz, Mir Cəlal Paşayev və milli bütövlüyümüz,
İlyas Əfəndiyev və
kübarlığımız, Bəxtiyar Vahabzadə və vicdaniliyimiz, Anar və milli yaddaşımız, Elçin
və vətəndaşlığımız
ayrılmaz olduğu kimi! Bu mərtəbə, bu məqamdakı şəxslər insandan daha ali bir
qüvvə tərəfindən,
sanki seçilir, bəlli bir ümumbəşəri və
ya ümummilli taleyüklü missiyanın
icrasıyla görəvləndirilir,
bütün ömürlərini
öz işlərinin
gerçəkləşməsinə fədakarcasına həsr
eləyir, sonra tarixin əbədi yaddaşında qərarlaşırlar.
Milli mədəniyyət və
təfəkkür tariximizin
sıra dağlarını
yaradan bu zirvələr arasında Şirməmməd Hüseynov
imzasının öz
təkrarsız ünvanı,
öz yeri var!
Mətbuatımızın tarixi sovetə qədərki, sovet və müstəqillik
dönəmi olmaqla üç başlıca mərhələyə ayrılır.
1924-cü ildə Şəkidə
dünyaya gələn,
ibtidai və orta təhsilini Şəkidə, ali təhsilini Bakıda alan, 1950-54-cü illərdə
M.Lomonosov adına
Moskva Dövlət Universitetinin
jurnalistika fakültəsinin
aspirantura şöbəsində
oxuyan, 1947-ci ildən ömrünün sonuna qədər Bakı Dövlət Universitetində
öncə jurnalistlik,
sonra isə pedaqoji fəaliyyətlə
məşğul olan,
nəhayət, 2019-cu ildə
Bakıda dünyasını
dəyişən Şirməmməd
Hüseynov mətbuat tariximizin bu inkişaf dönəmlərindən
ikisində yaşayıb-yaratmış,
"Əkinçi"nin nəşrindən
tutmuş, sovet rejiminə qədərki dövri mətbuatı, özəlliklə də,
Cümhuriyyət dönəmi
siyasi publisistikasını,
Məhəmməd Əmin
Rəsulzadə, Üzeyir
Hacıbəyov, Cəlil
Məmmədquluzadə, Əhməd
bəy Ağaoğlu və digərlərinin jurnalistlik fəaliyyətini
isə tədqiq eləmişdir. Ustad alim
70 ildən artıq çəkən pedaqoji fəaliyyəti sayəsində
özündən sonra
minlərlə tələbəsindən
ibarət nəhəng
jurnalistlər ordusu qoyub getmişdir. Odur ki, Şirməmməd
müəllimdən söz
açmaq yüz əlli yaşını haqlamış Azərbaycan
mətbuatının həm
bu günü, həm keçmişi, həm də gələcəyindən danışmaq
deməkdir.
İstənilən bir proses müəyyən
şəxslərin sayəsində
yaranır, ikinci qismin hesabına irəliləyir, nəhayət,
üçüncü qismin
simasında, Hegelin ünlü ifadəsiylə
desəm, özü-özünü
dərk eləyir.
Fales və digər naturfilosoflarla başlayan, Sokrat və Platonla yeni mərhələyə
qədəm qoyan yunan fəlsəfəsində
bu yekunlaşdırıcı,
ümumiləşdirici, sistemləşdirici
özünüdərk missiyası
Aristotelə məxsusdur.
Eyni missiyanı muğamlarımız və
xalq mahnılarımızı
toplamaq, nota almaq və tədqiq eləməklə Üzeyir
Hacıbəyov Şərq
və Azərbaycan musiqisi tarixində yerinə yetirib. Dilçiliyimiz ədəbi
dil tariximizin görkəmli tədqiqatçısı
Əzəl Dəmirçizadənin,
teatrşünaslığımız mili teatr sənətimizin
böyük bilicisi Cəfər Cəfərovun
yaradıcılığında özü-özünü görmüş,
tanımış, dərk
eləmişdi. Milli mətbuat
tariximiz isə qırxa yaxın kitab, səkkiz yüzə yaxın məqalənin müəllifi olan Şirməmməd Hüseynovun
yaradıcılığı timsalında özü-özünü
dərk eləmək həddinə gəlib çatıb. Cümhuriyyət
dönəmi və ondan öncəki dövr mətbuat tarixi nümunələrimizi
elmi-analitik fikrin süzgəcindən keçirən,
sistemləşdirən, ümumiləşdirən,
uzun illər Azərbaycan, İran, Türkiyə,
Almaniya arxivlərində
apardığı yorulmaz
araşdırmalar sayəsində
transliterasiya eləyən
və nəşr etdirən, bununla da milli özünüdərk işinə
misilsiz xidmətlər
göstərən alim, pedaqoq,
publisist Şirməmməd
Hüseynov, obrazlı
şəkildə desəm,
mətbuat tarixçiliyimizin
universal zəkalı Aristoteli
idi.
