Urmu gölünün öyküsü

Adıma Urmu derlər,

Suyum göyə çəkilib...

Göllüyüm qeyb olsa da,

Yenə quru göllərin ən gözəli özüməm.

Türküstan talesizi

Aralın bacısıyam;

O daha tez qurudu -

Məhşərə hazırlaşır

atamqızı, elə bil...

Ən uzaq yaddaşımdan süzülüb gələnləri

danışım, qoy qalmasın -

Min illər öncəydi - biz ayrılanda

Aral sağ əlini çəkdi başıma

Başıma gələnə bax -

Min illər sonradı

indi biz ikimiz də quruyuruq,

quruyuruq...

Nə mənim Acıçayım,

nə də bacım Aralın

Ceyhun ilə Seyhunu

su daşımır dağlardan...

Xəzərə də əl çatmır...

Araz boynuburuqdu...

Aralın da mənimtək

gəmiləri pas atır...

Tanrının işinə bax -

Duzlu su çürütməyən gəmilər indi bir-bir

susuzluqdan qəhr olur...

Elə bil dil bilirlər,

Elə bil göl bilirlər...

Göl vardımı bizimtək?..

Siz, ey zalim göllərin ən zalim gəmiləri,

Sirdaşınız kim olsun?..

Kölgənizə yığışıb

əsnək vurur dəvələr.

Balıqlar üzüşərdi böyrünüzdə ilmüdam,

Bəlkə mən bilməyirəm,

Balıqlar dəvə olub?

Bircə onu bilirəm

dəvələr balıq olmaz...

Qanadsızdı dəvələr,

Dəvələr dözümlüdü.

Dözəcəklər, dözəcəklər,

Bizim

son qətrəmiz də quruyan gün -

baxarsız,

Qanad çıxaracaqdır

Kölgədəki dəvələr.

İnanın, düz sözümdü...

Xəzərə əlim çatmır...

24.07.2024

Əkbər Qoşalı

Ədəbiyyat qəzeti.- 2024.- 27 iyul, №28.- S.21.