Xəyal

Kimisi arayır öz yuxusunda,

Xəyal küçəsində bir oğlan gəzir.

Oğlan da yuxuda öz quyusundan

Görən,niyə çıxmır, niyə gizlənir?

Bəlkə o dəli qız, o dəlicə qız

Bilmir ki, yanında durub o oğlan.

Bəlkə xəyalına aşiqdi o da,

Bəlkə də aşiqdi qıza, lap çoxdan.

Olsun ki, bir axşam görüşəcəklər,

Qəfildən... təsadüf olacaq adı.

Bir az sıxılacaq, büzüşəcəklər,

Çökəcək üzlərə xəfif qızartı.

Ömrümün gündəliyi

Qibtə, şöhrət deyil məni yazdıran,

Darıxmaqdan yazmıram şeirləri.

Amma hər kəs gərəkdi bircə dəfə

Öz ömrüylə bəzəyə sətirləri.

Ömür var ki məktublarda həkk olur,

Ömür var ki yuvası - gündəlikdi.

Yaşantının mənim üçün tək yolu

Qafiyədir, şeirə axışıb dolur.

Vacib deyil, oxumasın qoy, kimsə,

Duymasınlar adımı şair kimi.

Mən şeiri özüm üçün yazıram,

Hisslərimin şeirdir gündəliyi.

Həyəcan

Həyəcan! Həyəcan! Həyəcan!

Yırğalandı gəmi, qışqırdı sanki.

Uzandı baxışlar düz qürubacan,

Axtardı, hardadı o doğma liman?

İlk dəfə deyil ki, təşviş içində

Xəzər mavisinə baş vururuq biz.

Xoşbəxtik: dalğalı, qırçınlı yolda,

Bu əziz dənizdə üzür gəmimiz.

Dönürük, yorğunuq, yorğunuq yaman,

Yataq, canımızdan çıxsın yorğunluq.

Sahildə ah çəkir yenə də bayan,

Gözəllər sarıdan, qızlar sarıdan.

Doğma yerlər üçün, ev-eşik üçün

"Ah-of"u ovudur axşamüstülər.

Dalğalı, qırçınlı dəniz yolları,

Bu əziz yolları üzənlər bilər.

Veniamin Qusev

Ədəbiyyat qəzeti 2024.- 1 iyun, №20.- S.8.