Şirməmməd müəllimin uzun
və mənalı, çətin, keşməkeşli
və ibrətamiz həyat yoluyla, hətta azacıq tanışlıq da göstərir
ki, o, dünyaya gəlişindən,
ta vəfatına qədər
bəlli bir görəv, çətin,
həm də şərəfli bir missiya üçün hazırlanıb. Elə bir missiya ki, nə öncə, nə də sonra heç kəs bu işi
yerinə yetirməyib,
bunun üçün
məhz o seçilib,
bu, məhz onun tale təyinatı olub! Amma seçilmək nəinki bəri başdanca sevilmək deyil, əksinə, ağır sınaqlar, bu sınaqların doğurduğu əzablar,
məşəqqətlər, məhrumiyyətlərdən keçmək
və sonunda Tanrının ədalətiylə
layiq olduğun sevgiyə, hörmətə,
ehtirama layiq görülmək deməkdir!
Şirməmməd müəllimin
həyatı başından
sonunacan bu fikri təsdiqləyən faktlarla zəngindir.
Görkəmli alimin babası yüz iyirmi ilə yaxın yaşamış, ümumən
o, uzunömürlülər nəslində dünyaya gəlmişdi. Çünki
o həyatı ki Şirməmməd
Hüseynov yaşayacaqdı,
sağlam, güclü
genetika olmadan bu, sadəcə, mümkün deyildi. Qan-gen yaddaşı uzun bir ömür
sürməyə, fərqli
tarixi dönəmləri
öz yaşam praktikasında duymağa və müqayisə eləməyə, elmi-nəzəri
fikirləri şəxsi
təcrübəsi ilə
sintez eləməyə
ona imkan verəcəkdi. O, atasını
erkən yaşlarında
itirmiş, uşaqlıqdan
fiziki zəhmətə
alışmış, həyatın
hər üzünü
görmüş, yeniyetmə
və gənc yaşlarından polad kimi bərkimiş, mətinləşmişdi. Bu fenomenal
dərəcədə mətin,
dönməz xarakter sonralar ömrü boyu rastlaşacağı sınaqlardan alnıaçıq,
üzüağ çıxmaqda
ona lazım olacaqdı. Şirməmməd
müəllimin iki müharibənin - uşaqlığında
İkinci Cahan, ahıllığında isə
Qarabağ savaşının
ağrı-acılarını görməsi də taleyin onu ömrü
boyu haqq-ədalət uğrunda döyüşlərə
hazırlamasına bir
işarə idi. Həyatın hər anı onun üçün
döyüş idi - xəstəliyə, tənbəlliyə,
zərərli vərdişlərə,
ədalətsizliyə, haqsızlığa,
saxtakarlığa, mənfəətpərəstliyə,
rüşvətə, yalana,
əxlaqsızlığa, qanunsuzluğa
və bütün bunların sonucunda ölümə qarşı
döyüş! O öz
həyatıyla haqq-ədalətin
sıravi əsgərliyindən
generallığına ucalmışdı,
ölümüylə isə
ölməzliyə yüksəldi!
Şirməmməd müəllimin həyatının
daha bir səciyyəvi faktı onun öz taleyinin
ulduzu - Ülkər xanımla rastlaşması
və Şəkidən
başlayan bu tanışlığın onillərin
sınağından çıxan,
milyonlarla insanın idealına çevrilən
bir türk ailəsi örnəyinə
dönüşü idi.
Bütün ömrü
haqq-ədalət uğrunda
mücadilədə keçən
namuslu bir ziyalının, halalzadə
bir kişinin ömür-gün yoldaşı
olmaq, onunla birlikdə iki ləyaqətli övlad böyütmək, həyatın
sınaqlarına sinə
gərmək, bu sınaqlarda ona dəstək durmaq hər qadının bacarmayacağı çətin
bir məsələ, zor bir iş
idi! Onillər boyu "Elm və həyat" jurnalında işləyən, hazırda
AMEA-nın Ədəbiyyat
İnstitutunda baş mütəxəssis vəzifəsində
çalışan, çoxsaylı
elmi-publisist kitabların
dilimizə tərcüməçisi
kimi tanınan Ülkər xanım bu ömür-gün yoldaşlığı görəvinin
də öhdəsindən
ləyaqətlə gəlib,
taleyin ona göstərdiyi etimada - Şirməmməd Hüseynov
kimi bir ziyalının xanımı
olmaq şərəfinə
layiq olduğunu sübut eləyib. Şirməmməd müəllim
və Ülkər xanımın halallıq üstündə qurulan ocağı bir tikə haramın belə girə bilmədiyi, sözün yaxşı mənasnda, sərt əxlaq qaydalarının, dəmir
intizamın hökm sürdüyü, ən böyük var-dövlətləri
minlərlə kitabdan
ibarət olan klassik ziyalı ailəsi idi. Onların öz sarsılmaz sədaqət örnəyini Həsən
bəy Zərdabi ilə Hənifə xanımdan, Cəlil Məmmədquluzadə ilə
Həmidə xanımdan,
Üzeyir Hacıbəyli
ilə Məleykə xanımdan, Məhəmməd
Əmin Rəsulzadə
ilə Ümbülbanu
xanımdan götürən
ailəsi bu gün milyonlarla gənc üçün klassik bir meyar,
ölçü, etalon, bir
sözlə, idealdır.
Bu nümunəvi ailə
həm də bir faktı təsdiq edir - adını çəkdiyim
bu ustadlar təkcə yaradıcılıqları
deyil, şəxsi həyatlarıyla da Şirməmməd
müəllim və onun ailəsi üçün bir örnək, ilham qaynağı olub. Onun sözü ilə özü, ictimai idealları ilə fərdi yaşamı arasında hər hansı riyakarlıqdan doğan cüzi belə ziddiyyət olmayıb. Bu, göründüyü kimi
olan və olduğu kimi görünən, yaşadığı
kimi yazan və yazdığı kimi yaşayan, sözüylə əməli
tən gələn bir alimin müqəddəs
ailə ocağı idi!
"Gərək hər ailə cəmiyyət üçün, millət
üçün sağlam
övladlar yetişdirə"
deyən Şirməmməd
müəllimə görə,
qanuni dövlət sağlam cəmiyyətdən,
sağlam cəmiyyət
isə təmiz, halal ailələrdən təşkil
olunur. Və o dövləti, o cəmiyyəti
qurmaq üçün
hər kəs öncə öz ailəsi və özündən başlamalıdır!
Ailə, cəmiyyət
və dövləti üzvi, qanuni vəhdətdə götürən
alimin "kim öz ailəsini dolandıra bilmirsə, dövləti də saxlaya bilməz" sözlərində də
dərin hikmət,
90-cı illərin siyasi
olaylarına arifanə
bir işarə var idi. Öz təmiz
adını dünyanın
hər cür komfort həyatı, cah-cəlalına dəyişməyən,
onillər boyu universitetdə müəllim
işləməsinə baxmayaraq,
bir tələbədən
belə rüşvət
almayan, bunu eləyənlərə isə
zərrə qədər
də güzəştə
getməyib, tədris ocağından onları dərhal uzaqlaşdıran
bu fenomenal insan öz nəzəri
tezislərinin sadəcə,
sözdən ibarət
olmadığını şəxsi
həyat praktikası ilə bir ömrü
boyu sübuta yetirmişdi. Odur ki, qızı Fərəh xanım Əliyevanın böyük alimin dəfni günü dediyi "Atam şərəfli bir ömür yaşayıb.
Bu ömür yolunda ləyaqətli miras qoyub. Bu miras onun təmiz adı idi" sözləri uzun bir ömrün hər günü, hər anıyla təsdiqlənən həqiqətdən
xəbər verirdi.
Şirməmməd Hüseynovun ömrünün
təkcə zaman deyil,
məkan göstəriciləri
də onun görkəmli ziyalı, yaradıcı şəxsiyyət,
haqq-ədalət mücahidi
kimi formalaşmasına
öz təsirini göstərib. O, Şəki,
Bakı, Moskva kimi üç fərqli məkanda yaşayıb, təhsil alıb və çalışıb.
Ustadın ünlü
ardıcıllarından Cahangir
Məmmədlinin informativ
zənginlik və səmimi duyğusallığı
özündə birləşdirən
xatirə yazısında
dediyi kimi, özəlliklə də,
Moskva universitet mühiti
Şirməmməd Hüseynovun
geniş dünyagörüşünə,
faktoqrafik yöndən
zəngin, məntiqi baxımdan aydın, hər cür pafos və patetikadan
uzaq elmi üslubuna öz ciddi təsirini göstərib, möhürünü
vurub.
İnsanın gördüyü işlər
o zaman böyük olur
ki, onun taleyi mənsub olduğu xalqın tarixi taleyi ilə üst-üstə düşsün.
Bu baxımdan, Şirməmməd
Hüseynovun həyatı
xalqımızın son bir
əsrdə keçdiyi
mənəvi-intellektual yolu
özündə əks
etdirir. Başlanğıcda,
şübhəsiz ki, o da milyonlar
kimi kommunizmin bərabərlik, xoşbəxtlik,
qardaşlıq ideallarına
inanıb. Lakin Moskva mühiti
onun elmi dünyagörüşünü genişləndirdiyi kimi, siyasi savadını da artırmış, xalqlar dostluğu ideyası altında pərdələnmiş
sovet rejiminin əsl mahiyyətini görməyə ona imkan vermiş və bununla da, o vaxtlar hələ cavan olan alim-tədqiqatçının düşüncə
həyatının birinci
mərhələsindən ikincisinə
keçid başlamışdı.
Əllinci illərdən
sovet rejiminin çöküşünə qədərki, təxminən,
40 illilk dövr isə onun öz
əsas tale təyinatını
yerinə yetirmək üçün daxili hazırlıq rolu oynadı. Nəhayət, sovet rejiminin çöküşü onillərdən
bəri hazırlandığı
və hazırlaşdığı
milli-ideoloji özünüdərk
missiyasını yerinə
yetirməyə ona imkan verdi - sanki
qəfil daxili təkandan vulkan püskürdü!
Şirməmməd Hüseynovun həyat
və yaradıcılığının
əsas, yekunlaşdırıcı,
həlledici məqamları
müstəqillik dönəmiylə
bağlıdır. Görkəmli
alim özünün "Azərbaycan
legionerləri", "Milli haqq və ədalət
axtarışında", "Mənəvi irsimiz və gerçəklik",
"İstiqlal" və
sair əvəzsiz kitablarını, Cümhuriyyət
dönəmi olayları
və Qarabağ müharibəsinin müqayisəli
təhlilinə həsr
elədiyi qiymətli məqalələrini bu dövrdə yazmış,
Məhəmməd Əmin
Rəsulzadənin əsərlərinin
beş cildliyini, Üzeyir Hacıbəylinin
əsərlərinin iki
cildliyini ciddi araşdırmalardan ibarət
Ön sözlərlə
məhz bu illərdə tərtib və nəşr elətdirmişdir.
Uzun ömür yaşamış
tədqiqatçı-alimin vətən, millət və dövlətlə bağlı müdrik, uzaqgörən qənaətləri
də ən çox məhz bu dövrə aiddir. O qənaətlərdən
birincisi budur ki, müstəqilliyin qarşıya
çıxardığı aktual siyasi, hərbi, iqtisadi, mədəni sualların, xüsusilə də, Qarabağ müharibəsi
və erməni mövzusuyla bağlı problemlərin cavablarını
Cümhuriyyət dövrü
tariximizdə axtarmalıyıq.
Və mən bu dəfə artıq onu Aristotel deyil, "Paralel tərcümeyi-hallar"
əsərinin müəllifi
Plutarxla müqayisə
edəcəm. Bir fərqlə
ki, antik yunan tarixçisi paralel taleyə malik şəxsiyyətləri,
Şirməmməd müəllim
isə paralel olayların cərəyan elədiyi tarixi kəsimləri araşdırma
predmetinə çevirir,
tutuşdururdu. Bu tutuşdurmanın
əsasında kökünü
Platondan götürən,
Cambatisto Viko, Osvald Şpenqler, Arnold Toynbinin əsərlərində
inkişaf etdirilən
spiralvari tarixi inkişaf nəzəriyyəsinə
dair elmi-fəlsəfi-kulturoloji
qənaət dururdu. Görkəmli alimə görə, zamanın qarşıya çıxardığı
suallara cavab tapmaq üçün biz paralel səciyyəyə
malik Cümhuriyyət dövrünü
dərindən araşdırmalı,
ciddi surətdə öyrənməli və özündən sonrakılara
böyük bir mənəvi irs qoyub getmiş şəxslərin ideyalarını
başımız üstündə
bayrağa çevirməliyik.
Bütün ömrünü
kitab-dəftər üstündə
keçirməsinə baxmayaraq,
doxsan dörd yaşında belə eynək taxmayan Şirməmməd müəllim
yüzillik bir məsafədən tarixi də eynəksiz görür, zahiri olayların alt qatındakı
mahiyyətə nüfuz
eləyir və vətən övladlarını
tarixin dərslərindən
ibrət götürməyə
çağırırdı. Geniş və dərin savad, böyük həyat təcrübəsi görkəmli
alimə imkan verirdi ki, tarixə özünəməxsus konseptual
baxışla yanaşsın.
Bu baxışa görə,
bizim artıq dövlətimiz olub, Məhəmməd Əmin
Rəsulzadənin dediyi
kimi, bir kərə yüksələn
bayraq bir daha enmir, uzaqbaşı,
arada 70 illik fasilədən danışmaq
olar. "Məhəmməd
Əmin Rəsulzadə
bayrağımızı parlament
binasının üstünə
sancmışdı, Heydər
Əliyev 70 ildən sonra Naxçıvanda yenidən qaldırdı,
İlham Əliyev isə
160 metr hündürlükdə
dalğalandırır" deyən Şirməmməd
Hüseynov Cümhuriyyət
və müstəqillik
dövrü dövlətçiliyimizi
vəhdətdə götürür,
"biz, sadəcə, dövlət
qurmur, artıq mövcud dövlətimizi
yenidən qurur, bayraq, gerb, himn
kimi əsas atributları da daxil olmaqla onu bərpa
edirik" fikrinə əsaslanırdı. Obyektiv
tarixi həqiqətə
söykənən bu yanaşma dövlətçilik
tariximizi daha böyük zaman kəsimində
görən və göstərən, onun tarixi keçmişi və bu günüylə
qanuni qürur hissi duyan bir
alimin vətənsevərlik
mövqeyindən doğurdu.
Dövlət və dövlətçiliklə bağlı
Şirməmməd Hüseynovun
Türkiyə Respublikasının
cümhurbaşkanı Süleyman
Dəmirələ istinadən
tez-tez təkrarladığı
bir aforizm var: "Dövlət baş, hakimiyyət papaqdır".
Yəni hakimiyyətlər
bir-birini əvəz eləyir, dövlət isə əbədidir və insanın siyasi dünyagörüşünün
əsasında əbədi
dövlətçilik dəyərləri
dayanmalıdır, biz şəxsiyyətlərə
deyil, dövlətə
xidmət eləməliyik.
Şirməmməd Hüseynov
dövlətçi idi
və yəqin ki, bu üzdən iqtidar da, siyasi müxalifət də ona vicdanlı, nüfuzlu elm xadimi, obyektiv jurnalist, vətəndaş ziyalı
kimi böyük sayğıyla yanaşırdı.
90-cı illərin təlatümlü
olayları zamanı xalqın fikir və emosiyalarını yönləndirənlər arasında
İsmayıl Şıxlı,
Xəlil Rza Ulutürk, Bəxtiyar Vahabzadə, Sabir Rüstəmxanlı
və sair kimi müxtəlif nəsillərə məxsus
onlarla yazar var idisə, milli ideologiya sahəsinin yeganə təmsilçisi, şəriksiz
avtoriteti Şirməmməd
Hüseynov idi. Təsadüfi deyil ki, sayın Prezidentimiz
İlham Əliyev görkəmli
alimin fəaliyyətini
yüksək qiymətləndirir,
"mətbuatımızın inkişafında sizin xidmətləriniz böyükdür"
deyirdi. Dövlətçi
alimin xatirəsi siyasi mənsubiyyətindən
asılı olmayaraq vətən, millət, dövlət mövqeyində
duran hər kəs tərəfindən
bu gün də böyük ehtiramla yad edilir, sayğıyla anılır.
Şirməmməd Hüseynovun müstəqillik
dövrü əsərlərində
irəli sürdüyü
ikinci fundamental qənaət
onun Türkiyə başda olmaqla, türk dövlətlərinin
turançılıq ideallarıyla
bağlıdır. Bu ideallar
romantik vətənpərvərlik
patetikasından irəli
gəlməyib, tarixçi
alimin türk millətiylə bağlı
tarixin sınağından
çıxmış üç
ciddi qənaətinə
söykənirdi: birincisi,
Allah türklərə hər
millətə vermədiyi
dövlət yaratmaq və yaşatmaq qabiliyyəti verib; ikincisi, fədakarlıq və qəhrəmanlıq
ruhu verib; üçüncüsü, insaf
və mərhəmət
duyğusu verib. Cümhuriyyət dövründə
ermənilərin törətdiyi
soyqırımı, vandalizm,
terror aktlarından xilas
olmağımızda Türkiyənin
göstərdiyi dəstəyi
yada salan tarixçi
alim eyni durumun Qarabağ sindromunun çözülməsində də
təkrar olunacağına
böyük ümidlər
bəsləyirdi və
İkinci Qarabağ savaşında sayın Ərdoğan cənabları
başda olmaqla, Türkiyə Cümhuriyyətinin
qardaşlıq köməyi
bir tərəfdən
bu ümidlərin gerçəkləşməsindən xəbər verdiyi kimi, ikinci tərəfdən
də, ömrünü-gününü
elm yolunda fəda eləmiş tarixçi alimin müdrik uzaqgörənliyinin əyani
təsdiqinə çevrildi.
Lakin vətənpərvər alim əhalisinin sayı və ərazisi o qədər böyük olmasa da, Azərbaycanın
beynəlxalq arenada Türkiyəyə göstərdiyi
dəstəyi də nəzərdən qaçırmır,
qardaşlıq köməyinin
qarşılıqlı olması
zərurətini vurğulayır
və buna bariz örnək kimi Prezident İlham Əliyevin
Davosda dediyi "Ərdoğan burda yoxdur, mən burdayam!" sözlərini
böyük qürur hissiylə dilə gətirirdi.
Vətənimizin gələcəyi, millətimizin
səadəti, dövlətimizin
əbədiliyi Şirməmməd
Hüseynovun bir alim, ziyalı, insan kimi əsas məramı, başlıca
məqsədi idi. Üzeyir Hacıbəyovun
"vətən də
özümüzün, millət
də, dövlət də" sözlərinin
ardınca o da müstəqil
dövləti Allahın
millətə verdiyi böyük nemət sayır, bu neməti göz bəbəyi kimi qorumağı hər bir vətəndaşın
şərəf işi
hesab edirdi. Məhəmməd Əmin
Rəsulzadənin "biz şərqin
əxlaqı ilə qərbin elm və texnikasını birləşdirməliyik"
fikrinə əsaslanan
görkəmli alim millətimizin
gələcək perspektivini
qanunların hökm sürdüyü, mənəvi-əxlaqi
dəyərlərin çiçəkləndiyi,
elmin inkişaf elədiyi bir toplumda görür, "o
millət yaşayacaq
ki, elmə əhəmiyyət
verir" deyirdi.
Şirməmməd Hüseynovun həyatı
kimi ölümü də özündə dərin bir məna daşıyır,
onun seçilmişliyindən
xəbər verir. Doxsan yaşını keçmiş alim "kim
ölməyə hazırlaşırsa,
qoy qəbiristanlıqda
özünə yer eləsin, mənim nə xəstələnməyə,
nə də ölməyə vaxtım
yoxdur, Cümhuriyyətin
yüz illiyinə qədər qələmi yerə qoymayacağam"
deyirdi və doğrudan da, bu əlamətdar yubileyi gördükdən, onun sevincini yaşadıqdan sonra - 2019-cu ildə dünyasını dəyişdi.
Onun bu yubileyi
görməyə, bu sevinci yaşamağa haqqı varıydı!
Amma bu nə sirr idi - insanın
öz ölüm vaxtını özünün
müəyyənləşdirməsi imkanı, yoxsa, hər şeyi ədalət tərəzisində
çəkən Allahın
öz sevimli bəndəsinə lütfü?
Bu suala birmənalı
cavab vermək çətindir...
Bütün həyatını vətən,
millət, dövlət
ideallarına həsr eləyən Şirməmməd
Hüseynov xoşbəxt
insan idi - Tanrı ona ömrü boyu həsrətində olduğu
müstəqilliyimizi, yolunda
qələm çaldığı
Cümhuriyyətin 100 illiyni
görməyi nəsib
elədi. Xoşbəxt
ailə başçısı
idi - Ülkər xanım kimi qədirbilən ömür-gün
yoldaşı var idi, özündən sonra sənətşünas Fərəh
Əliyeva və musiqişünas Lalə Hüseynova kimi iki ləyaqətli, dünyaya gəldikləri
ailəyə layiq övlad qoyub gedib. Xoşbəxt müəllim idi - təkcə Famil Mehdi, Qulu Xəlilli, Tofiq Rüstəmov, Cahangir Məmmədli, Şamil Qurbanov, Nəsir Əhmədli, Yalçın Əlizadə,
Bəxtiyar Sadıqov,
Rəşad Məcid,
Akif Aşırlı kimi
ünlülər deyil,
bu gün dövri mətbuatda aktiv surətdə iştirak eləyən yüzlərlə, minlərlə
media əhli onun məktəbinin yetirmələridir.
Xoşbəxt alim idi
- halal və namuslu əməyi dövlətimiz
və müxtəlif qurumlar tərəfindən
yüksək qiymətləndirilib,
yüksək fəxri
adlar və mükafatlara, Prezident təqaüdü və
"Şərəf" ordeninə
layiq görülüb.
Şirməmməd müəllim kimi
allahlı bir adam ömrünün az qala, 70 ilini
allahsız sovet dönəmində yaşamışdı.
Elə bir dönəm ki, bütün
müqəddəs yerlər
bağlanmış, vicdan
azadlığından məhrum
olunmuş insanların
üz tutacağı ibadət ünvanı qalmamışdı. Onda Həsən bəy Zərdabi, Əli bəy Hüseynzadə, Əhməd bəy Ağaoğlu, Cəlil Məmmədquluzadə, Mirzə
Ələkbər Sabir, Üzeyir
Hacıbəyli, Məhəmməd
Əmin Rəsulzadə
kimi vətən, millət, dövlət fədailərinin sözləri
və əməlləri
Şirməmməd Hüseynov
üçün bir ibadət ünvanına, müqəddəs ziyarətgaha
çevrilmiş, onu ruhdan düşməyə
qoymamışdı. O on illər
boyu bu böyük
şəxsiyyətlərin işıqlı fikirlərinə
söykənərək, Allahın
ədalətinə inanaraq
yaşayıb-yaratmışdı. Təsəllimiz budur ki, indi o işıqlı ünvanlar sırasında
daha bir ünvan da var - Şirməmməd
Hüseynov ünvanı!
Nə qədər ki,
vətənimiz var, bu
ünvan da yaşayacaq!
Nə qədər ki,
millətimiz yaşayır,
bu ünvana üz tutulacaq! Nə qədər ki, dövlətimiz mövcuddur,
bu işıq sönməyəcək!
Əsəd CAHANGİR
Ədəbiyyat qəzeti. - 2024.- 20 iyul, №27.- S. 14-15.